ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 世界の終わり: ปัจฉิมบทความทรงจำที่เลือนลาง
ตึก ๆ !
หมับ !
เสียงฝีเท้าของเด็กหนุ่มฝืนตัวเองลุกขึ้นวิ่งไปคว้าข้อมือเด็กสาวผมม่วงอ่อนอย่างรวดเร็ว จนเขาเซลงไปนั่งคุกเข่าลง เด็กสาวสะดุ้งเฮือกหันมามองด้วยความตกใจ
กริ้ง ๆ~
เสียงกระดิ่งเครื่องประดับบนศีรษะของเด็กสาวสั่นไปมาตามเเรงขยับของศีรษะ
มิโกะเบิกตาโพร่งมองอีกคน ก่อนลงไปนั่งคุกเข่าถามไถ่อาการอย่างรวดเร็วด้วยความเป็นห่วง
" ยูกะ ! นายลงมาจากเตียงทำไม ! รู้ว่าตัวเองไม่ไหวก็อย่าฝืนซิ---"
" อย่าไป...ไม่...อย่าไป...มิโกะ "
เด็กสาวเงียบคำบ่นลงทันที ก่อนมองฝ่ามือของยูกะที่กำเสื้อเธอเเน่นจนยับ เด็กสาวเม้มริมฝีปากเน้น ก่อนจับที่ฝ่ามือของอีกฝ่ายแล้วปลดฝ่ามือของยูกะลง พร้อมวางมันไว้ข้างลำตัว
" ยูกะ...ขอโทษนะที่ทำตามที่นายบอกไม่ได้ " เด็กสาวมองฝ่ามือของอีกคนแล้วทาบฝ่ามือของตนลงบนฝ่ามืออีกฝ่ายเบา ๆ ก่อนเเหงนหน้ามายิ้มให้ ท่ามกลางแสงของท้องฟ้าที่เริ่มเเปรสีไปมา
" แต่ว่า...ฉันสัญญาว่าจะกลับมา แน่นอน " มิโกะลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งออกไปจากห้องอย่างไม่หวนกลับมามองยูกะอีกเป็นครั้งที่สอง
ภาพเเผ่นหลังของมิโกะ มันช่างคุ้นเคย เหมือนกับว่าเขาเคยเห็นมันมาจากที่ไหนสักเเห่ง
ที่ไหนกันนะ...
ตึก ตึก...
ฝีเท้าของเด็กสาวย่างกายขึ้นมายังบนหอคอยที่ขึ้นชื่อว่า เป็นสัญลักษณ์ของกรุงโตเกียว
โตเกียวทาวเวอร์
" เราจะทำยังไงกันดี อสูรนั่น เราจะสู้มันได้ไหม..." มิโกะที่เพิ่งมาถึงกล่าวพูดกับกลุ่มคนมากมายที่มารอคอยการต่อสู้ครั้งสุดท้าย
" เราจะไม่ท้อ...ไม่ว่าจะต้องเสี่ยงแค่ไหน เราก็ต้องปกป้องโลกให้ได้ แล้ววันสิ้นโลกจะไม่มีอีก..."
เสียงของเด็กหนุ่มคนหนึ่งว่าขึ้นพร้อมกับเดินฝ่าดงของกลุ่มคนเข้ามายังตรงกลางด้วยท่าทีจริงจัง
" ในฐานะที่ศึกครั้งนี้อาจต้องเเลกด้วยความตาย พวกเรา เทพศาสตราจะต้องต่อสู้ให้ถึงที่สุด "
ตึก....
" คำพูดสวยหรูเชียวนะ โฮชิโยมิ ซูบารุ..." ใครบางคนยืนกอดอกแล้วพูดจาดูถูกดูเเคลนอย่างชัดเจนใส่คนที่อยู่ท่ามกลางวงเหล่ากลุ่มผู้เป็น เทพศาสตรา ทั้งมวล
คนผมสีทองหลุบตาลงพลางถอนหายใจ แล้วว่าต่อ
" คาโคกาวะ รันมะ "
" เฮ้ ! ฉันไม่ได้จะมาดูพวกนายทะเลาะกันนะพวก..." 1 ใน เทพศาสตราว่าขึ้นห้ามศึกฝีปากของสองหนุ่มที่เหมือนจะมองค้อนกันอยู่ซะด้วย...
