คลังเก็บตัวละคร

ลำดับตอนที่ #121 : RS

Application

ลิงก์รูป : https://manga.flightlessowl.com/artist-_%e8%80%81%e7%99%bd%e5%95%8a-https-www-weibo-com-u-2158581624/

"ความเร็วกับความใจเย็นน่ะ หากอยู่ด้วยกันก็จะแข็งแกร่ง"

"พ่อ...เห็นผมรึเปล่า?"

บท :: No.6 Contestant

ชื่อ - สกุล :: เดวิด คอนสแตนด์ (Devid Constand)

ชื่อเล่น :: เดฟ (Dev)

สัญชาติ :: อเมริกัน

เชื้อชาติ :: ไอริซ-อเมริกัน

เพศ :: ชาย

รสนิยมทางเพศ :: หญิง

อายุ :: 19 ปี

ส่วนสูง/น้ำหนัก :: 178 ซม. / 67 กก.

รูปร่างลักษณะภายนอก :: ชายหนุ่มรูปร่างสมส่วน โครงหน้าเรียว ตาคมราวกับอินทรี มาพร้อมผมสีเงินและนัยน์ตาสีอำพัน บุคลลิกโดยรวมของเดวิดนั้นค่อนข้างจะสุขุม บวกด้วยสายตาอันคมกริบก็อาจจะทำให้คนส่วนใหญ่ไม่อยากเข้าใกล้มากนะ ถึงบุคลิกจะดูเย็นชาแต่หากได้รู้จักก็จะพบว่าเขานั้นสามารถให้คำปรึกษาได้ดีเลยล่ะ

การแต่งตัว :: แต่งแบบไหนก็ได้ แต่สิ่งสำคัญที่มักจะใส่ด้วยเป็นประจำนั่นก็คือเสื้อฮู้ดสีเทาซึ่งใส่บ่อยจนติดไปแล้ว

นิสัย :: เงียบขรึมไม่ค่อยพูดมากนักหากไม่ได้เป็นฝ่ายถูกทัก กล่าวคือเขามักจะชอบอยู่เงียบๆ และไม่เปิดบทสนทนาหากไม่จำเป็นจริงๆ และด้วยนิสัยแบบนี้จึงทำให้มักถูกคนอื่นมองว่าแปลกบ่อยๆ แถมก็ยังเคยฝึกการเข้าสังคมอยู่หลายครั้งแต่มันก็ไม่เป็นผลอยู่ดี

     ใจเย็นแบบสุดขั้ว ไม่ว่าสถานการณ์มันจะเลวร้ายซักแค่ไหนเขาก็ยังใจเย็นและพร้อมเผชิญหน้ากับมันเสมอแถมเมื่อบวกกับความเงียบขรึมในแบบของเขามันจึงยิ่งทำให้เขาดูเย็นชาในสายตาใครหลายๆ คน

     ช่างสังเกตและช่างวิเคราะห์สิ่งต่างๆ และมักจะมีการคาดการณ์ล่วงหน้าเสมอซึ่งส่วนใหญ่ก็แทบจะไม่พลาดเลย แถมมักจะทำได้ดีที่สุดในสถานการณ์ขับขันหรือภายใต้แรงกดดัน จากการใช้ชชีวิตภายใต้แรงกดดันมาทั้งชีวิตมันได้หล่อหลอมให้ชายคนนี้ทนทานต่อแรงกดดันได้อย่างมหาศาลเลยทีเดียว

     หากทำความรู้จักกับเขาจริงๆ แล้วนั้น จะพบว่าจริงๆ แล้วเขานั้นเป็นที่ปรึกษาได้ดีเป็นอย่างมาก สามารถให้คำปรึกษาไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่เขาก็สามารถเป็นที่ปรึกษาให้ได้ ถึงแม้คำพูดของเขามันจะดูไร้ความรู้สึกไปซักหน่อยแต่หากวิเคราะห์ดีๆ แล้วก็จะพบทางออกในชีวิตอย่างแน่นอน

ชิลๆ สบายๆ ในเวลาปกติ หากอยู่ในยามว่างเขาก็มักจะหาอะไรชิลๆ หรือสบายๆ ทำ อย่างเช่นการนั่งเล่นแบบเงียบๆ พลางดื่มน้ำอัดลมกระป๋อง หรือแม้แต่การนอนก็มีให้เห็นอยู่ประปราย

