คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : PART6
06.30 AM
เช้าที่สดใส สมาชิกในบ้านหลับปุ๋ยอยู่ในห้องนอน เว้นแต่มี 2 คนที่กำลังเตรียมอาหารเช้า อยู่ในห้องครัว ไม่ต้องแปลกใจว่าเป็นใคร ก็คนที่ว่างงานอย่าง อ๊คแทคยอนกับคิมจุนซู
“กรี๊ด ดดดดดดดดดดดดดดดดด!!”
“เห้ย! แทคไปเปิดประตูดิ๊ ><” จุนผู้พี่เอ่ยขึ้นอย่างร้อนรน เมื่อได้ยินเสียงจุนผู้น้อง กรี๊ด
“เปิดเร็ว ๆ ดิ่แทคแกช้าได้อีกป่ะเนี่ย”
“หากุญแจอยู่” ท่าทางของ สองคนนั้นดูร้อนรน
กริ๊ก ๆ ปั๊ง!!! ทุกคนถึงกับค้าง กับภาพที่อยู่ตรงหน้า เสื้อคอกว้างของจุนผู้น้อง ที่ตอนนี้ย้อยไปถึงไหล่ และ กางเกงของไอมักเน่ ที่จะหลุดแหล่ไม่หลุดแหล่ ถ้ามันไม่จับเอาไว้
[ว๊าก กกกกกกก!!พวกมันทำอะไรกัน!!!0[]0*]
“กรี๊ด ดดดดด! ไอหมีบ้าแกทำอะไรช๊าน นนน TT”
“ทำอะไรเล่ายังไม่ได้ ทำ อะไรเลย”
บทสนทนาของสองมักเน่ ทำเอา คู่หูรูมเมทคู่เวรคู่กรรมถึงกับค้าง (มันทำอะไรกัน?)
“แล้วตะกี้ แกกอดชั้นทำไมไอหมีบ้า แกจะลักหลับฉันใช่ม๊าย ยยยย TT”
“แกจะบ้าเร๊อะ! ใครจะไปลักหลับแกลง” “แล้วแกมากอดฉันทำม๊าย ยยยยย TT”
“ก็ ...ก็ เมื่อคืนฉันเห็นแกนอนหนาวอยู่ ฉันก็เลยกอดให้หายหนาว”
“กอด!!?” คู่หูรูมเมทถึงกับอุทานออกมาพร้อมกัน!!
“ก็ใช่น่ะสิ จุนซูฮยอง TT ไอนี้มันกอดเค้าอ่า มันลักหลับเค้า ง่า าาาาา”
“เห้ย! จุนซูฮยองมันไม่ใช่อย่างงั้นน่ะ ผมไม่ได้ ลักหลับมันจริง ๆ ผมก็แค่เห็นมันหนาวอ่า ก็เลยกอดให้หายหนาว มันก็เท่านั้นเอง ไม่ใช่จริง ๆ น่ะ ฮยอง”
“กอดให้หายหนาว!”
“จริง ๆ น่ะฮยอง ผมไม่ได้คิดอย่างอื่นเลย จริง ๆน๊า าาา”
“เออ ๆ ไม่คิดก็ไม่คิด ไปอาบน้ำกินข้าวซะ จุนซู ดูจุนโฮด้วย ดูท่าจะ เสียสติไปแล้ว...เดี๋ยวไอมักเน่ ฉันจัดการเอง”
“โอเค ๆ ว่าแต่ อูยองกับนิชคุนล่ะ อย่าลืม เปิดประตูให้สองคนนั้นด้วย”
“อื้ม ๆ”
และแล้ว ความเงียบก็ปรกคุม ทั้งสอง พี่น้องตะกูลจุน
ห้อง จุนโฮ
“เอ่อ...จุนโฮ แกเปนอะไรรึป่าว เมื่อคืนน่ะ?” คำถามของจุนซูฮยองทำลายความเงียบลง
“ไม่เปนอะไรหรอกฮยอง TT” จะให้ผมบอกได้ไงล่ะว่า เมื่อคืนไอหมีชาน มัน กอดผม T////T
“แล้วที่แกบอกว่า ไอมักเน่ มัน กอดแกอ่ะ?” อ่าวนี้ฮยองรู้แล้วหรอ? (เค้ารู้กันทั้งโลกแล้วหละจุนโฮแกเล่น โวยวายขนาดนั้นน่ะ / อ่าวร่อ!!)
