กำเนิดเทพมารสวงสวรรค์

ลำดับตอนที่ #2 : กำเนิดที่ 1 : เคล็ดบ่มเพาะ

     " บรรยากาศดีจริงนะในป่านี้ "


ชิงหลางเดินเข้าไปในป่าลึก รอบข้างมีต้นไม้น้อยใหญ่ ทั้งสัตว์เล็กอย่าง มด หรือ แมลง ก็มี ชิงหลางเดินเข้ามาสักพักก็เจอกับต้นไม้ต้นหนึ่ง มีผลเป็นลูกกลมๆแดงๆ


 

     " แอปเปิล "

ชิงหลางตาเป็นประกายทันทีที่เจอผลไม้ที่รู้จัก จึงเก็บมากินโดยทันที โดยไม่สนว่าจะมีพิษหรือไม่


     " นับว่ารสชาติเหมือนเดิม และไม่มีพิษ เก็บมาให้แล้วล่ะดี "


ชิงหลางแตะไปยังลำต้นไม้ข้างๆต้นแอปเปิล


     ควบคุมสสสาร : ระเหิด 


ทันใดนั้นต้นไม้ต้นนั้นกลายเป็นควันทันที ไม่สามารถจับต้องได้ ชิงหลางเอามือเข้าไปอยู่ระหว่างควันนั้น


     ควบคุมสสาร : ควบแน่น 


ควันเหล่านั้นเริ่มก่อตัวขึ้นมาอย่างช้าๆเป็นรูปย่ามสีเขียวสดใบหนึ่งลอยตัวลงมาตามแรงโน้มถ่วง 


ชิงหลางคว้ามือไปจับย่ามทันที


     " เอาล่ะ ได้ที่เก็บแอปเปิลล่ะ "


ชิงหลางพยักหน้าอย่างมีความสุข เห็นแบบนี้เขาเป็นเด็กหนุ่มอายุเพียง 18 ปี เท่านั้น นับว่าในโลกเก่าเขาเป็นอัจฉริยะ ไม่สิ.. สัตว์ประหลาด


     เทเลพอร์ท


ชิงหลางเก็บแอปเปิลด้วยการเทเลพอร์ทให้มาอยู่ในย่าม


ก็แหมต้นไม้มันสูงนิ แล้วตูก็ไม่อยากปีนด้วย...


     " เหนื่อยใช่เล่น ทุกครั้งที่ใช้พลังจิต ร่างกายจะรู้สึกเหนื่อยล้า สงสัยร่างกายคงทนไม่ได้กับพลังมหาศาล กลับไปคงต้องฝึกพลังปราณแล้วสิ "


ชิงหลางทำการวางแผนล่วงหน้าทันทีที่ออกจากป่านี้ได้ 


     "ความรู้ที่ได้มามีแบ่งแยกระดับลมปราณด้วยสินะ "


ก่อเกิด 

หลอมรวม

ปฐพี

นภา

ปรมาจารย์

ราชา

จักรพรรดิ

ราชันย์

ทรราช

บรรพกาล

พระเจ้า

ผู้สร้าง

ทุกๆระดับมี 9 ขั้น


     " ส่วนสัตว์อสูรนี่ ไม่ต่างกันเลยนะ แค่มีคำว่าอสูรต่อท้าย "

ก่อเกิดอสูร

หลอมรวมอสูร

ปฐพีอสูร

นภาอสูร

ปรมาจารย์อสูร

ราชาอสูร

จักรพรรดิอสูร

ราชันย์อสูร

ทรราชอสูร

บรรพกาลอสูร

พระเจ้าอสูร

ผู้สร้าง

     " อืมๆ "

ตอนนี้ชิงหลางยืนบนต้นไม้ โดยการใช้ เทเลพอร์ท ขึ้นมา หันมองไปรอบหวังว่าจะเจอสัตว์อสูร


     " อ่ะ เจอล่ะ ไหนๆ หมีเพลิง ก่อเกิดอสูรขั้นที่ 3 "


