ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    สัพเพเหระของข้าพเจ้า

    ลำดับตอนที่ #12 : เฮเวียร์ วัลเดซ

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 34
      0
      20 ก.พ. 59


    Application 
    นักเรียน






    "อย่ามายุ่งจะดีกว่า... ฉันยังไม่อยากฆ่าใคร"


    บทที่ต้องการ : นักเรียนหอฟอลคอล


    ชื่อ - นามสกุล : เฮเวียร์ วัลเดซ | Hevier Valdez


    ชื่อเล่น : เฮเวียร์ | Hevier


    เพศ : ชาย


    อายุ : 17 ปี 


    น้ำหนัก/ส่วนสูง : 168 ซม. /54 กก.


    รูปร่างหน้าตา : เส้นผมสีแดงเพลิง ดวงตาสีฟ้าอมเทาเข้ม ใบหน้าเรียว ผิวขาว 


    นิสัยตัวละคร : รักสันโดษ ไม่ชอบความวุ่นวาย ไม่ชอบสุงสิง หรือสนิทกับคนอื่นมากเกินความจำเป็น ทำหน้านิ่งตลอดเวลา เวลามีคนเรียกจะเอียงคอเพียงเล็กน้อย และมองด้วยหางตาเพียงเท่านั้น ทำให้คนหลายคนไม่กล้าที่จะพูดด้วยหรือยืนใกล้ เพราะไม่รู้ว่าเจ้าตัวกำลังคิดอะไรอยู่หรืออยู่ในอารมณ์แบบใด ลักษณะท่าทางเฉื่อยชา ชอบเดินช้าๆแต่ก้าวขายาว ทำให้เวลาเดินนั่นแทบไม่มีเสียง ไม่ค่อยชอบเวลามีคนมาหาเรื่อง แต่จะไม่แสดงออก ถ้าเกิดตอนนั้นอารมณ์อยากเปื้อนเลือด ผู้นั้นจะเป็นคนที่โชคร้ายดวงซวยที่สุด เพราะเจ้าตัวจะไม่ปล่อยคนที่รนหาที่ตายรอดกลับไปอย่างปกติครบองค์ประกอบแน่ ในบางทีเจ้าตัวเองก็งงกับการกระทำของคนรอบข้างที่พร้อมจะถวายของที่เจ้าตัวเพียงแค่มองเพราะมันหมดแล้ว หรือขยับห่างออกจากตัวเขาทันทีที่เดินผ่าน อะไรจะกลัวขนาดนั้น ยังไม่เคยทำอะไรให้กลัวสักหน่อย ถ้าเป็นเพราะข่าวลือที่มีมูลจากความจริงเพียงเล็กน้อยละก็ ช่างเถอะ เขาไม่ได้แคร์หรือสนใจคนพวกนี้อยู่แล้ว อยากรู้ความจริงก็มาถามสิ แต่จะตอบด้วยเท้าและมีดที่พกติดตัวให้แทน โทษฐานชอบยุ่งเรื่องของคนอื่นและวุ่นวายกับชีวิตเขามากเกินไป 