“ง่า าาาา...แต่ฮยอง ถ้าเป็นฮยองจะไม่ตกใจหรอ? นอนอยู่ดี ๆ ตื่นขึ้นมา ก็มาเจอคนนอนกอดเราอ่ะ TT”
“เอ่อ เอ่อ มันก็จริงแห่ะ ตกใจสิ เห้! แล้วแกจะตกใจอะไรนักหนา มันก็แค่กอดเฉย ๆ แกก็อย่าไปคิดอะไรสิ หรือว่า!...”
“เฮ้ย ป่าวน่ะฮยอง ผมไม่ได้ คิดอะไรแบบนั้นกับไอหมี มันน่ะ คิดไม่ลงอ่ะ”
“แหน่ะ! ฉันยังไม่ได้ บอกเลยว่า แกจะไปคิดกับไอมักเน่ แบบ นั้น หรือว่าแกคิดจริง ๆ?” คิดจริง ๆ? คิดอะไรเล่า จะ ให้บอกเร๊อะ!! ว่า เกิดหวั่นไหว กับไอหมีเข้าแล้วอ่ะ เป็นไปไม่ได้><
“อะไรเล่า ฮยองอ่ะ พูดอะไรแปลก ๆ”
“เฮ้ยจุนโฮ เราเป็นพี่น้องกันใช่ป่ะ?” มามุกไหนของฮยอง วะ
“ก็ใช่สิฮยอง ถามอะไรแปลก ๆ”
“ถ้าเราเป็นพี่น้องกัน แกมีอะไรในใจแกก็บอกฉันดิ่ แกเชื่อใจฉันได้น่ะเว่ย” จะเชื่อฮยองได้จริง ๆน่ะหรอ เจ้าเล่ห์ ขนาดนี้ แต่ เอาว่ะ ตระกูลจุนเหมือนกัน ต้องเชื่อใจกันดิ่ เชื่อใจมันสักครั้ง
“เอ่อ......” จะเริ่มไงดีว่ะเนี่ย
“ฉันรู้นะเว่ยว่าแก มี อะไรในใจอ่ะ”
“อื้ม”
“เรื่องไอมักเน่ใช่ม่ะ?” เอาว่ะ!!
“อื้ม”
“งั้นรีบๆเล่ามา”
“คืองี้น่ะฮยองผมไม่รู้ว่า ผมมีความรู้สึกอย่างนี้ได้ยังไง ผมไม่แน่ใจอะไรเลย”
“ตั้งแต่เมื่อวานใช่รึเปล่า?”
“อื้อ >///<” รู้ได้ไงอ่า
“ตอนที่พวกแกช่วยกันทำความสะอาดใช่หรือเปล่า?”
“อ่าหะ” เป๊ะเสยยอง สายเลือดตระกูลจุน นี้เจ๋งจริง ๆ (รึป่าว?)
“นั้นไง ฉันว่าแล้ว!! แกยังไม่แน่ใจใช่ไหมจุนโฮ?”
“อื้ม ก็ใช่อ่ะ”
“งั้นแกก็ทำให้ ตัวเองมั่นใจซะสิ” พูดง่ายจังนะจุนซูฮยอง
“ยังไงละ?”
“เอาอย่างนี้แล้วกัน ...แกรู้สึกเจ็บจี๊ด ๆหรือป่าวเวลาที่ไอมักเน่ ใกล้ชิดอูยองน่ะ แล้วแกรู้สึก อยากจะปรี๊ดแตกมั้ย? เวลาที่เห็นข่าวของไอมักเน่กับผู้หญิงคนอื่น แล้วแกรู้สึกดีมั้ยเวลาที่ไอมักเน่มันเป็นห่วงแก มาดูแลแกเวลาแกไม่สบายน่ะ?” เอ่อฮยอง ฮยองทำผมจะร้องไห้แล้วน่ะ (จุนซูแกเปลี่ยนอาชีพเถอะ ไปเป็นพ่อสื่อซะ ฉันว่ารุ่งนะ)
“อื้ม ...TT”
“งั้นแก ก็ แน่ใจได้แล่วล่ะจุนโฮ”นี้ผมกำลังหวั่นไหว กับมันจริง ๆ หรอ ม่าย ยยยย ><
“อ่า ฮยอง อย่าเพิ่งไปน่ะ อย่าบอกใครน่ะเรื่องนี้อ่า”
“ได้สิ ไม่บอกหรอกหน่า เชื่อใจฮยองสิ่!”
