hello baby boys วุ่นนักรักของยัยจอมเซ่อ

ลำดับตอนที่ #2 : การสนิทกันมันทำให้เราเห็นความจริง

 หลังจากฉันนั่งรอเฟียสอยู่กับเจ้ากาแฟนานสองนานในที่สุดพ่อเทพบุตรสุดหล่อของฉันก็ลงมาจนได้(ลงมาซะทีนะนายน่ะ)
        สถานที่จัดงาน
 ฉันเดินเข้ามาภานในงานเพียงคนเดียวเพราะเฟียสต้องออกมาจากอีกด้านหนึ่งเพราะเขาเป็นเจ้าของวันเกิดนี่นา
"หวัดดีรีย่า"เสียงใสของยัยพีชเพื่อนคนใหม่ของฉันดังขึ้น
"หวัดดีจ้า"ฉันตอบก่อนจะฝึนยิ้มให้ ก่อนจะเดินไปหยุดอยู่ที่มุมเงียบของงาน
"ทำไมมายืนตรงนี้ล่ะ"สียงทุ่มนุ่มหูของใครบางคนดังขึ้น ฉันรีบหันกลับไปมองตามเสียงทันที แต่ก็ต้องชงักเพราะคนๆนั้นคือฮาริสะกุสึ เพื่อนชายที่สนิทที่สุดของฉันตอนที่ยังอยู่ที่โรงเรียนเดิม
"ฮาริสึกุคุง"ฉันเรียกชื่อเพื่อนนักเรียนแลกเปลี่ยนของตัวเองด้วยความตกใจ เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน
"ไงรีย่าจัง รีย่าจังก็มาวันเกิดเฟียสด้วยเหรอ"ฮาริสึกุคุงพูดแล้วทำหน้างง
"จ้า แล้วฮาริสึกุคุงมาได้ยังไง"ฉันทนความสงสัยของตัวเองไม่ไหวเลยถามคำถามคาใจออกไป
"ฮ่ะๆๆๆๆๆ ผมก็ต้องมาสิเจ้าเฟียสมันเป็นเพื่อนรักผมเชียวนะจะให้พลาดได้ยังไงล่ะ .......แต่...เอ่อ.......รีย่าจังก็เป็นเพื่อนกับเฟียสเหมือนกันเหรอครับ"
"เอ่อ....." นายจะถามฉันทำไมกันเนี่ย ฉันจะบอกว่าไงดีล่ะว่าฉันก็พึ่งรู้จักกับเฟียสก็เมื่อเช้านี่เองอ่ะ
"ว่าไงเหรอรีย่าจัง"
"......เอ่อ......จ้า ฉันเป็นเพื่อนกับเฟียส"ฉันตอบเสียงอ่อย
"ฮ่ะๆๆๆๆๆ...รีย่าจังระวังนะเฟียสน่ะมันชอบเก็บเพื่อนไปเป็นคอเล็กชั่นล่ะ"ฮาริสึกุคุงพูดไปพลางหัวเราะไปพรางราวกับว่าเรื่องที่เขาพูดมันเป็นความจริงที่ขำๆ สำหรับเขากับเฟียสไปแล้ว ว่าแต่ไอ้ที่ว่าคอเล็กชั่นเนี่ยมันอะไรกันน่ะ หรือว่าเฟียสจะเป็นพวกชอบลักพาตัวเพื่อนมาควักตับทำมัมมี่กันนะ น่ากลัวจังเลยแฮะ
"เอ่อ....ฮาริสึกุคุง...เอ่อ ...เคยเห็นคอเล็กชั่นของเฟียสหรือเปล่าอ่ะ"
"ก็..เคยเห็นสิ..คนละ3วันน่ะ"ฮาริสึกุคุงพูดพลางมองหน้าฉันที่เริ่มจะซีดแบบขำๆ
