คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที1
“วุ่ยวาย ก็มีความสงบเรียบง่าย และสะดุดตา....แล้วมันคืออะไรล่ะครับอาจารย์ L” อยากกรีดร้องเป็นภาษาของชาวมาโท(?) กับหัวข้อที่ยาวเป็นคำถามข้อสอบ O-Net (เว่อร์ล่ะแจ:ไรต์)
หลังจากที่ผมไปหาอาจารย์ที่มอบหมายงานเพื่อเอาแบบร่างมาให้ดูตามกำหนด ที่ทุกวันศุกร์ทุกคนต้องนำงานตนเองมาให้อาจารย์ดูความคืบหน้า และแน่นอนผมและเพื่อนส่วนใหญ่ยังไม่เจอ แต่อย่างน้อยอาจารย์ก็ให้คำแนะนำมาว่า
‘นักศึกษายูก็หาที่วุ่ยวาย แล้วหาอะไรสะดุดตาสิ” ครับ...คำปรึกษาของอาจารย์คริสช่วยผมได้มากเลย...แต่พอยื่นแบบร่าง รูปสวนหลังคณะนิเทศที่มีผู้คนมากมายมาใช้พักผ่อนมากมาย อาจารย์ก็บอกว่า
“ ใช่สวนคณะนิเทศป่ะ ถ้านักศึกษายูมาแนวเดียวกับพวกรุ่นก่อนๆที่วาดสวนมาส่ง ฉันก็บอกได้เลยว่า ถึงนายรอดจากการติดF แต่นายจะไม่ได้เข้าประกวดที่นายฝันแน่...เพราะมันกลายเป็นสิ่งที่ไร้แรงดึงดูดแล้ว” (ประมาณว่า มีแต่คนวาดมาส่งจนอาจารย์เบื่อ)
ทำเอาผมแทบทรุดนั่งหน้าห้องหลังจากออกมา ฮืออออ การเข้าประกวดศิลปะเป็นสิ่งที่ผมฝันว่าจะเข้าร่วมให้ได้....แต่จะให้ผมวาดอะไรที่มันต่างจากพวกรุ่นพี่
ด้วยเหตุนี้ทำให้ผมเดินออกมาจากคณะตัวเองก่อนจะเดินไปหารุ่นพี่คนสนิทที่ผมโทรไปหาว่าจะแวะไปหา
“ อะไรเนี่ย พวกดนตรียังรับน้องไม่เสร็จเหรอ ”
ผมเดินจนมาถึงคณะนิเทศ เอกดนตรี ที่พี่ยงกุกเรียนอยู่ ก็เห็นพี่แกยืนแหกปากตะโกนอยู่หน้าเด็กปี1 ผมเลยเลือกนั่งฟังเพลงรอที่ม้านั่งใกล้
ความจริงเอกดนตรีมันก็ตรงกับหัวข้อที่ผมได้นะ...ความวุ่ยวายไง ไม่ว่ามองไปทางไหนก็มีแต่ความวุ่ยวาย เสียงเครื่องดนตรีจากห้องซ้อมแต่ละห้อง เสียงเพลงที่มีทั้งร็อก ป็อป ฮิปฮอบ บลาๆ ดูๆแล้ววุ่ยวาย แต่มันไม่มีความสงบ มันเลยไม่ตรงกับหัวข้อ
“ อ้าว! ยองแจมาแล้วเหรอ ”
“ ถ้ายังไม่มา มันจะมานั่งอยู่ตรงนี้เหรอไอ้เหงือก ”
เสียงทะเลาะของคู่กันเพื่อนสนิทอย่างพี่ยงกุกและพี่ฮิมชานดังเข้ามา ทำให้ผมต้องรีบห้ามก่อนจะเกิดความวุ่ยวายมากกว่านี้
