กำเนิดเทพมารสวงสวรรค์

ลำดับตอนที่ #11 : กำเนิดที่ 10 : เซี้ยวหลาน

      " นับว่าดวงเรื่องผู้หญิงของข้าชั่งดีนัก ฮ่าๆ "


หลี่อิ่งที่เห็นจู่ๆชิงหลางก็หัวเราะก็กุ้มขมับทันที แล้วคิดในใจว่า ' ข้ามาถูกทางแล้วใช่มั้ย '


     มีคำกล่าวหนึ่งได้บอกไว้ว่า ' คนหล่อมักมีหญิงงามอยู่ข้างกาย ' 

แหม.. ตรงกับฉันพอดีเลยแหะ น่าภูมิใจจริงๆ

     ' ฮืออ~ ฮือออ '


เสียงร้องไห้ของผู้หญิงที่ดูท่าทางจะอายุไม่เกิน 18 ปี ดังขึ้นในซอกตอกซอยตึก ชิงหลางที่ได้ยินเช่นนั้นก็เดินเข้าซอกตึกทันที มีกลิ่นอับชื่นเข้มข้น ขยะที่ถูกทิ้งมากมาย ซอยนี้ดูมืดๆแม้จะอยู่ในช่วงกล่งวันก็พอ เสียงสะอึ้กสะอื้นที่ดังขึ้นอย่างไม่หยุดไม่หย่อน


ผู้หญิงที่ตามตัวเปื้อนดินโคลน ใบหน้าที่คุกเคล้าไปกับโคลนที่ชิงหลางบอกว่าผู้หญิงคนนี้ตั้งใจทำแน่ๆ ถ้ามองรูปลักษณ์ภายนอกต้องบอกอย่างเดียวว่าผู้หญิงคนนี้ไม่สวยแน่ๆ แต่ประสบการณ์ที่สะสมมาตลอดในโลกเก่าของชิงหลาง บอกไว้ว่า ' ผู้หญิงตรงหน้า โค-ตะ-ระ-สวยเลย '


ผู้หญิงคนนั้นหันหลังพิงกำแพงตึก มือไม้ปัดน้ำตาที่ไหลออกอย่างกับสายน้ำ ตามตัวดูสกปรกมอมแม่ม ตาที่เริ่มจะแดงเพราการร้องไห้เป็นระยะเวลานาน


     " แม่นางเป็นอะไรหรือเปล่า "


เสียงไพเราะของชายหนุ่มดังขึ้น ทำให้ผู้หญิงตรงหน้าสะดุ้งและเริ่มจ้องมองชิงหลางอย่างหวาดกลัว


     " ข้าไม่ทำเจ้าหรอก แล้วเหตุใดเจ้าถึงมาอยู่ในสภาพนี้ล่ะ "


ชิงหลางกระซิบกับหลี่อิ่งว่าให้รออยู่ที่นี้ แล้วเดินไปหาหญิงสาวอย่างช้าๆกลัวว่าเธอจะหวาดกลัว แล้วนั่งยองๆตรงหน้าของหญิงสาว

      " ข้า ข้า ข้า ครอบครัวของข้าถูกพวกชั่วนั้นฆ่าตาย ฮืออ~ฮืออ "

หญิงสาวเริ่มตอบกลับมาประโยคหลังเริ่มเต็มไปด้วยความโกรธมหาศาลและความเจ็บปวดที่ไม่อาจกันน้ำตาให้หยุดไหลได้


     " ข้าเกียจพวกมัน มันฆ่าครอบของข้า ข้า ข้าจะไม่ให้อภัยมัน เด็ดขาด!! ข้า ข้าจะฆ่ามัน!! แก้แค้นมัน!! ที่ทำให้ครอบคัวข้าตาย!! ฮืออ ~ ฮืออ~ "


หญิงสาวยิ่งพูดก็ยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม ชิงหลางจึงต้องงัดไม้ตายหลังประสบการณ์เรื่องพวกนี้มาในโลกเก่า


ชิงหลางเอื้อมมือไปโอบกอดผู้หญิงคนนั้นโดยไม่กลัวว่าเสื้อจะแปดเปื้อน หญิงสาวที่โดนโอบกอดก็ขีดขื่นแต่เมื่อได้ยอนคำพูดของชิงหลางเธอก็เริ่มสงบลง


