ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ทำได้เพียงแค่ร่ำร้องในใจ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก “เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ ยัยหมูขี้เกียจ”
“โอ๊ย อะไรกันนักกันหนาพี่ มาตะโกนอะไรแต่เช้า”ฉัน
ตะโกนกลับไปแล้วเอาหมอนปิดหน้าเอาไว้ นี่พี่ชายฉันเป็นบ้าอะไรของเค้านะ
“เปิดเดี๋ยวนี้เลย”
“ไม่อาวว จานอน”
ปัง ปัง ปัง โอ๊ยอะไรกันนี่ พี่ฉันเปลี่ยนจาก เคาะ เป็นจะพังประตู
แล้ว
“เอ่อ ๆ จะเอาให้พังเลยใช่มั้ยประตูอะ คอยดูนะถ้าแม่กลับมาเมื่อ
ไหร่ ฉันจะฟ้องแม่”ฉันจำต้องลุกจากที่นอนไปปลดล็อกประตู แล้วเดินกลับมา
นอนต่อโดยไม่ลืมที่จะเอาผ้าห่มคลุมโปงไว้ถ้าขื่นให้พี่ฉันได้เห็นหน้าตอนนี้ละก็
เรื่องใหญ่แน่
“มีอะไรก็พูด ๆ มาจะนอนต่อ”
“นี่ยังไม่ยอมตื่นอีกเหรอ”นี่ในหัวฉันคงจะมีแต่นายมีนสินะ ถึงได้
ยินเสียงพี่ฉันเป็นเสียงนายมีนไปได้
“เฮ้ย! ทำอะไรอะ มาเปิดผ้าฉันทำไม ฉันจะน..”ฉันลุกขึ้นมาแย่ง
ผ้าห่มคืน แล้วก็ค้างอยู่แค่นั้น ส่วนพี่ฉัน ไม่ใช่สิ ทำไมกลายเป็นนายมีนนะ
“หน้าเธอ”นายมีนก็ค้างไปเช่นกัน ฉันรีบหันหลังกลับทันที ไอ้พี่
บ้าให้ผู้ชายมาเข้าห้องนอนน้องสาวได้ยังไงกัน ตายแล้วฉันจะบอกเขาว่าอะไร
ดีฉันไม่ทันตั้งตัวทำไมเขาต้องมาเห็นฉันในสภาพแบบนี้ด้วย
“นายมาได้ไงอะ แล้วไอ้พี่บ้าของฉันมันปล่อยให้นายเข้ามาได้ไง
กัน คอยดูนะฉันจะฟ้องแม่”
“มิกกี้ หันหน้ากลับมาเดี๋ยวนี้นะ”
“บ้าหรอ ฉันยังไม่ได้แปรงฟัน ล้างหน้าเลย ฉันก็อายเป็นเหมือน
กันนะ”
“เธอกำลังทำให้ฉันโมโหนะมิก”ฉันคว้าผ้าห่มมาปิดหน้าเหลือแต่
ตาแล้วค่อย ๆ หันกลับไปเห็นนายมีนยืนทำหน้าบึ้งอยู่
“เอาผ้าออก”แล้วเขาก็ดึงผ้าห่มออกจากหน้าฉัน ฉันจึงได้แต่ก้ม
หน้าอยู่อย่างนั้น
“บอกได้มั้ย ว่าเธอไปโดนใครซ้อมมา”ฉันยังคงก้มหน้าเงียบอยู่
น้ำเสียงที่ดูห่วงใยของเขาทำให้น้ำตาฉันพาลจะไหลออกมา แต่คำพูดแบบนี้น้ำ
เสียงที่ดูห่วงใย มันเหมือนกับที่ใครคนหนึ่งที่พูดกับฉันเมื่อคืน แล้วทำไมฉันต้อง
ไปคิดถึงนายด้วยนะนายไนท์
“บ้าน่า โดนซ้อมที่ไหนกัน ฉันก็แค่ซุ่มซ่ามไปหน่อยเท่านั้น”ฉัน
แกล้งฝืนยิ้มออกไป หวังว่านายคงจะเชื่อนะ
“นี่เธอเห็นฉันไม่ใช่เพื่อนเธอหรือไง ทำไมต้องปิดบังกัน
ด้วย”แล้วเขาก็นั่งคุกเข่าตรงหน้าฉัน จากนั้นก็แกะพลาสเตอร์ออกที่ละชิ้น จน
หมด ตอนนี้คิ้วนายผูกกันด้วยแหล่ะ เอ๊ะหรือว่าเค้าจะเห็นขี้ตาฉันกันนะ
“นี่มันรอยถูกทำร้ายชัด ๆ” เขาไล่นิ้วไปตามแผลบนหน้าฉัน
