คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทที่ 8 75%
แ่หิสาวที่นั่อยู่บนเบาะ้าๆ ะรู้หรือไม่ ว่าเธอ็เป็นส่วนสำัที่ทำให้อรรนินยอมลาออแล้วลับมา่วยานศฤาร
“แหม..ุเสือพูเหมือนในละรน้ำเน่าอไทยเลยนะะ ประมาว่าพระเอลับมาหานาเอและะอยู่้วยันลอไปราบั่วีวิ อืม..อะไรทำนอนี้แหละ่ะ” เพียฟ้าเอ่ยพลาหัวเราะเบาๆ ามหลั
“ฮ่าๆๆ ่าเ้าใเปรียบนะฟ้า เอาผมไปเป็นพระเอละรน้ำเน่าะอย่านั้น” อรรนินพลอยอารม์ีามไป้วย
เสียหัวเราะอเาและเธอั้ออยู่ในรถันให่ านั้นทัู้่็ผลัันเล่าเรื่อราว่าๆ ใน่วระยะเวลาหลายปีที่ไม่มีโอาสไ้เอและพูุยันเลย โยที่เพียฟ้าไม่เยรู้เลยว่าอรรนิน็อยู่ใล้ๆ เธอลอเวลาที่หิสาวไปเรียนยั่าแน เพียแ่เาไม่ยอมออมาปราายให้เธอเห็นเท่านั้นเอ ทว่าส่วนเพียฟ้าลับอยู่ในสายาออรรนินเือบทุ่ำเ้า
รถันให่เลี้ยวเ้าสู่บริเวบ้านเรือนไทยหลันาลาที่แวล้อมไป้วย้นไม้เียวี นไม่น่าเื่อว่ามันะอยู่ห่าาเมือให่แ่ไม่ไลนั ร้อยว่าิโลเมร ธรรมาิอที่นั่น็แ่าารุเทพลิบลับแล้ว
“รถใรเ้ามาอที่หน้าบ้านน่ะยายอิ่ม” าสรร์เอ่ยถามู่ีวิที่ำลันั่อยู่้วยันบริเวระเบียอเรือนไทย
“ะรู้ไหมล่ะ็นั่อยู่้วยันเนี่ย” ยายอิ่มอบ
“เี๋ยวแ่มไปูให้เอ่ะ” แม่บ้านที่อยู่ร่วมายา้วยันมาเือบยี่สิบปีรีบบอ
หิวัยลานรีบเินลบันไมาแล้ว็้ออุทานลั่นอย่าีใเมื่อเห็นนุ้นาทั้สอ ที่แปลใมาว่า็อนเห็นอรรนินนั่นล่ะ เพราะายหนุ่มหายหน้าไปนานมาแล้ว
“ุฟ้ามา่ะ ุฟ้ามาับุเสือ” แม่แ่มรีบะโนึ้นไป้านบนเสียั้วยวามีใ
สอายายรีบรุลมา้านล่าอย่าีใ
“ุาุยายา ฟ้าิถึุาุยายที่สุเลย่ะ” เพียฟ้าพนมมือไหว้อย่าอ่อน้อย่อนะโผเ้าไปอหิายราู่นั้น
อรรนินไ้แ่ยมือไหว้ทำวามเารพเ้าอบ้านแล้วยืนยิ้มอย่ามีวามสุับภาพอา ยาย และหลานที่อันลม
“พอแล้วๆ หนูฟ้า ให้าไปทัพ่อนหล่อหน่อยสิ” าสรร์ผละออมา่อน ปล่อยให้ยายหลานไ้อัน่อันนหนำใ
“ว่าไพ่อเสือ หายหน้าหายาไปเลยนะ แ่ี่ปีี่ปี็ยัหล่อไม่เปลี่ยนนะเอ็เนี่ย” ายราทัทายอย่าเอ็นูในัวายหนุ่ม
“แหมุา พูะผมไม่้อทาน้าวเที่ยันพอีเลยรับ ุา็ยัหนุ่มเหมือนเิมเลยนะรับ” อรรนินมอีฝ่ายลับไปบ้า
“โอ๊ย! าแ่แล้ว ะอยู่ไ้ัี่ปีันเียว” าสรร์เอ่ยอย่าปลในเรื่อสัาร
“ยายว่าึ้นไปบนบ้าน่อนีว่ามั้ย มาเหนื่อยๆ ไปื่มน้ำื่มท่าัน่อนเถอะ” ยายอิ่มเอ่ยัึ้น่อนะูมือหลานสาวนเล็อนาเินึ้นบันไไป่อน
“เี๋ยวพี่สิห์ับุเพร็ามมา้วยนะรับ เมื่อัรู่เาโทรมาบอผมไว้แล้ว” อรรนินบอเ้าอบ้าน
