คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Secret of love ความลับแห่งรัก[12]
Secret of love ความลับแห่งรัก [12]
ภายในห้องที่มืดสลัวชายหนุ่มทั้ง 10 คน นอนแผ่หล่าอย่างหมดสภาพเหมือนเพิ่งผ่านเหตุการณ์ที่เลวร้ายมา เสื้อผ้าหลุดหลุ่ยและมีรอยเขม่าควันเกือบทุกคน
คริสเหมือนจะรู้สึกตัวเป็นคนแรก เขาลุกขึ้นมานั่งเอาหลังพิงผนังอย่างเหนื่อยอ่อน ทำไมถึงเหนื่อยอย่างนี้นะ เขาคิดพลางมองไปรอบๆตัว
ภายในห้อง เต็มไปด้วยเด็กหนุ่มอีกเก้าคนที่ก็มีสภาพเช่นเดียวกันกับเขา ภายในห้องถ้ามองในที่มืดจะเหมือนกับห้องอะไรสักอย่างที่เหมือนกับว่าเอาไว้ทำพวกศาสนพิธีของศาสนาคริสต์ คริสลุกขึ้นยืนและเริ่มเดินสำรวจแต่สายตาก็ดันไปสะดุดเข้ากับร่างบางที่นอนอยู่มุมโซฟา
ทำไมคุ้นตาจังเลย เขาคิดแล้วเริ่มเดินเข้าไปใกล้ๆ ร่างบางนั่น พอยิ่งเดินเข้าไปใกล้ ก็เหมือนกับมีภาพซ้อนทับ
“เลย์!” คริสเผลอตะโกนสุดเสียง ทำให้ร่างบางสะดุ้งตื่นขึ้นมา
ร่างบางผุดลุกขึ้นนั่งทันที ทำให้คริสตกใจยิ่งกว่าเก่าเพราะคนคนนี้คือคนที่ด่าเขาไว้นี่ ทำไมช่างคล้ายกันเหลือเกินนะ คริสได้แต่คิด แล้วเดินผละออกมาจากตรงนั้น
ทำให้ร่างบางงงยิ่งกว่าเดิม ว่าตัวเองมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน แล้วยังจะคนคนนั้นอีก คนไม่มีมารยาท! พอคิดมาถึงตอนนี้ก็ทำให้ร่างบางฉุนกึกทันที เลยได้แต่ลุกขึ้นนั่ง แล้วพลางมองสำรวจรอบห้องเหมือนกับคริสเหมือนกัน
“นี่ นาย....นาย นายนะ!” ร่างบางตะโกนสุดเสียงทำให้คริสหันหลังกลับไปมอง แล้วก็ทำหน้างงๆ เมื่อคนที่ทำอวดเก่งใส่เขาเมื่อหลายชั่วโมงก่อน บัดนี้กลับทำหน้าอ้อนวอนเหมือนลูกแมวที่กำลังจะตกน้ำ กำลังร้องเหมียวๆให้เขาช่วย
“มีอะไร?” คริสถามกลับไป
“มาพยุงฉันหน่อยสิ เออ...ฉันลุกขึ้นยืนไม่ไหว คะ คือว่า ฉันหิวน้ำ (.///.)” ร่างบางบอกพลางก้มหน้าหงุดๆด้วยความเขินอาย แล้วใครมันจะไ ม่เขินบ้างล่ะ หล่อซะขนาดนั้น! (อ้าว)
อีชิ้งได้แต่ก้มหน้าไม่กล้าเงยหน้าสบตาชายหนุ่ม ทำให้คริสมองท่าทีขำๆนั้นด้วยแววตาเจ้าเล่ห์สงสัยต้องแกล้งสักหน่อยมั้ง
“ย่าห์ นายทำอะไรเนี่ย!” อีชิ้งเผลอตะโกนออกมาเป็นภาษาจีน ทำให้คริสที่กำลังอุ้มคนร่างบางพาดอยู่บนบ่า ขมวดคิ้วคิดหนักยิ่งกว่าเดิม ทำไมเหมือนกันขนาดนี้นะ ทั้งท่าทาง ลักษณะแล้วยังพูดภาษาจีนได้ด้วย แต่ก็คงจะมีแต่นิสัยเท่านั้นแหละที่ไม่เหมือนกัน มันคงไม่บังเอิญขนาดนั้นมั้ง คริสได้แต่ครุ่นคิด ส่วนคนตัวเล็กกว่าได้แต่โวยวายอย่างเงียบๆ เพราะกลัวว่าคนอื่นๆจะตื่นกัน
“เงียบๆน้า ฉันไม่พิศวาสนายหรอก” ร่างสูงตอบไปพลางเดินอุ้มคนตัวเล็กกว่าเดินหาประตูรอบห้อง แต่...ไม่มี?
