คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : -Time เวลาของฉัน-
เช้าวันจันทร์ฉัน 'เนีย' เดินออกมาจากห้องหลังจากที่แม่โทรขึ้นมาจากข้างล่างเพื่อปลุกฉันให้ไป โรงเรียน วันนี้เป็นวันเปิดเรียนเทอมที่2ของโรงเรียนของฉัน เมื่อคืนนี้ดูอนิเมะดึกไปหน่อยเลยได้นอนเวลาตีสามกว่าๆ
ใช่ฉันเป็น 'โอตาคุ(otaku)' หรือพวกบ้าการ์ตูน ช่วงปิดเทอมที่ผ่านมาฉันใช้เวลากับการ ดูอนิเมะ อ่านมังงะ เล่นเกมส์ วากรูป หรือไม่ก็ซื่อพวกโมเดลมาตั้งโชว์ทำอะไรไม่รู้
"ถ้าแม่ไม่โทรปลุกจะตื่นไหมเนี่ย"
"ไม่น่าจะตื่นนะแม่"
ฉัน สวนกลับแม่ไป ทำให้แม่ที่นั่งเล่นกับแมวอยู่พูดขึ้นมาว่า "เปลื่องค่าเทอมจริงๆ" เมื่อแม่พูดจบฉันเกือบจะพ่นน้ำเปล่าที่เพิ่งดื่มเข้าไปออกมาเลยทีเดียว
"ถ้าเปลืองค่าเทอม แล้วเนียจะสอบได้ที่6หรือแม่"
"เออๆ ขี้เกียจเถียงเเล้ว ไปอาบน้ำเลย"
เมื่อแม่ไล่ฉันจึงไปอาบน้ำ ตามที่แม่บอก แม่ของฉันมักจะตื่นเช้า แต่มีไม่บ่อยนักที่แม่จะทำข้าวเช้าให้ แม่มักจะซื้อมามากกว่า แต่ตอนเช้าๆแม่ไม่ค่อยทำอะไรที่มีประโยชย์หรอก ตื่นมาแม่ก็ไปคุยกับแม่ค้าที่ขายของอยู่แถวนี้แหละ (ไม่แปลกหรอกที่แม่แกเป็นแบบนี้ ดูลูกสิ // คนแต่ง)
......
เมื่อฉันมาถึงโรงเรียนก็ทักทายคุณครูตามปกติของนักเรียน เทอมนี้มีนีกเรียนกับคุณครูใหม่เยอะเหมือนกันนะ เมื่อเข้ามาในห้องเรียนฉันก็พบว่าเพื่อนเกือบครึ่งห้องเป็นนักเรียนใหม่ ทำไมกัน
"มาเรีย ทำไมนักเรียนใหม่เยอะจังอ่ะ"ฉันถาม 'มาเรีย' เพื่อนของฉันที่เป็นลูกครึ่งไทย-อังกฤษ แน่นอนเธอเป็นโอตาคุ
"ก็โรงเรียน@@@ เขาถูกยุบหน่ะสิเลยย้ายมารวมกับโรงเรียนเรา"มาเรียพูดแล้วหยิบกล้องที่เธอ เอามาจากบ้าน มาเรียเคยแอบๆบอกฉันมาด้วยว่าคุณย่าของเธอที่เป็นคนอังกฤษซื้อมาให้ แต่พี่สาวของเธอชอบเอาไปใช้อยู่เรื่อย
หลังจากที่ฉันนั่งเมาท์กับมาเรียและเพื่อนอีกคนหนึ่งที่ชื่อว่า 'ไอซ์' (ไม่อยากบอกแต่เธอก็เป็นโอตาคุ) ก็ได้เวลาเคารพธงชาติ
35นาทีผ่านไป
"นักเรียน คงรู้แล้วสินะว่าโรงเรียนเราได้มีนักเรียนจากโรงเรียน@@@ย้ายมา เป็นเพื่อนกันไว้นะ"คุณครูประจำชั้นเดินเข้ามาแล้วพูดให้พวกเราทุกคนที่เดิน ว่อนไปว่อนมาในห้องจึงนั่งที่และตั้งใจฟัง
เที่ยง
ฉัน ไอซ์ และมาเรียเดินเข้าไปในโรงอาหารแล้วสั่งอาหารมาทานกันที่โต๊ะ แล้วก็เอาไลค์โนเวลขึ้นมาอ่านกัน ซักพักพวกเธอก็ขอไปห้องน้ำ
ตึก!
เสียงปริศนาดังขึ้นมา ไม่พอ มันเจ็บๆหลังด้วยอะดิ ซักพักก็มีคนเดินมาด้านหลังแล้วหยิบลูกบอลไป
"ขอโทษครับ เป็นอะไรเปล่า"
"ไม่เป็นไร"ฉันตอบปัดๆไปเพราะไม่สนใจอยู่แล้ว ไม่ว่าฉันจะเจ็บป่วยรึอะไร ฉันก็เล่นเกมได้(ดูความพยายามของมัน // โดนตบ)
"ขอโทษละกัน อย่างน้อยมองหน้ากันได้ไหม ฉันจะขอโทษคนที่ยังไม่เห็นหน้าได้ยังไง"
เขาพูดพร้อมจับหน้าของฉัน แล้วหันหน้าฉันไป
ฉันตกตะลึงกับใบหน้านั้น ใบหน้ารูปไข่ที่มีผมสีดำปรกหน้าสักหน่อย คิ้วที่มีสีเดียวกับสีผมขมวดและมองหน้าฉันอย่างพินิจวิเคราะห์ ปากที่บางนั้น มีสีชมพูอ่อนๆ ผิวสีที่เป็นสีซีดนั้นไม่ค่อยต่างจากสีผิวของฉันเท่าไร และเขามีสีตาสีดำสนิทและคมกริบ เขามีเหงื่อยตามร่างกายอยู่บ้าง เพราะเล่นบาสซินะ
"เธอ............."
"............................."
ฉันได้แต่นิ่งเงียบ มองหน้าของเขา เมื่อรู้ตัวว่าฉันจ้องอยู่ เขาจึงเบือนหน้าหนี ฉันสังเกตว่าเขา เอามือปิดปากไว้ ตามที่เคยสังเกตมา ฉันพบว่า ผู้ชายมักจะปิดปากเมื่อตัวเองอาย (บางคน)
เมื่อเขาหันหน้าไป ฉันเลยเบือนหน้าทำเป็นอ่านไลค์โนเวลต่อ แล้วพวกมาเรียก็เดินเข้ามา
"เนีย ไม่กินข้าวอ่ะ"ไอซ์หันมาถามฉันฉันจึงตอบไปว่า
"ก...ก็รอกินกับพวกแกนั้นแหละ"
ฉันตอบตะกุกตะกักไป พวกนั้นก็ไม่คิดอะไร เมื่อฉันหันไป เขาก็ถูกเพื่อนลากไปเล่นบาสต่อ
.....
เมื่อหมดพักเที่ยง ฉันกับพวกมาเรียขึ้นมาที่ห้องก็พบว่า เขาเป็นหนึ่งในนักเรียนจากโรงเรียน @@@ เมื่อเช้าฉันไม่ได้สังเกต สินะว่าเขาอยู้ห้องเดียวกัน
เมื่อนึกถึงพักเที่ยง ฉันเลยขออณุญาตครูไปห้องพยาบาล
ความคิดเห็น