คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : SF Bangchan รักแรกพบ
ShotFic Bangchan รักแรกพบ
ตามสัญญา ที่ให้ไว้ในตอนที่ 2 ว่าจะแต่งฟิคสั้นของฮิมชานให้ ซึ่งคู่ก็คือ บังชาน
เนื้อเรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องหลัก
คุณเคยตกหลุมรักใครตั้งแต่แรกพบไหม
.
.
.
.
ผมเคยตกหลุมรักใครตั้งแต่แรกพบอยู่ครั้งหนึ่ง รักแรกพบที่นำพามาให้ผมได้เจอใครอีกครั้ง
.
.
ตอนนั้นผมกำลังรอข้ามถนนอยู่หน้าผับแห่งหนึ่งที่เพื่อนในคณะชวนมาดื่ม ผมดื่มไปได้ไม่กี่แก้ว จอง แดฮยอน เพื่อนสนิทผมก็เมาซะแล้ว เพราะถูกรุ่นพี่สาวพยายามยัดให้ดื่มตั้งหลายแก้ว พอมันเมาหแล้วหน้าที่พามันกลับห้องก็ตกเป็นของผมซึ่งเป็นเพื่อนสนิทคนเดียว และตอนพยุงร่างที่สูงไล่เลี่ยกันที่เมาไม่ได้สติก็ไม่ใช่จะง่ายๆ
“ไอ้เชี่ยดำ ช่วยเดินดีๆหน่อยเด้!!!” มันเดินเซไปเซมาจนทำให้ผมชนกำแพงข้างๆ เจ็บนะโว้ย! ToT แล้วไอ้ดำนี่มันจอดรถตัวเองไว้ไหนวะ เดินผ่านมาหลายคันแล้ว
วันนี้ผมมาพร้อมมันครับ เพราะผมกลัวว่าตนเองอาจจะเมาจนขับไม่ได้ แล้วไอ้ดำแดก็ก็อาสาจะขับมารับ-ส่งแทน เพราะสัญญากับยองแจว่าจะไม่เมา...แต่นี้อะไร!! ผมกลับต้องมาพยุงไอ้คนที่สัญญาว่าจะไม่เมาไปส่งห้องมัน รถมันตอนมาผมก็ไม่รู้ว่ามันขับไปจอดที่ไหนในที่จอดรถแสนใหญ่นี้ จะถามมันก็ดันเมาหลับไปเรียบร้อย...แต่พระเจ้าก็ไม่ใจร้ายกับผมมาก เพราะเดินผ่านไปสี่ห้าแถวก็สะดุดกับรถBMWสีดำที่ป้ายทะเบียนเป็นบ่งบอกว่าเป็นของไอ้ร่างดำนี้ ผมเลยพยายามประคองให้ไปถึงรถที่จอดรอยู่โดยไม่ให้มันเซไปชนรถใคร แต่อยู่มือที่ไอ้ร่างนี้พาดไหล่ผมก็หลุด ทำให้มันล่วงไปตามแรงโน้มถ่วงโลก แล้วตอนนั้นเองก็มีคนมาช่วย...
“เอ่อ...” พอผมหันไปมองคนที่ช่วยเพื่อนผมก็ทำให้ผมสตั๊นไปหลายวิ เพราะใบหน้าที่ดูดีกับผมที่ตัดสั้นสีดำ ร่างสูงที่สวมใส่เสื้อผ้าสีดำ เรียกให้ใจผมเต้นตึกตักทันที
“ เดี๋ยวผมช่วยพยุงเพื่อนคุณเอง คุณนำไปที่รถเถอะ ” ชายร่างนั้นพยุงเพื่อนผมไว้ก่อนจะพูดให้ผมนำไปที่รถแล้วรีบเปิดประตูรถทันที เพื่อให้ชายนิรนามพาเพื่อนผมเข้าไปในรถ ก่อนที่ถอยออกมา ถามผมว่าพอขับกลับได้ใช่ไหม ผมพยักหน้าให้ เขาก็ทำหน้าเข้าใจแล้วชี้มาที่แขนผมพร้อมพูดว่า
“ถึงบ้านอย่าลืมทำแผลนะ ” แล้วก็เดินออกไปทิ้งให้ผมยืนงง พอหันไปที่แขนที่เขาชี้ก็เจ อเลือด! เลือดที่ไหลมาจากแผลถลอกจากำแพง ไอ้เชี่ยแด้ นี่เมิงทำตรูได้แผลตอนมึงเมาอีก สลัดผักดำ ก็ว่าทำไมเจ็บๆแสบที่แขน
