รักหมดใจยัยบอดี้การ์ดจอมยุ่ง

ลำดับตอนที่ #12 : ขัดจังหวะ

       “อายูมิ ฉันระ”

ก๊อก ก๊อก ก๊อก (อ้ากใครมาขัดจังหวะเนี่ย) นายริวถึงกับเอามือกุมหัวเลย

ทีเดียว

        “เดี๋ยวฉันไปเปิดให้นะ”แล้วฉันก็รีบวิ่งไปเปิดประตูทันที อ้าวคาโต้นั่นเอง

“ริวอิจิล่ะ”            

        “อยู่ข้างในอะ”อ้าวมายืนข้างหลังฉันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย 

“งั้นคุยกันไปแล้วกันนะ”ฉันหันหลังจะเดินกลับเข้าห้อง แต่ทันได้ยินที่คา

โต้พูด

        “มีคนมาหานาย รออยู่ข้างล่าง”

        “ใครเหรอ มาหาดึกดื่นป่านนี้แล้ว”

        “ก็แม่สาวสวยที่ชื่อ มารีน่าไงล่ะ แหมนายนี่เสน่ห์แรงไม่เบาเลยนะ มีสาว

มาหาถึงที่เลย”

        ฉันชะงักเท้าทันที และยืนหูผึ่งแอบฟังอยู่ตรงนั้น

        “จะลงไปหรือเปล่าล่ะ หรือจะให้ฉันบอกว่านอนแล้ว”

        “อืม เดี๋ยวฉันตามลงไปแล้วกัน”

        “อายูมิ ยืนแอบฟังอยู่หรือไง”นายนั่นเขกหัวฉันทีนึง

         “ใคร ใครแอบฟังนาย เปล่าซักหน่อย”

        "หึหึ เปล่าก็เปล่าสิ เดี๋ยวฉันจะลงไปข้างล่างก่อนนะ พอดีมารีน่ามาหาน่ะ”

        “แล้วมาบอกฉันทำไม นายมีสาวมาหาก็ไม่เกี่ยวกับฉันนี่ รีบ ๆ ลงไปเลย

ไป”โอ๊ยหงุดหงิดค่ะหงุดหงิด ยัยรีน่าอะไรนั่น มีเรื่องอะไรนักหนา ถึงได้มาหามืด

ค่ำอย่างนี้

          นี่นายริวก็ลงไปตั้งนานล่ะ ทำไมยังไม่ขึ้นมาอีกนะ จะนอนก็นอนไม่หลับ 

จะลงไปดูดีมั้ยนะ ไม่ได้ไม่ได้ เดี๋ยวนายนั่นจะคิดว่าเราตาม แต่มันเป็นหน้าที่นี่นะ

เราต้องติดตามนายริวอย่าให้คลาดสายตา นี่นายก็ลงไปนานแล้ว ลงไปดูซัก

หน่อยดีกว่า

          เมื่อลงมาถึงข้างล่าง ฉันก็กวาดสายตาไปทั่ว ไม่เห็นมีใครอยู่เลยนี่ แล้ว

นายริวกับแม่รีน่านั่นไปไหนกันนะ อยู่หน้าบ้านหรือเปล่านะ เอ๊ะหน้าบ้านก็ไม่มี 

ไปไหนของเค้านะ นั่นคาโต้เดินลงมาพอดีเลย

          “คาโต้ นายเห็นริวอิจิมั้ย”

  
          “อ๋อ ออกไปส่งมารีน่าเมื่อกี้นี้เอง”

 
          “อ้าวเหรอ ว่าแต่ทำไมต้องไปส่งด้วยล่ะ นี่ก็โรงเรียนของเค้านะ”

          “แหมอายูมิ สุภาพบุรุษอะรู้จักมั้ย นายริวเป็นสุภาพบุรุษจะตาย จะให้

ผู้หญิงสวย ๆ อย่างนั้นเดินกลับที่พักคนเดียวมืด ๆ แบบนี้ได้ไงกัน เอ๊ะ ๆ ๆ อย่า

บอกนะว่าเธอหึง”

          “หึงอะไรไม่มี ทำไมฉันต้องไปหึงด้วย ฉันลงมาหาขนมกินเท่านั้น พอดี

ไม่เห็นใครแล้วก็เลยถามดูเท่านั้นแหล่ะ”ไม่หึงจริง ๆ นะเพียงแต่เป็นห่วงตาม

หน้าที่เท่านั้นแหล่ะ (เออจะเชื่อนะ:ผู้แต่ง)

           นายคาโต้ขึ้นไปล่ะ แล้วฉันจะเอาไงดีเนี่ย ตามออกไปดูหน่อยดีกว่า 

แล้วฉันก็รีบวิ่งออกไปตามทางที่ไปบ้านพักของพวกเด็กฟุกุโอกะ แล้วฉันก็ได้

พบกับคนที่ฉันกำลังตามหา นั่นนายริวนี่กำลังเดินคุยอยู่กับแม่รีน่าอยู่พอดี มี

อะไรคุยกันนักหนานะ เฮ้ย จู่จู่ยัยรีน่าก็ดูเหมือนจะสะดุดอะไรซักอย่างแล้วล้มลง

ไปทับตัวนายริวแถมยัง อี๋ยปากของยัยนั่นดันไปชนกับแก้มนายริวอีก ว้ากม่าย

ยอมม่ายยอม  ฉันต้องทำอะไรซักอย่างแล้ว แล้วฉันก็มองหาอะไรใกล้ ๆ มือ

แถวนี้ นี่ไงได้แล้วคิดว่าต้องเป็นผลไม้อะไรซักอย่างที่ตกลงมาเน่าแล้ว แล้วฉันก็

จัดการส่งมันไปลงที่หัวยัยรีน่าทันที

           “อุ๋ยว้าย อะไรนี่”ได้ผล ยัยนั่นลุกขึ้นจากตัวนายริวทันที แล้วยืนปัดหัว

ซึ่งดูจากสภาพมันคงจะเละเต็มหัวแล้ว อิอิ

          “เดี๋ยว ผมว่าคุณรีน่ารีบเข้าไปในบ้านอาบน้ำเถอะครับ สกปรกหมดแล้ว”

  
          “ต้องมีใครแกล้งรีน่าแน่ ๆ เลยค่ะ ไม่อย่างนั่นลูกบ้านี่มันไม่ลงใส่หัวรีน่า

แน่นอน เพราะเราไม่ได้ยืนอยู่ใต้ต้นไม้นะคะ”

         “งั้นรีน่าเข้าบ้านก่อนนะคะ แล้วเจอกันค่ะ”ยัยรีน่าเดินเข้าบ้านไปล่ะ ฉัน

รีบกลับก่อนดีกว่า ก่อนที่นายริวจะรู้ว่าฉันเป็นคนทำ

         “หยุดอยู่ตรงนั้นแหล่ะ แม่ตัวยุ่ง"

---------------------------------------------------------------------------------------

อิอิ นายริวก็ยังไม่ได้บอกซักที ดันมีคนมาขวางซะนี่

เอว่าแต่ อายูมิจะทำไงนะ ดันไปแกล้งแม่รีน่าซะงั้น

ขอบคุณแฟน ๆ ที่ยังติดตามกันอยู่นะคะ