   แสดงว่าเฟียสก็เป็นเพื่อนกับฉันได้แค่3วันน่ะสิ   ฮือๆๆๆๆ ไม่น่าเลยฉันเห็นตัวเองอยู่หลัดๆแท้ๆเชียว(โหย.....ยัยบ้า)
"ดูนายอารมณ์ดีจังนะ"
"ก็ผมมีความสุขนี่ครับ   " ฮาริสึกุคุงพูดแล้วส่งยิ้มหวานมาให้ แต่รอยยิ้มของเขากลับทำให้ฉันเริ่มจะหวั่นๆกับเฟียวขึ้นมาแล้วล่ะสิ
"รีย่าจังหิวหรือยังครับ"
"เอ่อ....ยังเลยอ่ะ"
"เหรอ....." เขาลากเสียงยาวพร้อมกับทำหน้าตาหน้ารัก  กรี๊ดดดดดดดด...นายอย่าทำหน้าตาแบบนั้นสิมันหน้ารักนะเฟ้ยเดี๋ยวปั๊ดแม่จับปล้ำเลยนิ
"ฮ่ะๆๆๆๆ.....ฉันว่าเราเดินไปนั่งตรงนั้นดีกว่านะฉันเริ่มจะเมื่อยขาแล้วอ่ะอีกอย่างฮาริสึกุคุงก็คงจะเริ่มเมื่อยขาแล้วเหมือนกันใช่ใหมล่ะ"ฉันยิ้มแห้งๆ ให้ฮาริสึกุคุง
"ก็ดีเหมือนกันนะผมก็เริ่มจะเมื่อยเหมือนที่รีย่าจังพูดซะแล้วล่ะสิ"
"ดีแล้วล่ะที่นายเมื่อย  ถ้านายไม่เมื่อยมีหวังนายถามเรื่องฉันกับเยสต่อกันพอดี"ฉันพูดเบาๆกับตัวเอง
"หือ.....เมื่อกี้รีย่าจังว่ายังไงนะ"
"อ๋อ.....ป๊าวววววววว ฉันไม่ได้พูดอะไรเลยนะ"
"ไม่จริงหรอกผมได้ยินนะ.....บอกมาเหอะ" เขาพูดพลางทำหน้าตาขอร้อง   ไอ้บ้าถ้าฉันบอกนายฉันก็ซวยน่ะสิ ดังนั้นนายรับคำโกหกคำโตไปก่อนละกัน
"คือว่าฉันพูดว่าเริ่มจะหิวขึ้นมาแล้วน่ะสิ "
"อย่างนั้นเองเหรอ....นึกว่าบ่นให้ผมซะอีก"อ้าว!!!!!!ถูกเผงเลยพ่อยอดขมองอิ่มของฉัน ทูนหัวของนม นายน่าจะไปเป็นหมอดูมากกว่านักเรียนแพทย์นะ อ้อคืว่าเขาเคยบอกฉันว่าเขาอยากจะเป็นหมอน่ะแล้วอีกอย่างหมอนี่เรียนเก่งขั้นเทพ นายสุดยอดไปเลยยยยยยยย   "ถ้างั้นผมจะไปตักอาหารมาให้ก็แล้วกันนะครับ"ฉันผงกหัวหงึกหงักรับคำก่อนที่ฮาริสึกุคุงจะเดินหายวับไปในกลุ่มคนที่กำลังเดินเข้ามาในงานกันคราครั่ง ซึ่งทุกคนก็ล้วนแต่เป็นเหล่าผองเพื่อนของเฟียสกันทั้งนั้น
"มาแล้วคร้าบบบบบ....."เสียงเจื่อยแจ้วของฮาริสึกุคุงดังมาแต่ใกลฉันหันขวับกลับไปมองคนที่ยิ้มหนาบานมาพร้อมกับจานอาหารอะไรสักอย่าง
     ฮาริสึกุคุงวางจานอาหารลงตรงหน้าฉันพร้อมกับส่งรอยยิ้มเก๋ไก๋มาให้ชวนใจละลาย ฉันรีบยิ้มตอบกลับไปทันทีโดยไม่ต้องรอช้าคิดคำตอบนานๆ
"ขอบใจนะ..."