เก็บความรู้สึกเก่งมาก ไม่ว่าจะดีใจ สนุกสนาน เสียใจหรือแม้แต่โกรธ เขาก็จะไม่แสดงมันออกมาให้เห็นเลยแม้แต่ครั้งเดียว อาจจะเพราะความหลังในวัยเด็กที่ไม่มีใครเหลียวแลจึงทำให้เขาคิดว่าถึงแสดงอาการอะไรออกมาก็คงไม่มีใครสนใจอยู่ดี ก็เลยเก็บมันเอาไว้คนเดียวจะดีซะกว่า

ประวัติ :: เดวิดเกิดขึ้นมาในครอบครัวซึ่งมีแม่ผู้แสนดีและพ่อเป็นประธานบริษัทอเล็กทรอนิกส์ซึ่งมีชื่อเสียงในอมเริกาเป็นอย่างมาก ในช่วงแรกของชีวิตครอบครัวของเขาก็ดูเหมือนจะอบอุ่น ทุกๆ คนเอาใจใส่และดูแลเขาเป็นอย่างดี แต่แล้วก็เกิดเหตุการณ์จนทำให้พ่อและแม่ของเขาต้องแยกทางกัน แม่ทิ้งครอบครัวไปปล่อยให้เดวิดในวัยห้าขวบอาศัยอยู่กับพ่อเพียงสองคน แต่ในเวลาไม่ถึงปีพ่อก็กลับบ้านมาพร้อมกับผู้หญิงคนอื่น โดยเธอได้แนะนำตัวกับเขาว่าเธอจะมาเป็นแม่คนใหม่ของเขาเอง แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกแย่และปรับตัวเขาหาแม่ใหม่ของเขา

แต่ทุกอย่างมันก็เปลี่ยนเมื่อวันเกิดอายุครบหกปีของเขา แม่ใหม่ของเธอได้บอกกับทุกคนในบ้านว่าเธอตั้งครรภ์ได้สามเดือนแล้ว ทุกคนในครอบครัวรวมถึงเดวิดดีใจกับเหตุการณ์เหล่านั้นเป็นอย่างมาก โดยที่ไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าชีวิตของเขากำลังจะเปลี่ยนไปตลอดกาล

เมื่อแม่ใหม่ของเธอมีลูกพ่อกลับค่อยๆ ห่างเหินเขาไปทีละนิด ความเอาใจใส่ดูแลที่พ่อและแม่มีให้แทบไม่ส่งมาถึงเขาเลยซักนิด แถมนิสัยของแม่ก็เปลี่ยนไป เธอมักจะเข้าข้างลูกของเธอเสมอจนกลายเป็นว่าตัวของเดวิดนั้นไม่มีสิทธ์เรียกร้องอะไรจากแม่ของเขาเลยซักนิด ส่วนที่เพิ่งสุดท้ายอย่างพ่อแท้ก็ไม่สนใจเขาเลย พ่อเอาแต่สนใจแม่ใหม่และลูกของเขากับภรรยาคนใหม่จนไม่มีเวลาให้กับเดวิดเลยแม้แต่น้อย จนสุดท้ายเขาก็กลายเป็นแค่เงาในบ้านเพียงเท่านั้น เขาถูกลืมจากคนในครอบครัวจนหมดสิ้น ไร้ตัวตน ไร้คนสนใจ ทุกสิ่งทุกอย่างได้หล่อหลอมเขาจนกลายเป็นคนเงียบๆ และไม่แสดงออกซึ่งความรู้สคกใดๆ ทั้งนั้น

จนเมื่อเขาอายุได้สิบสี่ปีเดวิดจึงตัดสินใจออกจากบ้านเพื่อออกไปใช้ชีวิตด้วยตนเอง น่าแปลกใจมากที่เขาหายไปเป็นอาทิตย์แต่ทางครอบครัวของเขาก็ไม่แม้แต่จะประกาศหาคนหายแม้แต่น้อย

...เขาคงลืมเราไปแล้ว...

