ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ฝนตกกลางคืน ฯ
อาทิย์เา - RicSyung
____________
ฝนลาืน พราเสียรวราให้เลือนราไป
เปลวเทียนส่อแสสว่าเป็นวว้าให้ืนมืมิพอมีแสสว่าสำหรับอ่านหนัสือ วแสไหวามลมที่อุส่าห์พัแทรามรอยแยเล็้อยเ้ามาถึ้าในห้อ ภายนอมีพายุ ลมแรระหน่ำพับานประูนน่าลัวว่าโรไม้บอบบาะปลิวเปิ ระบบทำวามร้อนใ้พื้นยัให้วามอบอุ่นเหมือนเย แ่็เหมือนเยอีเ่นัน ที่มันไม่เพียพอสำหรับร่าายอ่อนแอที่ไม่อาทนวามหนาวเย็นนี้ ินฮเยอัวใ้ผ้านวมผืนหนา เหลือเพียวาสอ้าไว้อ่านัวอัษรบนหน้าระาษเปื่อยยุ่ย อัษรภาษาละินที่มีโรสร้าับ้อน ในโอน ะมี็แ่นที่เยไปอาาัร้าหมิเท่านั้นที่พอะเยผ่านาบ้า แ่นที่พอะเ้าในใ้านไ้ล่อแล่ว ทั้แผ่นินมีน้อยว่าำนวนนิ้วมือเสียอี
ระูลินอเารับใ้ใล้ิมาั้แ่รั้ปมษัริย์ยัเป็นเพียแม่ทัพปลายแถว อีอเยที่ไม่มีใรเื่อถือ าลเวลาผันเวียนมาหลายรัาล วามใล้ิยัไม่เปลี่ยนแปล บารั้รับใ้ใล้ิอย่ารัภัี บาราวอาศัยวามใล้ิเพื่อทำลาย บิาอเาเป็นประเภทแร ราเลาินุนโยถวายีวิเป็นสุนัรับใ้ราสำนัมาห้าสิบปีแล้ว เาไม่มีบารมีมานั หาเทียบับเสนาบีลาโหมรุ่นราวราวเียวัน ราเลาไม่มีอำนา ็เพราะพระราาไม่มีอำนา พระอ์อายุไม่น้อยแล้ว แ่ยัอ่อนแอ และถูวบุมโยุนนาระูลิมแห่อันเสมอมา พระมาราอพระอ์เป็นสนมาระูลิม พระมาราบุธรรม็เป็นอีมเหสีระูลิม มเหสีและสนมเออพระอ์็เป็นพระาิฝั่มาราอีนั่นเอ ไม่มีอะไระปลปล่อยพระอ์าพันธนาารแห่ระูลิมอัน นอาวามาย
ฝ่าบาทมีโอรสสออ์ เป็นอ์ายฝาแฝที่รูปลัษ์่าันราวับไม่ใ่พี่น้อ อ์ายให่อินำรพระยศรัทายาท ทรรับผิอบราิในส่วนเศรษิและาร้าระหว่าประเทศ ั้อับั้วอำนาเ่าที่เป็นพระาิ พยายามสนับสนุนบัิที่พอะมีวามสามารถ ึ่เป็นสหายร่วมสำนัอยุนวาน ส่วนอ์ายเล็อฮยอ ไม่ปราหน้าที่
ินฮเยอือหนึ่ในนที่รัทายาทวาพระทัย เาเพิ่เ้าเรียนในสำนั เมื่อรัทายาทำลัศึษาปีสุท้าย ทรสนพระทัยภาษาและวิทยาาร่าประเทศ แ่ารศึษาวิทยาศาสร์ในสัมที่ถือลัทธิื๊อเป็นแบบแผนสำหรับทุสิ่ทุอย่าไม่ใ่เรื่อเหมาะวรในสายาุนนาหัวเ่า เาไ้เ้าประุมับ 'ะสหาย' อพระอ์หลายรั้ ทุรั้ทำหน้าที่แปลหนัสือภาษาะวันและบันทึ ไม่มีอะไรมาว่านั้น