ชิงหลางจ้องมองมัน ที่กำลังกินกวาง สัตว์อสูรระดับ ก่อเกิดอสูรขั้นที่ 1 กินอย่างเอร็ดอร่อยโดยหารู้ไม่ว่าความตายของมันมาถึงแล้ว


     " นี้หรอ สัตว์อสูร หมีชัดๆแค่มีเพลิงประดับที่หู "


ชิงหลางคิดอย่างจนใจ


     " ยังไงก็เถอะ นี้คืออาหารมือแรกของโลกนี้ "


     ตุบ


ชิงหลางกระโดดลงมาจากต้นไม้ ทำให้หมีเพลิงที่กำลังกินอยู่นั้น เผยสัญชาติญาตดิบของมันต่อคนที่มาขัดขวางการกินของมันโดยการพุ่งไปด้วยความเร็ว หวังจะซัดมนุษย์ตรงหน้า


    " แย่หน่อยนะ "


ชิงหลางหยิบดาบขึ้นมา แล้วปาไปข้างหน้า


หมีเพลิงที่เห็นอาวุธตรงมาหามัน มันก็หัวเราะเยาะ อาวุธตรงหน้ามาสามารถหลบได้สบายๆ


ชิงหลางแสระยิ้มขึ้นมา


     เทเลพอร์ท 


     เฉาะ!!


ดาบทะลุหัวของมันจนทะลุ ร่างกายที่ไร้การควบคุมล่มลงกับพื้น


ชิงหลางเดินไปตรงหน้าหมีเพลิงก็ที่จะเอามือที่ขาวนวลแตะไปยังท้องอ้วนๆของมัน


     ควบคุมสสาร : ความร้อน 


ไอความร้อนเริ่มพ่นออกมาจากหมีเพลิง จนเริ่มปล่อยกลิ่นหอมหวนออกมา


     " คงสุกแล้วสินะ จะว่าไปความสามารถของข้านี้มัน โกงสุดๆ ก็นะเป็นพรสวรรค์ของฉันที่มีพลังจิตอยู่สามรูปแบบ อย่างแรกคือ เทเลพอร์ท อย่างที่สองคือ ควบคุมแรงโน้มถ่วง อย่างสุดท้ายการควบคุมสสาร เพราะเหตุนี้ ฉันถึงถูกตั้งฉายาว่า พระเจ้าแห่งฟลอเทียร์ ไงล่ะ "


ชิงหลางกล่าวออกมาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข พรางเชือนเนื้อหมีเพลิงออกมาและรับประทานอย่างเอร็ดอร่อย จนเวลาล่วงโรยไปหลายนาที ชิงหลางก็ลูบท้องเบาๆ


     " อิ่มสุดๆเนื้อมันก็ไม่เลว "


ชิงหลางกล่าวออกมา พร้อมลุกขึ้นยืนและออกจากป่านี้ไปยังกระท่อมเดิม


     " ก่อนอื่นต้องมีเคล็ดการบ่มเพาะสินะ อืมๆ เท่าที่ดูใน ความรู้ นั้นมา เคล็ดวิชา ปราบเทพมาร ที่มีอยู่ 5 ขั้น

  ขั้นแรก มีพลังจากหมัด 500 จิน ปรับโครงสร้างร่างกายให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น 

  ขั้นที่สอง มีพลังจากหมัด 1000 จิน ปรับความแข็งแกร่งให้เป็นเหล็ก

  ขั้นที่สาม มีพลังจากหมัด 10,000 จิน ปรับความแข็งแกร่งให้เป็นเหล็กกล้า

  ขั้นที่สี่ มีพลังจากหมัด 100,000 จิน ปรับความแข็งแกร่งให้มีร่างกายเป็น เพชร

  ขั้นที่5 มีพลังจากหมัด 1,000,000 จิน ปรับความแข็งแกร่งของร่างกายเป็น มังกร "


     " เหมือนเราโกงยังไงยังงั้นเลยแฮะ แต่เอาเถอะ เรามาที่หลังก็น่าจะมีรางวัลให้อยู่แล้ว บ่มเพาะเลยดีกว่า "


