รักหมดใจยัยบอดี้การ์ดจอมยุ่ง

ลำดับตอนที่ #9 : อาการแบบนี้เค้าเรียกว่าอะไร

                มาอยู่ที่นี่ 3 วันแล้วดูเหมือนว่าเหตุการณ์จะปกติดี ไม่มีใคร

ตามมาลอบทำร้ายนายริวอิจิ แต่ก็ยังไม่วางใจเท่าไหร่ เพราะว่าศัตรูอาจ

จะอยู่ปะปนกับพวกนักเรียนหรือไม่ก็ครูที่มาจากโรงเรียนต่าง ๆ ก็ได้ แล้ว

อีกอย่างวันงานก็ใกล้มาถึงแล้วด้วย เราจะต้องระวังให้ดี เพราะวันนั้น

โรงเรียนจะเปิดให้บุคคลภายนอกเข้ามาชมงานได้ ดังนั้นฉันจะต้องคอย

สังเกตุและติดตามนายริวอย่าให้คลาดสายตาไปได้คนร้ายอาจจะอาศัย

ช่วงเวลานั้นมาจับตัวหรือทำร้ายนายริวก็อาจเป็นไปได้  จะว่าไปแล้ว

ตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่ จิตใจฉันไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไหร่     ก็เพราะนาย

ริวน่ะสิ ชอบทำให้ฉันใจเต้นแรงอยู่เรื่อย

 

                “นี่เธอมานั่งตากลมอยู่ตรงนี้เองเหรอ เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก อากาศ

ยิ่งหนาว ๆ อยู่ด้วย”นั่นไง แค่คิดถึงนายนิดเดียวนายก็โผล่หน้ามาให้เห็น

แล้ว

 

                “ฉันกำลังคิดอะไรเพลิน ๆ อยู่น่ะ”

 

                “แล้วทำไมไม่ไปนั่งในห้องล่ะ ตรงนี้มันหนาวมากนะ”ตรงที่ฉันนั่งอยู่

เป็นระเบียงบ้านที่ทำยื่นออกไปจากห้องนอนของฉันกับนายริว

 

                “ก็ไม่หนาวเท่าไหร่หรอก นายไม่รู้อะไรฉันชอบอากาศหนาวมาก

เลยนะ โดยเฉพาะเวลาที่หิมะตกฉันจะชอบมากเลย นี่ถ้าอยู่ที่บ้านนะ ฉันจะชอบ

ออกมาเล่นหิมะด้วย บางทีก็ปั้นตุ๊กตาหิมะ หรือไม่ก็เอาหิมะมาปั้นเป็นก้อนแล้ว

ปาเล่นกันกับพวกเพื่อน ๆ ของฉัน”ฉันพูดไปก็ทำให้หวนคิดถึงบ้านและเพื่อน ๆ 

ขึ้นมา

 

                “เธอคงจะคิดถึงบ้านสินะ ที่จริงเธอไม่น่าลำบากมาคอยคุ้มครองฉัน

เลย เธอน่าจะได้สนุกกับเพื่อน ๆ เธอมากกว่า เพราะดูท่าทางแล้ว เธอยังไม่โต

เท่าไหร่ ถึงได้ชอบเล่นอะไรเป็นเด็ก ๆ แบบนี้”แล้วเขาก็เอามือมาขยี้ผมฉัน นี่

เขาหาว่าฉันเล่นเป็นเด็ก ๆ เหรอเนี่ย

 

                “แล้วนายล่ะ เป็นผู้ใหญ่นักหรือไง ถึงได้ชอบเก๊กหน้าดุอยู่เรื่อย แต่

ฉันว่าจริง ๆ แล้วนายน่ะทำตัวเป็นเด็กยิ่งกว่าฉันซะอีก”นายนั่นไม่ว่าอะไรอีก แต่

กลับทำหน้ายิ้ม ๆ แล้วแหงนหน้ามองท้องฟ้า มองนายใกล้ ๆ แบบนี้ ฉันรู้สึกว่า

ใจฉันมันเต้นแรงมาก ๆ จนฉันกลัวว่านายริวจะได้ยิน

                “เธอว่าท้องฟ้าที่นี่สวยมั้ย”

