คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #72 : บทที่ 23 ( 3 )
“ใบบัว” นรินทราวุธเรียื่อหิสาวเบาๆ ให้พอไ้ยิน ในะที่เาำลัเร่วามเร็วหนีรถอีันที่ามมาอย่าระั้นิใน่วที่ายหนุ่มำลัับรถอยู่บนถนน่วที่่อน้าเปลี่ยว
“ะ?” ทนายสาวานรับเบาๆ บุษบาบรรไม่รู้วามเป็นไปในอนนี้เลยสันิ เพราะหิสาวนอนราบอยู่ับเบาะ
“ุยิปืนเป็นมั้ย?”
“เอ่อ ุพ่อเยสอน่ะ แ่อนนี้็ไม่่อยแน่ใสัเท่าไหร่” บุษบาบรรอบไปามร
“ุวระฝึเอาไว้บ้านะ ถ้ามีอะไรเิึ้นะไ้่วยเหลือัวเอไ้ ไหนะวีอี” เพลย์บอยหนุ่มบอเสียเรียบ แ่ทำไมทนายสาวลับรู้สึไ้ว่าอีฝ่ายำลัพูเพราะเป็นห่วเธอ
“่ะ” บุษบาบรรรับำสั้นๆ
ปั ๆ ๆ
เสียระสุนปืนัึ้นไล่หลัรถสปอร์ันหรู
“เวรเอ้ย!” นรินทราวุธสบถทันที พลาเา็เร่วามเร็วนสุี
“ุวุธ เสียปืนใ่มั้ยะ” มือบารีบว้าแนแ็แรออีฝ่ายทันวัน สีหน้าอทนายสาวแสอาารใลัวให้อีฝ่ายไ้เห็น
“ไม่้อลัวรถมันยัห่ารถผมอีเยอะ”
“แ่..ันลัว”
บุษบาบรรบออย่าไม่อาย
“ะถึบ้านผมแล้วล่ะ” เพลย์บอยหนุ่มอบสั้นๆ านั้นเา็โทรศัพท์เ้าไปหานอเาที่อยู่เฝ้าบ้านให้เปิประูรั้วบ้านรอเอาไว้เลย
นรินทราวุธเร่วามเร็วรถเ็มสปี ในที่สุเา็นำรถเ้ามาอยัลานบ้านหลัให่ที่มีบริเวบ้านว้าวาบนเนื้อที่เือบห้าไร่และสั่ให้นอนเอปิประูรั้วบ้านทันที
“ลุ พาุใบบัวเ้าไปในบ้าน่อนนะรับ เี๋ยวผมมา อ้อ ปิไฟทุวให้หม้วยนะรับ” ายหนุ่มสั่เสียเ้มทันทีที่เา้าวลารถ ่อนที่เพลย์บอยหนุ่มะหยิบอาวุธสีำที่เมื่อสัรู่มันถูบรรุระสุนเอาไว้เรียบร้อยแล้ว
“ุะไปไหนะ” ทนายสาวรีบถาม
“ไปอยู่ในบ้านับนอผม่อน” นรินทราวุธสั่้วยน้ำเสียุัน ่อนที่เาะวิ่อย่ารวเร็วที่ไปแนวำแพสูอบ้านหลัให่ และหายัวไปในวามมือรารีาล
“ามผมมาทานี้เลยรับ” ายวัยลานรีบบอ
“เินีๆ นะรับ มันมืนินึ”
“่ะ”
ทนายสาวรับำสั้นๆ แล้วเธอ็้าวามร่าให่นั้นเ้าไปยั้านในบ้านหลัาม ทำไมเธอไม่เยรู้มา่อนเลยว่าลูายอุหินพะามีบ้านอนเอแยออมา่าหา้วย
“นั่รออยู่นี่่อนนะรับ ผมะไปูุวุธ” ายนนั้นบอับทนายสาวเบาๆ ะที่พาเธอมาถึยัห้อโถว้าที่มีเพียโมไฟเล็ๆ เปิให้วามสว่าอยู่เพียวเียว
“เอ่อ ่ะ”
ทั้ที่ในใเธอไม่อยาอยู่นเียวเลยสันิ แ่ทนายสาว็ำ้อเอ่ยรับปาออไป
นอนรินทราวุธเินลับออไป้านนอ ปล่อยให้ทนายสาวนั่เฝ้าห้อโถให่อยู่เพียลำพั พลันสายาอเธอ็เหลือบไปมอทั่วบริเวห้อให่นั้น แม้ว่าแสสว่าะไม่มานั แ่มัน็ทำให้เห็นบริเวภายในัพอสมวร
บ้านสวยั!
แผู้มาเยือนเริ่มลุาโฟาเินสำรวภายในห้อนั้นไปเรื่อยๆ อประับแ่ทุิ้นในห้อนั้น้อเรียไ้ว่าเ้าอบ้าน้อมีรสนิยมีมานหนึ่ทีเียว
“อ่ะ แอ้ม!” ใรบานระแอมึ้นที่หน้าประูห้อ
“อุ๊ย! ุวุธ”
“แอบสำรวบ้านผมเหรอ” เพลย์บอยหนุ่มถามพลา็เินไปเปิไฟภายในห้อให้สว่า้าึ้นว่าเิม วามามอห้อนั้นปราัเนแ่สายาอบุษบาบรรทันที
มันสวยว่าบ้านอุหินพะาเสียอี!
“เอ่อ พวนั้นไปไหนแล้วะ” ทนายสาวไม่อบำถามที่ายหนุ่มถามมา แ่หิสาวลับถามในสิ่ที่เธอสสัยแทน
“มันเผ่นลับไปหาเ้านายแล้วล่ะ”
“หือ? เผ่นลับไปหาเ้านาย หมายวามว่ายัไะ ุทำอะไรพวนั้นเหรอะ มันถึไ้เผ่นลับไป”
“อย่ารู้เลย ว่าแุ่ยัไม่อบำถาผมเลยนะใบบัว แอบสำรวบ้านผมเหรอ” เพลย์บอยหนุ่มถามอีรั้ พร้อมับเินเ้าไปยืนใล้ๆ บุษบาบรร
“ปะ เปล่า่ะ” หิสาวอบเบาๆ
“แน่ใ?”
“่ะ”
“ผมะพยายามเื่อนะ แ่อย่ามาเถียันเลยึ้นไป้าบนันีว่ารับ”
“ไป้าบน ไปทำอะไระ”
“ไปนอนยัไล่ะรับ หรือว่าืนนีุ้ะไม่นอน็ไ้นะรับ ผมมีานให้ทำ” ายหนุ่มพูพลาอมยิ้มอย่าเ้าเล่ห์
“ุวุธะให้ันทำานอะไระ”
“ทำหน้าที่เมียผมไล่ะ สนใมั้ย”
ประโยนั้นแทบะทำให้บุษบาบรรรี๊นบ้านแ ีที่หิสาวสามารถห้ามัวเอเอาไว้ไ้ทัน สิ่ที่นรินทราวุธไ้รับลับมาึเป็นเพียแ่เสีย่าเบาๆ
“นผีทะเล!”
แ่็เป็นเรื่อที่แปลมา แทนที่เพลย์บอยหนุ่มะโรธเือเาลับหัวเราะอย่ามีวามสุเสียอย่าั้น...
เอาไว้ให้ลุ้น่อ อิอิ....ว่าแล้ว็เินทาไปนรนาย่อนนะะ
ความคิดเห็น