รักหมดใจยัยบอดี้การ์ดจอมยุ่ง

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3

                  “โอ๊ย 6 โมงแล้วเหรอเนี่ย ตายละฉันต้องรีบแต่งตัวก่อน เดี๋ยวไม่ทันนายริว” 

แต่งตัวเสร็จ ฉันไม่ลืมที่จะเอาปืนพก ขนาดเล็กซ่อนไว้ในกระโปรงซึ่งมีที่เหน็บปืนอยู่ 

แล้วฉันก็ไปยืนแอบรอนายริวอยู่หน้าบ้าน ซึ่งฉันรู้เวลาออกจากบ้านของนายริวเพราะว่า

คุณพ่อของนายริวนั่นแหละบอกมา

                  “นี่นายริวอิจิ บังเอิญจังเลยนะ”

                  “อืม ฉันจะคิดว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญนะ”

                  “แหมทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ อย่าเพิ่งเบื่อฉันสิ ยังงัยซะเราก็ต้องเจอกันทุกวันอยู่แล้ว นายอย่าลืมสิ ว่าเราเรียนห้องเดียวกัน อยู่ชมรมเดียวกัน บ้านอยู่ติดกันนะ”

                  “นั่นสินะ ชาติก่อนฉันคงไปทำกรรมอะไรไว้ ถึงได้มาเจอกับยัยลิงอย่างเธอน่ะ”

                 “นี่นายหาว่าฉันเป็นลิงเหรอ คอยดูนะสักวันหนึ่งฉันจะทำให้นายมาคุกเข่าขอ

ความรักต่อหน้าลิงอย่างฉันให้ได้”     

                 “นี่เธอตื่นหรือยัง ฝันไปหรือเปล่า”นายริวพูดพลางเอามือมาผลักหัวฉันให้

ออกไปห่าง ๆ อย่างรังเกียจ

                “ชิ นี่นายริวถามอะไรหน่อยสิ”แล้วฉันก็เอาหน้ามาเสนอใกล้ ๆ อีก

                “อะไรอีกล่ะ”

                “ฉันเห็นบ้านนายออกจะรวยขนาดนั้น มีรถตั้งหลายคัน แต่ทำไมนายไม่ให้รถ

ที่บ้านไปส่งล่ะ”

                “ฉันชอบทำอะไรด้วยตัวเอง ไม่ชอบให้ใครมาคอยตามเอาใจด้วย มันน่า

รำคาญ”

               “แล้วทำไมต้องมองหน้าฉันแบบนั้นด้วยล่ะ ฉันไม่ได้ตามนายซักหน่อย”

               “งั้นก็ไปเดินห่าง ๆ ฉันสิ ไป” พูดจบนายริวอิจิก็เอามือมายันหัวฉันออกไปอีก

               “โอ๊ยทำไมนายชอบผลักหัวฉันจังเลย พูดดีดีก็ได้”

               “นี่แหล่ะดีที่สุดแล้ว”

              “เชอะ แล้วอย่ามาง้อแล้วกัน”

แต่ถึงยังงัยฉันก็ต้องตามนายอยู่ดีนั่นแหล่ะ นายริวเอ๊ย แต่เดินห่าง ๆ ก็ได้ เดินตามหลัง

นายอย่างนี้ก็ดีนะ จะได้แอบมองได้นาน ๆ หน่อย แหมแผ่นหลังนายนี่น่าซบจริง ๆ เลย 

ท่าจะอุ่นน่าดู ว้ายคิดอะไรนี่เรา อายจังพอถึงหน้าโรงเรียนแล้วนายริวหันกลับมาพูดกับฉันหลังจากที่เงียบไปนาน

              “นี่ยัยลิง เอากระเป๋าฉันไปเก็บที่ล็อกเกอร์ด้วย นี่กุญแจแล้วรีบไปที่ชมรมด้วย

ล่ะ เธอเป็นเด็กใหม่นะต้องเข้าชมรมตอนเช้า เดี๋ยวฉันจะไปก่อน”