เสียงหอนาฬิกาดังขึ้นเป็นจังหวะดังกังวานจนคนที่ยืนอยู่บนหอทาวเวอร์เเหงนหน้ามองท้องฟ้าอีกครั้ง
" หมดเวลาแล้ว สงครามแห่งวันสิ้นโลก เกิดขึ้นแล้ว..."
ตึก ๆ ๆ ๆ ๆ !
ยูกะฝืนตัวเองออกมาวิ่งอยูรบนท้องถนนที่รถยนต์มากมายต่างถูกดูดลอยขึ้นฟ้า เมืองโตเกียวอันแสนสวยและงดงาม บัดนี้ ไม่ต่างจาก ซากเมืองพังพินาศ
เขม่าควัน เสียงวัตถุตกกระทบพื้นมากมาย และท้องฟ้าที่เเตกสลายลอยตามอากาศดั่งเศษกระจกอยู่บนฟากฟ้า
เด็กหนุ่มชะลอฝีเท้าลงเมื่อเขาพบกับ....
" อ่ะ...อะไร...อะไรเนี่ย..." เด็กหนุ่มตกตะลึงเมื่อสิ่งที่เขาพบ มันคือ ซากของกรุงโตเกียวที่อยู่ใกล้กับโตเกียวทาวเวอร์ถูกทำลายยุบสลาย และตรงจุดที่เขาอยู่มันกลับกลายเป็นหน้าผากสูงไม่มาก
ยูกะตกใจจนเกือบตก เขาค่อย ๆ นั่งลงยอง ๆ แล้วสไลด์ตัวเองลงจากหน้าผากตรงนั้น ก่อนวิ่งไปอีกครั้ง
"....."
ยูกะเเทบพูดไม่ออกเมื่อเขาเห็นซากศพของคนตายนอนเกลื่อนอยู่ตรงหน้า กลิ่นเลือดสด ๆ ที่บ่งบอกได้อย่างชัดเจนว่าศพเหล่านั้นเพิ่งตายได้หมาด ๆ
ตุบ...
นัยน์ตาสีน้ำตาลทองเบิกกว้างอย่างตื่นตัว มือไม้สั่นเทา เนื้อตัวอ่อนแรงลงนั่งอย่างช้า ๆ
เพราะสิ่งที่เขาเห็นตรงหน้า....
คือ ศพของมิโกะที่รวมอยู่ในนั้นด้วย
เสียงสะอื้นค่อย ๆ ดังขึ้น ท่ามกลางไฟสงครามกับเหล่าอสูร ประกายเเสงมากมายสว่างวาร์ป ณ บนฟากฟ้าสีครามที่เเตกสลาย
ท่อนแขนของใครบางคนสอดเข้าใต้ลำคอพร้อมกอดรัดเขาอย่างเบาบาง เสียงใบหน้าของอีกฝ่ายที่ซบไหล่ แรงขยับตัวที่อีกฝ่ายส่งมาเมื่อยามกระชับกอดให้กระชับยิ่งขึ้น
" ออกมาทำไมยูกะ ! หนี ! หนี ! "
รันมะตะโกนเสียงดังลั่น เรียกความสนใจให้ซุบารุที่กำลังรับศึกอยู่หันขวับไปเบิกตาโพร่งมองไปยังจุดที่ยูกะอยู่
" ยูกะ ! ! " ซุบารุเรียกอีกเเรงพร้อมกับวิ่งมาที่ยูกะ
คนผมฟ้าแดงที่จับท่อนเเขนอีกฝ่ายไว้เบิกตาโพร่งที่คลอน้ำตาก่อนจะหันมองไปยังด้านหลังอย่างช้า ๆ ด้วยความกลัว
คนที่กอดยูกะเอาไว้ ยิ้มด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย ก่อนพร่ำคำ ๆ หนึ่งขึ้นมา...
" หมดเวลาแล้วยูกะ รีเซตโลกใบใหม่กันดีกว่า..."
วูบ----
⏪⏪⏪⏪⏪ ◀
ติ้ด---
| |
ยินดีต้อนรับสู่โลกใบใหม่___
ขอให้สนุกกับโลกใบใหม่ก่อนวันสิ้นโลก___
เริ่มต้นโลกใบใหม่
世界の終わり
( Sekainoowari )
_______________________
ปล.นี่เป็นแค่บทนำนะคะ ตอนหน้าคือตอนที่ 1 จริง ๆ ล่ะค่ะ
มีแอบมึนกันใช่ไหมล่ะค่ะ55555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น