เดวิดได้ออกเดินทางไปตามเส้นทางของตัวเอง ด้วยความสามารถทางด้านการประดิษฐ์ที่เขามีสูงกว่าคนทั่วไปมันจึงทำให้ไปเตะตากับชายนักประดิษฐ์คนนึงเข้า เขาจึงถูกทาบทามให้เข้ามาทำงานแลกกับการที่นักประดิษฐ์คนนี้จะส่งให้เขาได้เรียนหนังสือ เดวิดไม่ปฏิเสธข้อเสนอนั้นก่อนที่จะเข้าทำงานกับนักประดิษฐ์คนนั้นอย่าขยันขันแข็ง เขาได้รับการเอาใจใส่ดูแลจากนักประดิษฐ์คนนั้นจนเขานับถือให้ชายคนนั้นเป็นเหมือนกับพ่อของเขา ฝีมือของเขาได้ถูกพัฒนาขึ้นในทุกๆ วัน แถมบวกกับการที่เขาได้เข้าเรียนในสาขาที่เกี่ยวกับเครื่องจักรและหุ่นยนต์มันก็ยิ่งทำให้ฝีมือของเขาสูงขึ้นเป็นอย่างมาก แต่ความรู้สึกที่อยากมีตัวตนในสายตาของพ่อก็ยังคงอยู่ เขาอยากให้พ่อเห็นคุณค่าในตัวของเขา

...ซักนิดก็ยังดี

จนวันหนึ่งชายนักประดิษฐ์ได้พาเขาไปหาชายคนหนึ่งเพื่อไปช่วยทำงานซึ่งถูกว่าจ้างมาจากนักธุรกิจคนหนึ่ง งานที่เขาได้รับมันก็คือการช่วยตรวจเช็คสภาพและปรับแต่งหุ่นยนต์สำหรับขึ้นชกในสังเวียน สิ่งนี้มันได้จุดประกายอะไรบางอย่างในตัวของเดวิด

...ถ้าเราชนะ พ่อจะเห็นเรามั้ยนะ

หลังจากงานนั่นจบลง เดวิดจึงเริ่มร่างแปลนหุ่นตัวแรกและสร้างมันขึ้นมา ก่อนจะตั้งชื่อให้กับหุ่นยนต์ตัวนั้นว่า "Eagle 01" เขาลองนำหุ่นตัวแรกออกไปสู้ในสนามเล็กๆ แห่งหนึ่ง ถึงจะเป็นการต่อสู้ครั้งแรกแต่ตัวของเดวิดนั้นก็สามารถทำได้อย่างยอดเยี่ยม เขาใช้ความสามารถทางการวิเคราะห์ของเขาประสมประสานไปกับการควบคุมหุ่นจนได้รับชัยชนะมาได้ หลังจากนั้นเขาก็พาหุ่นยนต์ของเขาขึ้นสังเวียนอยู่หลายครั้ง พร้อมทั้งการพัฒนาหุ่นยนต์และฝีมือของตนอยู่ตลอดเวลาจาก "Eagle 01" ก็กลายเป็น Eagle 02 , 03 , 04 จนสุดท้ายเขาจึงเปลี่ยนเพื่อให้เข้ากับสิ่งที่มันเป็นมากขึ้น

...Rush eagle คือชื่อของมัน

เขานำหุ่นยนต์ตัวนี้พิชิตสังเวียนมามากมาย จนนำมันเข้ามาแข่งขันในรายการใหญ่จนเข้ารอบสิบคน โดยไม่ละทิ้งเป้าหมายของเขาคือการทำให้พ่อเห็นคุณค่าและยอมรับในตัวของเขา

ลักษณะการพูด :: ส่วนใหญ่มักจะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แถมมักจะไม่ลงหางเสียงโดยมักจะแทนตัวเองว่า "ผม" และแทนคนอื่นว่า "นาย/เธอ/คุณ(สำหรับผู้อาวุโสกว่า)"

     ตัวอย่างที่ 1 : [ในเวลาปกติ]

มีใครบางคนเดินเข้ามาหาเดวิด นัยน์ตาสีอำพันมองกลับฝ่ายที่เขาหาด้วยความเย็นชาก่อนจะเดินผ่านไป แต่อีกฝ่ายกลับเอ่ยทักขึ้นมา

"ไม่ทราบว่าคุณคือเดวิด คอนสแตนด์ใช่มั้ยคะ?"

