คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 2 50%
“ทำ่ะ แ่ทำอนลาืน อัว่อนนะะ” ปัลาบอแล้วรีบเินไปบ้านอีหลัทันที
“ทำานลาืน” ัาเินถือถุนมแล้วพึมพำเบาๆ
“ถ้าอนนี้ทำานลาืน แล้วอนที่อยู่เมือนอทำานอะไรไ้ล่ะ นอาาย...เสียายั หน้าาสวยมา ไม่น่าเลย” นาเปรยอย่าเสียาย
านั้น็นำนมไปวาในรัว ะที่ลูายยัแอบมอปัลาที่ไปทัทายบ้าน้าๆ นเมื่อเธอให้นมเสร็แล้วเินลับไปยับ้านอนเอ
แพทย์หนุ่มเินลับไปที่เียนอน เาล้มัวลนอนอีรอบ แ่็นอนไม่หลับอีแล้ว สุท้าย็เลยัสินใเินลไปที่ั้นล่าอบ้าน ัาำลันัู่ทีวีอยู่ในห้อรับแ
“อ้าว ทำไมลมาไวัลู ไ้นอนไปบ้าหรือยั” นาถาม
“หลับไปั่วโมว่าแล้วรับ” เาอบแล้วเินไปเปิู้เย็นหยิบวน้ำื่มออมา
“ไม่นอนอีหน่อยล่ะ เี๋ยวเพลียนะ เ้าเวรึๆ เี๋ยว็วูบหรอ”
“ไม่เป็นไรรับ ผมพัยาวไปนพรุ่นี้เ้าเลย ่อยนอนืนนี้็ไ้รับ” ปราน์อบแล้วเปิวน้ำยึ้นื่ม านั้นึเินมาทิ้ัวลบนโฟา้าๆ มารา
“อ้อ เมื่อรู่อนที่ปราน์หลับอยู่ หนูปิ่น เ้าอบ้านหลันั้นน่ะ เาเอานมมาทัทายเพื่อนบ้าน แม่เอาวาไว้ในรัว ถ้าปราน์อยาทาน็ไปหยิบทานไ้เลยนะ” ัาบอลูาย
“เธอื่อปิ่นหรือรับ”
“ใ่ บอแม่มาแบบนั้นนะ ื่อปิ่น ื่อริอะไรลาๆ นี่แหละ แม่ำไม่ไ้แล้วล่ะ แ่ว่า...เาทำานลาืนเสียายั” นาเอ่ยพลาถอนใ
“ทำานลาืนแล้วยัไรับ” ปราน์ถาม่อ ริๆ เา็ไ้ยินที่หิสาวุยับัาเมื่อรู่
“ทำานลาืน มันะทำอะไรไ้มามายล่ะปราน์”
“อาะเป็นหมอหรือพยาบาล็ไ้นะรับ เ้าะลาืนเหมือนผมไรับ” เาแย้
“ูยัไ็ไม่เหมือนนทำานโรพยาบาลหรอ เหมือนนทำานลาืนนี่แหละ น้ำหอมฟุ้มาเียว เล็บ็ทำะสวยมา หมอหรือพยาบาลเาทำเล็บแบบนั้นไ้ที่ไหนล่ะ” นาอธิบายสิ่ที่เห็น
“เาะทำานอะไร็เรื่ออเาเถอะรับ อย่าไปสนใเาเลย เอาแ่ว่าเาไม่สร้าวามเือร้อนให้เรา็พอแล้วรับ แล้วเท่าที่เาย้ายเ้ามา็ไม่ไ้ทำเพื่อนบ้านหนวหูอะไรเลย เท่านี้็พอแล้ว” ปราน์บอมารา
“แ่แม่เสียายวามสวยอเา ไม่รู้สวยแบบนี้มาแ่เิ หรือว่าไปทำศัลยรรมมา แ่สวยริๆ นาแม่เป็นผู้หิยัมอแล้วอบเลย”
“โอ๊ย...ุแม่ ไปให่แล้วรับ ผมไปหาอะไรในรัวทานีว่ารับ” ปราน์บอแล้วเินเ้าไปในรัวที่อยู่หลับ้าน
แพทย์หนุ่มเินไปเปิถุนมที่วาอยู่บนโ๊ะ เาหยิบล่อนมสี่ล่อออมาวา
“ื้อมาะเยอะเียว อแพทั้นั้นเลย” ปราน์มอนมแล้วเปรยเบาๆ
านั้น็แบ่นมใส่าน หยิบ้อนแล้วเินออไปที่ห้อรับแอีรอบ
“ุแม่ื้ออะไรไปอบแทนเา้วยนะรับ เาให้นมมาั้เยอะแยะ” ปราน์บอ
“รู้แล้ว เออ ยัไอนบ่ายๆ เราออไปื้ออ้านอันมั้ยลู พ่อเาน่าะลับมา่ำเลย ับรถพาแม่ไปหน่อย ะื้ออใ้ในบ้าน้วย” ัาบอลูาย
“ไ้รับ ่อยออไปสับ่ายสอแล้วันรับ ลับมา็ยัทันเอาไปให้เา ถ้าทำานลาืนริๆ น่าะออาบ้านราวๆ หโมไ้มั้รับ” ปราน์บอมารา
“ไ้ๆ” ัารับำลูาย
หลัาที่สอแม่ลูออไปื้อ้าวอที่ำเป็นในบ้านและื้อผลไม้มาเพื่ออบแทนเพื่อนบ้าน้วยถุให่
“ผมเอาไปให้ที่บ้านุปิ่นเอมั้ยรับุแม่” ปราน์ถามหลัา่วยมารานอลารถอเาหมแล้ว
ระหว่ารอเรื่อนี้ ไปอ่าน หย่าสิ้นรั ัน่อนนะะ อบุ่ะ
E book ามลิ์เลย่ะ ัโปรอยู่่ะ
ความคิดเห็น