              “นี่จะใช้ฉันแล้วยังมาเรียกฉันว่ายัยลิงอีกเหรอ ถ้าอยากจะให้ฉันทำให้ล่ะก็ ไหน

ลองพูดว่า อายูมิจัง ช่วยเอากระเป๋าไปเก็บให้ฉันหน่อยสิจ๊ะ”

              “รีบเอากระเป๋าไปเก็บซะ ฉันขอสั่งเธอในฐานะ ประธานชมรม เข้าใจ๊”

              “ชิ.. ไปก็ได้ ไม่ต้องมาเบ่งหรอกท่านประธาน” ฉันยื่นหน้าเข้าไปใกล้นายริวอิจิ 

และแลบลิ้นใส่เขาไป ก็เลยโดนนายริวเอามือเขกหัวทีหนึ่ง “โอ๊ย เจ๊บนะไปแล้วไปแล้ว”

 

ถ้าฉันมองไม่ผิด ฉันเห็นนายริวยิ้มด้วยอะ เวลานายยิ้มนี่หล่อจังเลยนะ แต่ทำไมนายถึง

ชอบเก๊กก็ไม่รู้  รีบไปดีกว่าเดี๋ยวนายนั่นโมโหเอาอีก เฮ้อตกลงฉันมาเป็นบอดี้การ์ด หรือ

มาเป็นคนรับใช้นายกันแน่เนี่ย

                ระหว่างที่ฉันกำลังหาล็อกเกอร์ของนายริวอยู่ ก็มีผู้หญิงกลุ่มหนึ่ง ซึ่งถ้าจำไม่ผิดรู้สึกจะอยู่ห้องเดียวกับฉันด้วย
 

               “นี่เธอกำลังทำอะไร"

               “เอ๊ะนี่มันกระเป๋าริวอิจินี่ มาอยู่ที่เธอได้ยังงัย” ยัยคนที่สูงท่าทางเหมือนนาง

แบบ โกรกผมสีชมพูด้วย ถามฉันท่าทางเอาเรื่องน่าดู

               “ก็นายริวอิจิ เขาให้ฉันเอามาเก็บที่ล็อกเกอร์”

               “ต๊าย ไม่จริงอะ ริวอิจินี่นะ ให้เธอเอากระเป๋ามาเก็บที่ล็อคเกอร์เขา”

               “นี่แล้วพวกเธอเป็นอะไรไม่ทราบ ถึงได้มายืนกรี๊ด ๆ แบบนี้อะ ถ้าไม่มีอะไร

แล้วก็ช่วยหลีกไปด้วย ฉันจะไปชมรม”

               “นี่อย่าไปเพิ่งนะ”ยัยคนที่อยู่ข้างๆ ยัยหัวชมพู พูดพลางเอามือผลักฉัน จนหลัง

ชนล็อกเกอร์

                “ไหนบอกมาสิ ว่าทำไมเธอต้องคอยตาม นายริวอิจิด้วย คนอื่นไม่มีให้คบแล้วหรืองัย”

                “ฉันว่าพวกเธออย่ามายุ่งกับฉันดีกว่า ฉันขอเตือนไว้ก่อน” เอาล่ะโวย งานนี้
ได้มันกันแน่คะ

                ยัยหัวสีชมพู ง้างมือจะตบฉัน แต่ฉันจับมือไว้ได้ก่อนแล้วบิดข้อมือยัยนั่นและ

ดัดไปไขว้ที่หลัง แล้วผลักออกไป ยัยสองคนที่เหลือกรูเข้ามาตบแต่ฉันสวนออกไปก่อน 

สรุปเรียบเป็นหน้ากลอง

                “บอกแล้วว่าอย่ามายุ่งกับฉัน วันนี้ฉันไม่มีเวลามาเล่นกับพวกเธอนะ ไว้วัน

หลังค่อยมาต่อแล้วกัน”