    ประวัติตัวละคร : เฮเวียร์ วัลเดซ เกิดในตระกูลผู้ดีวัลเดซ เป็นตระกูลเก่าแก่ตระกูลหนึ่งก็ว่าได้ และมีทรัพย์สมบัติมากมายที่ตกทอดมาจากรุ่นที่แล้ว เรียกได้ว่าใช้จนตายไปก็ยังไม่หมด แต่พอมารุ่นของพ่อเขา กลับมีแต่ความพินาศ และความอัปยศเพราะพ่อของเขา พ่อมีเมียน้อยเป็นโหลๆ เมียน้อยที่ว่านั้นก็คือพวกโสเภณีตามแหล่งขายบริการระดับสูงที่พ่อชอบไปกกอยู่ที่นั่นตลอดเวลา เอาเงินไปให้พวกมัน พ่อทำแบบนี้ตั้งแต่คุณปู่สิ้นไป นับแล้วก็ 12 ปี จนแม่ของเขาทนไม่ได้ หอบเงินและหนีไปอยู่กับสามีใหม่ที่เด็กกว่า 10 ปี ทิ้งเฮเวียร์ไว้กับพ่อที่น่าสมเพช ไม่ทำงาน วันๆเอาแต่อยู่ในห้องกับโสเภณี หรือไม่ก็ออกไปแหล่งขายบริการ ตระกูลนี้พังพินาศไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ชาวบ้านพูดแบบนี้ตลอดเวลาที่เขานั้นออกไปเดินรอบหมู่บ้าน เขาเก็บมาคิด และในที่สุดเขาก็เข้าใจ ในเมื่อมันพังไปแล้ว ในเมื่อมันไม่เหลือศักศรีดิ์อะไรแล้ว จะมัวนั่งอาลัยอาวรณ์อยู่ทำไม เฮเวียร์นั่งคิดแบบนี้ตลอดเวลา แต่ไม่ได้ลงมือทำอะไรกับความอึดอัดในความคิดนี้ และในที่สุดเหยื่อคนแรกก็มาถึง โสเภณีที่หวังเป็นคางคกขึ้นวอ เดินเข้ามาในคฤหาสน์แห่งนี้ หวังจะได้จดทะเบียนสมรส และหวังว่าจะอยู่ในบ้านหลังนี้อย่างสงบสุขดั่งเช่นเป็นคุณหญิง ทั้งที่ตนเองเป็นแค่โสเภณี เขามีความรู้สึกว่าทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงได้หวังสูงอะไรขนาดนี้ น่ารังเกียจจัง เขาไม่ได้พูดอะไร และไม่คิดจะพูดอะไรกับผู้หญิงคนนี้ เขาเดินเข้าไปและหยิบมีดสั้นที่พกติดตัวตลอดเวลาตั้งแต่มีความรู้สึกอึดอัดแทงเข้าไปที่คอหอย และแทงจนมิดด้าม ดึงออกมาแล้วแทงอีกครั้งที่หัวใจ ตามด้วยศรีษะ หน้าอก ทุกส่วนของร่างกาย จนกระทั่งรู้สึกตัว เขามองดูเลือดที่เลอะตามพื้นกระเบื้อง และเดินออกไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ โทรศัพท์หาพ่อ บอกให้รีบกลับมาบ้านซะ พอพ่อของเขากลับมาที่คฤหาสน์ พ่อของเขายืนมองดูผู้หญิงคนนั้น และเดินมาหาเขาด้วยอารมณ์ที่นิ่งงัน พ่อยกมือตบเข้าที่ใบหน้าของเขาอย่างจังหนึ่งครั้ง เฮเวียร์กระเด็นไปชนกับเสาพอดี ทำให้หัวแตก แต่ไม่มีเสียงร้องออกมาสักแอะ แถมยังเอามือเช็ดเลือด แล้วยิ้มมุมปาก นั่นทำให้พ่อมองเขาด้วยสายตาที่ขยาดแขยง ...3 วันต่อมา เฮเวียร์ วัลเดซถูกส่งตัวไปยังโรงเรียนดัดสันดาน Art-Ford เพื่อดัดสันดานที่ชั่วร้าย การกระทำที่เลวทราม ...พ่อของเขาพูดไว้อย่างนี้ ก่อนจะขับรถออกไปโดยทิ้งเขาไว้ที่โรงเรียนแห่งนี้


    ลักษณะการพูด : ปกติชอบพูดยานคางพร้อมทำหน้านิ่งทำให้คนฟังหลอนๆ ไม่ค่อยขึ้นเสียง หรือเปลี่ยนโทนเสียงเวลาพูด ยกเว้นเวลามีอารมณ์อยากเปื้อนเลือด จะมีเสียงหัวเราะเล็ก 'หึหึหึ' และมุมปากที่ยกยิ้ม


    เวลาปกติ 

         "นี่... ฉันนั่งตรงนี้ได้ใช่ไหม" หันมาถามคนข้างๆทั้งที่นั่งไปแล้ว

        "อย่ามากวนฉันจะได้ไหม..." ขมวดคิ้วเบาๆ แต่คนฟังแทบจะขอขมา

         "นมของฉัน... เอ เหลืออันสุดท้าย... หือ?" คนข้างๆยื่นให้ด้วยมือสั่นราวแผ่นดินไหว


    เวลามีอารมณ์อยากเปื้อนเลือด

         "เฮ้ออออออ... หึหึ ฮ่าฮ่าฮ่า นายนี่ตลกชะมัด อยากตายก่อนวัยอันควรสินะ..." 

         "แก... หึหึหึ อยากตายมากใช่ไหม?"

         "คนอย่างแกจะไปรู้อะไร.. แต่ฉันจะบอกเวลาตายให้เอาไหม?"

                                  


    สิ่งที่ชอบ : นมรสสตอเบอร์รี่ 


    สิ่งที่เกลียด : คนที่มายุ่งวุ่นวายและทำให้ตนเองนั้นเดือดร้อน


    กลัว/แพ้ : -


    เพิ่มเติม : ในรูปทาเล็บสีดำ แต่จริงๆไม่ทานะคะ




    ---------------------------------------------------------------------------------------------------



    บทของตัวละครขึ้นอยู่กับการติดตามของผู้ปกครองนะคะ โอเคไหม?

    :: รับทราบค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา


    ขอบคุณที่เข้ามาสมัครค่า




    © themy butter
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×