"ใช่.." เขากล่าวตอบด้วยน้ำเสียงเรียบพลางหันมามองคู่สนทนาด้วยสีหน้าเรียบเฉยจนทำให้อีกฝ่ายเดาอารมณ์ไม่ถูก

     ตัวอย่างที่ 2 : [ในเวลาจริงจัง]

สถานการณ์ในสนามแข่งกำลังเสียเปรียบ หุ่นยนต์ของเขาได้รับความเสียหายบริเวณไหล่ขวาจนทำให้ข้อต่อข้อต่อหุ่นเสียหายจนทำให้ขยับแขนได้ช้าลง แต่สีหน้าของเดวิดกลับดูนิ่งจนผิดคาด เขาควบคุมให้หุ่นยนต์ของตนหลบการโจมตีของอีกฝ่ายอย่างต่อเนื่อง ก่อนจะวิเคราะห์การเคลื่อนไหวของหุ่นคู่ต่อสู้ซึ่งเป็นเวลาเดียวกันกับที่ระบบวิเคราะห์จุดอ่อนของหุ่นยนต์ได้วิเคราะห์จนเจอจุดอ่อนของคู่ต่อสู้ซึ่งเป็นจุดเดียวกันกับที่เดวิดวิเคราะห์ออกมาพอดี เขาจึงมั่นใจได้ว่าการโจมตีในครั้งนี้มันจะต้องสำริดผลอย่างแน่นอน

"ได้เวลา...ปิดเกม" เขาพูดกับตัวเองก่อนจะเปิดการทำงานของกระบอกเสริมแรงดัน พลางควบคุมหุ่นให้ชกเข้าที่จุดอ่อนจุดนั้น การโจมตีนั้นเข้าเป้าอย่างเต็มแรงจนทำให้อีกฝ่ายล้มลงและไม่ลุกขึ้นมาอีกเลย ชัยชนะจึงตกเป็นของเขาในที่สุด

ตัวอย่างที่ 3 : [เวลาให้คำปรึกษา] (อาจจะดูกาวๆ หน่อยนะครับ)

"ขอร้องหล่ะ ช่วยฉันหน่อยนะ เห็นว่านายให้คำปรึกษาได้" มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามาขอคำปรึกษาจากเดวิดถึงหน้าห้องพัก เขามองชายคนนั้นอยู่ซักพักก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงแบบเดิมว่า

"เรื่องอะไรล่ะ" เมื่อคู่สนทนาได้ยินแบบนั้นจึงเริ่มอธิบายทันที

"คือ..ฉันคิดว่าฉันควรจะจีบเธอคนนี้ดีมั้ยอะ" ผู้ชายคนนั้นพูดพลางยื่นโทรศัพท์ซึ่งแสดงถึงหญิงสาวที่ชายคนนั้นกล่าวถึง เดวิดถึงกับกุมขมับเมื่อเห็นสิ่งที่ชายคนนั้นมาขอคำปรึกษา เขายืนคิดอยู่ซักพักก่อนจะตอบกลับแบบห้วนๆ ไปว่า

"ก็แล้วแต่ในนายอยากจะให้เป็นไป" เขาพูดก่อนจะปิดประตูกลับเข้าห้องพัก ทิ้งให้ชายคนนั้นยืนงงกับคำตอบอยู่ซักพัก

ตัวอย่างที่ 4 : [เวลาสนทนา] (ก็จะกาวๆ หน่อยล่ะมั้ง)

ในขณะที่เดวิดกำลังนั่งดื่มน้ำอัดลมบริเวณม้านั่ง อยู่ดีๆ ก็ได้มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมานั่งที่ม้านั่งเดียวกันกับตัวของเดวิด เธอนั่งอยู่ซักพักก่อนจะชวนตัวของเขาคุย

"ไม่ทราบว่ามานั่งตรงนี้บ่อยมั้ยคะ?"

"...ทุกวัน"

"แล้ว...ชอบดื่มน้ำอัดลมหรอคะ?"

"ใช่.."

"วันนี้อากาศดีนะคะ"

"คงงั้นล่ะ"

เธอชักรู้สึกตะหงิดๆ เกี่ยวกับคู่สนทนา เธอนั่งคิดอยู่ซักพักก่อนจะพยายามชวนเดวิดคุยอยู่หลายเรื่อง แต่อีกฝ่ายกลับตอบกลับมาเพียงประโยคไม่ก็คำสั้นๆ เท่านั้น มันจึงทำให้เธอรู้สึกไม่ค่อยพอใจก่อนจะถามกับเดวิดด้วยสีหน้าไม่ค่อยพอใจนัก

"ไม่คิดจะเป็นฝ่ายชวนคุยมั่งหรอคะ?"

"ไม่..."