                “หืม ฉันว่าท้องฟ้ามองที่ไหนก็เหมือน ๆ กันหมดนั่นแหล่ะ ต่างกัน

ตรงไหนเหรอ”

                “เฮ้อ เธอนี่จริง ๆ เลยนะ”เขาจับหัวฉันสั่นไปมา อ้าวแล้วมันแปลก

ตรงไหนล่ะ

                “เธอลองมองขึ้นไปบนฟ้าสิ เห็นนั่นมั้ย เขาเรียกว่าดาวเหนือ ดวงที่

สว่างที่สุดน่ะ”

                “หืม อืมแล้วไงต่อ”

                “ส่วนกลุ่มดาวที่อยู่ถัดไปอีกหน่อย เค้าเรียกว่ากลุ่มดาวหมีใหญ่ 

ส่วนดาวที่อยู่”

                “นี่ พอเถอะ ฉันไม่ชอบวิชาดาราศาสตร์นะ ตอนเรียนวิชานี้ฉันเกือบ

ติด F แหน่ะ”ฉันรีบเบรกนายริวไว้ก่อนที่ นายริวจะอธิบายกลุ่มดาว อะไรนั่นต่อ

อีก

                “อ้าว นี่ทำไมเธอถึงได้โง่แบบนี้ เอาไว้ฉันจะติววิชานี้ให้นะ”ยังจะ

หวังดีอีกนะ

                “ฉัน ดูดาวไม่รู้เรื่องหรอกนะว่าเค้าเรียกว่าดาวอะไร ฉันรู้แต่ว่า วันนี้

ที่เป็นคืนเดือนมืด แต่ท้องฟ้ากลับสุกสกาวไปด้วยดวงดาว เมื่อเราแหงนหน้า

มองขึ้นไป มันน่าตื่นตาตื่นใจมากเลยนะ และฉันก็ชอบนั่งมองดูดาวไปเรื่อย ๆ 

โดยไม่คิดอะไรมากมายขนาดนั้นหรอก”แล้วนายจะต้องมานั่งอธิบายอะไรให้มัน

ยืดยาวก็ไม่รู้ แค่ดูดาวว่าสวย ดูแล้วมีความสุขแค่นี้ก็พอ (หรือเราจะโง่จริง ๆ )

                “อืม มันก็จริงของเธอนะ แค่ดูแล้วมีความสุขก็พอแล้ว”แล้ว

นายริวก็หันหน้ามามองฉันซึ่งฉันกำลังนั่งจ้องหน้านายริวอยู่พอดี แล้วก็

เหมือนกับโดนมนต์อะไรสะกดไว้ให้ฉันไม่สามารถหันหน้ากลับไปได้ แต่

ฉันกลับจ้องตานายริวอยู่อย่างนั้น จนฉันรู้สึกว่าหน้านายริวกำลังใกล้กับ

หน้าฉันเข้าไปทุกที จนฉันต้องหลับตาลง แล้วก็เหมือนมีอะไรอุ่นๆ อยู่ที่

ริมฝีปากฉัน มันช่างอ่อนโยนอะไรอย่างนี้นะ จนฉันรู้สึกว่าจูบของนายริ

วเริ่มไม่เหมือนกับตอนแรกซึ่งเป็นเพียงแค่ปากประกบกันเท่านั้น ถึงตอน

นี้แล้วฉันก็ตกใจลืมตาโพล่งขึ้นมา

                “อี๋ อืม”ฉันดิ้นแล้วรีบเอามือพยายามจะดันหน้านายริวออกไป แต่

นายริวก็รวบมือฉันไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียวของเขา แล้วดึงฉันเข้าไปกอด ซึ่ง