ฮเยอไม่ใ่นโปร ้วยวามสามารถหายาอเา ไม่ยาเลยที่ะทำัวให้รัทายาททรโปรปราน แ่เหุผลเียวที่ไม่ทำและไม่มีวันทำ เป็นเพราะอ์ายเล็ผู้เียวายนนั้น
อ์ายเล็อฮยอประสูทหลัรัทายาทไม่ถึรึ่ั่วยาม แู่เหมือนสวรร์ะำหนมาแล้ว ว่าใรือนรอบัลลั์ อ์ายอินเลียวลา มีไหวพริบปิภายอเยี่ยม ผลารเรียนในสำนัเป็นที่หนึ่ทุารสอบ ร่าายสูให่อย่านัรบ แ็แร่สมายารี เี่ยวาทุระบวนพิัยสราม ทรผลัันัวเอ้วยวามปรารถนาแผเผา พระอ์้อารอำนาเ็า อำนาที่พระบิาไม่มีวันมี เ่นนี้แล้ว ไม่ว่าอ์ายอฮยอะพยายามอย่าไร็ไม่อาเทียบเทียมไ้
ไม่ใ่ว่าอ์ายเล็เป็นนเหยาะแหยะไม่เอาถ่าน ไม่ริสันิ เวลายี่สิบปีที่เาไ้ใ้ลิ อ์ายอฮยอเป็นนปิ แ็แรปิ วามพยายามปิ ฝีมือปิ ลาปิ และอ่อนโยนมาว่าปิ ทรเป็นายหนุ่มนหนึ่ที่แสวหาีวิที่มีวามหมายแ่ยัสนุสนานไปับโล ทรใีับทุน แ่เพราะพวเาสนใเพียรัทายาทผู้เหนือว่าในทุ้าน สิ่ที่อฮยอไ้อบแทนึมีเพียวามเยาที่พระอ์ไ้รับอย่ามามายแล้วามารา แล้วฮเยอ สหายเพียนเียวออ์ายอฮยอ ะใร้ายับอ์าย้วยารไปรับใ้รัทายาทอย่าไรไ้
อ์ายอฮยอเสสมรสับาิห่าั้นอระูลิมอัน และออาวัหลว่อนารแ่ั้รัทายาท เวลานั้นันษาไ้เพียแปปี ส่วนพระายาิมยูิน อายุสี่ปีสอเือน พระอ์ไม่ไ้รับเิให้ร่วมพิธีแ่ั้รัทายาท ้วยเหุผล้านวามปลอภัย มีนาำนัลผลัละสี่นอยเปลี่ยนเวรูแลอ์ายลอเวลาที่ทรพำนัในำหนัพารัมนอวั แ่ไม่มีใรอยู่ไ้นานเินสอเือน สภาุนนาไม่้อารให้อ์ายผู้เป็นั่อาทิย์วที่สอมีวามสัมพันธ์ใับราสำนั ิมยูินอยู่บ้านบิาในเมือฮัมฮุนอายุสิบสี่ ึเ้าพิธีสมรสอย่าเป็นทาารและย้ายเ้ามาอยู่ในำหนัพารัม อ์ายใ้เวลาทั้หมสามปีแรหลัารสมรสในสำนัอยุนวาน พระายาิมยูินูแลำหนัร้าับบ่าวาบ้านเิม นาอทนมาสามปี สุท้าย อ์าย็เรียนบ พระอ์ลับมาพัที่ำหนัพารัมเ่นเิม แ่อ์ายไม่เยรัิมยูิน ทรปล่อยเวลาผ่านไปเนิ่นนาน หวัให้เ็สาวหนีไปสุฟ้า ใ้ีวิอิสระไม่ผูมัับายเ่นพระอ์ พระายาเอ็ไม่ไ้รัอ์าย นาเิบโึ้นมา รับรู้เพียว่านเป็นภรรยาามหมายอโอรสแฝอ์เล็ แ่ไม่มีทาเลือ ไม่มีที่ไป และไม่มีหัวใ มือสา้านอนาเย็นเยียบ ยามที่ถันนุ่มหยุ่นถูปลปล่อยาอาภร์รัึ นาอบสนอสัมผัสาฝ่ามืออบุรุษเพศ้วยท่าทาร้อนเร่า ่อทาับแบื้นแะ ายนเียวไม่เพียพอที่ะเิมเ็ม
อ์ายอฮยอและินฮเยอ ับพระายาิมยูิน
ทั้หมเป็นเพียิรรมปลปล่อยวามอึอัอวัยหนุ่มสาว..
"อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา"
"ฮเยอ มา่อ้วยันสิ"
เาละาโ๊ะหนัสือัวเี้ย มือปลแถบผ้ามัาเ เหลือเพียเนื้อหนัเปล่าเปลือย ไม่ำเป็น้ออายอีแล้ว พวเารู้ัันียิ่ว่านในสายเลือ ิมยูินยัสั่นสะท้านาารหลั่อย่ารุนแรเมื่อรู่ ฮเยอรับสัมผัสบีบรัเป็นัหวะใน่อทาเปียื้น อ์ายบูบไล้เลียบนถันเ่ึ ฮเยอเริ่มยับแผ่วเบาแล้วเร่ัหวะนสุวามสามารถอล้ามเนื้อสะโพ เสียเนื้อระทบันลืนหายไปับม่านฝน อาาศื้นทำให้เหื่อไม่ระเหยแห้
"อื้ออ ุ.. ุายิน...."
ไม่นานนทัู้่็ถึุหมาย เาหลั่ในายนาอย่าทุรั้ อ์ายอฮยอไม่สนใว่าใระเป็นบิาอเ็ที่อาเิในรรภ์พระายา
อย่าไรเสีย ิมยูิน็่าั้แ่ยัเป็น้อนเลืออยู่แล้ว
นาไม่้อารสร้าพันธะับายที่ไม่ไ้รั โยเพาะเมื่อเ็ที่เิมาะไม่มีที่ยืนในสัม ถ้าเป็นาย สอบรับราารไม่ไ้ ะหนีไปใ้ีวิอย่าาวบ้าน็ไม่ไ้ หาเป็นหิ แ่ับระูลุนนา ายนนั้นะถือว่าเป็นสมาิราวศ์ ะเี่ยว้อับิารบ้านเมือไม่ไ้ แ่ับสามัน็ถูห้าม้วย้อหมาย มีีวิเียวาย ผ่านไปวันๆเหมือนเ็ใบไม้า้านเ่นบิา
ิมยูินเร็ระุอย่าแรนสลบไป ร่าเปลือยเปล่า ผิวาวนวลสะท้อนแสเทียน ส่วนเว้าโ้อวบอิ่มสมบูร์แบบทุอศา ไม่ผิเพี้ยนาอุมิแม้เพียน้อยนิ ามเินว่าะเื่อว่าเป็นร่าอมนุษย์ ฮเยอถอนายออ แล้วล้มลนอนอย่าสิ้นไร้เรี่ยวแร อ์ายทรุายลนั่ เสโธเม็โๆผุพรายเ็มพระพัร์ ทรยื่นพระรุฮเยอลุึ้นนั่ พระอ์ยับายมา้อนหลั โอบรอบายเาไว้้วยท่อนพระรแ็แร่ ...ลูบ้อมือเาแผ่วเบา
"ฮเยออ้าผิวเนียนั้แ่เ็ ไม่เยเปลี่ยนเลย.. ทุรั้ที่้าสัมผัสยูิน อิไม่ไ้ว่าเ้าเอ็นุ่มนวลนั"
"พระายาทรสมบูร์แบบ สำหรับระหม่อม ารสัมผัสนาเหมือนไ้สัมผัสเทพธิา สัมผัสวามามาสวรร์"
"นาสมบูร์แบบเินไป นบารั้ ้า็ิว่ามนุษย์ไร้พลัอำนาเ่น้าไมู่่วรอ้าสิทธิ์ในัวนา วามอทนอยูินทำให้้าู้อย่ำลทุรั้ที่สอใส่ในัวนา"
"แ่็ทรหยุวามใร่ไม่ไ้ แน่นอน มันเป็นเ่นนั้นแน่ ร่ออนาเยิ้มเย้าย้วน นั่นือสิ่ที่ธรรมาิสร้าสรร์มาให้ หิมีธรรมาิที่พร้อมรอรับาย ถ้าระหม่อมรอรับพระอ์ไ้ีอย่านา ทรทราบว่าระหม่อมะทำให้พระอ์เสมอ"
"้ารู้ ออ่า.."
