(o_O)พี่ชายเพลบอยกะน้องสาวสุดเฉิ่ม(- -\")

ลำดับตอนที่ #1 : วันเปิดเทอม- -\"

บทที่1 วันเปิดเทอม



จิ๊บๆๆ......เสียงนกร้องประสานเสียงกัน....เป็นสัญญาณบ่งบอกการมาถึงของเช้าวันใหม่ที่สดใส......ตามใบไม้ได้ถูกแต่งแต้มให้เป็นประกายโดยหยาดน้ำค้างที่ต้องแสงของดวงอาทิตย์ บนท้องฟ้าประดับประดาไปด้วยเมฆสีขาวๆเป็นริ้วๆ....มัน..ช่างเป็นเช้าที่สวยงามจริงๆ



พรึบ!!!!!!!!   เสียงของฉันที่ปัดผ้าห่มออกจากตัว ด้วยอาการตกใจสุดๆนั้น ตามมาด้วย เสียงหอบถี่ๆอย่างเหนื่อยอ่อน



\" ฮั่กๆๆ.....\"      - -\"



\" นี่ฉัน .... ฝันร้ายอีกแล้วหรอเนี่ย -*- \" ฉันบ่นพึมพำกับตัวเองที่เริ่มรู้สึกหงุดหงิดนิดๆ เพราะช่วงตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมานี้ ฉันเอาแต่ฝันเรื่องไป ร.ร. ในเช้าวันเปิดเทอมวันแรกสาย...



\" ซูนาโกะ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! \" เสียงตะโกนกึกก้องของแม่ดังมาจากชั้นล่าง-*-



\" นี่มันกี่โมง กี่ยาม แล้ว หาาาา!!!!! \" เสียงบ่นของแม่ที่ดังสลับกับเสียงเดินขึ้นบันได ด้วยอาการเร่งรีบสุดๆนั้น ได้ลอยเข้ามาในโสตประสาทของฉัน



\" หือ ??? \" ฉันส่งเสียงแสดงความสงสัยไปยังแม่ที่กำลังเปิดประตูเข้ามา



\" นี่มัน 7 โมงเช้าแล้วนะ!!!! \" แม่เริ่มแผดเสียงต่อ



\" แล้ว... ทำไมหรอคะ?? \" ฉันซึ่งยังไม่เข้าใจในการกระทำของแม่ ได้ถามกลับไปด้วยสีหน้าใสซื่อ



\" ก็วันนี้มันวันเปิดเทอมวันแรกของลูกไง!! \" พูดจบแม่ก็เดินกลับลงไปด้านล่าง โดยปล่อยให้ฉัน ตะลึง นิดๆ อยู่อย่างนั้น...



\" .........อ้-า-ว.....ก-ร-ร-ม.........\"เป็นคำพูดที่หลุดออกจากปากของฉันที่ยังไม่ได้สติดีเท่าไรนัก



\".........กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!! \" ฉันแผดเสียงร้องลั่นบ้านอย่างไม่เกรงใจใคร นี่มัน เจ็ดโมงเช้าแล้วหรอเนี่ย!!!! วันนี้ก็เปิดเทอมแล้วหรอ ?!? ว่าแล้วฉันก็กระวีกระวาดกระโดดลงจากเตียง แล้วเริ่มจัดการกับตัวเองอย่างรวดเร็ว สุดท้ายแล้วฉันก็รีบวิ่งออกจากบ้านเพื่อไป ร.ร. โดยไม่ลืมที่จะหยิบขนมปังติดมือมาด้วย.....



เหอๆๆ.....รู้สึกว่าจะรีบร้อนเกินไปหน่อยแฮะ จนลืมแนะนำตัวเองไปเลย หุหุ ......

ฉันชื่อ โซมิมุยะ ซูนาโกะ อายุ 15 ปี (แก่แล้ว -*-) เรียนอยู่ ม.ต้น ปีที่3 ห้อง 5 โรงเรียนซากิ สูง 168 ซม. หนักตั้ง 51 กก.แหนะ -*- .....หน้าตาน่ะหรอ หึหึ น่ารักใช้ได้เลยแหละ อิอิ^^





ที่ โรงเรียนซากิ โรงเรียนมัธยมประจำจังหวัดของเรา



    ฉันก้าวข้ามธรณีประตู(รั้ว) ร.ร. ได้อย่างเฉียดฉิว ก่อนเวลาที่ ร.ร.จะเข้า ฉันจึงเริ่มเดินทอดน่องอย่างสบายอารมณ์...ในขณะที่มือข้างหนึ่งก็ปาดเหงื่อออกจากหน้า ส่วนอีกข้างก็พยามยัดขนมปังเข้าปาก....



\" กรี๊ดดดดดดด!!!! นั้นมัน รุ่นพี่ คาเอดะนี่ ... น่ารักจังเลย!!! \" เสียงของเด็กผู้หญิงกลุ่มหนึ่งดังขึ้นจากข้างหลังฉัน



* เหอๆ ช่างประสาทกันเสียจริงๆ -*- *ฉันนึกพลางแอบหัวเราะในใจ...



..........แปะ!!!! มีใครบางคนเอาบางอย่างมาตีที่ไหล่ของฉันจากทางด้านหลัง -*-  เล่นเอาฉันสะดุ้งนิดๆ ใครกันนะที่กล้าทำแบบนี้!!! ฉันหันควับกลับไปอย่างรวดเร็ว ด้วยสายตาที่ปานจะกินเลือดกินเนื้อ และพร้อมที่จะอ้าปากต่อว่าคนๆนั้น....