“ อย่าเพิ่งกัดกันครับ ไม่ได้เจอกันนานนะพี่ฮิมชาน ผมเพิ่งรู้นะว่าพี่ย้ายกลับมาเรียนที่เกาหลีหลังจากไปโกอินเตอร์ที่'เมกา ” ผมทักทายพี่ฮิมชาน รุ่นพี่สมัยผมเรียนอยู่มัธยม แต่ตอนผมขึ้นม.ปลายปีสอง พี่เขาก็ถูกย้ายไปเรียนที่อเมริกาตามคำสั่งพ่อพี่ฮิมชาน เลยไม่ได้เจอกันจนผมจบมัธยมมาต่อที่มหาลัยที่เดียวกับพี่ยงกุก แล้วไม่กี่วันก่อนพี่ยงกุกก็บอกว่าพี่ฮิมชานซิิ่วกลับมาที่เกาหลี และเรียนปี1มหาลัยนี้เอกเดียวกับพี่ยงกุก
“ เออ กูซิ่วจากคณะบริหารที่นั่นมาเรียนดนตรีที่นี่แทน เจ๋งใช่ป่ะ" พี่ฮิมชานพูดแล้วหันมาหยักคิ้วให้ดู
"เจ๋งครับ กลายเป็นพี่แก่ในปีหนึ่งของเอกดนตรี 55555"
"พูดถูกใจ เอาไปสิบคะแนนเลย5555" พี่ยงกุกยกมือมาตีมือผม แล้วหัวเราะชอบใจ
"กุคิดถูกป่ะวะที่กลับมาให้พวกมึงแกล้งอีก...เออ! ยองแจ กูได้ยินมาว่าเด็กศิลป์เจองานใหญ่ตั้งแต่เปิดเทอม เป็นไง ”
หลังจากที่พี่ฮิมชานบ่นกับตัวเองก็หันมาถาม ผมเลยเล่าตั้งแต่ตอนโดนสั่งงานจนถึงคำพูดของอาจารย์คริสที่ทำให้ต้องมาหาพวกพี่ยงกุกถึงที่
“ เฮอะๆ ทำใจสักเถอะ เอกพวกพี่ก็โดน เนี่ยพวกพี่ปีสามก็เพิ่งมาบอกตอนเช้า ทำให้ประชุมกันนาน ”
พี่ยงกุกเล่าเรื่องตัวเองตอนปี1 ที่ต้องมาแต่งเพลงส่งอาจารย์แล้วไปได้ไอเดียตอนเข้าค่ายของเอก ตอนกำลังโดนรุ่นพี่ลงโทษให้นั่งในน้ำที่มีคลื่นคอยซัดมา ทำให้ได้เพลงที่เกี่ยวกับชายที่ไปนั่งรอคนที่รักที่ชายหาดทุกวัน แล้วต่อด้วยเรื่องเข้าค่ายปีนี้ที่จะเป็นค่ายรวมเอกซึ่งจะมีเอกดนตรี เอกช่างภาพ และเอกศิลปะ เพราะทั้งสามเอกต่างต้องส่งงานใหญ่ก่อนจะมีงานแข่งขันของมหาลัยในอีกสองเดือน เพื่อหาผู้จะได้เข้างานประกวดที่จะเริ่มจัดงานหลังจากนั้นตอนสิ้นเดือน
“ อ่า สิบเอ็ดโมงกว่าแล้ว ไหนๆก็ไม่มีเรียนจนกว่าจะหลังงานแข่งขันของมหาลัยพวกเราไปหาไรกินกันเถอะ มีรุ่นพี่ที่รู้จักแนะนำร้านกาแฟกับเค้กแถวมหาลัยให้ ”
พี่ฮิมชานพูดชวนไปหาอะไรกินเพราะจนกว่าจะถึงงานแข่งขันมหาลัย เอกผมกับพี่ทั้งสองจะไม่มีเรียน (แต่จะมีงานเล็กๆน้อยๆให้ทำส่งเป็นระยะ) เพื่อจะได้มีเวลาไปนั่งหาแรงบันดาลใจ+ทำงานส่ง
“ ดีเหมือนกันพี่ ผมอยากกินของหวาน ” นั้นเองทำให้ผมกับพี่ฮิมชานเดินกอดคอกันไปร้านกาแฟโดยมีพี่ยงกุกเดินบ่นตามอยู่ด้านหลัง
“ ไอ้สองตัวนี้ แทนที่จะกินข้าวก่อน ชิ ”
.