ตอนนี้หน้าฉันก็แนบไปกับอกของเขา จนฉันได้ยินเสียงหัวใจของนายริวเต้นแรง

เหมือนกับของฉันเลย

                “หยุดดิ้นแล้วเหรอ หืม “นายริวพูดพลางเอามือลูบผมฉันไป

                “เป็นอะไรไป เงียบไปเลย”แล้วจะให้พูดอะไรล่ะ นายทำกับฉันแบบ

นี้ ยังจะให้ฉันพูดอีกเหรอ

                “นายทำกับฉันแบบนี้ทำไม”ฉันถามณะที่หน้าฉันยังแนบอยุ่ที่อกนาย

ริว

                “ฉันก็ไม่รู้นะว่าทำไมฉันถึงทำกับเธอแบบนี้ ฉันรู้แต่ว่าเวลาที่ฉันอยู่

ใกล้เธอทีไร ฉันรู้สึกเหมือนควบคุมตัวเองไม่ได้ทุกที เวลาที่ฉันไม่เห็นหน้าเธอ 

แต่กลับมีหน้าเธอมาวนเวียนกวนประสาทอยู่ในหัวฉัน เวลาที่เธออยู่ใกล้คอยพูด

จากวนฉันแต่ฉันกลับไม่รำคาญ ถึงฉันจะออกปากไล่เธอ แต่ใจฉันกลับอยากให้

เธออยู่ใกล้ ๆ เธอรู้มั้ยว่าอาการแบบนี้เค้าเรียกว่าอะไร”ฉันได้แต่สั่นหน้าอยู่กับ

อกของนายริว จนนายริวดันตัวฉันออกมา และจ้องตาฉัน

                “ฉันอาจจะ ช่างเถอะ” นายริวพูดเหมือนกับจะพูดอะไรต่อแต่กลับไม่

พูดซะงั้น แล้วแหงนหน้ามองฟ้าต่อ

                ฉันตะลึงไปชั่วขณะทำไมนายถึงได้เปลี่ยนอารมณ์เร็วอย่าง

นั้นนะ

                “คือ ฉัน ฉัน ขอตัวไปนอนก่อนนะ”พูดจบฉันก็รีบลุกวิ่งไปยังเตียง

นอนทันที แล้วดึงผ้าห่มมาคลุมโปง ก็คนมันตื่นเต้นนี่นา เกิดมายังไม่เคยโดน

ใครทำกับฉันแบบนี้ เดี๋ยวก็กอด เดี๋ยวก็จูบ เดี๋ยวก็ทำเหมือนกับไม่สนใจหรือ

รำคาญอย่างนั้น แต่ฉันกลับไม่ได้รังเกียจสัมผัสจากนายเลย จนเวลาผ่านไปซัก

พักนึงฉันรู้สึกว่าทำไมห้องมันเงียบ ๆ นายริวเข้ามานอนหรือยังนะ ฉันเลยเอาหัว

โผล่ออกมาจากผ้าห่ม อ้าวนายริวยังนั่งอยู่ที่ระเบียงที่เดิมทำไมไม่เข้ามานอน

นะ ฉันจะออกไปเรียกเค้าเข้ามานอนดีมั้ยนะ หรือว่าไม่ดีกว่า ฉันกลัวนี่นา (ความ

จริงกลัวใจตัวเองมากกว่า) ฉันพยายามข่มตาให้หลับ แต่แล้วฉันก็รู้สึกว่ามีคนมา

นั่งอยู่ข้าง ๆ เตียงฉัน แถมยังเอามือมาลูบหัวฉันด้วย ฉันจะทำยังไงดี นายริวจะ

ทำอะไรของเค้านะ แกล้งหลับต่อดีกว่า 

--------------------------------------------------------------------------------------

ว่าแต่นายริวเค้าจะทำอะไรของเค้านะ ต้องติดตามนะคะ

วันนี้ตอนบ่าย ไรเตอร์ว่าจะมาอัพให้อีกตอน แถมให้ เพราะวันพรุ่งนี้

ไรเตอร์อาจจะไม่ได้มาอัพให้อะค่ะ  

ยังไงก็ขอกำลังใจให้ด้วยนะคะ เม้นท์แอนด์โหวต อิอิ 

รักนักอ่านทุกคนค่ะ