ลำดับตอนที่ #16
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : รักอันตรายของมาเฟียร้าย 15 คำขอโทษจากพี่ชาย
รัอันรายอมาเฟียร้าย
อนที่15
ำอโทษาพี่าย
หลายวัน่อมา
อนโหลินหลิน
หลัาวันที่ลูน้ออลี่หยามาส่หลินหลินที่อนโ หลินหลิน็เอาแ่หมัวอยู่ที่อนโไม่ไ้ออไปไหนเลย
หลินหลินเธอเอาแ่นอนแทบทั้วันเพราะเธอไม่สบายแถม่วล่าอเธอ็ยัอัเสบอีั้หา เธอไม่รู้เหมือนันว่าที่เธอมีสภาพเป็นแบบนี้มันเป็นเพราะลี่หยาหรือลอนพี่ายอเธอันแน่
รื รื
เสียโทรศัพท์มือถือเรื่อหรูที่ัึ้นทำให้ร่าบาอหลินหลินที่ำลันอนสะลึมสะลือ้อื่นลืมาึ้นมา
มือบาเอื้อมมือไปวานหาโทรศัพท์มือถือที่อยู่บนโ๊ะ้าเีย หลินหลินหยิบโทรศัพท์ึ้นมาู็เห็นว่าเป็นเบอร์อลอนพี่ายอเธอที่โทรเ้ามา
ริๆั้แ่เิเรื่อึ้นลอน็พยายามโทรหาหลินหลินมาลอแ่หลินหลินเธอไม่ยอมรับสายอลอนเธอไม่อยาุยับเาเพราะว่าเธอโรธลอนพี่ายอเธอมาๆ
ถ้าลอนไม่เ้าไปยุ่ับารพนันทุอย่า็ะไม่เป็นแบบนี้แล้วเธอ็ะไม่้อมาพบเอับผู้ายสารเลวอย่าลี่หยา หลินหลินนอนมอหน้าอโทรศัพท์อยู่อย่านั้น่อนที่หน้าอะับล
รื รื
เสียโทรศัพท์มือถืออหลินหลินัึ้นอีรั้ หลินหลิน็ไ้แ่พ่นลมหายใออมาอย่าเบื่อหน่ายเพราะว่าลอนพี่ายเธอโทรเ้ามาอีแล้ว
หลินหลินมอหน้าอโทรศัพท์มือถือแล้ว็ไ้แ่ลัเลว่าเธอะรับสายหรือว่าะัสายพี่ายเธอี...แ่สุท้ายหลินหลิน็ัสินใรับสายลอน
"หลินหลิน : "ฮัลโหล"เสียแหบพร่าอบลับปลายสายไป
(ลอน : "ฮะ...ฮัลโหล...ละ...หลินรับสายเฮียแล้ว")น้ำเสียปลายสายอบลับ้วยวามีใเมื่อน้อสาวเพียนเียวรับสายเาแล้วเพราะั้แ่ที่เิเรื่อึ้นหลินหลิน็ไม่ยอมรับสายเา เาเอ็เป็นห่วหลินหลินมาๆ
"หลินหลิน : "เฮียมีอะไร?"
(ลอน : "หลินเป็นอย่าไบ้า โอเหรือเปล่า?")
"หลินหลิน : "หึ...เรื่ออะไรเหรอเฮียที่หลินะไม่โอเ?"หลินหลินแ่นหัวเราะออมาเล็น้อย่อนะถามพี่ายลับไป
(ลอน : "ลี่หยามันทำอะไรหลินหรือเปล่า?")
"หลินหลิน : "แล้วเฮียิว่าอย่าไล่ะ?"
(ลอน : "หลินอบเฮียมาอย่าพึ่มาถามลับ")
"หลินหลิน : "เฮียรู้ำอบอยู่แล้วะมาถามหลินอีทำไม เฮียรู้ว่าลี่หยามันทำอะไรหลินแล้วเฮียะมาถามอีทำไม!"หลินหลินะโนใส่โทรศัพท์เสียัอย่าโรธรุ่น ลอนถามำถามที่รู้ำอบอยู่แล้วะถามออมาทำไมถามให้เธอเสียใอีหรือไ
(ลอน : "ละ...หลินเฮียอโทษ เฮียอโทษนะ")ลอนรับรู้ไ้ว่าน้อสาวอเาำลัเ็บปวอยู่ทั้หมมันเป็นเพราะเา
"หลินหลิน : "ไม่้อมาอโทษหลิน หลินไม่รับเพราะเฮียทุอย่าถึ้อเป็นแบบนี้ถ้าเฮียไม่เ้าไปยุ่ับารพนันไม่เอาบริษัทเี่ยไปำนอ หลิน็ไม่้อเอเรื่อเลวร้ายแบบนี้และไม่้อมาเอับนสารเลวแบบลี่หยา้วย!"เมื่อพูถึเรื่อนี้ึ้นมาอีหลินหลินเธอ็รู้สึเสียใและเ็บปวมาๆ
(ลอน : "ละ...หลินเฮียรู้นะเฮียผิแ่สิ่ที่เฮียทำไ้ืออโทษและอบุหลินเพราะไม่อย่านั้นเฮีย็ายไปแล้วส่วนบริษัทเี่ย็ไปอยู่ับนอื่น เฮียอยาอโทษแล้ว็อบุหลินริๆ")ลอนสำนึในบุุอน้อสาวในรั้นี้มาริๆถ้าหลินหลินอยาให้เาทำอะไรให้เพื่อเป็นารไถ่โทษลอน็พร้อมยินีะทำให้น้อสาวนนี้เสมอ
"หลินหลิน : "เฮียมีเรื่อะพูับหลินแ่นี้ใ่ไหมถ้าไม่มีอะไรแล้วหลินะวา"หลินหลินเธอไม่อยาะฟัอะไรอนนี้เลยไม่อยาริๆ
(ลอน : "เสียหลินูไม่ีเลยหลินไม่สบายหรือเปล่าให้เฮียพาไปหาหมอไหม?")
