(เค้าว่า)เรารักกันไม่ได้???

ลำดับตอนที่ #2 : คนไม่โรแมนติก

ตอนเย็นหลังเลิกเรียน พิมก็มารับแพรที่ห้องแล้วก็พาไปโรงยิมด้วยกัน ขนาดยังไม่ได้เข้าไปเลยนะเนี่ยก็ได้ยินเสียงคนดังลั่นออกมาจากโรงยิมแล้ว สงสัยจะเป็นกองเชียร์ของโรงเรียนเราแหง ๆ กว่าจะเข้าไปในโรงยิมได้ก็แทบแย่ ทำไมคนถึงมาดูกันเยอะจังนะ

 พอเข้าไปนั่งได้ซักแป๊บนึง นักกีฬาของทั้งสองทีมก็เดินออกมา เสียงกรี๊ดจากสาว ๆ ทั้งโรงยิมดังลั่น รู้แล้วว่าทำไมคนถึงมาดูกันเยอะจัง มาเชียร์พี่นนท์กะพี่วิชญ์อะดิ กวาดสายตาพยายามมองหาพี่รสา ก็ไม่เห็นจะมีเลย เห็นแต่พี่เจนที่ยืนขึ้นโบกมือให้พี่นนท์ ทำตัวเด่นอยู่ได้ น่าหมั่นไส้ชะมัด รู้เลยว่าทำไมพี่นนท์ถึงไม่ชอบ

“พี่พิม ช่วยแพรหาพี่รสาหน่อยสิ ไม่เห็นเลยอ่ะ” แพรหันไปมองหน้าพี่สาว

“ไม่ต้องเสียเวลาหาหรอก รสาเค้าไม่มาหรอก” พิมบอกน้องสาว

“อ้าว ทำไมล่ะ พี่นนท์ก็บอกพี่รสาแล้วนี่ว่าวันนี้มีแข่งน่ะ”แพรขมวดคิ้วถามอย่างงง ๆ

“นนท์เค้าหมายความว่าวันนี้อาจจะเลิกช้าหน่อยต่างหากเล่า รสาน่ะป่านนี้อยู่ห้องสมุดล่ะมั้ง”พิมอธิบายให้น้องสาวฟัง

“แปลกจัง แฟนตัวเองแข่งแท้ ๆ ทำไมไม่มา” แพรพึมพำอย่างสงสัย

“ก็อย่างนี้แหละ ใคร ๆ เค้าก็ว่ารสาคนนี้เป็นคนแปลก”พิมยักไหล่

“เริ่มแข่งแล้วค่ะ”แพรบอกพี่เมื่อได้ยินเสียงนกหวีดจากกรรมการ เสียงกรี๊ดก็ยังคงดังอยู่เช่นเดิม จนมาถึงช่วงท้าย ปรากฏว่าทีมโรงเรียนแพรก็ชนะไปแบบขาดลอย

“เก่งจังพี่นนท์ พี่วิชญ์”แพรพูดชมเมื่อนนท์กับวิชญ์เดินเข้ามา

“ขอบใจจ้า เอ้อ พี่ไปก่อนนะ”นนท์พูดแล้ววิ่งตัวปลิวออกไปเลย

“รีบไปไหนของเค้านะ”แพรบ่น กะว่าจะมาชื่นชมชัยชนะซะหน่อย ไปซะแล้ว

“คงจะไปหารสาล่ะสิ เห็นบอกว่าจะไปเอารางวัลน่ะ” วิชญ์บอกสองสาวยิ้ม ๆ

“รางวัลอะไรเหรอคะ”แพรถามแบบอยากรู้เต็มที่

“ไม่รู้สิ”วิชญ์เลิกคิ้ว

“ไปแอบดูดีกว่า”แพรยิ้ม แล้วเดินนำไป “เร็วสิคะ ไม่อยากรู้รึไง”พิมกับวิชญ์เดินตามไป จริง ๆ ก็อยากรู้เหมือนกันแหละ

พอไปถึงที่ตรงหน้าโรงเรียนสามคนก็ไปแอบอยู่หลังต้นไม้เพื่อรอสังเกตการณ์

“รสาคะ นนท์ชนะแล้วนะ ไม่คิดจะให้รางวัลหน่อยเหรอคะ” นนท์พูดพร้อมเดินมาดักหน้ารสาเอาไว้

“เอ๋…รางวัลอะไรคะ”รสาเลิกคิ้ว

“ทำเป็นลืมนะคะ ก็…” นนท์ยิ้มแล้วจิ้มไปที่แก้มตัวเอง

“คะ?”รสาขมวดคิ้ว

“เจ็บเหรอคะ”รสายื่นหน้าเข้ามาใกล้ ๆ นนท์ยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะ หอมแก้มแฟนสาวเบา ๆ ฟอดนึง

“เอ๊ะ!!!”ตอนนี้หน้าของรสาแดงฉ่า เป็นลูกสตรอเบอร์รี่ไปแล้ว นนท์เห็นอย่างนั้นก็ยิ้มหวานให้ด้วยความเอ็นดู

 “กลับได้ยังคะ”รสาถามเสียงเบา

“ไปค่ะ กลับก็กลับ ว่าแต่วันนี้ยังไม่เห็นคนสวยยิ้มให้เลยนะคะ”นนท์ยิ้มหวาน

“เอ้อ…”รสาส่งยิ้มให้ ว่าแต่นี่ยิ้มให้แล้วจริงอ่ะ แพรคิด

“คราวหน้าถ้านนท์ชนะอีกขอรางวัลใหญ่กว่านี้ได้มั้ยคะ”นนท์กระซิบที่ข้างหู

ทำเอาแฟนสาวก้มหน้างุด เดินหนีไปเลย ได้ยินเสียงนนท์หัวเราะดังลั่น แล้ววิ่งตามออกไป

“พี่นนท์พูดอะไรอ่ะพี่ ไม่ได้ยินเลย” แพรหันมาถามพี่สาว

“พี่จะไปรู้ได้ไงเล่า ก็ยืนอยู่ตรงนี้กับเรานี่” พิมว่า

แพรทำหน้ามุ่ย พี่รสาเนี่ยไม่โรแมนติกเลยแฮะ แล้วแบบนี้จะเอาพี่นนท์อยู่ได้ไงเนี่ย ว่าแต่พี่เค้าก็ดูรักกันดีนะ สงสัยจะลุ้นคู่นี้ตัวโก่งซะแล้วเรา