ชิงหลางนั่งขัดสมาธิ เอามือประสานไว้ตรงที่ตักและเริ่มทำการบ่มเพาะทันที 


ผ่านไปแล้วราวๆ 8 ชั่วโมง


     ตึง ตึง ตึง ตึง ตึง ตึง


เสียงที่ดังมาจากในตัวของชิงหลาง เป็นสัญญาณการทะลวงขั้นของเขา

     " ก่อเกิดขั้นที่ 6 แล้วสินะ ช้าจริงๆ เหลือตั้งอีกหลายระดับ "


ชิงหลางบ่นออกมา


แต่ถ้าเกิดมีใครได้ยินเข้าคงสำลักขนมจีบติดคอตายเป็นแน่ เพียงบ่มเพาะ 8 ชั่วโมงก็มาระดับก่อเกิดขั้นที่ 6 อัจฉริยะกลับมาเกิดชัดๆ


     " คงต้องอาศัยอยู่ที่นี้ราวๆ 3 เดือนก่อน เพราะออกไปข้างนอกอาจจะเกิดเรื่องบางอย่างที่ถึงแก่ชีวิต ยังซะเราก็ไม่อดตายอยู่แล้ว เมืออยู่ในป่านี้ "


ถึงเขาจะเป็นผู้ใช้พลังจิตที่ยิ่งใหญ่ แต่นี้มันคือต่างโลกอาจจะมีบางอย่างที่ทำให้เขาถึงแก่ชีวิต จึงต้องบ่มเพาะพลังเอาไว้ก่อน ป้องกันไว้ดีกว่าแก้ "


ชิงหลางปิดตัวบ่มเพาะลมปราณทันที


เสียงนกที่ร้องในยามเช้าตู่ เสียงใบไม้ที่ปลิวไปมาตามสายลม ดังรอบๆกระท่อมโทรมๆของชิงหลาง


ชิงหลางเปิดเปลือกตามองดูกระท่อมของตนเอง หลังจากปิดด่านบ่มเพาะไปกว่า 3 เดือน


     " เราอยู่ระดับ ปฐพี ขั้นที่ 1   นับว่า ยิ่งเลือนระดับ มากเท่าไร การเลือนแต่ละขั้นก็ยากมากเท่านั้น สงสัยต้องหายามาบ่มเพาะซะแล้วสิ "


ชิงหลางลุกขึ้นยืน

     " ตอนนี้คงต้องไปเผชิญหน้ากับโลกนี้สักหน่อย อยากรู้จริงๆว่ามันเป็นยังไง ก่อนอื่นต้องรู้ค่าเงิน และอื่นๆ รู้สึกความทรงจำของหนูนี้ จะขาดๆหายๆ "

ชิงหลางเดินออกจากกระท่อมโทรมๆของตน ก่อนที่จะหันหลังกลับมา


     " คงต้องลากันก่อนนะเพื่อน "


ถ้าคนมาเห็นฉากนี้คงด่าไอ้หมอนี้ว่า บ้าไปแล้วแน่ๆ คนอะไรคุยกับกระท่อม

 

     ควบคุมสสาร : ระเหิด 


กระท่อมโทรมๆของเขากลายเป็นฝุ่นหรือควันทันที โดยไม่รอเวลาเลยสักนิด


ชิงหลางหันหลังกบงลับโดยไม่มองไปยังข้างหลังอีก


     ควบคุมแรงโน้มถ่วง : บิน 


ร่างของชิงหลางค่อยๆลอยขึ้นมา ถ้ามีคนมาเห็นแบบนี้ล่ะก็คงต้องอุทานออกมาว่า ระดับราชา เพราะมีแต่คนที่ทีระดับราชาขึ้นไปเท่านั้นถึงจะเหาะเหินได้