"หลินหลิน : "หลิน้อารวาโทรศัพท์แล้วพัผ่อนเฮียทำให้หลินไ้ไหม?"
(ลอน : "ะ...ไ้ถ้าอย่าั้นเฮียะวาแล้วแ่ถ้าหลินไม่ไหว้อรีบบอเฮียเลยนะเฮียะรีบพาไปหาหมอถ้าั้นแ่นี้นะหลิน")
ลอนพูบ็วาโทรศัพท์ทันทีส่วนหลินหลินเอ็่อยๆหลับาล้าๆเพราะรู้สึหนัาไม่ไหวเพราะไ้เธอึ้น
อนโลี่หยา
"นายรับเฮียรายานมาว่าที่บริษัทมีปัหานิหน่อยรับ"ุนเินเ้ามาพร้อมับไวน์แเบอันี้แล้ววาลบนโ๊ะรหน้าลี่หยา่อนะเอ่ยรายานออไป
"มีเรื่ออะไร?"ลี่หยาที่ำลันัู่ราฟหุ้นบนแท็บเล็ราาแพ้อะัแล้วเยหน้าึ้นไปมอุน
"เฮียบอว่าพวนเ่าๆมีปัหาับารัระบบใหม่อารทำานในบริษัทรับ บานไม่พอใที่นายะัระบบในบริษัทใหม่บานถึั้นะลาออเลยรับนาย"
"หึ...นพวนี้ิว่าเป็นนเ่านแ่อป๊าู็เลยิว่าูไม่ล้าทำอะไรสินะ"ในารที่ลี่หยาเ้ามาบริหารานในบริษัท่อาป๊าอเามัน็ไม่ใ่เรื่อ่ายสัเท่าไหร่บานยอมรับในัวเาแ่บาพว็มัะั้แ่ไม่ยอมรับ ถึเาะพิสูน์ให้นพวนั้นเห็นแ่ไหนว่าเาสามารถพาบริษัทไปไ้ไลมาว่านี้แ่นที่อิ็อิับเาวันอย่า่ำนั่นแหละ
"แล้วนายะให้เฮียทำอย่าไรับ?"ุนถาม
"ไล่ออไปเลยใรมีปัหา็ไล่มันออไปให้หมูไม่สนใทั้นั้นหัวอหัวำหรือนอป๊าู นพวนี้ไม่ไ้สร้าำไรีวิอะไรใหู้เท่าทีู่็มีแ่สร้าปัหาไม่บสิ้น"ลี่หยาเอ่ยบอ้วยน้ำเสียนิ่พร้อมับยแ้วไวน์ึ้นมาื่มอย่าสบายใ
"ไ้รับนายเี๋ยวผมะรายานเฮีย อืม...นายรับวันนี้มีสิน้าล็อใหม่เ้ามานายะไปูวามเรียบร้อยไหมรับ ุไบอว่าสิน้าัวนี้เป็นสิน้าัวใหม่ที่ำลัเป็นที่้อารในลาราาแรใ้ไ้ถ้าายน่าะไ้ำไรมาแน่ๆ"
"อืม...เี๋ยวูไปูวามเรียบร้อยเอ"ลี่หยาพยัหน้า
"เออ...นายรับมีอีเรื่อหนึ่รับ"
"เรื่ออะไร?"ลี่หยาเลิิ้วึ้นเป็นเิถาม
"นอเราที่เฝ้าอยู่ที่อนโอุหลินหลินบอว่า่วหลายวันที่ผ่านมาเธอไม่ไ้ออไปไหนเลยรับมีแ่ลมาื้อยาับื้ออาหารที่ร้านใ้อนโพอเสร็็ลับึ้นอนโไปรับ"
"แ่นั้นเหรอ?"
"รับนาย"ุนพยัหน้า
"แล้วมีใรมาหาเธอหรือเปล่า?"
"ลูน้อที่ามูบอว่าไม่มีรับ"
"อืม...มึออไปไ้แล้ว"ลี่หยาพยัหน้า่อนะโบมือใหุ้นออไป
"รับนาย"ุน้อมศีรษะเล็น้อย่อนะหมุนัวเินออไป
เมื่อุนเินออาห้อไปแล้ว ลี่หยา็หยิบโทรศัพท์ราาแพที่วาอยู่ึ้นมาเปิูรูปภาพ มันเป็นรูปภาพอหลินหลินที่อยู่ในสภาพเปลือยเปล่านอนหลับอยู่บนเียนอนอเา
ลี่หยาไ้ถ่ายรูปนี้เ็บไว้ในวันที่เาับหลินหลินมีอะไรันเสร็ ลี่หยานั่มอูรูปหลินหลินพร้อมับยยิ้มึ้น่อนะยแ้วไวน์ึ้นมาื่มพลาับิอะไรบาอย่าไป้วย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น