สาวซ่าส์สะดุดรักนายตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #9 : ต่อไปนี้ฉันจะเป็นคนดูแลยัยนี่เอง

                    ตอนนี้นายมีนขับรถกลับมาส่งฉันถึงหน้าบ้านแล้ว หลังจากที่พา

ฉันตระเวนขับรถเล่นรอบเมืองมาทั้งวัน เหนื่อยจัง

                    “จะเข้าไปนั่งในบ้านก่อนมั้ย”ฉันหันไปถามก่อนที่จะลงรถ

                    “ไม่อะ ฉันมีธุระต้องไปต่อ”

                    “หรอ อืมงั้นนายไปเถอะนะ”ฉันเปิดประตูลงรถไป ยืนข้างรถแล้ว

แต่นายมีนก็ยังไม่ขับรถไป

                    “อีกไม่กี่วันก็เปิดเทอมแล้ว เธอก็พักผ่อนให้มาก ๆ ล่ะ อย่าหนี

เที่ยวไหนอีกนะ”

                    “รู้แล้วน่า นายพูดแบบนี้เป็นครั้งที่ร้อยแล้วมั้ง”

                    “ก็เธอมันดื้อนี่นา”

                    “ว่าแต่ฉัน นายเองก็เหมือนกัน ธุระของนายคงจะไม่ใช่ไปแข่งรถ

อีกนะ”

                    “หึ ๆ เบื่อคนรู้ทันจัง”ระหว่างที่ฉันกับนายมีนยืนคุยกันอยู่หน้า

บ้านไม่ยอมไปไหนซักที ฉันก็ได้ยินเสียงมอเตอร์ไซค์วิ่งผ่านไปผ่านมาอยู่ด้าน

หลังฉัน จนฉันรู้สึกรำคาญเลยหันไปมอง รถมอเตอร์ไซค์ 4 สูบคันใหญ่ก็วิ่งผ่าน

ไปแล้ว

                    “อะไรของมัน ขับโฉบไปมาอยู่ได้”นายมีนบ่นขึ้นมา คงจะรำคาญ

เหมือนกัน

                    “นั่นสิ อุ๋ยมันกลับมาอีกแล้ว”รถมอเตอร์ไซค์คันนั้นดูเหมือนคราว

นี้จะจงใจขับตรงเข้ามาชนฉัน ฉันมัวแต่ตกใจเลยได้แต่ยืนเฉยไม่หลบไปไหน

                    “เฮ้ย นี่มันอะไรกันวะ”นายมีนเปิดประตูลงแล้ววิ่งมาดึงฉันหลบ 

แต่รถคันนั้นกลับเบรกอย่างแรง โดยอีกนิดก็จะชนแล้ว ดูเหมือนว่ามันจงใจจะให้

พวกเราตกใจ หลังจากที่รถมันจอดสนิทแล้ว นายมีนก็ทำท่าจะเดินไปหามัน ลืม

บอกไปว่าเห็นนายมีนขี้เล่นแบบนี้ เวลาเอาจริงขึ้นมาน่ากลัวมาก

                    “มีปัญหาอะไรมากปะ ถึงได้ขับรถอ้อนตีนแบบนี้”ฉันได้แต่ฉุด

แขนเขาไว้ ฉันมองไปที่ไอ้คนที่มันอยู่บนมอเตอร์ไซค์ มองหน้าที่อยู่ภายใต้

หมวกนั้น พยามยามมองว่าเขาคือใครทำไมนะฉันถึงได้รู้สึกคุ้น ๆ แววตานั้นจัง

                    “เฮ้ย ว่าไงว่ะ”นายมีนของฉันชักจะโมโหมากขึ้นแล้ว ฉันกับนาย

มีนจ้องไปที่ไอ้คนนั้นซึ่งมันกำลังจะถอดหมวกกันน็อกออก

                    “นะ...นาย”นี่มันไนท์นี่นา นายไนท์เดินออกมาจากรถแล้วเดินเข้า

มายืนประจันหน้ากับนายมีน เขาสองคนจ้องหน้ากันอย่างกับโกรธกันมาแต่ชาติ

ปางไหน

                    “มันเป็นใคร มิกเธอรู้จักมันด้วยหรอ”นายมีนถามฉันแต่ตากลับ

จ้องไปที่คนข้างหน้า ฉันรู้สึกได้ถึงบรรยากาศมาคุยังไงไม่รู้

                    “เค้าเป็น เป็น”ฉันจะบอกยังไงดี แล้วเค้าเป็นใครล่ะ

                    “ใคร”มีนถามเสียงเข้ม

                    “เค้าเป็นเพื่อนฉันเอง คือ เราเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นาน”

