คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : PART2
ทุกคนครับตอนนี้ ทุกคนยังอยู่กับผมจุนโฮน่ะครับ อย่าเพิ่งไปไหน อยู่ด้วยกันก่อนตอนนี้ผมเจอสถานะการที่เกินรับได้ตรงน่าครับ รับไม่ได้เปนอย่างมาก นั้นก็คือ
ไอจอมตะกละชานซอง กำลังกินกล้วย พร้อมเปลือกกล้วยเข้าไปด้วย และอีกมือที่กำลังแคะขี้มู๊ก ในระหว่างกำลังดูการ์ตูนอยู่ ให้ตายเหอะซกม๊กเป็นที่สู๊ด ดดดดดดด มันเหมาของในตู้เย็นหมดแล้วรึยังเนี่ย ผมกับอูยองหันมามองน่ากันด้วยความคิดเดียวกัน แล้วก็พากันวิ่งไปที่ห้องครัว พร้อมเปิดตู้เย็น โอ้วพระเจ้า
ขอบคุณพระเจ้า ขอบคุณ ยังมีของในตู้เย็น เฮ้อ ๆ ผมหยิบ นมเปรี้ยวออกมาขวดนึงพร้อมกับ ขนมปัง 2แผ่น ส่วนอูยองน่ะหรอ คอนเซ็ปเดิมครับ น้ำผลไม้ กับ เกี๊ยวที่ยังไม่ได้ทอด
“อูยองเผื่อชั้นด้วยน่ะ”
“โอเค จุนโฮ ชั้นกับนาย จุ๊ ๆเงียบไว้”
“เห้ยอูด้ง เค้าด้วยน่ะ”
“นายน่ะไม่ต้องกินแล้ว ไอหมีจอมตะกละชานซอง”
“อูด้งใจร้าย”
และแล้วก็เกิดสงครามขนาดย่อมข้ามหัวผมไปมา เอาเถอะคู่นี้ประจำอยู่แล้ว ผมไปนั่งรอกินแล้วกันเฮ้อ นมเปรี๊ยวจ๋า จุนโฮมาแล้ว ววววว
“เสร็จล่ะ อ่ะ กินกันเถอะจุนโฮ”
“โอเค ๆ กินละน่ะ”
“อร่อยจัง”
“นายมาจ้องน่าชั้นทำไม อูยอง กินดิเดี๋ยวไอหมีชานก็มาแย้งหรอก”
“อื้ม ๆ”
“อีกล่ะจ้องอีกล่ะ มีอไลติดหน้าชั้นร่อ?”
“มีสิ ขี้มู๊กน่ะ!”
ประโยคนั้นไม่ใช่ของอูยองหรอกครับของผมเองฮ่า ๆ ผมไม่พูดปล่าว เอาขี้มู๊กที่แคะไปป้ายน่าจุนโฮทันที ฮ่า ๆตลกว่ะโกรธจนตาตี่ไปหมดแล้ว ฮ่า ๆอูด้งก็ให้ความร่วมมืออย่างดี ก๊าก กกกก ผม ชานซอง ที่คนอื่น ๆชอบว่าผมเป็น ไอหมีจอมตะกละบ้างอะไรบ้าง แต่ช่างเถอะ ผมไม่สน ตอนนี้ผมกำลังสนุกกับการวิ่งหนีจุนโฮอยู่ ขี้มู๊กผมบนหน้ามันเข้ากันจิง ๆล่ะครับ ฮ่า ๆ
“ฮวางชานซอง หยุดเดี๋ยวนี้น่ะ!! ชั้นจะฆ่าแก!! แกต๊าย ยยยยยยยยย”
“ฮ่า ๆ ทำได้หรอ? วิ่งทันหรอ?ขาสั้นอย่างนั้นน่ะ ฮ่า ๆ”
“แกตายซ่ะเถอะ!! ไอหมีชาน นนนนนน!”
