คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6
เ้าวันรุ่ึ้นพอมาถึที่ทำาน อเหมยแ้หัวหน้าทันที
“พี่วัะ สิ้นเือนเหมยอลาวันันทร์หนึ่วันนะะ พอีะลับบ้าน่าัหวั” วัาเป็นหัวหน้าแผนที่อเหมยทำานอยู่
“อ่อ ไ้สิ ลับไปเยี่ยมพ่อแม่เหรอ” ไม่บ่อยนัที่อเหมยะลาาน ารลาเลย่าย ไม่โนัถามอะไรมา
“ใ่่ะ”
“่วนี้หน้าผลไม้นี่นา อย่าลืมหิ้วมาฝานะ” วัาพูิล
“ไ้่ะ เี๋ยวเหมยเอามัุมาฝา”
“ทุเรียน้วยไ้ไหมเหมย” ูนหันมาสมทบ
“ทุเรียนพีู่น้อับรถไปเอาเอแล้วละ่ะ เหมยนั่รถู้แบมาไม่ไหว” ทุเรียนลิ่นเบาะที่ไหน ารนั่รถสาธาระ้อมีวามเรในที่ร่วมโยสาร้วย
“ฮ่า ๆ โอเ ๆ” ูนหันลับไปทำาน่อ
“ะลับไปบอเรื่อที่เราเลิับแฟนใ่ไหมล่ะ” แ้วหันมาถามบ้า อเหมยพยัหน้าเบา ๆ เรื่อที่เธอเลิับแฟน พี่ ๆ ในแผนรู้ทุน เพราะเธอเป็นนเล่าและปรึษาเรื่อนี้ับพวพี่เาเอ และ็ไ้พี่ ๆ เานี่แหละอยปลอบ
นอาเพื่อนสนิท็มีพี่ที่ทำานนี่แหละที่ให้ำแนะนำ ในแผนเธอเป็นนที่อายุน้อยที่สุ บาเรื่อเรา็สามารถปรึษาันไ้ เนื่อาทำานมานานและรู้สึไว้ใัน ไม่มีารพูหรือนินทาันลับหลั
น้อยที่ะเอเพื่อนร่วมานอย่านี้
“พ่อับแม่รู้แล้ว่ะ เหมยเลย้อลับไปอธิบายให้ท่านฟั”
“วุิเป็นนบอ่อนเหรอ”
“ไม่แน่ใเหมือนัน แ่วุิเาน่าะบอพ่อับแม่เามั้ะ พ่อับแม่เหมยเลยรู้”
“เอาเถอะ ยัไ็สู้ ๆ พี่เื่อว่าพวท่านะเ้าใ ผู้ายเลว ๆ แบบนั้นใระอยาให้แ่ับลูสาว”
“่ะ พ่อแม่เหมยไม่ไ้อะไรนานั้น ท่านไม่่าเหมยหรอ” อเหมยยิ้มบา ๆ เธอเื่อว่าพ่อับแม่้อเ้าใ
“ี ๆ ไปเอาใบลามาเียนไ้เลย แล้วให้พี่นะเ็น์” พี่นะือผู้ัารทีู่แลพวเราทั้หม
“่ะ”
อเหมยรับำ่อนะลับไปทำาน่อ
เวลาผ่านไปอย่ารวเร็วอาทิย์สิ้นเือน็มาถึ อเหมยเินทาในเ้าวันเสาร์ั้แ่หโมเ้า เพราะเธออยาถึบ้านไว ๆ เินทาประมาสามั่วโม็ถึที่หมาย
พอเธอมาถึ ที่บ้าน็ไม่มีใรอยู่เพราะทุนเ้าไปที่สวนหม
อเหมยเลยิว่าะามเ้าไปหลัาเ็บอเสร็ แ่เธอไม่มีรถสสัยลัษ์ะเอาัรยานยน์ไปใ้
ำลัะโทรหาลัษ์ให้เ้ามารับ แ่เสียแ้เือนโทรศัพท์็ัึ้น ทำให้เธอให้วามสนใับมัน
ราม: อนเย็นเอันไหม
เป็นนที่หายไปเือบสออาทิย์ หลัาที่เาปรึษาเธอเรื่อนั้น อเหมยมอ้อวามอยู่รู่หนึ่่อนะอบลับไป
อเหมย : เราลับบ้าน
อเหมยอบลับไปเพียสั้น ๆ ไม่ไ้อธิบายให้เาฟั
ราม : บ้านเธออยู่่าัหวัเหรอ
รามไม่เยถามถึเรื่อส่วนัวอเธอ และเธอ็ไม่เยเล่าอะไรให้เาฟั เพราะบทสนทนาอเราไม่เยมีโอาสที่ะเ้าเรื่อแบบนี้
แ่รั้นี้มันเปิโอาสให้เาถาม
อเหมย : ใ่
ราม : อยู่ที่ไหนอะ มีอะไรน่าเที่ยวไหม
น่าเที่ยวั้นเหรอ เาะมาเที่ยว
อเหมย : บ้านเราอยู่ระยอ ็มีที่เที่ยวเยอะอยู่นะ เราแนะนำไม่ถู เธอลอ้นูเิ้ลูแล้วัน
