คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : PART5
ตอนแรกที่ไอแทคมันบอกผมว่า นิชคุณกับอูยอง กำลัง เลิฟ เลิฟ กันอยู่.......... ผมล่ะไม่เชื่อเลยจริง ๆ เอาเถอะ คืนนี้เรามาเริ่ม แผนกันดีกว่า
“เด็ก ๆ มากินกันเถอะ”
“วู๊ว วววว หอมจัง อร่อยแน่ ๆ อย่างงี้ต้องชิม *0*”
ไม่ใช่ใครหรอกครับ ก็ไอมักเน่จอมตะกละน่ะสิ จะ ชิมอีกแล้ว รีบจริง ๆ ไปตายอดตายอยากมาจากไหนเนี่ย ผมก็ไม่ได้เลี้ยงมันไม่ดีน่ะครับ ผมเลี้ยงมันดีจนผมไม่มีตังซื้อเสื้อผ้าแล้วเนี่ย เหอะ ๆ
“เดี๋ยวสิไอมักเน่ รออูด้งก่อน” ไอคุณมันน่ะครับ แหมเป็นห่วงกันจริง ๆ เลย หึ๋ย! แกต้องมาขอบคุนฉันกับไอแมวยักษ์แทคน่ะหลังจากคืนนี้น่ะ ฮ่า ๆ
“มาครบกันแล้วใช่ป่ะ? งั้นกินล่ะน่ะ *0* งำ ๆ” << [สีหน้าของทุกคน = =’]
20 นาทีผ่านไป
“อิ่มจัง นายทำได้ดีมากจุนซู” ขอบคุนที่ชม น่ะไอคุณ
“แน่นนอนล่ะ ที่รักฉันทำอาหารอร่อย ฮิ ๆ”
“น้อย ๆหน่อยแทคยอนฮยอง จะชมแพนด้าของตัวเองไปถึงเมื่อไหร่เนี่ย”
“เฮ้ ๆ พวกนายอยากโดนตีหรอ พูดจาอะไรไร้สาระ ที่รักใครกัน ชั้นยังโสดย่ะ”
“ฮ่า ๆ ฮยองเขินหรอ? กิ้ว ๆ เขินนิหว่า”
“ไอมักเน่แกตายแน่!” ผมคว้าตะหลิ๋วจะไปตีหัวมันแต่ไอแมวบ้าแทคมาจับ มือผมไว้ก่อน เหอะ ๆ แกได้ อกแตกตายแน่! วันนี้ ฮิ ๆ
01.59 AM
“เฮ้ ๆ พวกแก ไปนอนกันได้แล้ว นอนดึกกันจริง ๆ..พรุ่งนี้มีงานกันไม่ใช่เรอะ”จุนซูเอ่ยไล่ พวกเราไปนอน
“มีสิ ใครจะไปว่างเหมือนจุนซูฮยองกับ แทคยอนฮยองล่ะ” ชานซองตอบอย่างกวน ๆ
“พวกแกไปนอนกันได้แล้ว เข้าห้อง ไป ๆ” แทคและจุนซูไล่อีกครั้ง จุนโฮเดินเข้าห้องของตนอย่างว่าง่าย ตอนนี้คนที่อยู่ในห้องรับแขกเหลือแค่ ผม ไอแทค จุนซู ชานซอง และอูด้ง
“แล้วแทคยอนฮยองกับจุนซูฮยองไม่ไปนอนหรอ?”อูด้งถามเมื่อเห็นทั้งสองยังยืนอยู่ที่ห้องรับแขกซึ่งเป็นที่นอนของตน
“ไปสิ แต่ชั้นว่าจะดูหนังกับจุนซูสะหน่อย”
“จริงดิหนังเรื่องอะไรน่ะผมดูด้วยได้ไหม” ว่าแล้วชานซองก็นั่งลงที่โซฟา
“ไม่ได้พวกแกต้องไปทำงานพรุ่งนี้เช้า ไป๊ ๆ”ว่าแล้วไอแทคก็ถีบไอมักเน่จอมตะกละลงจากโซฟาพรางลากเข้าไปห้อง จุนโฮ แล้วมันก็ล็อคประตูจากด้านนอก
“ปึ้ง ๆ ปึ้ง!! แทคยอนฮยองปล่อยผมออกป๊าย ยยยยย”
“ไอมักเน่ แกควรจะนอนได้แล้ว!”