                    “ฉันเป็นเพื่อนเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่ยักรู้”โธ่เอ๊ย นายจะเงียบซัก

แป๊ปนึงไม่ได้หรือไง แล้วดูสิไปจ้องหน้านายมีนแบบนั้น อยากตายตอนนี้หรือไง

                    “มีน ไหนว่ามีธุระไงล่ะ ไปได้แล้วเดี๋ยวก็สายหรอกน่า”ฉันรีบดึง

แขนนายมีนให้เดินกลับไปที่รถ แต่นายมีนก็ขื่นตัวเอาไว้

                    “เดี๋ยวก่อน ฉันรู้สึกคุ้น ๆ หน้าไอ้นี่ ฉันเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

นะ”นายมีนไม่ยอมเดินแต่เอามืออีกข้างนึงลูบคางพรางทำหน้าคุ่นคิด เอ๊ะนาย

มีนก็รู้สึกคุ้นหน้าเค้าเหมือนกันหรอเนี่ย หรือว่าพวกเราเคยรู้จักกันมาก่อนจริง ๆ 

นะ

                    “เธอไปไหนมา เจ็บออกขนาดนี้ยังจะออกไปเที่ยวอีก”ไนท์เดิน

เข้ามาใกล้ฉันแล้วถามขึ้นมา แต่ดูเหมือนจะดุซะมากกว่า แล้วเขาก็ทำท่าจะยื่น

มือเข้ามาแตะที่หน้าฉัน แต่ก็โดนนายมีนปัดมือซะก่อน

                    “แกจะทำอะไร”ไนท์หันกลับไปจ้องหน้านายมีนแล้วยิ้มที่มุมปาก

                    “ทำไม หวงก้างหรือไง”ฉันแอบมองหน้านายมีนอยากรู้เหมือน

กันว่าเขาจะพูดอะไร แต่ก็เห็นแต่เขากำมือแน่นดูท่าจะโกรธจัด

                    “นายเป็นแค่เพื่อน และถ้าฉันจะจีบมิกกี้ หวังว่านายคงจะไม่มี

ปัญหาหรอกนะ”ฉันหันหน้ากลับมามองนายไนท์ทันที เฮ้ยเมื่อกี้ฉันหูฝาดหรือ

เปล่า นายพูดว่าจะจีบฉันเหรอ

                    “นี่นายจะบ้าหรือไง อย่ามาล้อเล่นน่า”

                    “ฉันไม่ได้ล้อเล่น”สีหน้านายก็ไม่ได้ล้อเล่นจริง ๆ ด้วย “เรามาคบ

กันมั้ย”ฉันได้แต่อ้าปากค้างพูดอะไรไม่ออก ไอ้หมอนี่มันมาแนวไหนเนี่ย ฉันไม่

ทันตั้งตัวจริง ๆ

                    “แกว่าไงนะ แกเป็นใครมาจากไหน อยู่ ๆ จะมาขอคบกับยัย

นี่”นายมีนดูจะโมโหมากขึ้นกว่าเดิม “นี่มิกกี้เธอเข้าบ้านไปซะ แล้วฉันขอสั่งเธอ

ไว้เลยนะ ว่าห้ามเจอกับไอ้บ้านี่อีก”