"แ่มีอย่าหนึ่ที่ระหม่อมพอะรับใ้ไ้.."
สมับื่อำหนัพารัม ที่นี่ลมแรเสมอ
"อ้ะ.. ปาเ้าอุ่นนั ออ่า.."
ในฤูมรสุม ูเหมือนว่าลมทั้เมือฮันยาะพร้อมใันพัมาที่นี่ พาห่าฝนเม็โๆระหน่ำหมู่เรือนเ่าไม่ี่หลั ลมพยายามพาระเบื้อหลัาไปับมัน้วยเสมอ ทิ้รูสีล้ำน่ารัเียไว้ใหู้่าหน้า พร้อมเศษระเบื้อที่ถูทิ้ไว้ลาทาแระายบนพื้นไม่ไลัน
"ใร..สอนเ้าน ..อ้ะ.. เ่อย่านี้"
่วฤูหนาวยิ่เลวร้าย หิมะแรแสนบริสุทธิ์าทุทิศทุทาโหมวนราวพายุลูย่อมๆโปรยปรายใส่บริเวำหนั อึใเียวพื้นินแ็ๆ็ปลุม้วยหิมะาวโพลนส่อประายล้อแสอาทิย์พร่าพราวบาา ระบบทำวามร้อนใ้พื้นอาศัยน้ำร้อนที่้ม้วยฟืน อ์ายอฮยอ้อึ้นเาไปัไม้มาเรียมไว้ราวละมาๆ เาอยาึ้นไป่วย แ่ฮเยอทำานหนัอย่านี้ไม่ไหว แ่แว่วานไม่ี่รั้็ปวเนื้อัวนับไ้ อ์ายห้ามเาเ็าทีเียว
วามเป็นอยู่อพระอ์ไม่เยสะวสบายอย่าพระราวศ์อื่นๆ หลัประสู อ์ายอฮยอถูเลี้ยูโยนาในอพระมารา นหนึ่อายุราวสิบสี่ อีนสิบห้าหรือสิบหเท่านั้น เป็นวาม้อารอพระพันปีที่ไม่โปรให้อ์ายอฮยอับรัทายาทผูพันธ์ัน ไม่โปรให้อ์ายอฮยอมีวามสำั เพราะที่สุแล้ว พระอ์ะไม่มีสิทธิ์ใในโอน ยเว้นลมหายใที่ใ้ผ่านไปวันๆ และนี่ือวามเมารั้แรและรั้สุท้ายอพระพันปี ิ้อเ่าที่มีหน้าที่ปป้อบัลลั์ อฮยอ้อยอมรับะารรม เาะไม่มีวันไ้ายแสในที่แ้
"อ์ายอฮยอไระหม่อม"
น้ำามาว้นไหลาริมฝีปาบายามฮเยอเอื้อนเอ่ย เาเยศีรษะเผยวาสุใสเป็นประายสะท้อนเพีย 'เา'
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น