“นอนก็ได้ แต่นี้ไม่ใช่ห้องผม อ่า ผมนอนห้องเดียวกับ นิชคุนฮยอง”
“ปึ้ง! นอนซะ!!” ไอแทคยืนตะคอกอยู่หน้าประตูห้องของจุนโฮ พร้อมกับเตะเข้าที่บานประตู เสียงของชานซองเงียบกริบลงทันที เมื่อสิ้นเสียงของชานซอง มันก็หันหลังกลับมาพรางจ้องหน้าผม
“ไอคุณไปนอนได้แล้ว”
“เออ ๆ จะไปเดี๋ยวนี้แหละ”ว่าแล้วผมก็เดินเข้ามาในห้อง ไม่ใช่ว่าผมกลัวมันหรอกนะครับ แต่ ผมแน่ใจแล้วว่า อูด้งไม่ได้นอนกับชานซองข้างนอก
~ only you 니가 아님 날 고칠 수 없어~
-ข้อความ-
YEAH!! คุนอา ยินดีด้วย ได้ข่าวว่าจะแต่งงาน
ไงก็ขอให้ได้ภรรยาสวย ๆ แล้วเอาไปอวดไอควอนมันด้วยน่ะ
ชั้นล่ะเบื่อมันมากอวดอยู่นั้นแหละ ว่าได้แต่งงานกับ คุนกาอิน ชั้นล่ะอิจฉามันมาก ๆ
มีความสุขกับชีวิตแต่งงานปลอมๆ ฮ่า ๆ (ปาร์คแจบอม)
แจบอมฮยองนี่ ส่งข้อความมาได้จังหวะจริง ๆ เลย เฮ้อ ๆ เอาไงดีล่ะทีนี้เนี่ย เรากับอูด้งยังไปไม่ถึงไหนเลย แถมยังต้องมาแต่งงานอีก ไหนจะเรื่องชานซองกำลังดูๆกับอูด้งอีก ให้ตายเถอะจะทำไงดี > <
“อูด้งแกไปนอนได้แล้ว!!” เสียงไอแทคดังเข้ามาถึงในห้องผม
“จะไปนอนไงก็ ฮยองโยนไอหมีชานเข้าห้องผมอ่ะ”อูด้งเถียงไอแทคเสียงแจ๋ว
“ไม่ต้องมาทำน่าอังอัง ห้องไอคุณก็ยังว่าง เข้าไปนอนห้องมันก็ได้”แทคไล่อูด้งเข้ามานอนห้องผม ว๊าก กกกก เอาไงดีเนี่ย ห้องยังไม่ได้จัดเลย
“ไม่!! ผมจะนอนตรงนี้”อูด้งเถียง
“แกจะเข้าไปดี ๆหรือป่าวห๊ะ!!!”แทคขึ้นเสียงคำราม
“ไปก็ได้! > <”อูด้งพูดเสียงอ่อนลงทันทีและแล้วประตูห้อมผมก็เปิดออก
ห้อง นิชคุณ
“เอิ่ม นิชคุณ....”
“อะไรหรอ อูด้ง? ว่าแต่นายเข้ามาในห้องฉันทำไมน่ะ?”
“ก็ไอแทคยอนฮยองน่ะสิ มันโยนผมเข้ามาอ่ะแถมล็อคประตูด้วย TT”
“อ่า......”
~ only you 니가 아님 날 고칠 수 없어~
-ข้อความ-
นายมีไรจะปรับความเข้าใจกับอูยองก็รีบ ๆซะน่ะ
ก่อนที่จะไม่มีโอกาส สู้ ๆว่ะเพื่อน (แดกู)
“มีอะไรหรอ นิชคุณ?”
“อ๋อป่าวไม่มีไร จะนอนที่นี้ใช่ไหม นอนสิ ๆ” ฮ่า ๆ ขอบคุนว่ะแดกู (จุนซู)
“เรื่องที่พี่บอกกับเราเมื่อบ่ายนี้น่ะเราจำได้หรือป่าวอูด้ง”ผมถาม เมื่อได้จังหวะ
“เรื่องอะไรหรอ ผมจำไม่ได้ >///<” อูด้งตอบพรางกอดหมอนและก้มหน้าลง
“ก็ที่พี่บอกเราไงว่า พี่ชอบเราอ่ะ”ผมถามย้ำ เมื่อเห็นคนตัวเล็กกำลังน่าแดง
“อ๊า นิชคุณอย่ามาล้อผมเล่นซะให้ยาก >////<”
“พี่ไม่ได้ล้อเล่นนะอูด้ง พี่พูดจริง ๆ พูดจากใจจริง”
“เอ่อ...คือ..”อูด้งอึกอัก ผมรู้ว่าเขากำลังสับสน แต่เอาเถอะ ยังไงผมก็รอได้
“พี่จะไม่เร่งรัดเราหรอกน่ะ พี่จะรอ ....... นอนกันเถอะอูด้ง พรุ่งนี้เราต้องทำงานน่ะ”
ไม่พูดป่าวผมก็ฉุดอูด้งให้นอนลงบนเตียงผม อย่าคิดไปไกลน่ะครับ เราแค่นอนด้วยกันเฉย ๆ นอนน่ะครับนอน ฮ่า ๆ และแล้วอูด้งก็นอนลงบนเตียงผมอย่างว่าง่าย
“นี่นิชคุณ”
“หืม ?อะไรหรอ?”