“นี้!พวกแก หยุดเดี๋ยวนี้น่ะ อยากโดนตีกันหรือไงห๊ะ ไอพวกบ้า!”
ประโยคนี้ไม่ใช่ของใครหรอกครับของพี่มินแจเค้าน่ะ ฮ่า ๆ ดูน่าแกดิ เพิ่งตื่นมาแหง๋ มีรอยผ้าห่มเต็มน่าไปหมด คราบน้ำลายดิ หยี๋ ทุเรศว่ะเป็นผู้จัดการได้ไงว่ะเนี่ย อึ๋ย ยยยย~
ห้องรับแขก
“พวกแก โตกันแล้วน่ะ เล่นอะไรกันเนี่ย!”
“ก็ไอหมีชานดิ่พี่ มันเอาขี้มู๊กมาป้ายผมอ่า” ฟ้องเลยน่ะ ไอโฮ เหอะ ๆ
“ก็มันสนุกดีนิพี่แกล้งมันอ่ะ ดูตามันดิ โกรธจนมองไม่เหนอะไรแล้วมั้ง ฮ่า ๆ”
“แกไอชานซอง!! โตแล้วเล่นอะไรไม่รู้เรื่อง แกต้องถูกทำโทษ!! ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป
1 อาทิตย์ แกต้องรับผิดชอบ งานบ้านทั้งหมด ถ้าระหว่างนี้แกทำตัวดีไม่ป่วนอีก ค่อยมาว่ากัน”
อะไรว่ะครับแค่ผมเอาขี้มู๊กไปป้ายน่าจุนโฮนิดเดียว โดนอีกแล้วอ่า เหอะ ๆแตะนิดแตะหน่อยไม่เลยใช่มั้ยเนี่ย!! ปกป้องมันอย่างกับไข่ในหิน ไม่พอใจว่ะเห้ย!!!
ได้เวลาชำระแค้นแล้ว ไอหมีชานแกเจอดีแน่! หึ ๆ ;)
ผมไม่รู้ว่าจะเริ่มตรงไหนดี เอางี้แล้วกัน แกต้องเหนื่อยจนสายตัวแทบขาดเลย!! ฮ่า ๆ
“อ๊ะ! นี้ของที่นายจำเป็นต้องใช้”
“อะไร? ชั้นจำเปนต้องใช้มันหรอ?” ไม่พูดปล่าวทำน่ากวนTeenอีก หึ๋ย!
“ใช่ดิ! แกต้องใช้มัน”
“ไม้กวาด กับไม้ถูพื้นเนี่ยน่ะ? พอดีชั้นกวาดบ้านถูบ้านเรียบร้อยแล้วว่ะ ขอบใจ ;)”
“แน่ใจหรอว่าทำแล้วเนี่ยเห็นมั้ย? ตรงนี้มันยังมีฝุ่นอยู่เลย เนี่ย ๆ”
“เออว่ะ แป๊บ ๆเดี๋ยวไปเอาไม้ขนไก่ก่อน”
“เออ ๆ ไว ๆ เลย” ก๊าก กกกกกกกกกกกก ๆ นอกจากจะตะกละแล้วยังโง่อีกน่ะเนี่ย ชานซองเอ๊ย ฮ่า ๆเส็ดชั้นล่ะ!!
“ไหน ๆ ตรงไหน ตรงนี้หรอ?”