                    “นายไม่มีสิทธิ์มาสั่งอะไรยัยนี่ทั้งนั้น นายมันก็เป็นแค่เพื่อน แต่

ต่อไปนี้ ฉันจะเป็นคนดูแลยัยนี่เอง”นายไนท์ก็ยังพูดหน้าตาเฉยอยู่ นี่มันเรื่อง

อะไรกัน จู่ ๆ นายไนท์ก็มาขอคบกับฉัน ส่วนนายมีนก็ทำอย่างกับไม่ถูกกับนาย

นี่และก่อนที่ฉันจะพูดอะไรออกไป มีนก็ปล่อยหมัดไปที่นายไนท์ แต่ว่าไนท์ดูท่า

จะไวกว่า หลบได้ทัน และจะสวนกลับมา ฉันจึงเข้าไปขวางตรงกลางพร้อมกับ

กางแขนออก หมัดนายหยุดชะงักตรงหน้าฉัน อีกนิดเดียวหน้าฉันก็คงจะเละยิ่ง

กว่าเต้าหู้แล้ว

                    “หยุดนะ”ฉันรู้สึกว่าเสียงฉันสั่นมาก กว่าจะเอ่ยคำนี้ออกไปได้

                    “เธอจะบ้าหรือไง”นั่นทำไมนายสองคนต้องพูดพร้อมกัน แถม

เหมือนกันอีกด้วยนะ

                    “แล้วทำไมต้องใช้กำลังกันด้วย”คราวนี้ฉันหันกลับไปว่านายมีน

                    “ก็มัน”

                    “หยุดเลย พอแล้ว มีนนายจะไปธุระก็ไปได้แล้ว ไม่ต้องห่วงฉัน

หรอก ส่วนนายไนท์ นายก็กลับไปได้แล้ว วันนี้ฉันเหนื่อย และ โมโหมากด้วย 

ไปกันให้หมดทั้ง สองคนนั่นแหล่ะ”

                    “มิกกี้ เธอโกรธฉันหรอ ฉันขอโทษนะ”นายมีนจับมือฉันไว้ แล้ว

ทำหน้าเหมือนแมวสำนึกผิด โธ่ทีเมื่อกี้ไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย

                    “ไม่หรอกน่า ฉันไม่ได้โกรธนาย อืมแต่ความจริงก็นิดหน่อยนะ 

เอาไว้เราค่อยโทร.คุยกันแล้วกันนะ นายไปได้แล้ว”

                    “อืม งั้นฉันไปก่อนนะ”ยังไม่ทันที่นายมีนจะขึ้นรถ ฉันก็ได้ยินเสียง

มอเตอร์ไซค์ บิดออกไปด้วยความเร็ว ฉันหันกลับไปมองตามรถจนลับตา

                    “เธอรู้จักมันนานแค่ไหนแล้ว”มีนถามขณะที่สตาร์ทรถแล้ว

                    “ก็ไม่นานหรอก”

                    “ที่ฉันเตือนอะไรไป เธอก็จำไว้ด้วยล่ะ ฉันไปนะ”มีนขับรถออกไป

แล้ว แต่ฉันก็ยังยืนอยู่ที่เดิม ฉันมองถนนทั้งสองด้าน ที่ด้านหนึ่งเป็นทางที่นาย

มีนขับออกไป ส่วนอีกด้านหนึ่งเป็นทางที่ไนท์ขับไป ฉันคิดทบทวนเหตุการณ์ที่

เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อกี้ ทำไมนะ ฉันถึงได้รู้สึกเหมือนหัวใจจะหยุดเต้นตอนที่ นายไนท์

ขอคบกับฉัน แล้วที่ฉันไล่เค้ากลับไปแบบนั้น เค้าจะโกรธฉันหรือเปล่า ถึงได้ขับ

รถออกไปโดยที่ไม่พูดไม่ลากันเลย (ได้ข่าวว่าไล่ไปเองนะ) ช่างเถอะ เอาไว้

ค่อยโทร.ไปขอโทษเค้าก็ได้ ยังไงเค้าก็เคยช่วยฉันไว้หลายอย่าง แล้วฉันก็เดิน

เข้าบ้านไปโดยที่ไม่ทันสังเกตว่า รถมอเตอร์ไซค์ที่เพิ่งขับออกไปด้วยความเร็ว 

จะย้อนกลับมาที่หน้าบ้านอีกครั้ง โดยที่ไม่ให้เจ้าของบ้านรู้

----------------------------------------------------------------------------------------

อัพแล้วนะคะ  ขอโทษทีค่ะ ที่หายไปหลายวัน

ยังไงก็ขอขอบคุณสำหรับการติดตาม และให้กำลังใจกันนะคะ

รักคนอ่านทุกคนค่ะ จุ๊บจุ๊บ ^__________ ^