"แล้วรีย่าจังมาเรียนที่นี่นานหรือยัง"  ฉันมองหน้าคนถามทันทีแสดงว่าไม่มีใครบอกเขาสินะว่าฉันย้ายมาเรียนที่นี่น่ะ
"มาได้สักพักแล้วล่ะ"
"ฮี่ฮี่ดีจังเลยนะครับ"
"เออ อะไรเหรอคะ"
"ก็ทุกคนที่มาที่นี่ก็ล้วนจะเกิดเป็นดาวเด่นแล้วก็จะมีแมวมองมาตาหาเพื่อจะไปเป็นI DOLWไงล่ะครับ"
"เอ๋...............จริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเหรอคะ"
"จริงสิครับ   แฮะๆๆๆๆ"
"ยอดไปเลยนะคะที่นี่น่ะ"
"ครับ"
    หลังจากที่ฉันนั่งคุงกับฮาริสึกุคุงอยู่นานไฟในงานก็ดับลง
"happy birthday too you happy birhtday too you happy birht day happy birht day happy birhtday too you............"เสียงของเพื่อนๆร้องเพลง happy birhtday ให้กับเฟียสดังก้องไปทั่วงาน ฉันที่นั่งงงอยู่ก็เริ่มจะรู้สาเหตุของการที่ไฟดับไป
"เป่าเทียนสิจ๊ะ"
เฟียสเป่าเทียนแล้วยิ้มหวานให้กับเพื่อนๆทุกคน
"ขอบคุณทุกคนครับ"
เฟียสพูดแล้วส่งยิ้มให้เพื่อนๆอีกครั้ง  หลังจากเป่าเทียนเสร็จลำดับต่อไปคือการอวยพรวันเกิดไฟทุกดวงถูกเปิดอีกครั้ง
   หลังจากการอวยพรจบลงทุกคนก็กินเค้กกันและที่ขาดไม่ได้คือสงครามเค้กวันเกิดวึ่งมันมักจะเกิดขึ้นทุกงาน
"รีย่าจังระวัง" เยงของฮาริสึกุคุงตะโกนเสียงดังก่อนที่ก้อนเค้กก้อนใหญ่จะลอยเข้ามาประทะกับหน้าของฉันเต็มๆ
"โอ๊ยยยยยยยยยยยย........"ฉันร้องโอดครวยขณะที่กำลังพยายามพยุงตัวเองให้ลุกจากพื้น
"รีย่าเป็นไงบ้าง" เสีงใครบางคนพูดพลางวิ่งกรู่เข้ามาหาฉันที่มีก้อนเค้กเต็มหน้า
"ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ........เจ็บบบบบบ...แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ฉันปลอยโฮออกมาพลางลูบก้นปอยๆ จู่ๆก็มีมือของใครก็ไม่รู้มาจับแขนของฉันก่อนจะออกแรงฉุดจนตัวปลิวอย่างกับปุยนุ่น
"อยูเฉยๆนะ"เสียงของผู้ชายพูดพร้อมกับยืดร่างของฉนเอาไว้
"นะ...นายเป็นใครกันน่ะ ปะ ...ปล่อยฉันนะ.."
"บองให้อยู่นิ่งๆก็อยู่นิ่งๆสิเดียวจับหัวกดนำซะให้ตาย..."เสียงของเขาออกแนวโกรธๆ ฉันเลยต้องอยู่เฉยๆเดี๋ยวโดนจับกดน้ำล่ะแย่เลยฉัน
"กะ...ก็ได้..แต่นายต้องบอกฉันมาก่อนสินายเป็นใครอ่ะ"
"ฉันก็เป็นฉัจนน่ะเหละอย่าถามมากรีบล้างหน้าเร็ว"พูดจบหมอนั่นก็จับแขนฉันให้ยื่นไปเปิดน้ำ ฉันเปิดน้ำก่อนจะค่อยๆลอบเค้กออกจากหน้า
"ผ้าน่ะฉันวางไว้ตรงนี้นะ"
"ขอบคุณนะถึงแม้ฉันจะไม่รู้ว่านายเป็นใครก็เหอะนะ"
"ไม่เป็นไรหรอก..เธอเอากองไว้ตรงนั้นเหละ"ฉันทำหน้ามุ่ยก่อนจะคลำหาผ้าเช็ดหน้ามาเช็ด
"นายชืออะไรเหรอ"
"เฟียส.."
"ชือนายมันคุ้นๆนะ............"
"......"