“เธอคงเจ็บมากสินะ” ทำไมนายต้องทำอ่อนโยนแบบนี้ด้วย นาย
กำลังทำให้ความอดทนของฉันหมดไปแล้วนะ ใช่ฉันไม่เคยเห็นนายเป็นเพื่อน
เลย ฉันรักนายได้ยินมั้ยว่าฉันรักนาย แต่ฉันก็ทำได้แค่ร่ำร้องอยู่ในใจแบบนี้
“บอกได้มั้ยว่าใครทำ ฉันจะไปจัดการมันเอง”
“ก็บอกแล้วไงว่าซุ่มซ่าม”
“ฉันยังไม่ได้จัดการเธอเรื่องเมื่อวานที่เธอไม่ยอมรับโทรศัพท์ฉัน
เลยนะ แถมยังได้ข่าวว่าเมื่อคืนหนีเที่ยวอีก บอกความจริงมาเดี๋ยวนี้ เกี่ยวกับที่
เธอหนีเที่ยวด้วยใช่มั้ย”
“ก็คือ โธ่เอ๊ย บอกก็ได้ ที่จริงเมื่อวานนี้ก็ไม่ได้จะปิดนายหรอก
นะเพียงแต่ฉันนัดกับพวกคิตตี้ไว้และพวกเราตกลงกันว่าจะไม่เอาผู้ชายไปด้วยก็
เท่านั้น ส่วนแผลนี่ก็เพราะว่า เพราะเอ่อ..”
“อะไร”
“คือเมื่อคืนฉันดื่มมากไปหน่อย แล้วบังเอิญก็เมาแล้วปากเสียก็
เลยโดนอัดมานิดหน่อยเท่านั้น”
“ใครทำ”
“ฉันไม่รู้จักหรอกนะ ก็พวกที่มาเที่ยวเหมือนกันนั่นแหล่ะ แล้วก็
จำหน้าไม่ได้ด้วย”
“แล้วพวกคิตตี้ล่ะ เป็นไงกันบ้าง”
“อ๋อ ฉันโดนรุมอัดอยู่คนเดียว พวกนั้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันมีเรื่อง
คือฉันมีเรื่องตอนไปห้องน้ำอะ พอเสร็จฉันก็หนีกลับมาเลย ฉันไม่อยากให้พวก
นั้นเดือดร้อนไปด้วย”แต่ความจริงแล้วเป็นเพราะนายนั่นแหล่ะนายมีน ที่ทำให้
ฉันต้องเป็นแบบนี้
“ยัยโง่ ฉันเคยบอกกี่ครั้งแล้ว ว่าเหล้ามันไม่ดี ทำไมต้องกินมัน
ด้วย แล้วเห็นมั้ย เกิดเรื่องขึ้นมาแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองก็ไม่ได้ หน้าตายิ่งขี้เหล่
เข้าไปใหญ่”
“ตาบ้าเอ๊ย”แล้วเราสองคนก็นั่งหัวเราะกัน
“ต่อไปห้ามหนีเที่ยวแบบนี้อีกเข้าใจมั้ย ถ้าอยากไปก็บอกฉัน ฉัน
จะไปด้วย”
“อืม”
“เธอนี่นะชอบทำให้ฉันเป็นห่วงอยู่เรื่อย กี่ครั้งแล้วที่เป็นแบบ
นี้”ฉันได้แต่พยักหน้า ส่วนเขาก็ลูบหัวฉัน เหมือนกับฉันเป็นเด็กน้อยอย่างนั้นแห
ล่ะ
“ไปอาบน้ำได้แล้ว ตัวเหม็นชะมัดเลย”
“แล้วใครใช้ให้นายเข้ามาล่ะ ออกไปเลยไป”
“เออ เร็ว ๆ แล้วกัน เดี๋ยวจะพาไปขับรถเล่น”นี่นายไม่คิดจะให้ฉัน
ได้พักบ้างเลยหรือไง ฉันระบมไปหมดทั้งตัวแบบนี้ฉันอยากนอนมากกว่า แต่
ช่างเถอะ ที่จริงฉันก็ไม่อยากปฏิเสธนายหรอกนะ ไปก็ไป
-----------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีเพื่อน ๆ ที่น่ารักทุกคนนะคะ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจและคอมเม้นต์นะคะ
รักเพื่อนนักอ่านมากมาย ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น