“โอเค ๆ”
“รีบอาบน้ำแต่งตัวไปกินข้าวได้แล้ว ข้าวเช้าเสร็จแล้ว”
“ฮะ”
“ไว ๆล่ะ”
ห้อง แทคยอน + จุนซู
ผมจะต้องรู้ให้ได้ว่า ไอมักเน่มันทำไรจุนโฮ ทำไมสภาพมันถึงเป็นแบบนี้
“ไอมักเน่...”
“ไม่รู้” ผมยังไม่ทันได้ถามอะไรมันเลย มันตอบผมซะแล้ว ไอนี้กวนตีน เดะ!!
“ฉันยังไม่ได้ถามอะไรแก เลย”
“ผมรู้ ว่าฮยองจะถามอะไร” มันรู้วะเห้ย?
“เหอะ ๆ... แกไม่ได้แค่กอด จุนโฮเฉย ๆใช่ม่ะ?”
“ไม่รู้” แหน่ะกวนตีน อีกและ เดะก็โบกซะหรอก!!
“แกจะไม่รู้ได้ไงหะ ในเมื่อเมื่อคืน แกไม่ได้แค่กอดจุนโฮ อย่างเดียวอ่ะห๊ะ!!!”
“แล้วฮยองรู้ได้ไงว่าผมไม่ได้แค่กอดจุนโฮติดกล้องไว้รึไง?”
“ถ้าแกไม่ได้ทำอะไรนอกจากกอด แล้วทำไมสภาพตอนที่ชั้นเปิดประตูเข้าไป แกเป็นแบบนั้นล่ะ!” แบบนั้นแหละครับ อยากรู้ ขึ้นไปอ่าน ฮ่า ๆ
“ก็ ก็...ผมนอนดิ้นน่ะฮยอง”
“ตลกเถอะ ถ้าแกดิ้นป่านนี้ จุนโฮคงหัวแตกตายไปแล้ว! แกทำอะไรบอกฉันมาเดี๋ยวนี้นะ!!!”
“เอ่อ.... ฮยองมันก็จริงอยู่หรอกที่ผมไม่ได้ นอนดิ้น แต่ผมไม่ได้ ทำอะไรเกินเลยนะ”นั่นไงแกสาระภาพมันออกมานะ
“ไม่ได้ทำอะไรเกินเลย? O.o”
“โอเค ๆ ผมไม่ได้ แค่กอดมัน พอใจรึยัง?” ไม่ได้ทำแค่กอดงั้นแกก็ จิ๊ก ๆ กับจุนโฮ...ว๊าก ทำไมพวกมันไวไฟกันจัง O[]O!!
“เห้ยฮยอง อย่าทำน่างั้นดิ่ ผมไม่ได้ ทำอะไรกับจุนโฮแบบที่ฮยองกำลังคิดอยู่หรอกน่า อย่า เอาความหื่นของตัวเองมาจินตนาการต่อยอดไปไกล - -.” เอ่อ...
“แล้วแกทำอะไร ถ้าไม่ได้จิ๊ก ๆ กัน?” ในเมื่อมันไม่ได้ จิ๊ก ๆ กัน แล้วมันทำอะไร????
“จิ๊กๆ ไรของฮยองเล่า”
“อย่ามาแกล้งโง่! พูดมา”
“ไม่ได้ทำอะไรจริง ๆ”
“ก็ไหนแกบอกไม่ได้แค่กอดไง ไม่ได้ทำแค่กอด แล้วแกทำอะไร”
“เออ ๆ ผมจูบมัน พอใจยัง เมื่อคืนผมจูบจุนโฮ - -;” O[[]]O!!
“แกจจูบจุนโฮ O[]O!!”
“ก็เออ อะดิ จะเสียงดังทำไมวะ!!!”
“แกขโมยจูบแรกจุนโฮทั้ง ๆ ที่แกชอบอูด้งเนี่ยน่ะ!”