นั่นคือการที่ผมตกหลุมรักตั้งแต่แรกพบครั้งแรก ผมนั่งคิดถึงเขาครั้งนั้น ทั้งที่ไม่รู้จักชื่อ และเราสองคนคงอาจไม่ได้เจอกันอีก นั้นทำให้ผมตั้งใจจะตัดใจจากการตกหลุมรักแต่แรกพบไป แต่ฟ้ากลับเป็นใจ อยู่ๆผมได้เจอชายคนนั้นอีกตอนซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต
“อ้าวคุณนี้เอง แผลที่แขนหายหรือยัง ”
“เอ่อ ใกล้หายแล้วครับ ขอบคุณมากเลยนะครับที่ช่วยพวกผมตอนนั้น”
พอเจออีกฝ่าย ผมรีบก้มขอบคุณสำหรับการช่วยเหลือเมื่อตอนนั้น เขาตอบไม่เป็นไร
“แล้วคุณมาซื้ออะไรที่ซุปเปอร์มาร์เก๊ตเหรอครับ” ผมถามเมื่อเราเดินเข้ามายังซุปเปอร์มาร์เก็ต
“มาซื้อของกินเล่นนะ คุณล่ะครับ”
“ผมมาซื้อของทำอาหารนะครับ...เอ่อ คุณจะมาทานด้วยกันไหม ถือว่าเป็นของขอบคุณนะ”
“เอ๋ จะดีเหรอ...แต่ถ้าคุณชวนผมก็ไม่ปฏิเสธนะ” เขาตอบกลับมาพร้อมรอยยิ้มที่ทำให้ใจผมเต้นแรง ก่อนที่เขาจะพาเดินไปซื้อของสดที่ผมจะซื้อไปทำอาหารเย็นและไปยังโซนขนมต่างๆ เมื่อของทุกอย่างครบก็พากันไปจ่ายเงิน แล้วเราสองคนเดินออกจากซุปเปอร์มาเก็ตมุ่งสู่บ้านของผม ระหว่างทางที่เดินกลับมันก็เป็นเวลาเลิกงาน ทำให้มีคนเดินสวนกันเต็มไปหมดในทางเดิน บางคนเดินชนแขนผมที่แผลยังไม่หาสนิท มันเลยทำให้เจ็บ
“หวังว่าทำแบบนี้แผลคุณคงไม่เจ็บมากนะ” แต่อยู่ก็มีมือมาโอบแขนผมไม่ให้คนที่เดินสวนมาโดนแผลที่แขน คนๆนั้นคือผู้ชายข้างๆที่ผมชวนมากินข้าวเย็นนั้นเอง
ผมไม่ตอบเพราะมัวแต่ก้มหน้าเพื่อไม่ให้คนข้างเห็นแก้มแดงตัวเอง เพราะการกระทำแบบนี้ ย๊า!! เขินโว้ยยย!
แล้วเราสองคนก็เดินมาถึงบ้านผม ผมบอกให้เขานั่งดูทีวีระหว่างผมทำอาหาร แต่ว่าทำไม...
“หอมจัง”
.
.
.
.
ทำไมมาอยู่ข้างหลังผมได้เนี่ยยยย!! แถมเสียงพูดก็อยู่ไม่ไกลจากหูผมด้วย...โอ้ย!! ผมจะทรุดแล้วถ้าเขายังไม่ออกจากข้างหลังผม ฮือออ ยังดีที่หลังจากมาพูดข้างหลังหูผมเสร็จไม่ยืนคุมข้างหลังผมต่ออีก
.
.
.
พอถึงเวลาทานข้าว ผมยังต้องเจอระเบิดลูกใหญ่ให้หน้าแดงอีก
“ปกติฉันไม่ค่อยชอบกินข้าวเย็นมากเท่าไร....” ร่างสูงตรงหน้าพูดขึ้นมา ระหว่างที่ผมกำลังตักข้าวเข้าปาก
“มื้ออื่นๆ ก็กินบ้าง ไม่เป็นเวลา...” มิน่า ถึงดูผอมๆ
“...แต่อาหารที่นายทำเอาฉันชักอยากกินข้าวเย็นทุกวัน รวมไปถึงมื้ออื่น...”
3
“...โดยมีนายคอยทำให้กิน...”
2
“เป็นไปได้ ฉันอยากให้นายดูแลฉัน...”
1
“แบบที่คนรักกันดูแลได้ไหม ฮิมชานอ่า”
ตู้ม!! ระเบิดลงเรียบร้อย
คงไม่ต้องบอกนะว่าหน้าผมแดงไปถึงไหน พอร่างสูงปล่อยระเบิดทิ้งไว้แล้วกินข้าวต่อ โดยไม่สนว่าผมหน้าแดงกับประโยคสุดท้ายแค่ไหน
ดูแลแบบที่คนรักกันดูแลได้ไหม ฮิมชาน...
