คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : [Fic Exo] New Year's Day it is the death 9 End
The game overlaps the game
“เอาล่ะ....หลังจากที่นอกเรื่องไปนาน ตอนนี้ก็ได้เวลาแล้ว เรามาเคาท์ดาวน์พร้อมกันดีกว่านะ...ดีไหม” ชานซองเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่แลดูจะเอ็นดูแต่แฝงไปด้วยความเย็นยะเยือก “พวกนายทุกคนตอนที่ฉันนับถอยหลัง 1-10 นายจะต้องหาที่ซ่อนจากนักฆ่าซึ่งนั้นก็คือเพื่อนของพวกนายเอง พวกนายไม่มีทางรู้หรอกว่า...ใครคือหมากสำคัญที่ฉันวางไว้..”ทั้งหกมองหน้ากันเลิ่กลั่กและเริ่มมีความไม่ไว้วางใจกัน จะมีก็เพียงแต่ดิโอและไคเท่านั้นที่นั่งก้มหน้าหลยสายตาคนอื่นอยู่
“จงหาอุปกรณ์ที่จะป้องกันตัวเองจะคนอื่น...อย่าลืมนะเกมนี้จะต้องไม่มีคนเหลือสองคน...อย่าลังเลที่จะลงมือ อย่าลังเลที่จะฆ่า!! ฮ่าๆๆๆ และภายในลานแห่งนี้จะไม่มีใครอดออกไปได้ ถ้าพวกนายกล้าเยื้องกรายออกจากเขตนี้...พวกนายจะไม่ได้มีลมหายใจให้เปลืองออกซิเจนแน่ ฮ่าๆๆๆ จงระวัง!! เวลาเริ่มนับถอยหลังแล้ว....”แต่ยังไม่ทันที่ชานซองพูดจบ ภายในจอนั้น ชายคนที่ยืนอยู่ข้างๆกับวิ่งเข้ามาแทงชานซองจากด้านหลัง ชานซองพยายามดึงผ้าคลุมออก ผ้าคลุมที่คลุมหน้าชายหนุ่มอยู่หลุดออกมา เผยให้เห็นใบหน้ากลมแก้มป่อง
“ซิ่วหมิน!!” เซฮุนตะโกนออกมาไม่ใช่เพราะความดีใจแต่เพราะความกลัวมากกว่าที่ซิ่วหมินยังไม่ตาย ก่อนที่จะหันมองรอบๆพบว่า ตอนนี้ทุกคนกำลังยืนขึ้นและถอยหลังออกมา
“พะ พวกนาย รู้ตั้งแต่เมื่อไร”
“พวกเรารู้ตั้งนานแล้วละเซฮุนว่านายเป็นคนบงการของเรื่องทั้งหมด” คริสเอ่ยออกมา
“ฮ่าๆๆ แหมอุตส่าห์นั่งคิดแผนการฆ่าพวกเราและไอดอลวงอื่นๆมาเป็นปีเลยนะ” เทาพูดพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้ๆและจับคางของเซฮุน
“หึ ขอบใจนะที่ทำให้แผนเราสำเร็จมากยิ่งขึ้น หึ” เลย์เอ่ยก่อนจะหยิบตะปูออกมา “อ่อ และขอบใจด้วยรูปที่นายเป็นคนสั่งวาดนะ มันช่วยสร้างแรงบันดาลใจในการคิดวิธีการฆ่าคนอื่นได้แบบเฉียบขาด ตาย! รวดเดียว”
เซฮุนเหงื่อแตกพลั่ก พยายามตะเกียกตะกายหนีออกจากวงล้อม แต่พอหนีไปได้ไม่เท่าไหร่ก็พบชายชุดดำที่คลุมหน้าเอาไว้และเปิดผ้าคลุมออกมาทำให้เซฮุนถึงกับอึ้งนั้นก็คือกับแบคฮยอนและเฉินที่เดินมาขวางทางเขาไว้
“ปะ เป็นไม่ได้ นะ ในเมื่อฉันเห็นกับตาว่านาย...”
“ตายแล้วนะเหรอ ฮ่าๆๆ มันจะไปยากอะไร อาศัยเลือดหมูนิดหน่อยแอ็กติ้งนิดๆจากแบคฮยอนและพี่ซูโฮก็ทำให้นายตายใจแล้ว เนาะแบคฮยอน” เฉินเอ่ยก่อนจะพยักเพยินไปทางแบคฮยอนที่ตอนนี้กำลังลูบแขนตนเองอยู่
“ช่ายยยย โดยเฉพาะเบาะที่วางไว้ข้างล่างนะ มันนิ่มมากกกกก แต่ติดตรงที่ไอ้หนามบ้านี้มันเหมือนของจริงไปหน่อยเลยทำให้ฉันเจ็บๆคันๆ” แบคฮยอนว่าก่อนจะเริ่มเกาอีก
“แต่เพราะนาย ทำให้เราผิดแผนไปหน่อย ที่นายฆ่าลู่หาน....”ชานยอลเอ่ยออกมาอย่างเศร้า
“นี่มันเรื่องอะไรกัน...ทำไม ทำไม!!” เซฮุนได้แต่กรีดร้องด้วยความกลัวบวกกับความไม่เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น
“มันก็คือแผนซ้อนแผนไงล่ะ” ซิ่วหมินกำลังเดินตรงมาทางเซฮุน ส่วนคนอื่นๆแยกย้ายไปเล่นกับอุปกรณ์ของตัวเอง
“อยากฟังไหมล่ะ....เรื่องมันเป็นมายังไง” เฉินพูดก่อนจะเริ่มเล่า...