าสรร์ีอผาอย่าีใ “อุวะ วันนี้มันวันอะไรันเนี่ย หลานๆ ลับมาเยี่ยมาเยี่ยมยายพร้อมันเลยเียวนะ”
แถมเป็นารมานิที่เรียว่าเป็นู่ะ้วย เพรลานั้นออเรือนไปแล้ว สอายายเลยไม่่อยเป็นห่วสัเท่าไหร่เพราะรู้อยู่แล้วว่าศฤารเป็นผู้ายที่ีและเพียบพร้อมนาไหน แ่สำหรับเพียฟ้า หิสาวยััวนเียวเลยทำให้ท่านทั้สออห่วอยู่ลึๆ ไม่ไ้
หลัาทั้หมึ้นมาบนเรือนันไ้พัให่ สอสามีภรรยาอีู่็ามมาถึ้วย บรรยาาศในบ้านเรือนไทยหลัย่อมเลยเ็มไป้วยบรรยาาศอวามสุมหาศาล สอายายมอภาพรหน้า้วยแววาเปี่ยมสุ..หาะ้อาย็ายาหลับแล้ว
“ฟ้า เินไปเที่ยวในสวนันมั้ยรับ ผมำไ้ว่ามันมีลำลออยู่้านหลั้วย” อรรนินเอ่ยวน
“อ่ะ แฮ้ม” ศฤารระแอมเบาๆ
“อะไริอหรือพี่สิห์ ผมเอาเท้าเี่ยให้มั้ย?” อรรนินรวนพี่ายัวเอลับไป ้วยรู้ว่าศฤารแล้ระแอมเพราะอะไร
“หือ ุาูสิรับ น้อายผมมันแรริๆ ระแอมหน่อยเียวมันะเอาเท้าเี่ยเียว” ศฤารฟ้อผู้ให่ าสรร์ไ้แ่หัวเราะอบใ่อนะบอว่า
“ั้น้อปล่อยให้ทัู้่ไปเที่ยวในสวนแล้วล่ะมัุ้สิห์”
“เอ้า! อยาไป็ไปสิ ุาอนุาแล้ว แ่อย่าลืมูแลหลานสาวเาีๆ นะ ไม่ั้นลับมานายอาะเอลูอแฝนะพ่อนายทหารนหล่อ” ศฤารรีบเปิทา่วยน้อาย
อรรนินยิ้มรับเล็น้อย่อนะหันมาพยัหน้าให้เพียฟ้า “ฟ้า ไปันรับ”
“่ะ” ร่าระหรับำสั้นๆ ่อนะลุามเาลเรือนไปปล่อยให้เพรลาะเ้ออมอาม เพราะเธอ็อยาลไปเินเล่นในสวนบ้าเหมือนัน
“มอามามละห้อยเียวเพร อยาไป้วยหรือรับ” ายหนุ่มถามภรรยาสาว
“่ะ” เพรลาอบเบาๆ
“อยาไป็ไปันสิวะ าับยายะไปว่าอะไรล่ะ เฮ้อ! แม่เพรนี่ี้เรใไม่เปลี่ยนเลยนะ” ยายอิ่มบ่นหลานสาวนโเบาๆ
“ั้นเพรลไปเินเล่น้าล่านะะยาย” หิสาวบอเป็นพิธี
านั้นเธอและสามี็ลาเรือนมาอีู่ ปล่อยให้นราทั้สอมอามมาอย่าเอ็นู...หลานสาวสอนที่อุปนิสัยไม่เหมือนันเลยสันิเียวแถมผู้ายสอนนั้น็แ่าันอย่าัเน้วยเ่นัน แ่..็เหมาะสมันี
“ฟ้า มาทานี้” อรรนินรีบวยมือิแพทย์สาวแล้วออวิ่อย่าไว
“ุเสือ ทำอะไระเนี่ย” นที่โนลามือไปรีบถาม
“หนีพี่สิห์ับุเพร เินามมาโน้นแล้ว” อรรนินเหลือบไปเห็นสอสามีภรรยาแ่ไล
“แล้วะหนีทำไมะ” เพียฟ้ายัวิ่ามนที่ับมือเธอไว้
“ไม่เอา ผมอยาอยู่ับุสอน นอะไร็ไม่รู้ามมาอยู่ไ้ ไปเร็วรับ ทานี้” อรรนินุมือเรียวอันอ่อนนุ่มอเพียฟ้าให้วิ่ามเาไปยัทาเินเล็ๆ ในสวน
ฝา E book ้วยนะะ อนนี้มี E book ัโปรลราาหลายเรื่อนะะ มีนิยายออใหม่
ัโปรลราาเปิัว้วย่ะ เรื่อ ภริยายรัวน โหลไ้ที่ Meb นะะ อบุ่ะ
ความคิดเห็น