คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : - งานชุมนุม(?) - (10%)
“ถ้าคลับร้างจะทำไง”
“จับพนักงานมาบูชายัญเหมือนทุกที(?)”
“เขาจะยอมรึไง”
“ใช้อำนาจบังคับไง”
“บ้าอำนาจ”
หลังจากที่จัดการฉีกมันเสร็จมันก็ค่อย ๆ หายไปตอนนี้ที่ตั้งที่เคยอยู่ไม่ได้อยู่เพียงที่เดียว ”มัน” ทำให้สถานที่รกร้างซึ่งเป็นของเธอในแต่ละเมืองเชื่อมต่อกันไม่ว่าจะอยู่ที่เมืองไหนก็สามารถพบเธอได้แต่มันก็ค่อนข้างลึกพอสมควร คนน้องขอตัวไปทำธุระก่อนและนอกนั้นก็ยังไม่มีใครมาตอนนี้เธอเลยต้องทำงานเพียงผู้เดียววันแล้ววันเล่า
“....” เช้าวันนี้ช่างแสนสงบ ท้องฟ้าสีแดงเมฆครึ้มมีแสงจากดวงอาทิตย์รอดผ่านเมฆเป็นจุด ๆ ดูแล้วสวยงามจนไม่อาจละสายตา ริมฝีปากของคนเพิ่งตื่นนอนแสยะออกเบา ๆ
“คงจะเป็นเช้าที่ดีแย่เลย” เธอสบถเบา ๆ มองท้องฟ้าที่แสนแปลกตาอย่างไม่คุ้นเคยแล้วหัวเราะเบา ๆ ไปล้างหน้าล้างตาก่อนจะมองนาฬิกาที่บ่งบอกเวลาบ่ายโมงกว่า ๆ หลังจากที่เผลองีบกลางวันไป เส้นผมยาวถึงกลางหลังเป็นคลื่นถูกรวบมัดลวก ๆ เป็นทรงแกละ แล้วหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพายก่อนจะออกจากห้องเธอเหลือบมองนอกหน้าต่างที่กลับมามีสีสันสดใสเหมือนวันธรรมดา
“ก่อนอื่นก็ต้องเริ่มที่แจกใบปลิวสินะ.” หวังว่าจะไม่มีตัวป่วนอย่างเมื่อวันนั้นโผล่มาอีกนะ มือเรียวปัดเส้นผมที่ปรกหน้าขึ้นทัดหูทั้งสองข้างแล้วเดินไปหยิบใบปลิวรับสมัครทั้งปึกขึ้นมาแล้วเดินเข้าไปในห้องควบคุมขึ้นไปเหนือดาดฟ้า ลมค่อนข้างแรงตรงข้ามกับแสงแดดที่แสนร้อนแรงราวกับจะแผดเผาทุกอย่างให้มอดไหม้
“อ้ะ! แย่แล้ว” ใบปลิวในมือทั้งหมดถูกสายลมพัดปลิวกระจายไปเธอที่อยู่ที่นี่ไม่สามารถใช้เวทย์ได้และพยายามที่จะไม่ใช้อาวุธแต่ถึงแม้จะวิ่งเร็วมากเท่าใดสายลมก็มักจะพัดให้ใบปลิวหลุดรอดจากมือของเธอออกไปเวลาผ่านไปเนิ่นนานใบปลิวทั้งหมดถูกพัดพาไปเด็กสาวเหงื่อท่วมตัวอย่างหงุดหงิดใบหน้าสวยมีแต่ความหงุดหงิดจนอยากจะระบายอารมณ์ สายลมที่พัดแรงสลับไปมาสาเหตุหนึ่งอาจจะเป็นลมตามฤดูกาลแต่อีกที่ทำให้เธอหงุดหงิดเป็นอย่างมาก
“ทำไมต้องกลั่นแกล้งข้าด้วย - -” เธอหรี่ตามองหญิงสาวผมยาวดำสนิทดุจวันที่เกิดสุริยุปราคาวันที่นางโผล่มา ริมฝีปากสีแดงสดเผยยิ้มสนุกสนานมองมาที่เธอ ดวงตาคมจ้องมองไม่ลดละพัดในมือที่พัดซ้ายทีขวาทีกลั่นแกล้งเธอเมื่อครู่ยังคงพัดอย่างอ่อน ๆ
“ข้าสวยไหมเนร่า” นางหมุนตัวจนชุดกระโปรงสีดำสไตล์ยุโรปยุคเก่ามีลวดลายสีขาวตัดกับชุดดำค่อนข้างสวยเข้ากลับที่คาดผมลายลูกไม้บนหัวนาง นางยิ้มอย่างสนุกก่อนจะหยุดเมื่อเห็นว่าเด็กสาวกำลังจะเดินลงไปแล้วรีบไปขวางประตูในทันที
“เจ้าต้องชมข้าก่อน”
“ไม่ อีกางี่เง่า” (- -) ดวงตาเฉยเมยปนรำคาญจ้องกลับโดยบ่งบอกอย่างดีเลยว่าเธอต้องการจะลงไปแล้ว
“ข้าเป็นเท็งงูนะ เท็งงูไม่ใช่อีกาไร้สกุล” นางดูร้อนรนขึ้นทันที ริมฝีปากเบะเล็ก ๆ มองเธอเหมือนเด็ก ๆ เรียกร้องความเห็นใจ “ยังไงก็ต้องเอาไปแจกก็ปล่อยมันบินไปน่ะแหละดีแล้ว” ก่อนจะแก้ตัวน้ำขุ่น ๆ
“ข้าไม่ได้สั่ง ไม่ได้ขอ อย่าทำเกินหน้าที่”
“จับพนักงานมาบูชายัญเหมือนทุกที(?)”