ชอบ :: สีเทา(สีโปรดของเขา) น้ำอัดลมเย็นๆ(ดื่มแล้วสดชื่น) ที่ที่มีอากาศเย็น(มันทำให้เขาสงบน่ะ) อินทรี(สัตว์ซึ่งเปรียบเสมือนสัญลักษณ์ของความใจเย็นและสุขุม)

ไม่ชอบ :: อากาศร้อน(ร้อนเกินไป) ชุดสูท(ใส่แล้วมันอิดอัด) ผัก(ขมไม่อร่อย)

เกลียด :: การเป็นจุดสนใจ(ถึงบุคลิกเขาจะค่อนข้างดึงดูดสายตาคน แต่จริงๆ เขาเกลียดการถูกคนมองเยอะๆ เป็นอย่างมาก) 

แพ้ :: -

กลัว :: การไม่ถูกยอมรับ มันจึงเป็นสาเหตุที่เขาเข้าร่วมการแข่งขันในครั้งนี้เพื่อพิสูจน์ให้พ่อยอมรับและเห็นค่าในตัวของเขา

ความสามารถพิเศษ :: มีความสามารถในการประดิษฐ์และเชี่ยวชาญในด้านเครื่องจักรและหุ่นยนต์ สามารถวิเคราะห์อะไรหลายๆ อย่างได้รวดเร็ว

ชื่อหุ่นยนต์ที่ใช้ :: Rush eagle (รัช อีเกิ้ล)

รูปร่างลักษณะของหุ่นยนต์ :: 

ลิงก์รูป : https://www.artstation.com/artwork/nJ1NO

หุ่นยนต์รูปร่างปราดเปรียว บริเวณขามีการติดตั้งอุปกรณ์พิเศษเพื่อช่วยในการเคลื่อนที่ให้คล่องตัว บริเวณข้อต่อหุ่นนั้นได้รับการเปลี่ยนถ่ายทุกวันพร้อมหยอดสารหล่อลื่นพิเศษเพื่อช่วยให้หุ่นขยับได้อย่างคล่องตัวในทุกๆ การต่อสู้

ลักษณะการบังคับหุ่นยนต์ :: ใช้เครื่องควบคุม ซึ่งตัวควบคุมของเดวิดนั้นจะเป็นตัวควบคุมซึ่งมีการตอบสนองไวมากๆ แค่ขยับตัวควบคุมแม้แต่นิดเดียวก็สามารถทำให้หุ่นขยับอย่างรวดเร็ว ซึ่งถ้าเกิดขยับหุ่นพลาดมันก็เปรียบเสมือนความพ่ายแพ้เช่นกัน

ความสามารถของหุ่นยนต์ :: น้ำหนักหุ่นที่เบาทำให้มีความรวดเร็วเป็นอย่างมาก และยังมีระบบวิเคราะห์จุดอ่อนและจุดบอดของคู่ต่อสู้เพื่อใช้โจมตี นอกจากนั้นก็ยังมีการติดตั้งกระบอกเสริมแรงดันเข้าที่แขนเพื่อเสริมแรงในการต่อยในครั้งนั้นๆ อีกด้วย

ข้อเสียของหุ่นยนต์ :: เปราะบางมากๆ แม้แต่การตั้งการ์ดก็ไม่ช่วยให้ลดความเสียหายลงเลยแม้แต่น้อยกลับกันมันอาจจะทำแขนของหุ่นตัวนี้เสียหายซะเองด้วยซ้ำ แถมด้วยความเบาของตัวหุ่นการถูกซัดเข้าเต็มแรงอาจทำให้ตัวมันนั้นกระเด็นได้เลย ส่วนการเปิดกระบอกเสริมแรงดันนั้นจะทำให้เครื่องร้อน ซึ่งถ้าเปิดไว้นานๆ ระบบของหุ่นจะรวนจนใช้การไม่ได้ แถมการชกโดยไม่เสริมแรงนั้นค่อนข้างเบาซึ่งถ้าไม่ต่อยใส่จุดอ่อนก็แทบจะไม่เข้าเลย

เพิ่มเติม :: 