“เออ”
“แกบ้าไปแล้วรึไง ห๊ะ!!ไอบ้า แกจูบเค้า ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเค้าเนี่ยน่ะ ฉันเคยสอนแกอย่างงั้นเร๊อะ ไอ หมีควายเอ๊ย!!! ใช้อะไรคิดว่ะ แกทำมันลงไปได้ยังไง!!!!!!!!!!!”
“หยุดก่อนดิฮยอง สวดยาวเลย ก็ใช่ว่าผมจะไม่รู้สึกอะไรที่ทำมันลงไป ผมก็รู้สึก ดูขอบตาผมดิ่! ดูดิ! ผมไม่ได้นอนทั้งคืน! หลังจากทำมันลงไปอ่ะ!!!”
“แกรู้สึก?”
“ก็เอออ่ะดิ ผมรู้สึก ผมถึงทำมันลงไปไง!”
“แล้วอูด้งล่ะ แกรู้สึกกับจุนโฮแกถึงทำมันลงไปแล้วอูด้งล่ะ แกเอาอูด้งไปไว้ไหน ตอนที่แกทำแกไม่คิดถึงอูด้งเลยรึไง!!”
“ผมไม่รู้!! ...ตอนที่ผมทำมันลงไปผมทำมันเพราะรู้สึก กับจุนโฮแต่ในตอนนั้นมันไม่มีอูด้งในความคิดผมเลย!!”
“แล้วตอนนี้ล่ะ แกยังรู้สึกกับจุนโฮอยู่ไหม?”
“มันติดอยู่ในหัวผมเนี่ย!! ฮยองผมเป็นอะไรไปวะเนี่ย โถ่เว่ย!!”
“แก ฟังฉันนะไอมักเน่ ถ้าฉันพูดออกไปแล้ว แกอาจจะรับไม่ได้ แต่มันเป็นความจริงนะในตอนนี้ แกชอบจุนโฮเข้าแล้ว!!”
“O[]O!!!”
“เห้ยอย่าเพิ่ง แน่นอนใจไป ตอนนี้ในหัวแกไม่มีแม้แต่ อูด้งเรยใช่ไหม?”
“ชะ ชะ ชะ ใช่”
“งั้นแกก็แน่นอน ใจได้แล้ว แกชอบจุนโฮ เข้าแล้วไอน้อง! ฮิๆ เหมียวอ๊คฟันเฟิร์ม”
“......”
“เอาล่ะ ออกไปกินข้าวกัน ทุกคนควรจะได้รับรู้ข่าวดีนี้ ฮ่า ๆ”
กึก! หมับ! เห้ย ไอมักเน่ นั้นแกจับอะไรฉัน!!! O[]O
“ฮยอง ได้โปรด ดดดด ...อย่าบอกใครเลยนะ! อย่าบอกใครเลย!”
“เฮ้ย! แกปล่อยขาฉันก่อนดิ ปล่อยขาตูสิฟร่ะ~~”
“ฮยอง!! อย่าบอกใครน่ะ อย่าบอก!!”
“ปล่อยตูเถอะนะน้อง~~~ ปล่อยตูเดี๋ยวนี้”
“ไม่! ฮยองต้องสัญญากับผมก่อนว่าจะไม่บอกใคร เรื่องนี้!!!”
“เออ ๆ ฉันจะไม่บอก แต่ตอนนี้ แกปล่อยฉันเถอะ ได้โปรด ดดด TT”
“ฮยองจะไม่บอกใช่มั้ย?”
“เออ ๆ ไม่บอก”
“โอเค ไปกินข้าวกันเถอะ ผมหิวแล้ว” อะไรของมันว่ะตะกี้ยังเกาะขาขอร้องผมอยู่เลยตอนนี้ แปลงร่างเป็นหมีกินจุอีกและ งง กับมัน
ห้องครัว
“นิชคุณ คนอื่นไปไหนกันหมด อ่ะ?”ว่าแล้วผมก็ยัดขนมปังปิ้งเข้าปากหิวจะตายอยู่แล้ว แทคยอนฮยอง กว่าจะปล่อยให้ออกมา เหอะ ๆ หิวเว้ย ยยยยยยยยยยยยย
“แล้วพี่จะรู้มั้ยเนี่ย พี่ก็ออกมาพร้อมเราอ่ะ” ไม่พูดเฉย ๆ นิชคุนกับเอามือมาขยี้หัวผม ให้ตายเหอะ!!
