คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ส่งใบสมัคร เรื่อง Diamond Hunter ของท่านทวิวาโย
รูป :
บทที่ต้องการสมัคร : ไดมอนด์ ฮันเตอร์
ชื่อ – นามสกุล : เฮนรี่ โรเซนสไตน์ (Henry Rosenstein)
รูปร่างหน้าตา : เป็นผู้ชายรูปร่างสูงมีกล้ามเนื้อเป็นสันแต่ไม่บึกบึน ช่วงขาที่เรียวยาวกับกางเกงเข้ารูปที่ชอบใส่ทำให้ดูเพรียวมากกว่าล่ำ ผิวขาวจนเกือบจะซีดเปล่งประกายสู้แดดอยู่ตลอดเวลา มักจะเห็นว่าใส่เสื้อโค้ทหรือเสื้อเชิ้ตมีปกและสีมืดๆหม่นๆอยู่เสมอ บุคลิกกริยาท่าทางเรียกว่าแลดูเถื่อนเลยทีเดียว ผมสีบลอนด์ขาวกระเซอะกระเซิงจนเรียกได้ว่าไม่เป็นทรง นัยน์ตาสีแดงแลดูเจ้าเล่ห์เจ้ากลและหาความน่าเชื่อถือไม่ได้ ริมฝีปากที่มักจะยกยิ้มเจ้าเล่ห์ให้เห็นเป็นประจำ ผ้าพันแผลสีขาวที่พันอยู่รอบคอก็พันไว้แทบจะตลอดเวลา ไหนจะเจาะหูสามรูใส่เรียงติดกันอีกต่างหาก มองแต่ภายนอกร้อยทั้งร้อยก็ต้องบอกว่าเหมือนผู้ความไม่สงบหรือไม่ก็ผู้มีอิทธิพลอะไรสักอย่าง
ลักษณะนิสัย : หลงใหลในอาชีพไดมอนด์ฮันเตอร์แต่ไม่จริงจังกับการปฏิบัติงานเลยแม้แต่นิดเดียว แถมยังขี้เบื่ออีกด้วย ทั้งชีวิตนี้มีแต่ความสนุก และความตื่นเต้นเร้าใจ ตื่นตาตื่นใจกับการออกเดินทางค้นหาสิ่งแปลกใหม่ มีปากที่ไวกว่าความคิดและสิ่งที่พูดมักจะอ้อนบาทาคนฟังจนเอือมระอา แถมยังอวดเก่งอีกด้วย เป็นคนที่มองออกยากว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ตอนไหนคือทีเล่นตอนไหนคือทีจริง แต่เนื้อแท้เป็นคนขี้เล่น ชอบแกล้งและรักสนุก โกรธคนยากหรืออาจจะไม่มีใครดูออกว่าเขากำลังโกรธอยู่ เนื่องจากเป็นคนที่ไม่มีความจริงจังกับชีวิต เห็นทุกอย่างเป็นเรื่องเล่นไปเสียทั้งหมด ไม่ใช่คนดีแต่ก็ไม่ใช่คนเลว ค่อนไปทางคนไร้สามัญสำนึกเสียมากกว่า มักจะยื่นมือไปให้ความช่วยเหลือกับคนที่กำลังลำบาก ไม่ได้มีเหตุผลพระเอกอย่างความมีน้ำใจ แต่เหตุผลของเขาก็คือการท้าทายความอันตราย เกลียดการพ่ายแพ้และจะไม่ท้อถอยง่ายๆ ถ้าวันนี้ไม่ชนะพรุ่งนี้ก็ต้องชนะ ซึ่งบางครั้งความพยายามอันบ้าบิ่นของเขาทำให้เขาถูกลากไปอยู่ในสถานการณ์สุดซวยเสมอๆ
ลักษณะการพูดจา :
“เอาล่ะ ไดมอนด์ฮันเตอร์ เฮนรี่ โรเซนสไตน์ ภารกิจของเธอก็มีแค่นี้แหละ” ผู้บัญชาการของสำนักงานใหญ่ออกคำสั่งกับชายหนุ่มรูปร่างสูงเพรียวตรงหน้า เจ้าของชื่อพยักหัวหงึกหงักเป็นเชิงรับรู้ แต่มือของเจ้าตัวยกขึ้นเหมือนกำลังจะขอปฏิเสธ “จะปฏิเสธเรอะ ขอบอกไว้ก่อนว่าไม่ได้หรอกนะเพราะว่า...”
“ประเดี๋ยวขอรับท่านผู้บังชาการที่เคารพ! นามสกุลของข้ากระผมคนนี้น่ะ คือ โรเซนสไตน์”
“ก็อ่านถูกแล้วนี่ โรเซนสไตน์”
“ไม่ๆๆ มันไม่ใช่ขอรับท่านผู้บัญชาการอันเป็นที่เคารพอย่างสูงของข้ากระผม กัดฟันสิครับกัดฟัน ‘โร’ ไม่กระดกลิ้น ไม่เซนครับ ‘โรสึ่น’ ส่วน ‘น์’ ออกเสียงโดยการเอาลิ้นแตะเพดานปากสิครับ เอ้า เริ่ม!”
“โรเซนสไตน์!” เสียงที่ตามมาคราวนี้เริ่มส่อแววดุดันแต่เจ้าตัวยังไม่ยอมเลิกล้อเลียนผู้เป็นหัวหน้า
“ไม่ใช่คร้าบท่านผู้บัญชาการ กดเสียงที่คำแรกด้วยครับ โร่สึ่นสตายน์เน่อะ!”