เดี๋ยวนะ
“นายรู้ชื่อฉันได้ไง ฉันกับนายยังไม่ได้บอกชื่อเลย” ครับ เขารู้ชื่อผมได้ไง ตั้งแต่ต้นเรื่องที่เขาเล่ามาถึงนี้ ยังไม่มีบทที่ผมเอ่ยแนะนำชื่อตัวเองเลย
“คิม ฮิมชาน อยู่ปี 1 มหาลัย TS เพื่อนสนิทของ จอง แดฮยอน เดือนคณะนิเทศ มีลูกพี่ลูกน้องชื่อ ยู ยองแจ ที่กลับกลายเป็นแฟนเพื่อนสนิทตัวเอง ข้อมูลที่หาง่ายจากเว็บมหาลัย นั่นทำให้นายเป็นที่รู้จัก...แต่ฉันไม่ได้รู้จักนายจากข้อมูลเว็บนั่นหรอก”
“งั้นนายรู้จักจากไหน แล้วนายเป็นใคร” สารภาพเลย ร่างสูงที่นั่งตรงข้ามผมเคยเจอครั้งแรกก็ตอนที่เขามาช่วยผมที่ผับ นั่นทำให้ผมตกหลุมรักตั้งแต่แรกพบ และจนเกือบจะตัดใจจากรักนี้ ก็เพิ่งมาเจออีกครั้งที่ซุปเปอร์มาเก็ต นี้มันเรื่องอารายยยย
“เฮ้อ เสียใจนิดๆนะเนี่ยที่เหมือนนายจะจำฉันไม่ได้ L”
“...” ผมพยายามนึกให้ออกว่าเคยเจอร่างสูงนี้ไหม
“ฮิมชาน...ชานนี่...เหยินน้อยของบัง”
สตั๊นไปเลย เมื่อได้ยินชื่อเรียกสุดท้าย แล้วภาพของใครตอนมอต้นก็ฉายขึ้นมา
.
.
.
.
“บะ บัง...ยงกุก ระ เหรอ”
“ใช่ ฉันชื่อบัง ยงกุก หรือที่ตอนมอต้นนายเรียกว่าไอ้เหงือกนั่นแหละ เหยินน้อยJ”
ยงกุกเก็บจานที่ทั้งตัวเองและผมไปเก็บ ปล่อยให้ผมช็อกกับเหตุการณ์โลกกลม....บัง ยงกุกหรือตอนมอต้นผมเรียกว่า ไอ้เหงือก ที่ตอนจบมอต้น ยงกุกต้องย้ายไปเรียนตามพ่อแม่ที่ย้ายไปทำงานต่างประเทศ ไม่น่าเชื่อว่านี้คือคนที่ไม่กี่วันก่อนผมตกหลุมรักตั้งแต่แรกพบแถมตอนมอต้นไอ้เหงือกนี่ก็เป็นรักแรกของผมอีก ทำไมกลับมาแล้ว แม่ง หล่อขึ้นวะ โอ้ยยย!!! ฮิมชานอยากเป็นลม เมื่อยงกุกเดินกลับมานั่งตรงหน้าผมอีกครั้ง แล้วพูดว่า
“บังกลับมาหาเหยินน้อยแล้ว แถมยังได้รู้ว่าการเจอกันที่ผับ...”
“บังก็กลายเป็นรักแรกพบของเหยินด้วย ดังนั้นมาเป็นแฟนกันนะ ”
ตู้มมมม! ฮิมชานโดนวางระเบิดอีกแล้ว
.
.
“ว่างไง เป็นแฟนกันนะ” เป็นคุณจะตอบตกลงหรือเปล่า แต่ตัวผมก็ตอบไปโดยไม่ต้องคิดอะไรเลยว่า
“อืม ไม่ตกลงก็บ้าแล้ว นายดันเป็นทั้งรักแรก และรักแรกพบนี่>///<” ผมพูดจบก็ถูกยงกุกยึดไปกอด แล้วผมก็ถูกจูบจากยงกุก สัมผัสที่อ่อนโยนจากยงกุกทำให้ผมแทบหมดแรงไปกับมัน และเมื่อผละออกจากกัน ผมก็ยังอยู่ในอ้อมกอดของอีกฝ่าย เราอยู่แบบนั้นนาน จนกระทั่งมีบางอย่างที่ผมสงสัย จึงเอ่ยถามยงกุก
“ยงกุก นายรู้ได้ไง ว่าตอนเจอที่ผับนายเป็นรักแรกพบของฉัน ทั้งที่ฉันเล่าก็มีแค่ไอ้...”
“ฉันดันไปเจอยองแจกับแฟนมันก่อนวันนี้ไม่กี่วัน ยองแจเลยเล่าเรื่องนายให้ฟังหมด”
“-O-....”
อีอ้วนแจ ขอแช่งให้มันเป็นหมูตอนเลย บังอาจมาแฉเรื่องฉัน แถมยังไม่บอกเรื่องยงกุกอีก ย๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
---------------------------------------------------------------------
จบแล้วฟิคสั้นบังชาน
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด กว่าจะทำใจเขียนตอนจบได้ นั่งบิดไปบิดมาอยู่หน้าคอม
เป็นไงบ้างสำหรับฟิคสั้นของไรต์ หวังว่าคงมีคนชอบนะ ไรต์ก็พยายามแต่งให้เต็มที่ ฟิคสั้นตอนต่อไปอยากได้คู่ไหนก็เม้นมาบอกไรต์ได้นะ
ส่วนฟิคเรื่องหลัก รอก่อนนะเดี๋ยวจะรีบปล่อยตอนต่อไปให้
สุดท้ายคอมเม้นหน่อยสิคนที่มาอ่าน วิ๊งๆๆ
ความคิดเห็น