คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : บทที่ 5 70%
“หวัว่าเราะไ้เอันอีนะรับ” เาเอ่ยึ้น่อนเธอะเินาไป ใหนึ่อยาะอเบอร์โทรศัพท์แ่มันเร็วเินไปที่ะทำเ่นนั้น
“่ะ” หิสาวอบรับสั้นๆ แล้วเินารนั้นออไปยัประูทาเ้าสวนสาธาระแล้วย้อนลับไปยัป้ายรถประำทา
“น้อแพรว....” เาทวนื่อเธอแล้วมอามร่าสมส่วนที่ใล้ะลับา
ถึะไม่ไ้เบอร์ิ่อ แ่อนนี้เา็รู้แล้วว่าุรูนสวยทำานที่ไหน อย่านี้ะยาอะไรถ้าิะสาน่อสัมพันธ์ับเธอให้มาว่านี้
แล้วแถวลาพร้าวเา็ไป่อน้าบ่อยเสีย้วยสิ...
แพรวาเินทาลับมายัหอพั้วยรถแท็ี่ านั้นหิสาว็เรียมแผนารสอนอสัปาห์ที่ะถึอย่าที่บอเอมอรไว้
ุรูสาวใ้ีวิอย่าเียบเหาและเฝ้ารออยาริ่อลับมาอภาินายนรัอเธอ แ่นแล้วนรอ วันนั้นทั้วันสายลับหนุ่ม็ยัไร้วี่แววอีหนึ่วัน
เ้าวันันทร์...เริ่ม้นสัปาห์ใหม่ หิสาวไปทำานามปิ แม้สภาพิใะไม่่อยปินั แ่แพรวา็ทำหน้าที่สอนหนัสือให้เ็ๆ ไ้อย่าไม่าบพร่อ
“แพรว” เอมอรเรียหิสาวที่ำลันั่รวานให้เ็นัเรียนในห้อพัรูหลัาสอนเสร็เรียบร้อยแล้ว
“มีอะไรเหรอเอม”
“เอมไ้่าวมาว่าเาะเรียบรรุอีหลายอัราเลยนะ” เอมอรบออย่าีใ
“่าวริหรือเปล่า” แพรวามวิ้วเล็น้อย
“ริ เอมุยับรุ่นพี่ที่ทำานระทรว แพรวน่าะไ้บรรุรอบนี้แล้วล่ะ”
“ถ้าหลายอัราเอม็น่าะินะ”
“ใ่ เอม็น่าะมีโอาส แ่็ใหายนะแพรว เราะ้อแยาันแล้ว” เอมอรทำหน้าเศร้า
“ไม่แน่นะเอม อาะไ้ไปลที่เียวัน”
“มัน็มีโอาสเป็นไปไ้ มันมีโรเรียนที่าสอำแหน่้วย” เอมอรบอ้อมูลที่เธอทราบร่าวๆ ารุ่นพี่อนมา
“แ่ถึไ้ไปลนละที่ เรา็ยัิ่อันไ้นี่เอม ารสื่อสารเี๋ยวนี้สะวะายไป ะลัวทำไม เปิล้อ็มอเห็นหน้าันแล้ว”
“มัน็รินะแพรว...”
“แพรวๆ น้อแพรว๊ะ” ยัไม่ทันที่แพรวาะไ้พูอะไรับเอมอร เสียเรียื่อเธอาุรูรุ่นพี่็ัึ้น่อน
“ว่าไะพี่น์ มีอะไรเหรอะ” แพรวาถามลับ
“มีนมาหาแพรว๊ะ”
“มีนมาหาแพรว? ใรเหรอะ” ุรูสาวทำหน้าสสัย
“พี่็ไม่ไ้ถามื่อ้วยสิ แ่ใสุ่ำรวมา าวเ็มบ่ามาเียว หล่อ้วยนะ ใ่แฟนแพรวหรือเปล่า” อน์รีบบอ
“ไม่ใ่่ะ ไม่ใ่แฟนแพรวแน่ๆ” แพรวารีบอบลับทันวันเ่นัน
“รีบลไปูสิแพรว ไป เี๋ยวเอมไปเป็นเพื่อน” เอมอรบอแล้วเ้าไปึ้อมือเพื่อนสาว
นในเรื่อแบบือผู้ายในฝันอเอมอร แล้วแพรวา็บอว่าไม่ใ่แฟนเธอ ็อาะเป็นนรู้ัอแพรวา แ่เ้าัว็ยัิไม่ออว่าใระมาหาเธอ เพราะหิสาวแทบะไม่รู้ัใรในรุเทพมานั นอาผู้ปรออเ็นัเรียนและรอบรัวอภาิน
มีเพื่อนหรือผู้ปรอเ็นไหนเป็นำรวหรือเปล่า...แพรวารุ่นิ
อย่าบอว่าะเป็นพี่นนั้น...ที่เธอเอเมื่อวานนะ...เาไม่มาหาเธอถึที่โรเรียนหรอ ุรูสาวปิเสธในใ
“เารออยู่หน้าห้อธุรารนะแพรว” เสียอน์ะโนามหลัมาเมื่อเอมอรลาแพรวาออาห้อพัรูแล้ว
“่ะพี่น์ อบุ่ะ” แพรวาะโนอบลับมา
“ใรเหรอแพรว” เอมอรถามะที่ทัู้่เินลบันไึเพื่อะไปยัห้อธุรารที่อยู่ั้นล่าสุ
“แพรวะไปรู้มั้ยเอม ยัไม่เห็นหน้าเาเลยนะ”
“เออ นั่นสิเนอะ” เอมอรหัวเราะำัวเอ
สอุรูสาวเินึ่วิ่ลมานเือบถึหน้าห้อธุราร ภาพนายำรวหนุ่มที่อยู่ในุเ็มยศำลัยืนหันหลัให้อยู่ แ่แพรวา็เหมือนะเริ่มุ้นเยแม้ะยัไม่เห็นหน้าัเน
E book ออแล้วนะะ ัโปรลราาเปิัวอยู่่ะ
ความคิดเห็น