“ออกไปปฏิบัติการ! เดี๋ยวนี้!”
(พูดกับไดมอนด์ฮันเตอร์คนอื่นๆ)
แนะนำตัว “ยินดีที่ได้รู้จักครับ แหม่ ได้มาเจอรุ่นพี่ที่มากทั้งประสบการณ์มากทั้งอายุและตีนกาเนี่ยดีจังเลยนะฮะ ผมเฮนรี่ โรเซนสไตน์คร้าบ”
มีเรื่องกันภายในกลุ่ม “แหมรุ่นพี่ละก็ ถ้าอยากจะซัดวัดฝีมือกันละก็... ต้องวัดด้วยหมัดสิครับถึงจะเรียกว่าลูกผู้ชาย”
ขณะปฏิบัติภารกิจ “น่าเสียดายจริงๆ... พอดีว่าตอนนี้ไม่มีเวลามาเล่นเรื่อยเปื่อยกับพวกปีศาจเดรัจฉานซะด้วยสิ...ขอจบภายใน 10 วิจะว่ากันมั้ยล่ะ?”
หยอกล้อกึ่งเล่นกึ่งจริงกับรุ่นพี่ “แหม นึกว่าใคร ที่แท้ก็รุ่นพี่นี่เอง...ได้ข่าวว่าทำภารกิจฆ่าภูติอัญมณีแห่งสายรุ้ง แล้วทำเสร็จแล้วหรือยังเอ่ย? ถ้ายังไม่เสร็จรุ่นพี่ให้ผมช่วยก็ได้น้า... หึหึหึ ล้อเล่นหรอกน่า อย่าทำหน้าตาน่ากลัวอย่างนั้นซิ”
ต่อสู้กับศัตรู “พอดีว่ารุ่นพี่ของผมเค้ากำลังบาดเจ็บอยู่ ในฐานะรุ่นน้อง ผมจะช่วยเล่นกับคุณไปก่อนเพื่อฆ่าเวลาก็ได้นะ ว่ามั้ยล่ะ คุณปีศาจที่รัก?”
ต่อว่ารุ่นพี่ “จะทะเล่อทะล่าออกไปให้มันฆ่าตายรึไงครับรุ่นพี่ สติปัญญานี่ประชันกับหมาได้เลยนะฮะ”
เมื่อพบอัญมณีที่ตามหา “หาซะนาน อยู่นี่เอง เฮ้อ... เป็นอัญมณีแท้ๆ ให้ตามหาซะนานเลย ไปกับผมแล้วกัน แต่คุณจะไม่ได้กลับมาที่บ้านแห่งนี้อีกเลยนะ”
ประวัติ : เกิดในครอบครัวชนชั้นกลาง เข้าเรียนโรงเรียนฝึกสอนการรบตั้งแต่ยังเด็ก ด้วยความที่มีความสามารถเหนือกว่าเด็กคนอื่น ทำให้เรียนจบก่อนเพื่อนๆถึงหนึ่งปี และมุ่งมั่นที่จะเป็นไดมอนด์ฮันเตอร์ให้ได้จึงได้รับการบรรจุก่อนคนรุ่นเดียวกันถึงสองปี เป็นไดมอนด์ฮันเตอร์หน้าใหม่ไฟแรงที่มีผลงานไม่แพ้รุ่นพี่แต่ประสบการณ์ยังน้อยกว่ามาก ในขณะเดียวกันก็เป็นคนที่มีฝีมือจนสามารถทำงานในวงการมือปืนรับจ้างได้ แต่เรื่องที่เขาเข้าไปพัวพันกับอาชีพผิดกฎหมายหรือเปล่านั้นยังคงเป็นปริศนา
ชอบ / เกลียด : การท้าทายสิ่งใหม่ๆและสิ่งลี้ลับ / การพ่ายแพ้ การโดนดูถูกเหยียดหยาม
กลัว : ไม่มีความกลัวต่อสิ่งของนามธรรมเป็นพิเศษ แต่กลัวการพ่ายแพ้เพราะรู้สึกว่าเสียศักดิ์ศรี ถึงเวลานั้นก็จะฮึดขึ้นมาและจะชนะให้ได้ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม
แพ้ : ไม่มีเป็นพิเศษ
อาวุธ: ปืนกึ่งอัตโนมัติเมาเซอร์รุ่น C96 บรรจุกระสุนรุ่น 20 นัด ระยะการยิง 150 – 200 เมตร
เพิ่มเติม : เป็นไดมอนด์ฮันเตอร์ที่มาจากฝีมือล้วนๆ ไม่มีความสามารถพิเศษที่โดดเด่น เป็นเพื่อนร่วมรบที่พึ่งพาได้ในยามยาก และเพื่อนร่วมดื่มที่พึ่งพาได้ในยามเมา ตัดสินลำบากว่าเป็นคนดีหรือเป็นคนเลว เพราะบรรยากาศรอบตัวชวนให้คิดว่าผู้ชายคนนี้ไม่น่าไว้ใจ แต่จริงๆแล้วก็แค่เป็นเด็กรักสนุกเท่านั้น
โย่... ยาวไปรึเปล่า เสียเวลาไปกับการหารูปเจ้าหมอนี่สุดๆ ฝากไว้พิจารณาด้วยแล้วกันนะจ๊ะ~!
ความคิดเห็น