รักเธอหมดใจ"..MY BoY FriEnD.."

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 บทนำ

*********************************************************

โว้ย...สายแล้ว แย่แน่ๆ!>_<

วันนี้มันวันเปิดเรียนวันแรกนะเนี่ย ทำไมฉันถึงได้นอนตื่นสาย อาทิตย์สวัสดีขนาดนี้นะ
อ๊าย แล้วฉันจะไปโรงเรียนทันมั้ยเนี่ย ฮือๆ ฉันยังไม่อยากเข้าห้องปกครองในวันแรกที่เปิดเรียนนะเนี่ย

น้ำเย็นไหลผ่านตัว ฉันรีบลูบๆถูๆสบู่ให้ทั่วทั้งตัว ผมเผ้าไม่ต้องส่งต้องสระมันแล้วโว้ย
ล้างสบู่เกลี้ยงมั้ยเนี่ยเรา??

ฉันอาบน้ำเสร็จในเวลาไม่ถึงสามนาที เอาไปจดไว้เป็นสถิติโลกได้รึป่าวนะ อืม...
โว้ย จะมาคิดทำไมให้เสียเวลาวะเนี่ย


ได้โปรดอย่ามองฉันแบบนั้นสิคะ ฉันอาบเกลี้ยงอยู่หรอก แต่ก็ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่แหะ


ฉันหยิบชุดนักเรียนมาสวมอย่างรวดเร็ว มีกี่มือกี่เท้าก็เอามาใช้ให้เป็นประโยชน์

ผมเผ้าก็ไม่ต้องปงต้องเปียมันแล้ว รวบๆไปเหอะ ยังไงๆคนสวยมันก็ยังสวยอยู่วันยันค่ำ
เหอๆ(หลงตัวเอง)

ฉันรีบสะพายกระเป๋าออกจากห้องนอน ดีนะเนี่ยที่ไม่ลืมจัดตารางเรียนไว้ตั้งแต่เมื่อคืน
ไม่งั้นคงต้องตกรกำลำบากกันไปอีกหลายขุม

แอ้ด!! เสียงเบ้กเมื่อลงบันได





"คุณพ่อขากรุณาไปส่งลูกสาวคนสวยเดี๋ยวนี้ด้วยค่า ด่วนเลยนะคะ!"

พี่ชายสุดหล่อ(อ่ะล้อเล่น)ที่กำลังกินโอวัลตินอยู่สำลักทันที
รู้สึกว่ามันมองมาทางฉันแปลกๆนะ
เอ... แล้วคุณพ่อไปไหนอ่ะ เงียบกันเชียว

" ไอ้หวานพริก(พริกหวานย่ะ) แกโง่รึแกล้งโง่กันเนี่ย จำไม่ได้เหรอพ่อกับแม่ไปฮันนีมูนกันที่ฮาวายตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ความจำเท่าปลาทอง"

เหอะ เอาเถอะ ฉันจะถือซะว่านั่นคือคำชม อ้อช่าย... ฉันลืมไปแน่ะ โอยทำไมความจำฉันมันถึงได้สั้นอย่างนี้น้า..

"..พี่กานต์ก็รีบๆไปส่งเค้าหน่อยเซ่..ช้ายังก่ะเต่า.."
ไอ้พี่ไร้ความรู้สึกมันนั่งฟังฉันด่าอย่างไม่รู้หนาวรู้ร้อน

"..งั้นเดี๋ยวเค้าไม่ให้เบอร์สาวๆห้องเค้านะ.."

"..พร้วดดดด!ห๊ะ สาวๆห้องแก โอ้ไอ้หวานน้องรัก รีบไปขึ้นรถด่วนเลยเดี๋ยวพี่กานต์สุดหล่อคนนี้ จะไปส่งถึงหน้าห้อง.."

น่าน พอพูดถึงสาวๆ หูผึ่งทันทีเลยนะ ไอ้พี่หน้าหม้อ


หลังจากที่มันล็อคบ้านเสร็จไอ้พี่กานต์มันก็ขึ้นไปนั่งเก็กอยู่บนรถมอไซค์คันงาม

เสยผม ทำเหมือนตัวเองหล่อนักหล่อหนา

จะบอกให้นะ หน้าพี่มันยังไม่ได้ครึ่งของพี่ไมค์ ภิรมย์พร เลยด้วยซ้ำ

ด่ามันเสร็จปุ๊บ รถมันก็จอดหน้าโรงเรียนปั๊บ
ทำไมมันถึงเร็วอย่างนี้ฟระ

ยังด่ามันไม่ได้เท่าไหร่เลย (ถึงเร็วก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ)