“นาย ปล่อยฉันลงได้แล้ว!” พูดจบคริสก็วางร่างบางลงอย่างเบามือ “ทำไมมันไม่มีประตูเลยล่ะ?” อีชิ้งถามคริส คริสทำหน้างุนงงอยู่สักพักหนึ่งก่อนจะแบนหน้า กวาดสายตาไปมองอีกแปดคนที่เหลือ
“ลองปลุกพวกเขาดูมั้ย?” อี้ชิงถามคริส คริสได้แต่พยักหน้าเหมือนเห็นด้วย ก่อนจะได้ยินเสียงหวานที่กำลังจะเดินอย่างทุลักทุเลไปปลุกคนพวกนั้นถามว่าอีกว่า “ว่าแต่...นายชื่ออะไรเหรอ ฉันชื่อ จางอี้ชิง เรียกเลย์ก็ได้ เออ แล้วไม่ต้องคิดว่าฉันจะยกโทษให้นายนะ นายยังไม่ขอโทษฉันเลย”
คริสได้แต่ส่ายหน้ากับความเอาแต่ใจของคนตรงหน้า ยิ่งมองก็ยิ่งเหมือน ชื่อก็ยังเหมือนกันอีก อ่า จะคิดถึงคนใจร้ายนั้นอีกทำไมเนี่ย คริสสะบัดหัวเบาๆ ก่อนจะเอ่ยออกไปว่า “ฉันชื่อ อู้อี๋ฟาน เรียกคริสก็ได้” พอได้ยินชายหนุ่มแนะนำตัว ร่างบางก็หน้าซีดเผือด คริสสังเกตเห็นจึงเอ่ยปากถามออกไป “นาย เป็นอะไรหรือเปล่า?”
“ปะ เปล่า” ร่างบางตอบไปด้วยน้ำเสียงมีพิรุธ ทำให้คริสหรี่ตามองก่อนที่เลย์จะเอ่ยตัดบทไป “มะ มาช่วยฉันปลุกคนพวกนี้ก่อนดีกว่า จะได้ถามพวกเขา ว่าเรามาอยู่ที่นี่กันได้ยังไง”
คริสทำหน้ากวนๆแบบนิ่งๆในฉบับของเขา ก่อนจะแยกไปปลุกคนอื่นๆ ทำให้เลย์ได้แต่มองแล้วถอนหายใจอย่างโล่งอก
“ฮู่ว์ เกือบไปแล้วไหมเรา อู๋ฟานพี่จำเป็นจริงๆ”
ไรท์เมี๊ยวขอแจม
อ่า คือว่า มาเร็วก่อนกำหนด > < ก็ทีแรกกะจะตั้งใจหลังผ่านวันพ่อ ช่วงนี้เลยว่างๆ(?) ก็เลยเปิดคอมพ์มานั่งจิ้มๆๆ ตาลีตาเหลือกยุนี่ไง 0.,0
ก็เอาเป็นว่า ขอบใจที่เข้ามาอ่านเน้อ -3- ตอนนี้กินองุ่นยุแหละ กินด้วยกันม่า? *แจ๊บๆๆ*
ความคิดเห็น