ชิงหลางบินสูงมาพอประมาณจ้องมองไปยังข้างล่างเห็นอยู่ 1 เมือง อยู่ห่างจากที่นี้ราวๆ 10 กิโลเมตร จึงบินไปอย่างรวดเร็ว พออีกประมาณ 1 กิโลเมตร จะถึงเมือง ก็กระโดดลงเข้าไปในป่าทันที เพือไม่ให้มีใครเกิดการสงสัย


ชิงหลางมองดูแล้วคงเป็นเมืองเล็กๆแห่งหนึ่ง ไม่มีทหารยามหรือใครเฝ้าประตูเลย จึงเข้าไปได้อย่างสะดวกสบาย


     " บรรยากาศถือว่าดีเลยนะที่นี้ "


ชิงหลางเดินไปประมาณใจกลางเมืองก็เห็นวิถีชีวิตของคนที่นี้


     " ไก่ย่างไม้ล่ะ 10 เหรียญแดง "


     " ขนมจีบ 5 ลูก 15 เหรียญแดง "


พ่อค้าแม่ค้าต่างตระโกนเรียกลูกค้ากันอย่างดุเดือด พวกเขาใส่เครื่องแต่งกายแบบโบราณของทางประเทศจีน


ชุดที่ชิงหลางใส่นั้นดูเก่าๆซีดๆ พูดง่ายๆสภาพเขาตอนนี้ไม่น่าดูเลยสักนิด และอีกอย่างเขาก็มีไม่เงินเลย สัก เหรียญเดียว มีเพียง สมุนไพรหายากอยู่ 5 ต้นเท่านั้น พอเดินไปสักพักเห็นร้านที่ขายสมุนไหร ชิงหลางก็เดาความเป็นไปได้ว่าจะรับซื้อด้วยเช่นกัน


     แอ็ดดด
   เสียงเปิดประตู


ชิงหลางเปิดประตูไปมองเห็นเจ้าของร้านรูปร่างดูท่วมๆอ้วนๆ หน้าตาออกแน้วเจ้าเลห์ ตอนแรกที่เขาเปิดประตูมามันมองอย่างสนใจแต่พอเลือบไปมองชุดกับละความสนใจทันที


ชิงหลางเดินไปยังโต๊ะรับซื้อ แล้ววาง สมุนไพรหายากอย่าง ต้น ริว


พอเจ้าของร้านเห็นแบบนั้น ตาจึงลุกเป็นวาว 


ชิงหลางก็ถามออกไป


     " จะให้ต้นล่ะเท่าไร "


เจ้าของร้านก็รู้เลยทันที ว่าเด็กตรงหน้าคงไม่รู้เรื่องราคา และบางทีอาจไม่รู้ความหายากของมัน จึงกดราคาให้ต่ำกว่าปกติ


ชิงหลางพอเดาๆจากสีหน้ามันได้แต่ก็ยังทำหน้านิ่งๆ


     " ให้ต้นล่ะ 30 เหรียญเงิน "


เจ้าของร้านยิ้มอย่างเจ้าเลห์ ชิงหลางถึงกับกระตุกคิ้ว


     " ข้าถามว่าเท่าไร !! "


เท่านั้นและ ความกดระดับปฐพีโถมใส่ร่างเจ้าของร้านทันที เจ้าของร้านสั่นงึกๆแล้วกล่าวออกมา


     " ขอประทานโทษนายท่าน มันต้นล่ะ 70 เหรียญเงิน ไม่สิ ร้านข้าให้ต้นล่ะ 80 เหรียญเงินเลย "


มันกล่าวออกมาด้วยความหวาดกลัว


     " ดีๆ เอาเงินมาด่วนๆเลย "


น้ำเสียงที่พอใจดังมาจากชิงหลาง เจ้าของร้านรีบเดินไปหลังร้าน และ หยิบเงินมาวางไว้ข้างหน้า 4 เหรียญทอง 


ชิงหลางปรายตามองเท่านั้นก็กวาดเงินเข้าย่ามและเดินออกจากร้านทันที

#อย่าลืม เม้น

#อย่าลืม กดหัวใจ

#เป็น กำลังใจ ให้ไรต์นะ