“ใช่ บนนั้นด้วย”
“บนนั้น”
“ตรงนี้ด้วย”
“ตรงนี้”
“ตรงนู๊น”
“ตรงนู๊น” ฮ่า ๆเห็นมันวิ่งไปวิ่งมาแล้ว ก็สนุกดี แกล้งต่ออีกหน่อยดีกว่า หึ ๆ
“ไอหมี จานแกยังไม่ล้างเลยน่ะ มาล้างจานด้วย”ว่าแล้วผมก็เอาจานกองโต ๆ ที่ขึ้นฝุ่นอยู่ในตูออกมาวางที่อ่างล้างจาน
“เออ ๆ แป๊บ เดี๋ยวไป เช็ดตู้อยู่”ชานซองตอบโดยที่ไม่รู้อะไรเลยว่า อีกคนกำลังเพิ่มงานให้ตน
“นี่พวกแกเล่นอะไรกันว่ะ” แทคยอนฮยองเปิดประตูออกมาถาม
“เออนั้นดิ่ เล่นอะไรกันส่งเสียงแอะอะโวยวาย เดี๋ยวก็ตรงนั้น ตรงนี้ ตรงนู๊น เงียบ ๆ หน่อยเถอะวันหยุดทั้งทีให้ชั้นนอนหลับสบาย ๆ เถอะ” จุนผู้พี่ บ่นอีกแล้ว จุนซูฮยอง
“พอดีผมกำลังทำความสะอาดอยู่น่ะ แทคยอนฮยองพาแพนด้าของฮยองเข้าห้องไปเถอะ”
“ไอหมีบ้าแกว่าอะไรน่ะ? ใครเป็นแพนด้าของไอแมวนี้ห๊ะ? พูดให้ดี ๆ หน่อย”
“ก็ ...มันไม่ใช่เรื่องจิงอ่อ? แมวบึ๊กกับแพนด้าอ่ะ”
“แกอยากตายใช่ม๊ะ ไอหมี”
“พอเถอะ แพนด้า เอ๊ย!จุนซู เข้าห้องเถอะ ปล่อยให้ไอหมี สวีทกับไอน่าเรนนี้เถอะ”
และแล้วแทคยอนฮยองก็วางขี้ก้อนโตไว้ให้กับผมและไอหมีชาน สวีทกับมัน? อ๊า กกกกก อี๋ ไม่เอาแล้วเว้ย!! ล้มเลิกแผน > <
“แกทำไปแล้วกันน่ะไอหมีชาน ชั้นไปล่ะ”
“อะไรของแกว่ะ เป็นไรทำไมน่าแดง? ไม่สบายหรอ”ว่าแล้วมันก็เอาหลังมือมาทาบที่หน้าผากผมเพื่อวัดไข้
“ป่าว แค่รู้สึกว่ามันร้อน ๆ น่ะ ไปและ”ผมตอบในขณะที่ร้อนผ่าว ที่ใบหน้า ร้อน นนนนน!
“เออ ๆ เข้าห้องไปซ่ะ ข้างนอกมีแต่ฝุ่น เข้าไปอาบน้ำให้เรียบร้อยน่ะ”
“เออ ๆ รู้แล้วหน่า >/////<”
“อย่าสะบัดเสื้อล่ะ เดี๋ยวฝุ่นที่เสื้อมันกระจาย ตัวแกมีแต่ฝุ่นมันจะทำให้อูด้งไม่สบาย อูด้งนะเป็นภูมิแพ้ เข้าใจมั้ย?”
ที่แท้ก็ ห่วงอูยองนี้เองเหอะ!! หมันไส้!! คิดเร๊อะว่าชั้นจะไม่รู้ว่าเพื่อนชั้นเป็นอะไร เหอะ ๆ แกต่างหากชานซองเอ๊ย!!! แกไม่รู้อะไรซ่ะแล้ว หึ!! แล้วนี้เราจะมาหมันไส้มันทำไมเนี่ยโอ๊ยร้อน นนนนน ปวดหัว เข้าห้องอาบน้ำดีกว่า ชิ๊!! (พาล)
ติดตามตอนต่อไป ฮิ ๆ
ขอบคุนคนอ่านและทุกคอมเมนท์ด้วยค่ะ ^^
ปล.ภาษาไทยไม่แข็งแรงผิดคำไหนไปก็ขอโทษด้วย
ความคิดเห็น