“เฮ้! อย่ามาขยี้หัวผมน่ะ นิชคุณ”
“ครับไม่ขยี้แล้ว ววว ^^” อย่ามายิ้มได้มั้ยนิชคุณ หล่ออ่ะ
“ไปไหนกันหมดนะ รีบไปทำงานกันรึไง? แต่เห้ยแทคยอนฮยองกับจุนซูฮยองไม่มีงานนิ ไปไหนกัน?”
“เป็นอะไรน่ะเรา พูดคนเดียว เพี้ยน รึป่าว?”
“เออเพี้ยน! เพี้ยน แล้วจะมารักทำไม ไปแต่งงานไป!!!”
“เพี้ยนแต่ก็รักอ่ะ ถ้าไปแต่งจริง ๆแล้วจะรู้สึกน่ะ อูด้ง” ไม่มีทาง!!
“ไม่มีทางอ่ะ!”
“แล้วจะคอยดู อ๊ะ!! นั้นไง จุนซู จุนโฮ ทำไมทำน่าอย่างงั้นล่ะ มากินข้าวเช้าสิ”
เออ นั่นดิ ทำไมจุนโฮ ทำน่าเหมือนไม่ได้อึมาสามชาติ แบบนั้นนะ ส่วนจุนซูฮยองทำไมยิ้มแก้มปริขนาดนั้นล่ะ แปลก ๆน่ะ สองคนนี้ แต่ช่างเหอะ กินข้าวกันดีกว่า
“จุนโฮ แล้ว ไอหมีชานล่ะ ไม่ได้นอนด้วยกันหรอกหรอ?”
“มะ-ไม่-ระ-รู้-สะ-สิ” เป็นไรวะ ติดอ่างเชียว สีน่าดูเลิ่กลั่กน่ะ
“เป็นอะไรหรือป่าว จุนโฮ?” นิชคุณถาม
“ไม่เป็นไร ครับ แหะ ๆ” ไม่เป็นไร หน้างี้อ่ะนะ ไม่เป็น ตำราเล่มไหนมีบอกบ้างวะ!
“จุนโฮเค้าบอกไม่เป็นอะไร แล้วก็เลิกทำสีหน้าอย่างงั้นได้แล้วอูด้ง”จุนซูฮยองพูดแล้วจับมือผม ผมเชื่อก็ได้
“วู๊ว ววววววว!! มีไรกินบ้างเนี่ย ว๊าว วววววว อ๊ะ!! O[]O” ไม่ต้องทายหรอก เสียงนี้คือมันไอหมีชานจอมตะกละ แต่ทำไมมันทำน่าอย่างนั้นนะ ปกติเจอของกินต้องอย่างงี้ *0* ไม่ใช่หรอ? จุนโฮก็เหมือนกันทำไมดูลนลาน แปลก ๆน่ะสองคนนี้ วันนี้คู่หูรูมเมท อย่าง แทคยอนฮยองกับจุนซูฮยอง ก็แปลก ๆ กินไปยิ้มไป วันนี้ พวกเขาเป็นอะไรไปกันเนี่ย นิชคุนก็ด้วย อ๊าก กกก ด้งเครียด><
“กะ กินนี้สิ จุนโฮ”
“มะไม่เป็นไร นายกินไปเถอะชานซอง”
“มะไม่เปนไร นายกินเถอะชั้นยกให้^^’ ”
“ขะ- ขอบใจนะ” เห้ยพวกมันเป็นอะไรกัน ปกติชานซองไม่แม้แต่จะแบ่งของกินให้ใครแม้แต่ผม แต่วันนี้แบ่งให้จุนโฮ แล้วก็สีหน้าแบบนั้นอีก เฮ้อ ด้งปวดหัวไม่ไหวแล้ว ไปอาบน้ำทำงานดีกว่า
08.30 AM
“ผมไปทำงานแล้วน่ะแทคยอนฮยองจุนซูฮยอง” หนูน้อยอูยอง บอกด้วยแก้มที่น่ารัก
“เออ ๆ รีบไปเลย”
“อยู่กันสองคน อย่าสนุกกันนักล่ะ เกรงใจฟ้าดินบ้างนะ ยังเช้าอยู่” ไอบ้านิชคุณ พูดจากวนประสาท ก่อนที่จะโอบเจ้าอูยอง
“เออ ๆ” แหน่ะ! ไอแมวดำ ไม่คิดจะเถียง แต่กับรับคำซ่ะงั้น ไอบ้า!!