ฉันเห็นกลุ่มพวกสาวๆเริ่มทยอยมารับมันหน้าโรงเรียน
ฝูงชะนีพวกนั้น คอยเบียดเสียดกันเข้ามาเพื่อได้ยลโฉมหน้าทุเรศๆของไอ้พี่กานต์

“..กานต์ มาแล้วเหรอ มามะเดี๋ยวแบแบ้ช่วยถือของ..” ชะนี่นามแบ้ เสนอตัว

จึงทำให้เรื่องวุ่นวาย ไม่มีท่าทีว่าจะสิ้นสุด
ไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะเนี่ย ว่าไอ้พี่หน้าหม้อมันก็ดังไม่ใช่เล่น

ไอ้พี่กานต์มันยิ้มซะเลี่ยนให้สาวๆพวกนั้น


ฝูงชะนีทั้งหลายรีบวิ่งเข้ามาหามมันเข้าโรงเรียนทันที
พี่กานต์โวยวายให้ฉันช่วย ในขณะที่มันกำลังยิ้มให้สาวๆไปด้วย ถ้ามันไม่เลิกคงไม่รอด
จะโดนหามไปรุมโทรมรเปล่าวะ



ฉันเดินหนีเข้าโรงเรียนอย่างถอดใจ
ปลงเถอะไอ้หวาน พี่ชายแกไปดีแล้วไม่ใช่เหรอ ปล่อยมันไปตามเวรตามกรรมของมันเถอะนะ
แต่...ว่า.. ไอ้พี่กานต์มันค้างเงินตรูยี่สิบนี่หว่า เฮ้ย อย่างนี้ต้องทวง
เอาไว้ตอนเย็นดีกว่าตอนนี้ต้องรีบเข้าห้องเรียน


ฉันเดินเข้าห้องอย่างรีบเร่ง



ส่งสายตามองไปรอบๆห้อง มีกระเป๋าวางไว้แต่ไม่มีใครอยู่ซักคน
หายไปไหนกันหมดนะ

ได้การล่ะ คุณครูก็ไม่อยู่ด้วยรีบเอากระเป๋าไปวางดีกว่า เหอๆ
แล้วเราก็นั่งที่อย่างเรียบร้อย วะฮะฮ่า ครูจะได้ชมว่าเป็นเด็กขยัน




1ชั่วโมงผ่านไป
ห้องก็ยังเงียบ
ปกติมันจะต้องเต็มแล้วนี่ วันนี้มันต้องมีอะไรไม่ปกติแน่ๆเลย
ตามไปดูดีกว่า

โอ๊ะ! น่าจะเป็นที่นั่นนะ คนมุงดูอะไรกันหน๋อ ทำไมนร.เพศแม่ฉันมามุงเยอะผิดปกติ
ฉันวิ่งลงบันไดไปอย่างรีบเร่ง

มีเสียงพวกผู้หญิงกรี๊ด.. กันตรึม
อย่างนี้ยิ่งหน้าสนอ่ะ..ฮ่าๆ

วิ่งๆๆๆ

ฉันเร่งฝีเท้าให้ไปไวกว่าเดิม
แต่รู้สึกว่าหนทางข้างหน้ามันจะไม่ค่อยสะดวกนัก
เพราะมีเงาของบางสิ่งบางอย่างขวางทางอยู่

โอ้ย...ซวยแล้วสิ เบกไม่อยู่แล้ว......อ๊ายๆ จะทนแล้วอ่ะ

ปัง!โครม!

“...โอ้ย!”
“..อ๊าย!”
ตอนนี้มันไม่เจ็บแล้วสิ ฮะๆ สบายด้วยซ้ำ

ฉันรู้สึกว่ากำลังทับอยู่บนอะไรบางอย่างซึ่ง นุ่มแล้ว ก็หอมสบู่อ่อนๆด้วย
ค่อยลืมตาขึ้นมาดู ว่าอะไรซักอย่างนั้นมันคือตัวอะไร


“ กรี๊ด!”..... ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจ สะดุ้งออกจากตัวอะไรซักอย่างนั้นทันที
ตัวอะไรซักอย่างที่ว่ามันคือ.... ผู้ชาย

หล่อมาก...อา..... ดูจากความสูงยังก่ะนายแบบ...
ดวงตาสีดำออกน้ำตาล ผมสีน้ำตาลหม่นดำนิดๆ ผิวงี้สีออกแทนนิดๆเหมือนผิวนักกีฬาเลย คิ้วเข้ม
หน้าเค้าสวยมาก จมูกโด่ง ปากเรียวสวย อ๊า... ถ้าเค้าเป็นผู้หญิงแล้วฉันเป็นผู้ชายเนี่ย รับรองได้ว่าฉันต้องขอเขาเป็นแฟนแน่ๆ อ้าก.. หุ่นแมนยังก่ะนักกีฬา เขาเจาะหูด้านซ้ายด้วยแหละ มีห่วงกลมๆเล็กๆสีเงินสำหรับผู้ชายใส่อยู่ด้วย เท๊...เท่..
เขากำลังมองฉันด้วยสายตางงๆ