.
.
.
.
แดฮยอน : part
“ เอาล่ะ อย่าลืมว่าสัปดาห์หน้า เราจะมีการเข้าค่ายกับพวกเอกดนตรีและเอกศิลป์ ศุกร์หน้าพี่จะแจกใบรายละเอียดของสถานที่ไปให้ทุกคน แยกย้ายได้! ”
สิ้นเสียงของพี่ชาฮยอก หรือพี่เอ็น เพื่อนปี1รวมถึงผมก็ต่างลุกขึ้นเดินออกจากห้องประชุมของเอก หลังจากที่ถูกเรียกมาประชุมที่ห้องนี้ตั้งแต่ 9 โมง ถึงตอนนี้คือบ่าย 3 เกือบ แต่เอาจริงๆ กว่าจะได้ประชุมคือ เกือบบ่าย 2 ...ส่วน 9โมง ถึงบ่าย คือ รอเพื่อนปี1 ทั้งหมดมา พอมาครบ ก็ต้องมารอพวกรุ่นพี่ปี 3 มาพูด (ทั้งที่พวกพี่ปี3 เป็นตัวต้นเหตุ ใช้ให้พี่ปี2 โทรตามน้องมา แต่กลับมาช้า) แต่พออยู่กันครบหมด ก็เที่ยงกว่าแล้ว ทุกคนก็ต้องกินข้าวก่อน กว่าจะกินอะไรหมดก็ล่อซะเกือบบ่าย 2 ถึงได้เริ่มประชุม
“ ไอ้แด เสร็จแล้วไปไหนต่อวะ ” เสียงของราวี่ ดังขึ้นมาขณะที่กำลังเดิน
“กลับไปช่วยงานเจ๊ฮโยซองต่อสิ ถามได้ ”
“ แล้วแดฮยอน ไม่ไปตามถ่ายรูปที่ไหนอีกเหรอ ”
“ ไม่ล่ะฮงบิน รูปเก่ายังไม่ได้เอาไปอัดเลย ”
ผมตอบฮงบิน แล้วก็โบกมือลาเมื่อถึงหน้าคณะ เพราะราวี่เป็นนักกีฬาของคณะ ทำให้ต้องไปซ้อมทุกเย็น และฮงบินที่เป็นแฟนก็ตามไปนั่งให้กำลังใจ
“ แล้วเจอกันนะ ว่างๆจะไปหาที่ร้าน ”
หลังจากที่แยกย้าย ผมก็เดินออกจากมหาลัยไปตามทางไปร้านกาแฟตัวเองเรื่อยๆ ไม่รีบร้อน เพราะพี่ฮโยซอง บอกให้เข้าเลทได้ถึงสี่โมงแต่ตอนนี้เพิ่ง สามโมงยี่สิบ เดินซื้อของกินตามทางกินไปเรื่อยจนมาถึงร้านกาแฟตัวเอง
พอเข้าไปในร้านเห็นคนเริ่มเยอะ ผมเลยรีบวางกระเป๋าไว้หลังร้าน แล้วใส่ผ้ากันเปื้อนมายืนทำงานที่เคาน์เตอร์
“ ไอ้แดมาแล้วเหรอ กำลังโทรตามพอดี ” พี่ฮโยซองที่เพิ่งเดินออกมาจากครัวพร้อมเค้ก เดินมาทักผมก่อนจะนำเค้กไปใส่ตู้โชว์ แล้วกลับมายืนใกล้ผมที่กำลังชงเครื่องดื่มตามรายการ
“ อาทิตย์หน้าแกไปเข้าค่ายใช่มั้ย ” ผมพยักหน้าไปให้กับคำถามที่พี่สาวถามมา
“ ดีเหมือนกัน ฉันจะได้ปิดร้านแล้วพักเที่ยวยาวๆเหมือนคนอื่นบ้าง ”
