back to ปอ4รักนี้คือความทรงจำ

ลำดับตอนที่ #5 : ตัวช่วยยูกิการ์ด

 เป็นสัปดาห์ที่น่าเบื่อหน่ายอีกวันหนึ่งฉันหมดเวลาไปกับการเข้าอิเทอร์เนตเพื่อหา การ์ดยูกิ ทำไมสถานที่ขายมันถึงได้หายากแบบนี้ก็ไม่รู้ ฉันเหนื่อยแล้วน้า อยากกลับไปสู่โลกของความเป็นจริงสักที
เฮ้อ ๆๆ ฉันถอนหายใจวันละหลายรอบแล้ว คงตายเร็วขึ้นสมใจอยาก วันนี้ฉันนั่งเข้าหาสิบกว่าเว็บแล้ว แต่ก็ไม่เห็นมีที่ไหนจะขายการ์ดบ้านั่นสักที่เลยเหอะ ให้ตายสิ เด็กผู้ชายมันฮิตกันไม่ใช่หรอไง แล้วทำไมถึงไม่มีที่ไหนขายเลยฟระ
"เธอหาเว็บ ขายชุดชั้นในแล้วมันจะเจอมั้ยล่ะ" เออจริงว่ะแล้วฉันเข้ามาทำไมเนี่ย.....ว่าแต่ใครพูดกับฉันฟระ
ฉันหันไปมองหน้านายนั่นก่อนที่ฉันจะบ้าตาย
"เฮ้ย นี่นาย" นายเด็กเสื้อแดง ...... เอิ่มเมื่อไหร่ฉันจะรู้จักชื่อนายฟระ คนเค้าจะคิดว่าฉันกำลังงพูดการเมืองอยู่หรือเปล่าเนี่ย
"ใช่ฉันเอง"
"นายชื่ออะไรนะ??" ฉันถามไปอย่างเวิ้นเว้อมาก เพราะตลอด 1 อาทิตย์แล้วที่เจอหน้ากัน(รวมถึงที่นายกัน แขนหัก) ฉันไม่กล้าถามนายนั่นเลยว่าชื่ออะไร
"นี่เธอประสาทกลับหรือเปล่า"
"...." เอาอีกแล้ว ให้ตายเหอะ เพื่อนฉันทุกคนนี่เกิดมาจากพ่อแม่เดียวกันหรือเปล่า แบบพ่อไปมีชู้อะไรทำนองนี
ทำไมพูดเหมือนกัน ทุกประโยคเลยให้ตายสิ
"ฉันชื่อ บรูค"
บรูค ดนุพงส์ ปุณเกิน หรือเปล่าหว่า นายนี่น่าคุ้นมากๆตั้งแต่เจอกันครั้งแรกแล้ว เอ่อว่าแต่นายนี่รู้ได้ไงว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่เนี่ย
"นายรู้ได้ไงว่าฉันกำละ..."
"เธอกำลังหาการ์ดอยู่กิให้  กัน  สินะ"
เฮ้ย มันอ่านใจเราออกได้ไงฟระ ชักแปลกขึ้นทุกๆทีแล้วเพื่อนฉันแต่ละคน
เอ๋เดี๋ยวก่อนหรือว่าฉันจะ ขอร้องให้นายนี่ช่วยดีหว่า แต่ท่าทางนายนั่นทำหน้าตาทะเล้นแบบนี้ ถ้าขอให้ช่วยจะต้องมีข้อแลกเปลี่ยนแหงๆ สงสัยฉันจะต้องเปิดเว็บหา ชุดชั้นใน เอ้ย หาการ์ดยูกิต่อไป
"ให้ฉันช่วยเธอนะ..." แล้วในที่สุด นายนั่นก็เสนอตัวออกมาเองซะด้วย เฮ้ยนี่มันจะไปกันใหญ่แล้ว ใครขอให้นายช่วยฟระ
"ไม่ต้องหรอก"
ฉันปฏิเสธนายนี่เป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ เฮ้อๆ นายอย่ามาทำดีกับฉันมากได้มั้ยเนี่ย
"ฉันอยากช่วยนิ การ์ดยูกิที่บ้านฉันมีเต็มเลย ฉันจะให้เธอกี่ใบก็ได้ ^ ^"
หน้าตานายนี่ อยากช่วยฉันมากเลยนะเนี่ย บ้าไปแล้ว ฉันจะให้นายนี่ช่วยจริงๆนะหรอ ไม่ดีหรอกม้าง นายนี่คิดอะไรอยู่ นายแววตามีจุดประสงค์อะไรอีกหรือเปล่า จะต้องมีข้อแลกเปลี่ยนอะไรอีกมั้ยนะ แต่ถ้าฉันหาการ์ดยูกิให้นายนั่นไม่ได้
นายนั่นจะต้องเอาคืนฉันแน่เลย
"ก็ได้ ว่าแต่นายมีข้อเสนออะไรหรือเปล่า "
ฉันนี่ก็ไปชี้โพรงให้กระรอกทำไมก็ไม่รู้ บางทีถ้าไม่พูดนายนั่นอาจจะช่วยฉันฟรีก็ได้นิหน่า U_U
"มีสิ !! ;) เธอน่ะจะต้องมาเป็นแฟนฉันเดือนนึง"
ห๊า อะไรนะ นี่มันบทสนทนาอะไรกัน ฉังฟังผิดหรือเปล่า เด็ก ป4 สองคนกำลังขอกันเป็นแฟน ไม่นะไม่จริงอ่ะ
"นายล้อฉันเล่นหรือเปล่า" ฉันพยายามจะอมยิ้ม พูดล้อ
กับนายนั่นไป
"เปล่า" เอ๋ แต่สีหน้านายนั่นกลับไม่เล่นกับฉันเลย โฮๆ
"เราเป็นแฟนกันไม่ได้หรอก เราอยู่แค่ ป4 นะ นายจะบ้าหรอ เราเป็นเพื่อนกันเหอะ"
ฉันพยายามพูดตามหลักความเป็นจริงให้ได้มากที่สุดเพื่อว่านายนั่นอาจจะเปลี่ยนข้อเสนอบ้าบอคอแตกอะไรนี่น่ะ
"งั้นเรื่องการ์ด เราอย่าพูดถึงอีกเลยแล้วกัน"
โฮๆๆตัดขาดกันแบบนี้แล้วฉันจะเหลืออะไรเล่า โอ้ย เอาหน่าเป็นแฟนเด็กป4น่ารักจะตายไปเนอะๆ ฉันพยายามจะข่มใจตัวเองไว้
"โอเคตกลง"
งานนี้ฉันซวยแหงๆ