คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Secret of love ความลับแห่งรัก[10]
Secret of love ความลับแห่งรัก[10]
“หยุดเลยทั้งสองคน!” ร่างป้อมที่เงียบมานานเอ่ยขึ้น
“....” ทำให้ทั้งสองหยุดพูดและหันมามองที่เขาเป็นตาเดียว
“เออ...ว่าแต่นายใคร แล้วทำไมต้องมาช่วยฉันด้วย”จงอินเอ่ยถามขึ้น
“ใช่ แล้วนายหาเลือดมาจากไหนแล้วอีกอย่าง....”แพคยอลเงียบไปไม่พูดต่อ
“อะไร?” ร่างป้อมถามขึ้น
“ทุกคนตายไปหมดแล้ว” ร่างบางตอบไปด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ และย้อนคิดไปก่อนที่จะเข้ามาในห้องจัดงาน
.
.
.
กรี๊ดดดด!!!! อ๊ากกกกกก!!!
“เสียงอะไรน่ะ”
ชายหนุ่มร่างเล็กที่กำลังเดินเตร่ดเตร่อยู่บริเวณสระน้ำของบ้านเอ่ยขึ้น เมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องดังขึ้น
“เสียงมามาจากห้องจัดงานนี่”
ร่างเล็กก้าวเท้ายาวๆไปตามทางเดินหินที่ทอดยาวเข้าสู่ตัวบ้าน เกิดเรื่องอะไรหรือเปล่านะ? ร่างบางคิด
พอเข้ามาถึงในตัวบ้าน ทุกอย่างเงียบสนิท ไม่มีแม้แต่เสียงพูดคุย ร่างบางเดินมาถึงชั้นสองของบ้านก็ต้องตกใจสุดขีด เมื่อเห็นร่างผู้คนนอนตายเกลื่อนเต็มพื้น รอยเลือดแดงฉาน แต่ร่างบางยังไม่หยุดอยู่แค่นั้น เขาเดินเข้าไปเรื่อยๆจนถึงห้องที่จัดงาน
ภายในห้องเต็มไปด้วยชายชุดดำ 10 คน ที่กำลังทำอะไรสักอย่างเหมือนในหนังแวมไพร์ที่เขาเคยดู ใช่! คนพวกนั้นกำลังดูดเลือดทุกคนอยู่
“เฮ้ย!” ร่างบางเผลอตะโกนออกไปสุดเสียง ทำให้ชายชุดดำ 10 คนและอีกสามคนที่ยืนอยู่บนเวที หันมามองที่เขาอย่างพน้อมเพรียงกัน
“นั่นมัน!” ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างคนร่างท้วมร้องทัก และชี้นิ้วมาทางเขา ทำให้ร่างบางตกใจ และรีบวิ่งหนี
ร่างบางวิ่งยังไม่ทันเท่าไหร่ก็โดนดักหน้าไว้ซะก่อน ทำไมวิ่งเร็วอย่างนี้น่ะ หายตัวได้หรือไง ร่างบางคิด แต่ยังคิดไม่ตกร่างบางก็โดนลากกลับเข้าไป
“แพคยอลใช่ไหม?” คนร่างท้วมๆถามเขา
“ชะ ใช่ พวกนาย ยะ อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉันกลัวแล้ว” ร่างบางตอบด้วยน้ำเสียงหวาดกลัว เพราะทุกสิ่งทุกอย่างในห้องนี้เต็มไปด้วยเลือด ผู้คนมากมายพยายามส่งสายตาอ้อนวอนมาทางเขา เพื่อต้องการที่จะให้ช่วย
“ทำไงดี มินโฮ เด็กคนนี้รู้ความลับของเราแล้ว แล้วอย่างนี้แผนที่เราวางไว้ล่ะ” ร่างท้วมหันไปขอความเห็นของคนตัวสูงที่ยืนอยู่ข้างๆเขา ที่กำลังคิดไม่ตกอยู่เหมือนกัน
“ผมคิดว่าต้องทำให้เขาเป็นเหมือนพวกเราครับ”
“คิดอย่างนั้นเหรอ เฉิน” ร่างท้วมหันไปถาม
“ครับ”
“นายคิดว่ายังไงล่ะ มินโฮ..”
“นายจะทำอะไนก็เรื่องของนาย คังอิน ฉันทำให้นายได้แค่นี้”
“เฮ้อ จัดการเลย” ร่างบางเหมือนจะรู้ชะตาตัวเอง พยายามจะตะเกียกตะกายหนีออกจากวงล้อมผู้ชายทั้งสิบคน แต่ก็ไม่สำเร็จ
“ฉันทำให้นายได้แค่นี้ เพราะว่านายก็เคยดีกับฉัน” เฉินก้มลงกระซิบที่ข้างหูของแพคยอล ก่อนจะฝั่งเขี้ยวลงที่คอขาวของเขาทันที
“ไม่!!!”
ร่างบางหยุดคิดแค่นั้น ก่อนจะทุรดเข่าลงและร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใคร เป็นอย่างนี้นี่เอง
“ห้ามบอกพวกเขานะ แพคยอล”
ร่างบางเหมือนได้ยินเสียงของคนคนนั้นลอยแว่วเข้ามาในหู
“ไม่อย่างนั้น นายต้องตาย!”
เฮือก!
“แม่งเอ้ย! นี่มันสุสานคนตายชัดๆ นี่มันเรื่องอะไรว่ะเนี่ย!” จงอินสบถอย่างหัวเสีย แทนที่จะได้สิ่งนั้น กลับมาต้องเจอเรื่องราวประหลาดๆ
“ฉันชื่อ ซิ่วหมิน ฉันมารับพวกนาย”
“ห๊า/เอ๋” ทั้งสองเอ่ยพร้อมกัน แต่ยังไม่ได้พูดอะไร ร่างทั้งสองก็ล้มลงไป
“ฉันไม่ฆ่านายเท่าไหร่ก็ดีแล้ว คิม จงอิน!”
ไรท์เมี๊ยวของแจม
เออ...นี่ฉันแต่งอะไรไปเนี่ย!! งงมากกกก แต่งเอง อ่านเองแล้วก็งงเอง ก็เพราะพ่อแม่และพี่สาวกินลาบน้ำตกแน่ๆเลย -3- กลิ่นงี้หึ่งเลย อ้าว บอกรากเง้าตัวเองซะงั้น ไรท์เป็นคนอิสานเด้อค่าเด้อ แต่ตอนนี้เข้ามารับการศึกษาที่กรุงเต้บ อิๆ =.,= อายุอานามบ่ต้องถาม ดูจากในรูปเอิ๊กๆ แล้วฉันมาพล่ามอะไรเนี่ย พรุ่งนี้เป็นวันที่ไรท์กลัวมาก เพราะมันเป็นวันเกรดออก อ่อยกลัว U_U
ใครดูรากบุญยุมั้ง? หนุกมากเบย ไรท์ชอบพี่กอล์ฟ >///<
รักคนอ่านค่าาา จ๊วฟฟฟฟฟฟ (_ _)
ความคิดเห็น