“ อย่าเอาแต่เที่ยวจนหาแฟนไม่ได้ล่ะ...โอ๊ย! พี่จะตีทำไม ” แค่แกล้งแซวเล่นเอง ตีมาซะ แขนแดงเลย
หลังจากประทุร้ายน้องชายเรียบร้อย ก็กลับเข้าครัวไปทำเค้กต่อ ปล่อยให้ผมทำชงกาแฟ กับพนักงานอีกคนที่กำลังเดินเสิร์ฟเครื่องดื่มอยู่หน้าร้าน
“ พี่แดฮยอน เดี๋ยวหนูขอไปซื้อข้าวกินก่อนนะฮะ ” เวลาล่วงเลยมาถึงตอนทุ่มครึ่งคนเริ่มน้อยลง แชริน พนักงานหญิง(แต่นิสัยเหมือนผู้ชาย) ก็ขอไปกินข้าว ในร้านลูกค้าก็ยังไม่มีใครจะสั่งอะไร ผมเลยหยิบกล้องขึ้นมาดูรูปเล่น ภาพถ่ายที่ผมถ่ายทั้ง ห้องเรียน ทางเดิน ผู้คนที่คุยกัน ดอกไม้ต่างๆในสวน จนกระทั่งมาเจอรูปที่ผมแอบถ่ายคนสองคนที่นั่งเล่นใต้ต้นไม้ที่สวนหลังคณะผมเมื่อวาน ผมมองดูดีๆ คนหนึ่งเป็นฮงบินกับอีกคนที่น่าจะเป็นเพื่อนของฮงบิน ถามว่าผมถ่ายสองคนมาทำไม....ก็มันตรงกับหัวข้อที่ผมได้ในการทำงานส่งประกวด แถมผมสนใจคนในรูปด้วย อะๆ ไม่ใช่ฮงบินแน่นอน ผมยังไม่อยากถูกไอ้ราวี่มาอัดหน้าผม ผมสนใจเพื่อนของฮงบินต่างหาก ไว้พรุ่งนี้ผมไปถามชื่อจากฮงบินดีกว่า
.
.
.
.
กริ๊ง!
."ยินดีต้อนรับครับ"
"ขอชาเขียวเย็นแก้วหนึ่งครับ"
เสียงกริ่งที่ประตูดัง แสดงถึงว่ามีลูกค้าเข้าร้าน แต่เมื่อผมเงยหน้าขึ้นมารับเมนูจากลูกค้า
!!!
.
------------------------------------------------------------------------
19/04 วันคล้ายวันเกิดของผู้ชายที่ชื่อ คิม ฮิมชาน
อ๊ายยยย วันนี้วันเกิดของฮิมมี่ ก็ไม่มีอะไรนอกจากขอให้นายมีความสุขในวันเกิดนี้และวันต่อๆไป เป็นผู้ชายที่ทั้งเท่และสวย เป็นคู่กับน้องออบบี้ เมนเราในเรื่องนี้ซะเถอะ 5555
สำหรับนักอ่านทุกท่าน เดี๋ยวเราจะจัดฟิคสั้นของบังชาน (ซึ่งมันไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องนี้นะ) เป็นของขวัญให้ทุกคนได้อ่าน รอก่อน
ขอบคุณคนที่มาคอมเม้นนะค่ะ และคนที่มาอ่านด้วย แต่ถ้าคอมเม้นด้วยจะขอบคุณอย่างมากเลย เจอกันตอนหน้านะ
ความคิดเห็น