     " ไม่เป็นไร เจ้ายังมีข้า ตั้งแต่บัดนี้ข้าจะดูแลเจ้า และจะแก้แค้นแทนเจ้า!! ขอแค่เจ้ามือไม่เปื้อยเลือดก็พอ "


ชิงหลางโอบกอดอย่างอ่อนโยนไม่มีท่าทีลวนลาว ( โดนตั้งแต่แรกแล้ว ) หญิงสาวแต่อย่างใด ทำให้ หัวใจที่ปิดมาเริ่มแตกออกและเปิดรับแสงสว่างดวงใหม่ทันที


พอจิตใจของหญิงสาวเริ่มสงบ แล้วมองดูการกระทำของตนที่โอบกอดชายหนุ่มอย่างแน่นหนาทั้งชายหนุ่มตรงหน้าก็หล่อเหลาสุดๆไปด้วย เธอจึงผลักออกจากอ้อมอกของชิงหลางแล้วหน้าแดงเล็กน้อย


     " ข้าว่าเจ้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่านะ "


หญิงสาวพึ่งรู้ตัวตนไม่ได้อาบน้ำกว่า 2 วันแล้วก็ก้มหน้าอายทันที แถมมะกี้พึ่งจะกอดชายหนุ่มไปแม่มๆ


     " ท่าน ท่านชื่ออะไรหรือ ข้าชื่อ เซี้ยวหลาน "


หญิงสาวพึ่งนึกขึ้นได้ว่า ตนยังไม่รู้ชื่อของคนตรงหน้า แถมไปกอดเข้าแบบนั้นจะหาว่าเราเป็นหญิงใจง่ายหรือเปล่า? ( ชิงหลางมันไปกอดเองน่ะ = ไรต์ )


     " ป่ะ เราเข้าโรงเตี๋ยมกันเถอะ "


ชิงหลางหันหลังแล้วเดินออกไป แต่ฝีเท้าของเซี้ยวหลานยังไม่ก้าวออกมาราวกับกังวลและยังมีความไม่ไว้วางใจอยู่


     " ฮ่าๆ เจ้าจะไม่ไว้วางใจข้าก็ไม่แปลกหรอก ที่จู่ๆก็มีผู้ชายชวนเข้าโรงเตี๋ยมก็แปลกๆอยู่ใช่มั้ย ไม่ต้องหัวนอกจากข้าแล้วยังมีผู้หญิงอีกคนหนึ่ง ข้าไม่ทำอะไรเจ้าหรอก "


ถ้าขื่นทำจริงๆตูคงโดนแม่จิ้งจอกสาวนั้นเชือดแน่ๆ....บอกไว้ก่อนว่าไม่ได้กลัว เขาเรียกกันว่าเกรงใจ..


เซี้ยวหลานก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกว่ายังมีหญิงด้วยกันอยู่ พอมองไปข้างหน้าก็เห็นหญิงสาวหน้าตางดงาม แม้จะใส่ผ้ารลุมไว้แต่ก็ไม่อาจปกปิดรัศมีความสวยนี้ได้หรอก


     แอ็ด~


ชิงหลางเปิดประตูห้องนอน แล้วเอาสื้อผ้าที่ซื้อมาระหว่างทางเข้าโรงเตี๋ยมให้กับเซี้ยวหลาน เธอก็ขอบคุณเขาใหญ่เลย แน่นอนว่าเธอไม่มีเงินเลยสักเหรียญเดียว


เตาะ เตาะ เสียงหยดน้ำที่ดังจสกการกระทบลงบนพื้น ที่นี้มีแค่โอ่งที่ใส่น้ำไว้เต็มพร้อมกับขันไม้วางไว้ข้างๆ เซี้ยวหลานตักน้ำใส่ขันไม้ ราดใส่ร่างกายที่ดูอวบอึ้มของนาง ล้างสิ่งสกปรกออกไปให้หมด ร่างกายที่เคยเปื้อนโคลน ก็เผยผิวที่ขาวเนียนผ่องใสออกมา ผสมไปกับผมสีดำยาวจนไหล่ แบบปล่อยผมออกมา หน้าตาดูงดงามราวกับเทพนางฟ้า จนกลายเป็นคนละคนกันเลยทีเดียว


