คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Secret of love ความลับแห่งรัก[6]
Secret of love ความลับแห่งรัก[6]
“สวัสดีครับ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น เรียกทุกคนที่มั่วแต่ตกตะลึงให้หันไปมอง “ทุกคนคงจะแปลกใจกันใช่ไหมครับว่าทำไมผมถึงจัดงานนี้ขึ้นมา ทั้งที่ปกติแล้วผมไม่เคยจัด”
ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เคยจัด แต่เขาก็จะมีคนช่วยจัดงานขอบคุณต่างๆอยู่เสมอ และยังมีภรรยาและลูกของเขาอีกคนที่คอยไปงานแทน...แม้จะเป็นเมื่อก่อนก็เถอะ
“สาเหตุที่จัดงานนี้ขึ้นมา เพราะผมกับเพื่อนที่สนิทด้วยกันอีก11 ซึ่งที่เป็นที่รู้กันอยู่แล้วว่าเราทั้ง 11 คนได้ทำธุรกิจร่วมกัน และรู้จักกันมานานมาก...” เขาเว้นวรรคไม่อึดใจหนึ่งก่อนที่จะเอ่ยต่อ “เพราะพวกเราต้องการที่จะให้..” เขาเงียบไปอีกครั้งก่อนที่จะมีเสียงคนเดินขึ้นเวทีจากด้านหลังหลายฝีเท้า
“ทุกคนเป็นบ่อพลังงานของเราไงล่ะ!” ยังที่ไม่ทันที่เขาจะเอ่ยจบ ร่างท้วมก็เดินมาใกล้เขา พร้อมแย่งไมค์ออกจากมือ ทำให้ทุกคนต่างพากันหัวเราะคิกคักราวกับมันเป็นเรื่องตลก ที่มีคนอ้วนแต่งตัวเหมือนพ่อมดเดินขึ้นมาบนเวทีแล้วพูดเรื่องอะไรก็ไม่รู้
“พวกนั้นไม่อยู่ที่นี่ใช่ไหม?”มินโฮพึมพำกับตัวเอง แต่ร่างบางที่ยังคงยืนมองนาฬิกานั้นอยู่อีกฟากหนึ่งของงานได้มีปฏิกิริยาโต้ตอบโดยการพยักหน้าช้าๆ และพึมพำในลำคอว่า
“อืม”
“คังอิน พวกนั้นไม่อยู่ที่นี่...” ร่างบางขยับไปใกล้ร่างท้วมแล้วกระซิบข้างหู ร่างท้วมยิ้มอย่างพอใจก่อนจะหันไปพยักหน้าให้คนทั้ง 10 คนที่เป็นทั้งเพื่อนและลูกน้อง
.......................................................................................
“เมื่อไหร่จะมาน้า” ร่างสูงบ่นงืมงำกับตัวเอง พลางเดินวนเวียนอยู่หน้าทางเข้างานเพราะกำลังรอใรใครบ้างคนอยู่
“จะเอ๋! เซฮุน”
“เฮ้ย! ตกใจหมดเลยคะ เอ้ย ฮยองดิโอ” ร่างที่บางกว่าทำท่าเหมือนจะงอน ดีนะเนี่ยที่ยั้งปากได้ก่อนไม่งั้น มีเรื่องแน่
“ห้ามเรียกเราแบบนั้นนะ แล้วนี่มายืนวนไปวนมาทำไมอยู่หน้างานน่ะ รอใครอยู่เหรอ?” ร่างบางถามพร้อมทำตาโตๆอย่างใคร่รู้ ทำให้คนตัวสูงลูบท้ายทอยด้วยความเขิน
“อ่า...” จะบอกออกไปได้ไงล่ะว่ารอฮยองอยู่ แค่คิดก็เขินแล้ว >///<
“ว่าไง รอใครอยู่” ร่างบางกระแซกถาม ทำให้ร่างสูงหน้าแดงยิ่งไปอีก ดีนะที่เป็นทีมืดไม่งั้นอายเขาตายเลย
“เออ....รอลู่ฮานอยู่นะครับ” ขอโทษนะลู่ฮานที่เอานายมาอ้าง”แล้วฮยองล่ะครับ...รอใคร?”
“เออ..คือ” ร่างบางอึกอักพลางหลบสายตาของร่างสูงที่จ้องมาเพราะรอคำตอบ
“เขาใช่ไหม?” ร่างสูงถามไปด้วยน้ำเสียงที่ผิดหวัง เพราะเขารู้ดีอยู่แล้วว่าร่างบางมีใจให้กับเขาคนนั้น
“อะ อืม” ร่างบางตอบแล้วก้มหน้ามองเท้าตัวเองและเม้มรีมฝีปากเข้าหากันอย่างเครียดๆ โดยหารู้ไม่ว่าคนที่อยู่ตรงหน้าเห็นปฏิกิริยาอย่างนั้นทำให้เขาอดเศร้าระคนแค้นไปด้วยไม่ได้
เพราะว่าเขาคนนั้นไม่เคยสนใจฮยองของเขาเลย ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเข้าเฝ้ามาคนคนนี้มาตลอด คอยอยู่เคียงข้าง คอยดูแล คอยเอาใจใส่ แต่เขาคนนี้ โดคยองซูคนนี้ ไม่คิดที่จะหันมามอง....กลับเอาแต่เฝ้ามาไอ้นั้น! มันที่จ้องแต่ทำลายฮยองผู้น่ารักของเขา เขาเกลียดมัน!
ร่างสูงมองไปยังร่างบางที่ตอนนี้ยืนพิงเสาไฟอยู่ เพราะกำลังเฝ้ารอเขาคนนั้น
“ฮยอง”
“หืม” ร่างบางส่งเสียงตอบกลับมา แต่ยังคนยืนพิงเสาไฟและจ้องมองไปยังประตูหน้าบ้านอย่างใจจดใจจ้อ ที่ฮยองของเขาตั้งใจรอขนาดนี้ เพราะไม่ได้เจอคนคนนั้นนานแล้วสินะ
“เข้าไปในงานกันเถอะครับ เดี๋ยวเขาก็มา”
“แต่....” ร่างบางพยายามจะแย้ง เพราะเขาอยากเป็นคนแรกที่ได้เจอคนคนนั้น
“เถอะครับ” ร่างสูงเอ่ยอย่างขอร้อง
“แล้วลู่ฮานล่ะ” ร่างบางยังพยายามจะยื้อ
“ไม่เป็นไรครับ ตอนนี้เข้าไปในงานก่อนเถอะครับ”
“ก็ได้” ร่างบางหันกลับมายังร่างสูงที่ยืนกอดอกมองมาทางเขาอยู่
กรี๊ดดดด!!!! อ๊ากกกกกก!!!
“เกิดอะไรขึ้น!”
ไรท์เมี๊ยวขอแจม
ไรท์หายไปนาน คิดถึงกันบ้างไหมเอ่ย คือช่วงนี้งานมะรุมมะตุ่มค่ะ เลยยุ่งๆ ไม่มีไรพูดถึงมาก อย่าลืม!
เม้น+ติดตามกันนะค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันค่ะ
โด้เม้มรีมฝีปาก(?) นี่มันคิดไม่ตกหรืออยากกินไรกันแน่เนี่ยโด้!
ความคิดเห็น