“เขาจะยอมรึไง”
“ใช้อำนาจบังคับไง”
“บ้าอำนาจ”
หลังจากที่จัดการฉีกมันเสร็จมันก็ค่อย ๆ หายไปตอนนี้ที่ตั้งที่เคยอยู่ไม่ได้อยู่เพียงที่เดียว ”มัน” ทำให้สถานที่รกร้างซึ่งเป็นของเธอในแต่ละเมืองเชื่อมต่อกันไม่ว่าจะอยู่ที่เมืองไหนก็สามารถพบเธอได้แต่มันก็ค่อนข้างลึกพอสมควร คนน้องขอตัวไปทำธุระก่อนและนอกนั้นก็ยังไม่มีใครมาตอนนี้เธอเลยต้องทำงานเพียงผู้เดียววันแล้ววันเล่า
“....” เช้าวันนี้ช่างแสนสงบ ท้องฟ้าสีแดงเมฆครึ้มมีแสงจากดวงอาทิตย์รอดผ่านเมฆเป็นจุด ๆ ดูแล้วสวยงามจนไม่อาจละสายตา ริมฝีปากของคนเพิ่งตื่นนอนแสยะออกเบา ๆ
“คงจะเป็นเช้าที่ดีแย่เลย” เธอสบถเบา ๆ มองท้องฟ้าที่แสนแปลกตาอย่างไม่คุ้นเคยแล้วหัวเราะเบา ๆ ไปล้างหน้าล้างตาก่อนจะมองนาฬิกาที่บ่งบอกเวลาบ่ายโมงกว่า ๆ หลังจากที่เผลองีบกลางวันไป เส้นผมยาวถึงกลางหลังเป็นคลื่นถูกรวบมัดลวก ๆ เป็นทรงแกละ แล้วหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพายก่อนจะออกจากห้องเธอเหลือบมองนอกหน้าต่างที่กลับมามีสีสันสดใสเหมือนวันธรรมดา
“ก่อนอื่นก็ต้องเริ่มที่แจกใบปลิวสินะ.” หวังว่าจะไม่มีตัวป่วนอย่างเมื่อวันนั้นโผล่มาอีกนะ มือเรียวปัดเส้นผมที่ปรกหน้าขึ้นทัดหูทั้งสองข้างแล้วเดินไปหยิบใบปลิวรับสมัครทั้งปึกขึ้นมาแล้วเดินเข้าไปในห้องควบคุมขึ้นไปเหนือดาดฟ้า ลมค่อนข้างแรงตรงข้ามกับแสงแดดที่แสนร้อนแรงราวกับจะแผดเผาทุกอย่างให้มอดไหม้
“อ้ะ! แย่แล้ว” ใบปลิวในมือทั้งหมดถูกสายลมพัดปลิวกระจายไปเธอที่อยู่ที่นี่ไม่สามารถใช้เวทย์ได้และพยายามที่จะไม่ใช้อาวุธแต่ถึงแม้จะวิ่งเร็วมากเท่าใดสายลมก็มักจะพัดให้ใบปลิวหลุดรอดจากมือของเธอออกไปเวลาผ่านไปเนิ่นนานใบปลิวทั้งหมดถูกพัดพาไปเด็กสาวเหงื่อท่วมตัวอย่างหงุดหงิดใบหน้าสวยมีแต่ความหงุดหงิดจนอยากจะระบายอารมณ์ สายลมที่พัดแรงสลับไปมาสาเหตุหนึ่งอาจจะเป็นลมตามฤดูกาลแต่อีกที่ทำให้เธอหงุดหงิดเป็นอย่างมาก
“ทำไมต้องกลั่นแกล้งข้าด้วย - -” เธอหรี่ตามองหญิงสาวผมยาวดำสนิทดุจวันที่เกิดสุริยุปราคาวันที่นางโผล่มา ริมฝีปากสีแดงสดเผยยิ้มสนุกสนานมองมาที่เธอ ดวงตาคมจ้องมองไม่ลดละพัดในมือที่พัดซ้ายทีขวาทีกลั่นแกล้งเธอเมื่อครู่ยังคงพัดอย่างอ่อน ๆ
“ข้าสวยไหมเนร่า” นางหมุนตัวจนชุดกระโปรงสีดำสไตล์ยุโรปยุคเก่ามีลวดลายสีขาวตัดกับชุดดำค่อนข้างสวยเข้ากลับที่คาดผมลายลูกไม้บนหัวนาง นางยิ้มอย่างสนุกก่อนจะหยุดเมื่อเห็นว่าเด็กสาวกำลังจะเดินลงไปแล้วรีบไปขวางประตูในทันที
“เจ้าต้องชมข้าก่อน”
“ไม่ อีกางี่เง่า” (- -) ดวงตาเฉยเมยปนรำคาญจ้องกลับโดยบ่งบอกอย่างดีเลยว่าเธอต้องการจะลงไปแล้ว
“ข้าเป็นเท็งงูนะ เท็งงูไม่ใช่อีกาไร้สกุล” นางดูร้อนรนขึ้นทันที ริมฝีปากเบะเล็ก ๆ มองเธอเหมือนเด็ก ๆ เรียกร้องความเห็นใจ “ยังไงก็ต้องเอาไปแจกก็ปล่อยมันบินไปน่ะแหละดีแล้ว” ก่อนจะแก้ตัวน้ำขุ่น ๆ
“ข้าไม่ได้สั่ง ไม่ได้ขอ อย่าทำเกินหน้าที่”กก
ความคิดเห็น