ชิงหลางที่ยืนรอหน้าประตูพร้อมกับหลี่อิ่งผิวปากเบาๆคล้ายจอมยุทธหนุ่มเจ้าสำราญ หลี่อิ่งตื่นเต้นที่จะได้เพื่อนใหม่นอกจากนายท่านผู้นี้


     " เข้ามาได้เลยคะ "


เสียงหวานใสดังขึ้นในห้องนอน ชิงหลางไม่รีรออะไรเปิดเข้าไปทันที แต่แล้วก็ต้องผงะทันที แล้งพอรวบรวมสติได้จึงเดินเข้าไปนั้งบนขอบเตียงฝั่งตรงข้ามกับเซี้ยวหลาน


      " เธอนี้เปลี่ยนไปเป็นคนล่ะคนเลยนะ "


ชิงหลางพูดจาด้วยหน้ายิ้มแย้ม ปรื้นน ฉ่าา หน้าของเซี้ยวหลานปรากฏเสียงเบาๆพร้อมกับหน้าแดงๆราวมะเขือเทศสด



ณ คฤหาส์ขนาดใหญ่ มีต้นไม้ที่ร่มลื่นมากมาย ห้องนอนของชายหนุ่มคนหนึ่งที่หนาตาพอหล่อเหลาแบบธรรมดา นั้งบนโต๊ะที่อยู่ใกล้ๆกับหน้าต่างห้อง ใส่ชุดดูหรูหรา ป้ายหน้าประตูติดว่า จิวซวง


     ตุบ !!!

 
    " เจ้าว่าอย่างไรน่ะ หาเซี้ยวหลานไม่เจอ โถ่เอ้ย!! "


เสียงตบโต๊ะที่ดังสนั่น มองบ่าวรับใช้ข้างหน้าอย่างโกรธเกรี้ยว ชายหนุ่มชี้นางบ่าวรับใช้ แล้วกล่าวออกมาอย่างโทสะ


     " ไปหานางมาภายในสองวัน ไม่งั้นเจ้าตาย!!! "


บ่าวรับใช้ตัวสั่นงึกๆแล้วรับคำ หายไปทันที ชายหนุ่มนั่งลงบนเกาอี้ทันที แล้วเริ่มแสระยิ้มในใจ


     " จะหนีไปไหนเซี้ยวหลานทข้าจะจับเจ้ามาเป็นนางสนมของข้า โดยมีฉางเย่วเป็นฮูหยิน ฮ่าๆๆๆ "


ใบหน้าเริ่มหน้าเกรียดเสียงหัวเราะที่ดูแล้วขยะแขยงก็ปรากฏออกมา



ขนของชิงหลางเริ่มลุกขึ้นสู้ ไม่ใช่เพราะความกลัว แต่เป็นเพราะความตื่นเต้น


รู้สึกว่าจะมีอะไรบ้างอย่างกำลังจะมาทำให้เราต้องตื่นเต้น ว่าแต่มันคืออะไรน้าา เรื่องของ เซี้ยวหลาน หรือ ฉางเย่วกัน หรือว่า เป็นเพราะข้าหล่อเกินไป...


     " นายท่านคะ ถึงแล้วคะ "


สติของชิงหลางเริ่มกลับมาเมื่อได้ยินคำพูดของหลี่อิ่งที่ตามด้วยเซี้ยวหลานที่ใส่ผ้าคลุมเช่นเดียวกัน


      " อ อ่า "


ชิงหลางตอบรับคำไปมองแผ่นป้ายร้านที่อยู่ตรงหน้า


      " ร้านอาวุธที่ดีที่สุดในเมืองบุปผาสวรรค์เจ้าคะ "


หลิ่อิ่งกล่าวออกมา ชิงหลางก็พยักหน้ากำลังจะเดินเข้าไปแต่มีเรื่องสงสัยจึงถามหลิ่อิ่ง


     " เจ้ารู้ได้ไงว่ามันอยู่ที่นี้ ในเมื่อเจ้าก็มาพร้อมกับข้า "


     " ข้าก็ต้องถามเอาสิเจ้าคะนายท่าน ถามแปลกๆ "


หลี่อิ่งเอียงคอตอบคำถามอย่างน่ารักน่าชั่ง 

#อย่าลืม เม้น

#อย่าลืม กดหัวใจ

#เป็น กำลังใจ ให้ไรต์นะ