คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 รักสลายของผู้ชายแสนดี 25%
บทที่ 1 รัสลายอผู้ายแสนี
สนามบินนานาาิแ็สันวิล์ลาล่ำไป้วยผู้นหลายเื้อาิ และหนึ่ในนั้น็ือหนุ่มสาวาวไทยู่หนึ่ที่ำลัยืนร่ำลาันบริเวประูทาเ้าไปยัส่วนอผู้โยสาราออนอประเทศ
“พี่เน รีบลับมานะะ หวานิถึพี่่ะ” หิสาวหน้าาสวยหวานเหมือนื่ออเธอ
มธุรส หรือน้ำหวาน นัเรียนทุนปริาโทาเมือไทยที่ไปเรียนยัมหาวิทยาลัยื่อัในรัฟลอริ้า
“พี่ไปทำธุระใหุ้แม่ไม่นานหรอรับ แวะไปเยี่ยมุาุยายและุพ่อ้วยรับ” เนทร์หนุ่มหล่อนิสัยีอบแฟนสาว
เนทร์ ศุภไยยา หนุ่มไทยที่ย้ายมาั้รราอยู่ที่นี่ับมาราั้แ่เายัำวามไม่แม่น นไ้สัาิอเมริันไปเป็นที่เรียบร้อย
แ่ายหนุ่ม็เินทาลับไปเยี่ยมุาุยายและบิาที่เมือไทยเป็นประำทุปี ส่วนมาราอเา นิษา ไม่ไ้เินทาไป้วยเนื่อา้อูแลร้านอาหารไทยที่อยู่ทาอนใ้อรั
“็นั่นแหละ่ะ พี่เนรีบลับมานะะ หวานรออยู่่ะ” มธุรสเาะแนายหนุ่มไม่ยอมปล่อย
“รับ หวาน็ูแลัวเอีๆ นะรับ พี่้อเ้าไป้านในแล้วรับ” เนทร์บอแล้วยิ้มอบอุ่นให้หิสาวที่เาะแนเาอยู่
“พี่เนะลับมาวันไหนโทรมาแ้หวาน่อนนะะ” เธอบอเา
“ทำไมเหรอรับ ลัวพี่ะลับมาเอร์ไพร์เหรอ”
“เปล่าหรอ่ะ หวานะมารับพี่ที่สนามบิน่ะ”
“ไม่้อหรอรับ หวานอยู่ที่นี่รีบทำโปรเบให้เสร็ไวๆ ีว่ารับ” เาเอามือยี้ผมเธอเล่นเบาๆ
“ไม่อยาเรียนบเลย่ะ” เธอบอเาแล้วทำหน้ามุ่ย
“ทำไมล่ะ”
“ไม่อยาลับเมือไทย่ะ ไม่อยาาพี่เนไป้วย หวานอยาหาทุนเรียน่อปริาเอที่นี่เลย่ะ”
“เรื่อนั้น่อยว่าันอีทีเนอะ แ่อนนี้ปล่อยพี่ไ้แล้วรับนสวย เี๋ยวพี่เรื่อรับ”
“ปล่อย็ไ้่ะ แ่่อนปล่อยมาให้หวานหอมแ้ม่อนหนึ่ที่ะ” เธอบอแล้วเย่เท้าเพื่อะทำามที่บอ
เนทร์ส่รอยยิ้มอบอุ่นให้แฟนสาวแล้ว้มหน้าลมาหาเธอ มูโ่อมธุรส็ยื่นไปหอมแ้มนรัอย่าน่าอิาอนที่แอบมอ
“พี่ไปนะรับ หวานูแลัวเอีๆ นะรับ”
“ถึเมือไทยิ่อมาหาหวาน้วยนะะ”
“รับ” เนทร์อบแล้วเินานรัที่รนั้น แ่เมื่อเินเ้าประูไปเา็ยัไม่วายหันหลัลับมามอแล้วโบมือลาให้เธอ
มธุรสโบมืออบแล้วยิ้มหวานส่ไปให้ายหนุ่ม เธอยืนมอเานลับาไป านั้นึเินทาลับไปยัอพาร์ทเมน์อายหนุ่มที่อยู่ไม่ไลามหาวิทยาลัยมานั
และทันทีที่ถึเมือไทย เนทร์็ิ่อมาหาแฟนสาวอเาทันที านั้น็เินทาไปยับ้านอบิาและเรียมเินทาไปัารเรื่อธุระ่าๆ ที่เมือไทยให้มาราามวามั้ใ
“พี่เนยัไม่ลับมาอีเหรอะ หลายวันแล้วนะะ” มธุรสโทรมาหาแบบวิีโออล
“อีสัอาทิย์นึรับว่าะเสร็เรื่อทุอย่า” ายหนุ่มอบ
“ลับมาไ้แล้ว่ะ หวานิถึะแย่แล้ว พี่ไปั้อาทิย์นึแล้วนะะ”
“ไม่้อมาหยอำหวานใส่พี่เลยเราน่ะ พี่รู้ทันหรอ แล้วหวานะเอาอะไราเมือไทยมั้ยรับ พี่ะไ้ื้อไปฝา” เาถาม
“ไม่้อหรอ่ะ เอาพี่เนลับมาหาหวาน็พอแล้ว่ะ”
“ไ้รับแล้วพี่ะรีบลับไปรับ”
“ลับวันไหนอย่าลืมบอหวาน่อนนะะ”
“รับผม” เารับำแล้วุยัน่ออีพัให่านั้น็วาสายานรัไป
น้าเนผู้แสนะอบอุ่นอสาวน้อยอุมารินทร์มาแล้วววววววววว ิามเป็นำลัใให้ผู้ายแสนีันนะะ
ความคิดเห็น