“..เธอ...เป็นไรรึป่าว...” ผู้ชายคนนี้ยื่นมือมาให้ฉันจับ
นายคิดว่าฉันจะหื่นขนาดนั้นหรอยะ ฉันไม่ใช่พวกชะนีรู้เอาไว้ซะ
ฉันมองมือเขาอย่างระแวงๆ หมอนี่จะลากฉันไปหลังโรงเรียนมั้ยเนี่ย ... โอ้ย ยัยหวานทำไมแกคิดอกุศลจังฟระ

“...คิดอีกที...ฉันไม่อยากช่วยเธอแล้วล่ะ....”
อ้าวไหงเป็นงั้นล่ะ..

“..เธอคิดอกุศลเกินไปอยู่ใกล้ไม่ได้ เดี๋ยวติดโรคจิตเหมือนเธอ..”
อ้าก.... นายรู้ได้ยังไง...

“..นายหาว่าฉันโรคจิตคิดอะไรอกุศลงั้นหรอ..” ฉันพูดเสียงเย็น....
เริ่มแผ่รังสีอำมหิตออกจากร่างกาย
นายนั่นยิ้มแห้งๆ

“..ไอ้บอย!สาวๆมารอแกกันเต็มแล้วนะเฟ้ย ไอ้ประธานไม่มีความรับผิดชอบ มัวมาจีบสาวอยู่นี่แหละ
แล้วนี่ใครกันเนี่ย... เอ.... พริกหวานใช่มั้ย...”
ผู้ชายอีกคนที่มากับเพื่อนชายหน้าตาดีราวๆ4-5คน
ถามขึ้น

“..อื้อ...นายรู้ได้ไงอ่ะ”

“..ก็แหม... เธอสวย น่ารัก ขาว หุ่นดี มีส่วนโค้ง ส่วนเว้า ออกขนาดนี้ ใครไม่รู้ก็โง่!แล้ว..”
ดูมันพูดซะลามก อานาจาร นายรู้ลึกขนาดนี้ แสดงว่ามาแอบดูฉันอาบน้ำเหรอยะ

“..ไอ้แบงค์ มึงด่ากูว่าโง่รึป่าววะ...” บอยหันไปพูดกับ...แบงค์... อย่างเอาเรื่อง ตีมันเลยจ่ะบอยสุดหล่อ นายแบงค์มันหล่อไม่เท่านายหรอก..อิๆ

“..เอ่อ...ป่าวคร้าบ...เมื่อไหร่ท่านประธานจะลงไปข้างล่างซักทีล่ะครับ...”

“...เออ..จะไปแล้วเว้ย......ไปนะพริก....พริกไรนะ...ลืมแล้ว..”
อ๊ายๆ ไอ้..ไอ้ๆๆๆๆ....

“...อ้อ...ไปนะยัย พริกเน่า...”... พูดจบมันก็วิ่งแจ่นไปโน้น..
กลัวโดนฉันฆ่าล่ะสิท่า..
อย่างนายมันต้องเจอ....ส้นป๊อบทีน ปากหาเรื่องมากๆ
ฮึ่ม..กรอด...ฉันเริ่มมีความรู้สึกกระหายเลือดคนขึ้นมาแล้วสิ..แผล่บ..
มาให้ฉันดูดเลือดซะดีๆนายบอยปากโฮ่งๆ

“...ฮ่าๆๆ...ไปนะพริกเน่า....แบร่>U<..”
นายแบงค์แลบลิ้นปลิ้นตาใส่ฉัน
ไอ้นี่ก็อีกคน หนอย...
คอยดูอีตาบ้าๆๆๆๆๆๆๆๆ

ฉันจะ...ฆ่าพวกนายทั้งคู่...
ไอ้พวกปากเสีย.... ระวังเจอลูกเตะดับเบิ้ลคิกของฉันไว้เถอะ..

แต่...ก่อนหน้านี้...แบงค์มันพูดว่า...อืม..ลืมแล้ว..
รีบคิดเร็วๆเซ่ยัยหวาน...

อ้อ..ใช่ นายบอยเหรอที่เป็นประธานนักเรียนปีนี้
โหย... โรงเรียนตรูมีคนแบบนี้คอยคุมจะเจริญมั้ยวะ

ครูใหญ่คิดยังไง จับเอาหนุ่มฮ็อตมาเป็นประธาน...
ครูโง่รึแกล้งโง่เนี่ย..(เวง...มันด่าครูตัวเองชัดๆ...)
.............................................................................................................................................................................