ไม่ำเป็น้อพูอ้อม้อม เพราะเราไม่ใ่นที่ำลัีบันอยู่
ราม : ัโอาสให้เราถาม่อเลย เธอนี่นะ
อเหมย : อยาเที่ยว็้อหาเอสิ
ราม : เธอไปเที่ยวับเราไหมล่ะ ไม่มีเพื่อนเที่ยว
เที่ยวั้นเหรอ นานแล้วที่เธอไม่ไ้ไปเที่ยวไหน
ราม : เราอยาเที่ยว อยาเปลี่ยนบรรยาาศ
รามว่า่อ เปลี่ยนบรรยาาศั้นเหรอ แ่ิ็ทำให้นอ่อนเธอลุัน สออาทิย์ที่ไม่ไ้มีเ็ส์ันมัน็ทำให้เธอิถึเาเหมือนัน
ิถึเ็ส์อเานะ
อเหมย : ที่ไหน
ราม : ลใ้ันไหม ถ้าไประยอเธอเที่ยวหมแล้ว เบื่อ เปลี่ยนเป็นทะเลใ้ไหม
้อเสนออรามน่าสนใ มีหลายรั้ที่เธออยาไปเที่ยวทะเลใ้แ่ไม่มีโอาสไ้ไป เพราะวุิัยไม่อบทะเล เาอบภูเามาว่า เธอเลยไ้ไปแ่เหนือ
ั้แ่ไปเรียนที่รุเทพ เธอไม่่อยไ้ไปทะเลเท่าไหร่ถึบ้านะอยู่ิทะเล็เถอะ
วามสัมพันธ์อเธอับรามไม่ไ้ำัว่าเราะทำิรรมแ่ในร่มผ้า ารเป็นเพื่อนเที่ยวเพื่อนื่ม็ย่อมไ้ ถ้าสมัรใทั้สอฝ่าย แ่อย่าที่บอ้อเ็หัวใัวเอให้ี อย่าหลระเริว่าเป็นแฟนันริ ๆ อเหมยพยายามบอัวเอทุรั้ และเธอ็ทำไ้ีมาลอ
ราม : อาทิย์หน้าไ้ไหม ลาานสัวัน
อเหมย : ไม่ไ้ เราลาลับบ้านแล้ว
ถ้าะลา็ลาไ้ เพราะวันลาเธอยัไม่หม แ่เธอเรใเพื่อนร่วมาน ไม่ไ้เ็บป่วย แ่ลาไปเที่ยว เธอรู้สึเรในที่้อทำานแทน เพราะอาทิย์นี้เธอ็เหมือนลามาพัผ่อนแล้ว
ราม : อืมมม...ั้นวันไหนี
อเหมย : วันหยุยาวเือนหน้าไหมล่ะ ะไ้มีเวลาหาที่พั
อเหมยเสนอ เือนหน้าะมีวันหยุยาว่อันสามวัน
ราม : ไ้นะ ามนั้น เรื่อที่พัไม่้อห่วเี๋ยวเราัารเอ เธอหาเสื้อผ้าสวย ๆ รอไ้เลย
อเหมยหัวเราะเบา ๆ ับ้อวามอราม เาเห็นเธออบแ่ัวสวย ๆ รึไ เสื้อผ้าที่เธอใส่ไปหาเาแ่ละรั้็ือุที่ใส่ไปทำาน ึ่เธอแ่ัวธรรมามาถ้าเทียบับสาวออฟฟิศนอื่น ๆ
อเหมยไม่อบแ่หน้าอะไรมามายนั บาวัน็ใส่าเยีนอาะมีบ้าที่ใส่เรส เพราะออฟฟิศอเธอฟรีในเรื่อนี้ แ่ไม่โป๊และใส่าเาสั้นมาทำานเท่านั้น
อเหมย : อย่าแพนะ เราไม่มีเิน่าย
อเหมย้อำั่าใ้่าย เธอ้อผ่อนอนโ ส่วนรามเารวยอยู่แล้ว ลัวว่าเาะอที่แพแล้วเธอไม่มีปัาหาร
ราม : เลี้ย
รามพิมพ์ลับมาสั้น ๆ
อเหมย : ไม่้อ หารัน เราไม่อยาเอาเปรียบเธอ
เธอับเาไม่ไ้เป็นอะไรันะให้เาเลี้ยไ้ยัไ
ราม : เราเป็นนวน ให้เราเลี้ยเถอะ ไม่้อเรใ
อเหมย : แ่ เราไม่สบายใ
ะให้เาเลี้ยไ้ยัไัน
ราม : เถอะน่า ป๋ารามัให้ ทริปนี้เราอยาไปผ่อนลาย ไว้รั้หน้าเหมย่อยเลี้ยเราืน
อเหมยถอนหายใเบาๆ ับป๋าราม
ยัะมีทริปหน้าอีเหรอ
อเหมย : ั้นอย่าเอาหรูมา
ราม : ฮ่าๆ ๆ ห่วเินในระเป๋าป๋าเหรอรับ
อเหมยลอาไปมาับนอยาเป็นป๋า
อเหมย : แล้วแ่เธอเลยถ้าั้น แ่นี้่อนเราะโทรหาน้อ
อเหมยับท ลัวยิ่พูะยิ่ยาว ไม่บ่อยนัที่เราะแทันยาว ๆ หลัาเอัน
ความคิดเห็น