\" ไง ... อะ...เอ่อ.. อรุณสวัสดิ์!!! \" คนๆหนึ่งทักฉันด้วยสีหน้าแปลกใจนิดๆ แล้วจากนั้นก็เปลี่ยนมาเป็นอมยิ้ม....คนอะไร หล่อเป็นบ้าเล้ยยยย(กรี๊ดๆ) ทั้งสูง ทั้งขาว หุ่นก็ดี (ใส่แว่นด้วย) หุหุ แหมๆ ดูดีไปหมด .... o_O~ (เคลิ้มๆ)



\" ปิดเทอมสนุกมั้ย น้อง?? \" หา?!?  อะไรนะ? ปิดเทอมสนุกมั้ย น้อง งั้นหรอ  ฉันนึกทวนคำในใจ  .. อ่าว....เฮ้ย!! ทำไมนายนี่หน้าตาคุ้นๆนะ ???   เฮ้ย!!!! เดี๋ยวสิ!!!!!!  ก่อนที่ฉันจะทันยับยั้งตัวเอง ฉันก้อตะโกนออกไปว่า ....



\" แหวะ!!!! \"  O_O



\" เป็นอะไรไป อ่ะน้อง?? \" ชายคนนั้นถามฉันด้วยสีหน้าแปลกใจ    ... โอ้ว!!! มาย ก้อดดด  เมื่อกี้นี้ฉันเผลอนึกชมพี่ชายตัวเองว่าหล่องั้นหรอเนี่ย!!!  ม่ายยยยยน้าาาาา ...แค่ไม่ได้เจอกันแค่ปิดเทอมเดียว ฉันถึงกับจำพี่ตัวเองไม่ได้ งั้นหรอ?!?



    คาเอดะ จุนอิจิ อายุ 15 ปี เรียนอยู่ ม.ต้น ปีที่ 3 ห้อง 9 ร.ร. ซากิ  (พี่ชายฉันเอง)

สูง ขาว หุ่นดี หล่อ และ ใส่แว่น เก่งกีฬา แต่การเรียนหน่ะหรอ หุหุ ขอไม่พูดถึงดีกว่า ..



\" นี่ -*- ยัยบ๊อง พี่ถามว่าเป็นอะไรไป?? ทำไมทำหน้าตกใจแบบนั้น!!! \"  พี่ชายถามฉันซ้ำ... ขณะที่ฉันกำลังจะอ้าปากตอบออกไปนั้น นายพี่ชายตัวดีก็ชิงตัดหน้าไปก่อนว่า...



\" ไม่เคยเห็นคนหล่อ อ่าดิ..\" พร้อมด้วยรอยยิ้มที่แบบว่า ภูมิใจในตัวเองสุดๆ .... ชัดเลย ...ใช่เลย ..นี่พี่ชายของฉันแน่ๆ หลงตัวเองไม่เคยเปลี่ยน - -\"



\" จะบ้าหรอ !!! \" ฉันตะคอกกลับไป เล่นเอานายพี่ชายตัวดีหัวเราะยกใหญ่ *ตลกมากเลยรึยะ!* ฉันนึกด่าในใจ



\" กรี๊ดดดดดดด!! รุ่นพี่ คาเอดะ คะ ปิดเทอมสนุกมั้ย?? \" เด็กสาวกลุ่มหนึ่งได้วิ่งเข้ามาทักทายพี่ฉันด้วยเสียงที่ สดใสจนโอเวอร์ -*- .... นี่ ฉันลืมไปเลยแฮะ ว่าพี่ชายของฉันเนี่ยมันก็ป๊อปเอาการ ถึงแม้จะสู้ รุ่นพี่ คุคุริมะ ไม่ได้ ..แต่ก็ถือว่าดังเอาเรื่องเหมือนกัน...



\" เหอๆะ ก็ดีจ้ะ...\" นายรุ่นพี่คาเอดะ ของสาวๆรุ่นน้องงงงง(เชอะ) -*- ตอบออกไป พร้อมกับยิ้มแห้งๆให้กับเด็กสาวเหล่านั้น



\" กรี๊ดดด!! (กรี๊ด อีกละ -*-)\" เด็กสาวเหล่านั้นกรี๊ดส่งท้าย ด้วยความพอใจ พร้อมกับรอยยิ้มที่บานแฉ่งเต็มหน้า...



*ปากพวกหล่อนจะฉีกถึงหูมั้ยนะ ?? * ฉันนึกสงสัยในใจ...คิกๆ ฉันชักขำพวกนี้แล้วสิ...



    เมื่อเด็กสาวเหล่านั้นจากไปแล้ว จุนอิจิ ก็หันมาคุยกับฉันต่อ แต่คราวนี้สีหน้าของพี่ชายเปลี่ยนไป จากที่ตะกี้ยังสดใส กลับกลายเป็นสีหน้าที่เครียดและเคร่งขรึม ซึ่งแฝงด้วยความวิตกกังวล และความเศร้าใจ อยู่ไม่น้อย.....



\" นี่น้อง.. พี่มีอะไรจะเล่าให้ฟัง... \"



\" หือ ?? \" ฉันส่งเสียงที่บ่งบอกถึงความสงสัยอันเต็มเปี่ยม พร้อมกับเลิกคิ้วขึ้นอย่างแปลกใจ....



*****************************







น้องสาว: เป็นไงบ้างคะ กับการประเดิมบทแรก คือเรื่องนี้พึ่งเริ่มหัดแต่งเป็นเรื่องแรกนะคะ ยางไงๆ ก็ขอฝากด้วยนะคะ สนุกไม่สนุกอย่างไร ก็บอกๆกันได้ จะติหรือจะชมก็ได้นะคะ  แต่...อย่าลืมเม้นๆ และโหวต^^ ให้ด้วยนะคะ ขอบคุณคร่าาาาา  จุ๊ฟฟฟ

พี่ชาย:เงียบ-*-