“ที่คุณพูดเมื่อบ่ายมันเป็นเรื่องจริงหรอ?”อูด้งถามด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยแน่ใจ
“จริงสิ”ผมตอบพรางลูบหัวคนตัวเล็กที่นอนอยู่ข้าง ๆ
“ผมขอเวลาหน่อยน่ะ ”อูด้งเอ่ย
“หืม?”
“ก็ขอเวลาคิดไง คุณทำให้ผมสับสนน่ะ นิชคุณ”อูด้งตอบพลางกล่าวหาผม ฮะ ๆ ผมทำให้คนตัวเล็กคนนี้สับสนหรอ?
“ได้สิก็พี่บอกแล้วไงว่าพี่จะรอ....ถึงเวลานั้นเราอาจจะไม่รักพี่ก็ไม่เป็นไร แค่เรามีความสุขก็พอ”แต่ไม่ว่าไงเราก็ต้องรักพี่น่ะอูด้ง ผมกลืนประโยคนี้ลงคอ
“อื้ม รอผมก่อนน่ะ”
“อื้ม... อูด้งขอจับมือหน่อยสิ” ว่าแล้วผมก็คว้ามืออูด้งไปจับโดยไม่ต้องรอให้เจ้าตัวอนุญาต
“นี่! นิชคุณผมยังไม่ได้อนุญาตเลย น่ะ!!”
“ไม่สนจับไปแล้ว นอนเถอะอูด้งพรุ่งนี้เราต้องทำงานน่ะ”
“อื้อ ^^”
ห้อง จุนโฮ
“ฮยองปล่อยผม ออกไปเถอะ!”
“เฮ้! ไอหมีชานถ้าแกไม่นอนก็เงียบ ๆหน่อย ชั้นจะนอนเว้ย!”
“เออ จะนอนเดี๋ยวนี้แหละ จุนโฮ แกมีที่ให้ฉันนอนไหม?”
“แล้วแกเห็นที่นอนไหมล่ะ ห้องนี้มีแค่เตียงเดียว แกต้องนอนพื้น”
“เห้ย อะไรกัน เตียงเดียว แต่เตียงมันใหญ่นิ งั้นฉันจะขึ้นไปนอนกับแกจุนโฮ”
“ว๊าก กกก!!ลงไปเดี๋ยวนี้เลยน่ะ ไอบ้า! แกจะทำไรเนี่ย”
“ก็นอนไง รึว่าแกคิดไปอย่างอื่น หึ๊?”
“เออ ๆ จะนอนก็ขึ้นมา” พอมันพูดจบผมก็กระโดดขึ้นไปนอนบนเตียงปั๊บ
“เออ ฮ่า ๆ ที่นอนนี้ใหญ่จิง ๆว่ะแกว่าม่ะ?”
“..................”ทำไมมันเงียบว่ะ?
“จุนโฮ แกหลับแล้วหรอ? .........หลับแล้วนี้หว่าหลับง่ายจัง” พูดถึงตอนที่มันหลับนี้ก็น่ารักเหมือนกันแหะ ไม่บ่นด้วย ฮิ ๆ น่ารักจริง ๆ เลยว่ะ สงสัยหนาวมั้งเนี่ย นอนขดเปนไส้เดือนเชียว แอร์อุณหภูมิเท่าไหร่หว่า ? ว๊าก กกกก 20 องศา นอนเข้าไปได้ไง อุณหภูมิเท่านี้ก็กำลังดีน่ะ ผมล่ะเย็นสบาย
แต่จุนโฮน่าสงสารง่ะ สั่นเชียว มาม่ะ! เดี๋ยวหมีจะกอดให้หายหนาว โหตัวมันเล็กจริง ๆ เล็กกว่าอูด้งอีกมั้งเนี่ย แต่เล็ก ๆงี้แหละ ผมชอบ น่าฟัดน่ากอด ง่ำ ๆ เห้ย!เมื่อกี้ ฉันกำลังคิดอะไรน่ะ มันน่ารักงั้นหรอ? ว๊าก กกกตาฉันต้องฝาดไปแน่ๆ แต่ก็จริง ๆ แหละมันก็น่ารักจิง ๆ น่ารักกว่าอูด้งอีกอ่า
เว้ยนี้ฉันกำลังเพ้ออะไรอยู่ น่ารักกว่าอูด้งได้ไง อูด้งต้องน่ารักกว่าดิ หรือว่า!! ......อ๊าก กกกกก
ไม่ได้ ๆ ผมต้องชอบอูด้งสิจะมาชอบมันได้ไง ไอนี่ขี้บ่นจะตาย เห้อ ๆ เลิกคิดแล้ว ปวดหัวนอนดีกว่า
“ฝันดีน่ะ ลีจุนโฮ จุ๊บ! -3-“ ว๊าก กกกกกกก! ตะกี้ผมทำอะไรไป 0[]0;
หมีเกิดอาการกันแล้ว...อูด้งสับสน?
อย่าเพิ่งเบื่อกันน่ะค่ะ ...ขอบคุนค่ะ ^^
Credit :: ตุ่ม (
ความคิดเห็น