คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #74 : บทที่ 24 ( 2 )
เ้าอบ้านหายัวลไป้านล่าเือบสิบนาที สัพัเา็เินลับเ้ามาในห้อนอนสีาวสะอาาอีรั้ พร้อมับไร์เป่าผมอันเล็ๆ อันหนึ่
“ผมเอาไร์เป่าผมึ้นมาให้รับ มันะไ้แห้เร็วหน่อย”
“ไปเอามาาไหนะ?” บุษบาบรรถามะที่รับสิ่นั้นมาามือหนาอนรินทราวุธ
“ผมเยื้อเอาไว้ให้เ็ๆ ที่นี่ใ้น่ะรับ เลยไปอยืมเามา่อน”
“อ๋อ อบุมา่ะ” บุษบาบรรล่าวำอบุลับไปเบาๆ แล้วเธอ็ลมือเสียบปลั๊อุปร์ไฟฟ้าิ้นนั้น ่อนที่ะ่อยๆ เป่าให้ไอวามร้อนลบนศีรษะนเอ ะที่เพลย์บอยหนุ่ม็เินไปหยิบผ้าเ็ัวและุนอนเินเ้าไปในห้อน้ำเ่นัน
ายหนุ่มเินออมาอีรั้ในุนอนสีเ้มหลัาที่เาอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย ร่าให่มาหยุยืนอยู่ไม่ห่าาบุษบาบรรมานั
“ผม่วยีว่ารับ” ายหนุ่มที่ยืน้ำหัวบุษบาบรรเอ่ยบอ เมื่อเห็นอีฝ่ายยัเป่าผมัวเอไม่แห้เสียที
“ไม่เป็นไร่ะ ันทำเอไ้ ุะไปทำอะไร็ไปเถอะ่ะ” ทนายสาวอบลับไปอย่าเรใ แ่นี้เา็ีับเธอมาแล้ว มาเสียนบุษบาบรรไม่าิว่าะเป็นารระทำาผู้ายนเียวันับเมื่อสามวัน่อน
“ไอ้ที่ผมอยาะทำ็ือเป่าผมใหุ้นี่แหละใบบัว” บอเสร็เา็แย่ไร์เป่าผมามือทนายสาวไปอย่าว่อไว บุษบาบรรไ้แ่แหนมอหน้าอีฝ่ายอย่าะลึ
“ทำไม? ถึับ้อหน้าผมเลยเหรอ”
“็...ไม่มีอะไร่ะ”
“นั่นิ่ๆ เถอะใบบัว รับรอว่าผมสวยๆ อุไม่เสียหายเพราะมือนเลวๆ อย่าผมอย่าแน่นอน” อีฝ่ายบอเสียนุ่ม
รู้ัวเหมือนันเหรอว่าเลว! ทนายสาวแอบแวะในใ
แ่ในที่สุบุษบาบรร็้อยอมทำามที่เ้าอห้อนอนบอ มือให่อนรินทราวุธับเส้นผมอทนายสาวอย่าทะนุถนอม่อนที่เาะ่อยๆ เป่ามันนแห้สนิททุเส้น
“เสร็แล้วรับ ไปนอนันเถอะ” เพลย์บอยหนุ่มบอพลาเา็้มลสูมวามหอมาเส้นผมที่นเอเพิ่เป่าให้แห้ไปฟอให่ มือหนาที่ถือไร์อยู่่อนหน้าเปลี่ยนมาโอบร่าบาสมส่วนเอาไว้แทน
เอ้ย! เาทำีเพื่อหวัผลอะไรหรือเปล่านี่! ทนายสาวิในใ
“ปล่อย่ะ ันยัไม่อยานอน” บอพลาร่าบา็พยายามยับัวหนี แ่อีนที่ัวโว่า็รีบ้อนร่าออีฝ่ายึ้นแล้วเา็ร่าทนายสาววาลเบาๆ บนเียนุ่มลาห้อ
“ที่ะไม่นอน เพราะลัวว่าผมะทำอะไรุใ่มั้ยใบบัว นอนเถอะ ผมไม่ทำอะไรหรอ...ถ้าุไม่เ็มใ” นเ้าเล่ห์บอเบาๆ ่อนที่เาะ้มลุมพิหน้าผาลมมนออีฝ่ายอย่านุ่มนวล แ่วแนแ็แร็ยัไม่ปล่อยาเอวอิ่วอบุษบาบรร
“ไม่ทำอะไร แุ่็อแล้ว็หอมันไปแล้วนะะ” อีฝ่ายทัท้ว
“ทำไมเหรอ? หรือว่าลัวัวเอะเสียเปรียบ ุะอแล้ว็หอมผมืน็ไ้นะ ผมยินีใ้ืนให้สอเท่าเลยเอ้า!” นเ้าเล่ห์บอพลายื่นแ้มมานเือบิมูทนายสาว
“ุวุธ!” บุษบาบรรเสียเ้ม
“ฮ่าๆ ๆ นอนเถอะรับ ผม่วแล้ว” บอเสร็ายหนุ่ม็รีบลุไปปิไฟ ่อนที่เาะลับมาล้มัวลนอนที่เิม มือหนาเาะเี่ยวเอวบาอีรั้แล้ว่อยๆ ึร่าสมส่วนเ้ามาอระับแนบร่าให่เหมือนเมื่อสัรู่ พร้อมับวัผ้าห่มหนาึ้นมาลุมทั้สอร่าที่ำลัแนบิันอยู่บนเียว้าอย่านุ่มนวล
“ฝันีรับ” เสียทุ้มแว่วอยู่้าๆ หูทนายสาว
“่ะ ฝันีเ่นัน่ะ” ราวับมีเวทย์มน์สะให้บุษบาบรรพูออไปอย่านั้น ทั้ที่เ้าัวอยาะหยิปาัวเอทันทีหลัาสิ้นประโยนั้น
เธอไปาิีับเาทำไม ผู้ายนนี้เยทำร้ายเธอนะ ำไม่ไ้เหรอใบบัว! นที่นอนนิ่อยู่ภายใ้อ้อมออบอุ่นะโนอยู่ในใ
แ่สุท้ายทนายสาว็ทนพิษวาม่วที่ำลัรุมเร้าไม่ไหว แม้ว่าในใะยัรู้สึหวาระแวนที่ำลัประออเธอไว้แนบออุ่นอเา
วาที่ยันอนมอวามมือยู่เป็นั่วโมหลัาที่อีฝ่ายปิไฟไปแล้ว ในที่สุมัน็่อยๆ ปิเ้าันโยที่เ้าอนัยน์าามไม่รู้ัว
วามหนาวเย็นาเรื่อปรับอาาศที่ำลัทำานอยู่ พลอยทำให้ร่าบายับายเ้าเบียหาวามอบอุ่นาเรือนร่าให่พร้อมับแนลมลึ็อร่านั้นอบลับไปเ่นัน.....
วามอบอุ่นแผ่ระายไปทั่วเรือนร่าอนทัู้่...โยที่บุษบาบรรไม่รู้สึัว แ่สำหรับนรินทราวุธแล้ว ายหนุ่มรู้ีว่าเาำลัทำอะไรอยู่!
อ่ะ อ่ะ อ้าว! อันะั้น หูยยยย!!! อยาไปแอบอยู่ใ้เียั 5555
ความคิดเห็น