คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ...ดำเนินต่อไป...
บ่ายแก่อีกวันหนึ่ง ดูท่าว่าต่อยังคงเครียดอยู่จู่ๆโอก็เดินเข้ามาพร้อมกับแม่ของเค้าซึ่งเป็นครูที่โรงเรียนของเรานี่เอง
"เฮ้ย! ไปร้องเพลงกันป่าว ไปกันหมดเลยเอาป่าว"
"ไม่ว่ะ" โคตอบอย่างไม่อยากเชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง เพราะเพ้งร้องเพลงไม่ได้เรื่องเลยจากที่เคยฟังมา
"โค ร้องด้วยกันสิ เดี๋ยวต๊อบเล่นให้เอง" เสียงของชายหนุ่มผมยาวกว่าเพื่อนๆเพราะไม่ได้เรียน ร.ด พูดกับโคอย่างจริงจัง
"อะไรกันเนี่ย" โคพูดออกมาอย่างงงๆว่าทำไมมีคนชวนเธอไปร้องด้วยแถมยังจะเล่นให้ด้วยอีกต่างหาก
"ก็วันที่12นี้ไง ที่ห้างโลตัสเค้าจัดกิจกรรม แม่ข้าเป็นคนจัดการเรื่องนี้เอง"โอพูดพร้อมกับยืดอกหน่อยๆ
"เออ เอาด้วยดีกว่า"งานพูดอย่างแสดงที่ทีว่าสนใจเต็มที่
"อือ เอาดิ แล้วว่าไงล่ะโคเอาไง?"ต่อพูดแล้วมองหน้าโคอย่างมีความหวัง
"เออ ก็ได้ว๊ะ"
โคคร่ำควรนอยู่นานว่าไม่น่าจะทำได้อยู่หลังห้องคนเดียว
"เป็นบ้าหรอ พูดอยู่คนเดียวน่ะ" ธรเดินเข้ามาจากข้างหลัง
"เอ้า ก็งานวันที่ 12นี้ไง ไม่รู้เลยว่าจะร้องเพลงอะไร แล้วอีกอย่างไม่รู้ว่าใครจะเล่นให้ถึงต๊อบบอกอย่างั้นก็เหอะ ยังไม่ไว้ใจอยู่ดีอ่ะ"
"งั้น ร้องเพลงเพิ่งรู้ว่ารักได้ป่าวอ่ะ เดี๋ยวกรูเล่นให้เอง"
เพียงแค่คำพูดของธรไม่กี่คำเท่านั้นทำให้โคใจเต้นไม่เป็นจังหวะ "โอ้ย!!!!! ไม่อยากเชื่อเลย คนในฝันของฉันจะมาเล่นกีต้าร์ให้ฉันหรอเนี่ย" โคคิดอยู่อย่างนั้นจนถึงบ้านเลย
ไม่ต้องสังเกตุก็จะรู้สึกได้ว่าเดี๋ยวนี้โคออกจะขยันซ้อมร้องเพลงมากขึ้น และบางทีก็ดูกระตือรือร้นจนเกินเหตุด้วยซ้ำไป ไม่นานนักที่โคเดินมาหาธรและคุยหลอกล้อกันอย่างน่ารัก แต่โคค่อนข้างเก็บความรู้สึกเก่งน่าดูไม่ค่อยแสดงออกเลยว่าธรเป็นคนในฝันของเธอ
"เฮ้ย! เอาไงเนี่ยพวกเมิงน่ะ" โอและต่อที่เพิ่งซ้อมร้องเพลงกันเสร็จเดินเข้ามาหาธรและโค
"แล้วสรุปว่าพวกเมิงร้องเพลงความลับอีกแล้วล่ะสิ" โคไม่ได้ให้คำตอบแต่กลับยิ่งคำถามใส่สองคนนั้นแทน
"อือ" ต่อตอบสั้นๆ
"งั้นพรุ่งนี้เจอกัน 9โมงเช้านะ -_- + ห้ามช้านะโว่ย เพราะแม่ข้าต้องให้พวกเอ็งลงทะเบียนด้วย เข้าใจ๋" โอพูดอย่างตัดความให้รวบรัดที่สุด
วันนี้โคกลับเย็นมากๆ เพราะต้องซ้อมอยู่กับธร แต่ที่ทำให้เธอรู้สึกว่า มีส่วนหนึ่งเพิ่มขึ้นมาคือ ชา เดี๋ยวนี้เธอกลับบ้านพร้อมพวกโคซึ่งแน่นอน มีต่อ และโอ ส่วนงานน่ะหรอ แม่มารับกลับทุกวันน่ะหละ งานเคยว่าโคว่าเป็นเด็กติดแม่ เพราะว่าจะไปเที่ยวไหนด้วยกันทีโคต้องโทรขออนุญาตพ่อและแม่ก่อนทุกครั้งเลย แต่โคไม่ได้ว่าอะไรงานเท่าไหร่
"แม่ พรุ่งนี้หนูไปกับเพื่อนนะ ตอน9โมงเช้า"
"ไปกับใคร ที่ไหน แล้วไปทำอะไรล่ะ" แม่ที่กำลังทำกับข้าวอยู่หันมามองเธอได้ซัก2วิล่ะมั้งแล้วหันไปยิงคำถามใสเธอ
"ไปร้องเพลง" โคไม่กล้าที่จะโกหกแม่เลย ไม่ใช่เพราะว่าเธอกลัวแม่ แต่เธอเห็นว่าคนในครอบครัวเป็นสิ่งที่ต้องถนอมน้ำใจกันมากสุดจึงไม่เคยโกหกใครเลยสักครั้ง
"ไร้สาระ ไม่ต้องไปหรอก อยู่ช่วยแม่ขายของดีกว่า แล้วอีกอย่างเสียงดีนักหรอ ถึงจะไปร้องโชว์คนอื่นเค้า" แม่สั่นหัวน้อยๆและแสดงว่าไม่เห็นด้วยออกมาอย่างชัดเจน
"แต่หนูนัดเพื่อนไว้แล้ว" โคเดินขึ้นห้องไปเพื่อจะได้ไม่ต้องฟังคำปฏิเสธของแม่
โคมาสายนิดหน่อย สิ่งสำคัญที่เธอลืมก็คือ ลืมถามว่าจะไปเจอกันที่ไหน พ่อไปถึงโลตัสโคเห็นเวที่ที่สูงเกือบสองเมตรได้และกว้างมากเธอยืนงงอยู่สักพักหนึ่ง แล้วเดินเข้าไปเผื่อว่าจะเจอเพื่อนๆบ้าง
"โคๆ" เสียงต่อเรียกโค ต่อนั่งอยู่ในร้านแม็กโดนัล แต่คนที่นั่งตรงข้ามคือ สวนซึ่งทำให้โคลังเลที่จะเข้าไปนั่งร่วงวงด้วยและคิดว่า ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงมีอิธิพลถึงต่อนัก อยากจะตั้นหน้าซักทีจริงๆ
ความคิดเห็น