“พวกฉันวางแผนไว้ตั้งนานแล้วว่า ฉันจะฆ่าไอดอลทั้งหมดรวมทั้งนายด้วย..สาเหตุที่ต้องฆ่านายก็เพราะ...ถ้าไม่ฆ่านายตั้งแต่ทีแรกนายก็จะมาฆ่าพวกเรา จนในที่สุดที่นายคิดแผนออกมาว่าจะฆ่าเหล่าไอดอลในวันนี้ วันปีใหม่ วันดีๆเราก็เลยสืบนิดสืบหน่อยก็รู้ว่านายกำลังจะฆ่าพวกเราทุกคน เราเลยเตี๊ยมกันไงล่ะ ฮ่าๆๆๆ พวกฉันสมควรที่จะได้รับรางวัลไหมล่ะ แต่น่าเสียดาย นักสืบของเรา ลู่หานดันตายไปเสียก่อน....แต่ก็ดีแล้วละส่วนแบ่งจะได้เพิ่ม” เฉินหยุดพูดไปแค่นั้นก่อนจะส่งให้เทาซิ่วหมินเล่าต่อ
“นายก็รู้นี่ว่าการฆ่าไอดอลในวงการเกาหลีมันได้เงินเยอะมาก แต่ถ้าทีมนายหมดไปทีมฉันก็จะได้เงินเยอะ ว้าวววว พวกฉันเบื่อกับการเป็นไอดอลแล้วล่ะ เบื่อจริงๆ อืม....รู้ไหมเหลือนายแค่คนเดียวเองนะ ที่เป็นไอดอลลอยนวล อืม....นายจะตายแบบไหนดีล่ะ เอารวมมิตรดีไหม หืม” ซิ่วหมินถามพลางเอามีดลูบหน้า
“ปล่อยฉันไปเถอะ นะ” เซฮุนเอ่ยขอร้อง ซิ่วหมินไปสนใจก่อนจะหันไปส่งซิกให้ทุกคน
“รูปฉันเหรอ เล็บหลุดงั้นเหรอ หึๆ จัดให้” ซิ่วหมินว่าก่อนจะนำคีมที่ชานยอลยื่นมาให้มาดึงเล็บนิ้วของเซฮุนออก
“ไม่!!!!!!! อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!”
เล็บหลุดได้ 5 นิ้วกว่า แต่ยังที่เซฮุนไม่ทันจะได้ร้องปลดปล่อยความเจ็บปวดเลย์ก็เอาตะปูมาตอกขาของเซฮุนทันที่ เลย์ยิ้มอย่างเย็นๆก่อนจะก้มลงไปกอดเซฮุนไว้แนบอกพร้อมกับเอ่ยว่า “จุ๊ๆๆ อย่าร้องนะคนดีเดี๋ยวเอาน้ำให้กินนะ ซูโฮเอาน้ำมาหน่อยน้ำร้อนๆหน่อยนะ เซฮุนเขาเป็นคนขี้หนาวนะ” ซูโฮพยักหน้ารับก่อนจะนำกะละมังที่มีควันลอยขึ้นบงบอกถึงอุณหภูมิได้อย่างดี
“กินเบาๆนะเดี๋ยวร้อน” เซฮุนพยายามเบือนหน้าหนี เลยทำให้เลย์โกรธ
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ร้อนนนนนนนนนนนน ช่วยด้วยยยยยยยยยยยย”
“เห็นไหทบอกแล้วว่าให้ทานดีๆ ดูสิหกรดตัวหมดเลย” เลย์ยิ้มก่อนที่จะลุกขึ้นเดินออกไปปล่อยให้คนอื่นมาจัดการต่อ
“นี่ๆ เซฮุนจ้ะ เจ็บมากไหมโธ่ๆ” ดิโอเอ่ยพลางลูบหัว “นี่พวกเราเห็นใจนายนะ เราจะให้นายเลือกว่าจะให้ใครฆ่านายระหว่าง พี่คริสกับชานยอล” ด้วยความที่เซฮุนลืมไปว่าตัวเองวาดการตายของชานยอลยังไงเลยตอบออกไปว่าเลือกชานยอลเพราะถึงจะเลือกไม่เลือกเขาก็ต้องตายอยู่ดี
“ชานยอลจ้ะ มานี่เร็ว” ชานยอลกวักมือเรียกชานยอลหย็อยๆ
ชานยอลเกินมาพร้อมหับขวานในมือ ยังไม่ทันที่เซฮุนจะได้ลืมตา(เพราะร้อนจากโดนลวก) ชานยอลเงื้อมือสุดแรงก่อนที่จะได้ยินเสียงดัง โผละที่เซฮุนไม่มมีวันได้ยิน....
เพราะมันคือเสียงสมองของเขาเองที่แตก.....
การตายของเซฮุนเป็นเวลา 00.26 พอดี (ที่ชานซองทอยลูกเต๋าไว้)
The End
จบเหอะ -*-
ไรท์เมี๊ยวขอแจม
จบๆไปเหอะฟิคนี้ = = ยิ่งแต่งยิ่งมั่ว โว้งงตัวเอง ช่างเหอะๆ ปล่อยๆมันไป รอตั้งรับบาทาของเหล่ารีดเดอร์....
หง่า....ก็เราหาบทสรุปไม่ได้ เลยแต่งออกมาแบบนี้เลย โมโห -*- ไม่ได้ไปเคาท์ดาวน์ เซ็ง
ก็รออ่านเรื่องหลักกันนะค่ะ ^^ รออ่านทุกเม้นค่ะ
ความคิดเห็น