                ที่ห้องชมรมตอนเย็น ประธานชมรมเรียกสมาชิกทุกคนเข้าประชุม

                “สมาชิกทุกคนครับ วันนี้ผมมีเรื่องที่จะแจ้งให้ทราบ เนื่องจากเดือนหน้าทาง

โรงเรียนของเราจะมีงานประเพณี และมีการจัดแข่งกีฬา โรงเรียนในเครือทั้ง 5 โรงเรียน 

ดังนั้น ทางชมรมของเราจะต้องซ้อมกันอย่างหนัก เพิ่อคัดเลือกตัวแทน 5 คนไปแข่งขัน

ยูโดในงานกีฬาสัมพันธ์ด้วย ในปีนี้โรงเรียนฟุกุโอกะจะเป็นเจ้าภาพ ซึ่งถ้าเราได้ตัวแทน 

ทั้ง 5 คนที่จะไปแข่งแล้ว เราจะต้องไปเก็บตัวที่ฟุกุโอกะก่อน 1 อาทิตย์ พร้อมกับนัก

กีฬาคนอื่น ๆ ด้วย งานนี้ขอให้ทุกคนตั้งใจฝึกซ้อมให้ดี” โอ๊ยนายริวอิจิเท่ห์เป็นบ้าเลยอะ 

เวลานายพูดเป็นการเป็นงานก็ดูหล่อมากเลย ฉันนั่งเอามือเท้าคาง ดวงตาเหม่อลอย

เพ้อเจ้ออยู่ดีดี ก็เหมือนโดนอะไรหนัก ๆ กระแทกที่หัว

                “โอ๊ย ใครเอาอะไรมาปาหัวฉัน” ฉันร้องโวยวาย พร้อมกับลุกขึ้นตั้งท่าเอา

เรื่อง แล้วฉันก็เห็นคนในชมรม นั่งหัวเราะฉันกันใหญ่

                “พวกเธอหัวเราะอะไรกันอะ”งงคะงง หัวเราะอะไรกันคะเนี่ย

                “นี่เธอ ก็นายริวอิจิ เรียกเธอออกไปทดสอบตั้งหลายที แต่เธอก็ยังเหม่ออยู่ 

เขาก็เลยปาไอเนี่ยใส่เธออะ” ผู้หญิงที่นั่งข้าง ๆ ฉันบอก

                “เหรอ ฉันไม่ได้ยินนี่ กำลังคิดอะไรเพลิน ๆ”

                “อืม ออกไปได้แล้ว นายนั่นอะโมโหร้ายจะตาย ดูสิจ้องหน้าเธอใหญ่แล้ว”

                “ขอบใจนะ”ฉันเพิ่งจะสังเกตุผู้หญิงที่นั่งข้าง ๆ ฉันน่ารักไม่เบาเลยอะ คุ้น ๆ 

เหมือนจะอยู่ห้องเดียวกับฉันเลยนะ ไว้ค่อยกลับมาคุยดีกว่า

                “ฉันเรียกเธอตั้งนานแล้วไม่ได้ยินหรืองัย หลับในหรือเปล่า” น้ำเสียงนายหงุด

หงิดน่าดู

                “เอ่อ คือฉันกำลังคิดอะไรเพลิน ๆ อยู่ ขอโทษด้วยนะคะท่านประธาน” ฉันก้ม

หัวขอโทษนายนั่น (ประชดคะ)

                “ฉันจะให้เธอทดสอบเป็นคนแรก กับรุ่นพี่โยกะนะ เธอพร้อมมั้ย”

                “คะ พร้อมเสมอ” ฉันตอบพร้อมกับยักคิ้วไป 1 ที แต่สายตาที่ส่งกลับมานี่สิ มี

ลำแสงพิฆาตอยู่ ฉันก็เลยรีบก้มหัวให้เขาอีกที (ยอมยอมไปก่อน)