“ผมไปแล้วน่ะแทคยอนฮยอง อย่าทำอะไรรุนแรงกับจุนซูฮยองล่ะ” จุนโฮน้องรักก็เอากับเค้าด้วยเร๊อะ!!
“เออ ๆ” ไอแมวบ้านี่ มันพูดคำนี้อีกแล้ว?
หงึก ๆหงัก ๆ อะไรมาสะกิด ๆว่ะ!!
“นี่แพนด้า เย็นนี้ผมอยากกิน ต๊อกบ๊กกีอ่ะ” ไอนี้มันห่วงกินจริง ๆ เลย
“เออ ๆ”
“แพนด้า อย่าใส่เสื้อกล้ามสีขาวนี้อีกนะ” อะไรของมักเน่มันว่ะ?
“ทำไมก็ฉันจะใส่อ่ะ มีปัญหารึไง?”
“ไม่มีหรอก แต่มันx เกินไป ดูท่าว่าแทคยอนฮยอง คงจะอดทนกับเสื้อกล้ามนี้น่าดู”มันพูดเรื่องอะไรของมันเนี่ยไอมักเน่! ไอเด็กลามก
“ไปได้แล้วไอพวกนี้นิ!” ไอแมวดำนี้ชิงพูดก่อนอีกแล้ว ชิ!
“คร้าบ ๆ ไปแล้วนะแพนด้า อย่างที่บอกอย่าใส่เสื้อตัวนี้อีก ฮ่า ๆ”
“แกอยากตายเร๊อะไอมักเน่!!!”
“ไม่คร้าบ ไปเถอะจุนโฮ” ว่าแล้วมันก็ฉุดจุนโฮออกจากบ้านไป นิชคุณกับอูยองก็หัวเราะคิกคัก กันใหญ่ พอมันสองคนเจอสายตาอาฆาตของผมแล้ว มันก็รีบเดินออกจากห้องไป
“เห้ย จุนซูแทคยอน เฝ้าบ้านกันดี ๆนะไปล่ะ” ไอผู้จัดการบ้านี่ทำเหมือนกับผมเป็นหมางั้นแหละ
“เออ ๆ จะไปไหนก็ไป”
ตอนนี้ เหล่าสัตว์ป่าทั้งสี่นั่งอยู่บนรถเรียบร้อยแล้ว ดูๆแล้ว รถมันกว้างมาก เมื่อมีเราแค่ 4 คนนั่งอยู่
“อูยอง” ร่างบางที่นั่งอยู่ข้างหลังผม เรียกเพื่อนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ
“หืม? อะไรหรอ?” อูด้งถามพรางเอาหูฟังออกและหันไปคุยกับร่างบางทันที
“เอ่อ.... ป่าวน่ะ ไม่มีอะไรหรอก”ร่างบางอึกอัก
“เอ้าอะไรเนี่ย”อูด้งพูดพรางหันกลับมานั่งเหมือนเดิม
“ไอหมีเป็นไร มองฉันกับจุนโฮผ่านกระจกทำไม?”อูด้งถาม เมื่อสบตาผมในกระจก
“ป่าวซะหน่อย”ผมตอบพลางวางกระจกลงข้าง ๆ ก่อนที่จะนั่งท่าเดิม
“จะป่าวได้ไง แล้วเมื่อเช้านี้เป็นไรกัน ทั้งนายแล้วก็จุนโฮด้วย”อูด้งซักถาม
“ไม่มีไร” ผมตอบ
“เออ...จุนโฮแก...”เมื่ออูด้งไม่สามารถถามผมได้จึงหันไปซักถามเพื่อนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ
แต่ผลที่ได้มาคือ จุนโฮหลับไปแล้วยิ่งเห็นใบหน้าของเขาก็ทำให้ ผม คิดถึงเรื่อง เมื่อคืนนี้แล้ว >.,<
ติดตามตอนต่อไป
PART6 มาเสิร์ฟแล้ว
แอบช้านิดหน่อย ติดภารกิจค่ะ
ความคิดเห็น