  เงียบไม่มีเสียงของหมอนั่นตอบกลับมาฉันลืมตาหลังจากเช็ดหน้าเสร็จหวังจะมองหน้าคนหวังดีแต่ปากจังคนนั้นแต่ก็ต้องผิดหวังเพราะลืมตาขึ้นมาหมอนั่นก็ไม่อยู่ในห้องน้ำแล้ว
   ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพเปียกโชก
"รีย่า....ไปทำอะไรมาเปียกหมดเลย" เพื่อนที่ชื่อมะนาวถามพร้อมกับวิ่งกรู่เข้ามาจับตัวฉันให้หมุนไปหมุนมา
"เอ่อ..เราโดนเค้กปาหน้าน่ะเราเลยไปล้างหน้ามาก็เลยเป็นแบบนี้แหละ"ฉันพูดพลางส่งยิ้มเจือนๆไปให้มะนาว
"ไปๆ..เดี๋ยวเราไปเปลียนชุดกัน"
"มะ......ไม่ล่ะ"
"ทำมล่ะ..เธอรนังเยดฉันเหรอ"
"มะ......ไม่ใช่นะ "
"แล้วอะไรล่ะ"
"คือ....คือ...คือว่าฉันเกรงใจน่ะ"
"เฮ้ย!!!!!.....ไม่ต้องเกรงใจฉันหรอก..0_0...มาเหอะนะ"
"อื้ม..กะ...ก็ได้"
  พูดจบมะนาวก็ลากให้ฉันเดินเดินตามเธอไปทันที
"มะนาว..มะนาวจะพาเราไปไหนเหรอ"
"ห้องแต่งตัวไง"มะนาวพูดพลางยิ้มหวาน

   ห้องแต่งตัว
"มะนาว..พาใครมาเหรอ"
"เพื่อนน่ะค่ะพอดีว่าเล่นปาเค้กกันเลยมีสภาพแบบนี้แหละค่ะ"
"แย่จังเลย...ถ้างั้นก็เดี๋ยวพี่ไปหาชุดให้ก่อนนะ"
"ขอบคุณมากค่ะ^-^"
  หลังจากเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้วมะนาวก็ลากฉันให้ไปรู้จักกับเพื่อนๆของเธอ.....อ้ายยยยย...ฉันต้องฝันอยู่แน่ๆเลย..เพื่อนๆของมะนาวแต่ละคนหน้าตาบวกกับหุ่น..มันนายแบบชัดๆเลยแม่จ้าวววววววววววว.....หล่อ...แบบเทพกันทุกคนเลย...ฉันหลงเข้ามาอยู่ในดงนายแบบหรือป๊าววววววววว...หว่า.....กรี๊ดดดดดดดดด
"เทว.."
  มะนาวสะกิดคนตัวสูงเขาหันกลับมามองพร้อมกับส่งยิ้มหวานบาดใจ   รอยยิ้มนายมันช่างเซ็กซี่ขยี่ใจฉันดีแท้
"หือ"
"นี่เพื่อนเรานะชื่อรีย่า...อ๊ะๆ...มองตาไม่กระพริบ..นายอย่าตะปบคอเพื่อนรานะ"
  มะนาวพูดพลางมองเทวแล้วยิ้มอย่างมีชัย
"เปล่าสักหน่อย"
"นายอย่ามาหลอกเราเลยเรารู้นะ ...คิกๆๆ..."
"มะนาวอ๊า....."
เทวทำท่าทางเหมือนเด็กๆ   เทวทำไมนายช่างขยี่ใจฉันดีแท้ๆๆๆๆๆๆๆ.....ถึงจะปัญญาออน่ก็รักนะ^_^
"เทวเราขอไปทักเฟียสหน่อยนะ เทวคุยกับรีย่าไปก่อนนะ^_^"
"ครับป้า"
"ไอ้บ้า..ใครป้า"
มะนาวพูดจบก็เดินจากไปทิ้งให้ฉันกับเทวนั่งจ้องหน้ากันเป็ฌนปลากัด  กรี๊ดดดดดด...นายอย่ามาจ้องฉันนะเดี๋ยวฉันก็ท้องกันพอดี
"เอ่อ....." ฉันกับเทวพูดขึ้นพร้อมกันก่อนจะเงียบลงไปทั้งคู่
"รีย่าพูดก่อนสิ"
"ไม่เป็นไรหรอกเทวเชิญพูดก่อนเลย"
"รีย่าก่อนดีกว่า..แหะๆ"
"คือ...นายเรียนที่นี่เหมือนกันเหรอ"
"ครับ...แล้วรีย่าพึ่งจะย้ายมาเรียนที่นี่เหรอครับ"
"ค่ะ...ที่บ้านย้ายมาอยู่ที่นี่ก็เลยต้องย้ายโรงเรียนตามมาน่ะค่ะ"
"อย่างงั้นเหรอครับ...คงจะคิดถึงเพื่อนสิ...นะ...ครับ"
"ก็นิดหน่อยค่ะ"
"รีย่าคงจะมีเพื่อนเยาะสินะครับ"
"เอ๊...."
"ก็รีย่าทั้งหน้ารักแล้วก็...."
"เอ่อ...ไม่หรอกค่ะ ฉันว่ามีคนเกรียดเยาะมากกว่า"
"ทำไมคิดอย่างนั้นหล่ะครับ"
"ก็รีย่าไม่ค่อยจะมีเพื่อนนี่คะ"
"ถ้างั้น.0.0..ผมจะขอเป็นเพื่อนรีย่าได้ไหมล่ะครับ"
"ได้สิคะ"ฉันพูดแล้วส่งยิ้มที่คิดว่าน่าจะเป็นมิตรที่สุดไปให้เทวที่นั่งยิ้มแป้นทำหน้าตาเพิ้อฝันสุดกู่อยู่