Roleplay

"ยินดีต้อนรับสู่การแข่งขันนะคะ"  เสียงหวานใสดังขึ้นเมื่อคุณเดินก้าวเข้ามายังภายในตัวอาคาร ด้านหน้าคือเคาน์เตอ์สีดำสนิทที่มีหญิงสาวที่อายุราว 20 ต้นๆนั่งพลางส่งยิ้มมาให้อย่างเป็นมิตร  "อีกสามวันจะเริ่มการแข่งขันนะคะ...อ่า...เชิญนั่งได้เลยค่ะ"  เธอว่าขณะเชิญคุณให้นั่งลงตรงเก้าอี้เบาะที่เลื่อนขึ้นมาจากพื้นกระเบื้องสีขาว  "ก่อนอื่นก็ขอทราบชื่อก่อนนะคะ"

:: เดวิด...เดวิด คอนสแตนด์

เธอพยักใบหน้าเบาๆหลังจากได้ยินชื่อ  "รู้สึกอย่างไรบ้างคะ ที่ติดหนึ่งในสิบ"  เธอเอ่ยถามพลางเองก็โน้มตัวมาด้านหน้าเล็กน้อยด้วยความสนใจ  "จริงๆแล้วไม่จำเป็นต้องตอบก็ได้นะคะ เป็นความสนใจที่ฉันถามเองน่ะค่ะ"  เธอว่าพลางเองก็กลั้วหัวเราะภายในลำคอของเธอเบาๆกับการตอบสนองของอีกฝ่าย  "คำถามจริงๆก็คือ คุณทำอย่างไรให้ติดหนึ่งในสิบละคะ"

:: ความสามารถของผมกับหุ่นซึ่งทำงานประสานกันได้อย่างดีล่ะมั้ง...

เรียวคิ้วสีอ่อนนั้นเลิกขึ้นเล็กน้อยอย่าสนใจกับคำตอบของอีกฝ่าย  "น่าสนใจดีนะคะ"  เธอเปรยเบาๆก่อนจะลงมือจดข้อมูลบางอย่างลงในกระดาษ  "คุณสอบสัมภาษณ์เสร็จแล้วล่ะค่ะ...ยินดีตอนรับอีกครั้งนะคะ หากมีปัญหาเกี่ยวกับที่พักสามารถแจ้งได้ทางนาฬิกานะคะ"  เธอพูดพลางเองก็เลื่อนัยน์ตาของตนลงมองที่ข้อมือของอีกฝ่ายที่จู่ๆก็มีนาฬิกาสีดำล้วนส่วมอยู่  "ส่วนนี้ก็คีย์การ์ดของห้องค่ะ ขอให้ชอบห้องนะคะ"  เธอว่าก่อนจะยื่นคีย์การ์ดสีดำล้วนที่มีเพียงเครื่องหมายแปลกๆตีตราไว้เท่านั้นให้

:: ....(ไม่พูดอะไร)

Talk to writer

ขอกราบสวัสดีผู้ปกครองของน้องทุกๆคนเลยนะคะ เราชื่อแจมนะคะ แล้วผู้ปกครองชื่ออะไรหรอคะ?

:: กล้วยรสนม ครับ จะเรียก กล้วย เฉยๆก็ได้นะครับ

อย่างที่ทราบกันนะคะว่าเรื่องนี้เป็นการแข่งขัน ดังนั้นหากว่าลูกของผู้ปกครองแพ้ตกรอบไปจะไม่โกรธกันใช่ไหมคะ//ไหว้ย่อ

:: อ่า ไม่ครับ เชิญตามสบายเลยครับ

และอีกอย่างหากว่าลูกของผู้ปกครองไม่ผ่าน อยากทราบว่าจะรับกลับเลยหรือจะให้เรายัดบทน้องเข้าไปค่ะ 

:: ยัดไปเลยก็ได้ครับ หรือถ้าแค่ให้อยากแก้อะไรก็สามารถบอกผมได้นะครับผมจะได้แก้ให้ (หรือจะให้แก้ทั้งหมดผมก็ทำได้ครับ)

เรื่องนี้อาจมีฉากชวนจิ้นนะคะ แต่เราจะไม่เขียนให้ถึงเนื้อถึงตัวขนาดนั้นแน่น่อนค่ะ อยากทราบว่าอยากให้น้องมีคู่ไหมคะ รวมถึงจะโอเคกับ LGBT ไหมคะ?

:: มีก็ดีครับ แต่นิสัยตลค.ผมจะได้คู่รึเปล่าน้า? //ครุ่นคิด

โอเคค่า คำถามมีแค่นี้ค่ะ ขอให้วันนี้เป็นวันที่ดีนะคะ บ๊ายบายค่ะ

:: ครับ UwU

♔THEORA