                เอาละ รุ่นพี่โยกะอีกแล้วเหรอเนี่ย  ฉันไม่ออมมือล่ะนะ

                และผลการแข่งขัน อายูมิชนะ 5 ต่อ 3

                “เก่งเหมือนกันนี่ รุ่นพี่โยกะ อะอันดับ 1 ของยูโดฝ่าย หญิงเลยนะ เป็นตัว

แทนไปแข่งทุกปีเลย เธอชนะได้งัยอะ” สาวสวยที่นั่งข้าง ๆ ฉันเป็นคนถามหลังจากฉัน

กลับมานั่งที่แล้ว

                “อืม” ฉันได้แต่ยิ้มรับคำชม เพราะกำลังดีใจสุดสุด ที่เห็นหน้านายริวอิจิ บึ้งสุด

ขีด หึดูถูกฉันไว้มากล่ะสิ ที่นี้เป็นไงล่ะเห็นฝีมือฉันหรือยัง

                “แล้วเธอชื่ออายูมิใช่มั้ย ฉันเคียวโกะนะอยู่ห้องเดียวกับเธองัยจำได้ไหม”

               
                “อ๋อ ว่าแล้วหน้าคุ้น ๆ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ดีใจจังเลยฉันมีเพื่อนแล้ว เราเรียน

ห้องเดียวกัน อยู่ชมรมเดียวกัน แถมยังน่ารักเหมือนกันอีกต่างหาก” อันนี้เข้าข่ายหลงตัว

เองนะเนี่ย

                “เธอนี่ตลกจังเลยนะ อืมขอถามอะไรได้ไหม ฉันเห็นเธอเดินกับนายริวอิจิ 

บ่อย ๆ อะ เธอสองคนกิ๊กกันเหรอ”

                “เปล๊าเปล่า เราสองคนไม่ได้กิ๊กกั๊กอะไรกัน พอดีมันบังเอิญน่ะ บ้านเราอยู่ติด

กัน แล้วฉันมาอยู่เมืองนี้ก็ยังไม่มีเพื่อน พอดีเห็นนายริวอิจิอยู่ใกล้บ้านก็เลยตามติดเขา 

หวังว่าจะเป็นเพื่อนกับเขาน่ะก็เท่านั้น”

                “เหรอ นึกว่าเป็นแฟนกันแล้วซะอีก”

                “ว่าแต่เธอเถอะ ถามฉันแบบนี้เธอชอบนายริวนี่เหรอ”

                “ไม่ใช่หรอก ฉันกับเขาน่ะเป็นเพื่อนกันมาตั้งนานแล้วล่ะ ส่วนแฟนฉันก็คนที่

ยืนอยู่ข้าง ๆ นายริวนั่นไง รองประธานชมรมชื่อคาโต้”

                “อ๋อ ฉันเข้าใจแล้ว แหมแฟนเธอก็หล่อไม่เบานะ เธอก็น่ารักแบบนี้ เหมาะสม

จังเลย”(ได้ข่าวว่าอิจฉานะ)

                “อ้าว มัวแต่คุยกันอยู่นั่นแหล่ะตั้งใจฟังกันหน่อย”

                “สำหรับตัวแทนทั้ง 5 คนที่ได้ลงแข่ง ขอให้มาลงชื่อตรงนี้ด้วย แล้วจากนี้ไป

ขอให้ตัวแทนทั้ง 5 คนตั้งใจขยันฝึกซ้อมเพื่อชัยชนะของโรงเรียนเราด้วย แล้วฉันขอแนะ

นำตัวเลยนะ ฉันชื่อ สึบาสะ ต่อไปฉันจะมาเป็นโค้ชของพวกเธอ” กรี๊ดดโค้ชบ้าอะไรเนี่ย 

หล่อน่าดูเลย ฉันรู้สึกว่าชมรมนี้น่าอยู่ขึ้นเยอะเลย คอยดูนะว่าฉันจะไม่ขาดซ้อมเลยสักวัน

มิน่าล่ะทำไมสาว ๆ อยากเข้าชมรมนี้กันนัก นี่มันชมรมรวมคนหล่อชัด ๆ เลย

---------------------------------------------------------------------------------------------------

จบไปอีก 1 ตอนแล้วค้า ขอกำลังใจให้ไรเตอร์ด้วยนะคะ นิยายเงียบเหงาจังเลย