คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : +++อยากจะคืนจริงๆพระเจ้า...เอาคืนไปทีสิ+++
กลับบ้านมาแล้ว โคยังไม่สามารถหยุดยั้งความคิดของเธอได้อีกแล้ว เพราะความคิดเหล่านั้นกระมังทำให้เธอผลอยหลับไป
ติ๊ด...ติ๊ด..สุดที่รักเธอโทรมาช่วรับหน่อย อย่าปล่อยให้คอย...... เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นของเช้าอีกวันหนึ่ง
“ว่าไง...อ้อ สวนหรอ อ้าวไป The mall กะใคร ต่อหรอ อือ โทษทีนะ เราไปไม่ได้หรอก เราไม่สบายน่ะลุกไม่ไหวหรอก แค่นี้ก่อนนะ” โควางสายทิ้งอย่างไม่สนใจมากนักถึงแม้ว่า...ต่อจะไปกับสวน เพราะตอนนี้หัวของเธอเหมือนจะระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆแล้ว
10 นาทีต่อมาก็มีคนโทรมาหาอีก ต่อนั่นเอง โคกดรับอย่างเสียไม่ได้เพราะรู้ว่าทั้งสองอยู่ด้วยกัน
“มีอะไรหรอสวน?”
(โคพยายามทำเสียงให้ราบเรียบที่สุดเพราะคิดว่าสวนอยากให้โครู้ว่าเรารักกันมากแค่ไหน)
“ไม่ใช่สวนซักหน่อย ต่อตะหาก อือ... เมื่อกี้เราไปเข้าห้องน้ำน่ะ สวนโทรไปหาหรอ? เราเพิ่งรู้จากสวนว่าแกไม่สบายเป็นไรมากรึเปล่า?”
“ คิดว่าไงล่ะ เราแข็งแรงน่า..ไม่ต้องห่วงหรอก แกก็รู้เราอ่ะ หญิงแกร่ง ไม่ต้องห่วงหรอกน่า” เสียงของโคคลุมเครือเหมือนจะร้องไห้
.....ความเงียบครอบงำทั้งสอง.....
“โค...เราขอโทษนะ ที่ต้องทำให้แกไม่สบาย เรา...”ต่อพูดเสียงเบาลงเล็กน้อยและยังพูดไม่จบดี
“โอ้ย !!!แกห่วงอะไรมากมายล่ะ เราไม่ว่าไรหรอกน่า อย่าคิดมาก ไปเที่ยวเหอะ เดี๋ยวสวนรอนะ ! บาย” โคกดว่างสายทั้งที่ต่อยังพูดไม่จบและปิดเครื่องไป เพื่อไม่ให้ติดต่อได้อีก
...นี่ฉันต้องหลอกตัวเองไปถึงไหนกัน...
ตั้งแต่นั้นเรื่อยมา ทำให้โคไม่เคยคิดเชื่อใจในความเข้มแข็งด้านความรักของต่ออีกเลย และดูเหมือนว่าต่อจะยิ่งรักสวนมากขึ้นกว่าเดิมเสียอีก แต่ว่าทำไมโคถึงเข้าไปสนิทกับทั้งสองคนยิ่งกว่าเดิมล่ะ คำถามที่หาคำตอบไม่ได้นั้นก็ยังคงวนเวียนอยู่ที่ก้นบึ้งของหัวใจโคต่อไป และตอนนี้ดูเหมือนว่าธรจะกลับบ้านกับโคแทบจะทุกวันและโคมีความคิดเปลี่ยนแปลงไปบ้างหรือยัง?
ตอนนี้เหมือนกับว่าฉันหลอกตัวเองอยู่งั้นหรอ
ฉันต้องเล่นละครอย่างนั้นหรอ
ฉันไม่ยอมต้องเล่นละครต่อไปหรอก
แต่!!!ฉันทำอย่างนี้เพื่ออะไรล่ะ
แล้วใครล่ะที่มีความสุข
ฉันอยากให้ต่อมีความสุข
แต่ฉันต้องเจ็บปวด? อย่างนั้นหรือ
นี่ไม่ได้เรียกว่า “ความรัก”กระมัง
ต่อจากนี้ไป
ฉันจะไม่ทำอย่างนั้นอีกแล้วหละ
ความสุขก็ต้องอยู่กับตัวฉันสิ
แล้วนี่มันบ้าอะไรกัน? ตั้งแต่ฉันมาเป็นเพื่อนกับคนพวกนี้
ทำไมกันนะ ทำไมกัน? ฉันถึงลืมความเป็นตัวเองไปได้อย่างสิ้นเชิง
จากที่ชอบอยู่คนเดียว แล้วทำไมล่ะ
ฉันถึงเริ่มรู้สึกว่า
อยากอยู่กับเพื่อนๆตลอดเวลา
ไม่อยากกินข้าวคนเดียว ไม่อยากเดินกลับบ้านคนเดียว
และอยากจะอยู่กับพวกเค้าตลอดเวลา
จากที่......
หนีเรียนไปเที่ยวกับเพื่อนๆ
พร้อมที่จะลุยไปกับเพื่อนเสมอ
สิ่งเหล่านี้น่ะ มันหายไปไหนหมด
.....ฉัน.....
ชอบความเงียบสงบไปได้อย่างไรกัน
เริ่มสนุก ที่จะได้ร้องเพลงไปพร้อมพวกเค้า ได้เดินเล่นไปพร้อมพวกเค้า
นี่หน่ะหรือ.....นี่หน่ะหรือ?
คือชีวิตใหม่ที่พระเจ้ามอบแด่ให้ฉัน
ฉันไม่อยากได้หรอก พระเจ้า!! ช่วยเอาคืนไปทีสิ
ชีวิตอย่างนี้น่ะ
ความรักที่เจ็บช้ำอย่างนี้น่ะ
ฉันไม่อยากได้หรอก
ฉันอยากได้ฉันคนเดิม ฉันไม่อยากอ่อนไหวอีกต่อไป
ช่วยเอาคืนไปทีสิพระเจ้า!!! เอาคืนไปที......
ความคิดเห็น