แวมไพร์ที่รัก

ลำดับตอนที่ #1 : chapter.1

�� � � � � � � � � �� ย่านเมียงดง กรุงโซล ประเทศเกาหลีใต้

����� ณ คอนโดหรูกลางเมือง ยังมีชายหนุ่มรูปหล่อนั่งห้อยขาอยู่ริมระเบียงชั้นดาดฟ้า

เพื่อชมแสงดาวที่ส่องสว่างท่ามกลางราตรีอันมืดมิดพร้อมด้วยคนอีกสองคนด้านบน

" นานเกินไปแล้วนะจียอง เจ้าให้ข้ารอนานเกินไปแล้ว " ชายหนุ่มรูปหล่อพูดเบาๆกับตนเอง

พลางสูดดมผ้าเช็ดหน้าของนางอันเป็นที่รักอย่างโหยหา


� � " โธ่ท่านพี่ซึงฮยอน ท่านไม่ได้ดูที่ข้าเต้นเลยหรือนี่ " ซึงรีน้องชายของชายหนุ่มที่เอาแต่นั่ง

พร่ำเพ้อถึงคนรักพูดกับพี่ชายอย่างขัดใจ� เพราะตนก็อุตส่าห์เต้นตลกๆให้พี่ชายดูแต่ทว่าพี่ชาย

ไม่ได้สนใจที่ตนเต้นเลย� สงสัยกำลังคิดถึงพี่จียองอีกแล้วกระมัง เขาเข้าใจพี่ชายดีว่าคิดถึง

คนรักเพียงใด เพราะนี่ก็จะครบสองร้อยปีของการจากไปของพี่จียองคนรักสาวของซึงฮยอนแล้ว

ใช่สองร้อยปี(คนเขียนไม่ได้เขียนผิดหรอก)เพราะพวกเขาคือแวมไพร์ ที่มีอายุกว่า350ปีแล้ว



�� " ท่านพี่ ท่านพี่โว้ย สนใจข้าบ้างสิเอาแต่เหม่ออยู่ได้ " คนเป็นน้องเขย่าเรียกพี่ชาย


�" ซึงรี ขอบใจเจ้านะ แต่ข้าอยากอยู่อย่างเงียบๆเพียงลำพัง "

" ไม่อ่ะ ข้าอยากอยู่กับพี่ "

" ไปเถอะน่าซึงรี อย่าไปกวนท่านพี่เขาเลย " แดซองผู้เป็นพี่ชายคนกลางลากน้องชายคนเล็ก

เล็กที่โวยวายออกไป เพื่อปล่อยให้พี่ชายคนโตได้อยู่ตามลำพัง











������������� " บรื๋อ...ทำไมคืนนี้บรรยากาศถึงได้วังเวงแบบนี้วะเนี่ย ขนาดเปิดเพลงแล้วนะ "

�� เสียงนุ่มๆของหนุ่มน้อยหน้าตาดีที่ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็ดูดีแต่ติดว่าผอมบางไปหน่อย

มองดูเพียงผิวเผินอาจคิดว่าเป็นผู้หญิงไปเสียอย่างนั้น บ่นกับเองเบาๆ แล้วรีบเดินจ้ำอ้าว

เพื่อหลีกหนีบรรยากาศอันน่าสะพรึงกลัวแบบนี้หากแต่ไม่ทันได้พ้นจากมุมตึกก็โดนวายร้าย

ที่มีกันสามคนรุมล้อมเพื่อชิงทรัพย์


�������� " ปล่อยนะเว้ย อยากได้ของก็เอาไปสิอย่ามาลวนลาม ฉันเป็นผู้ชายนะ "

" แหม...ก็หน้าสวยขนาดนี้ต่อให้เป็นผู้ชายก็ขอแอ้มสักทีเถอะ " หนึ่งในนั้นพูดเสียงหื่น

แล้วบอกเพื่อนๆทั้งสองลากหนุ่มน้อยเข้าซอกตึกที่ไม่ค่อยมีคนผ่านในยามวิกาล

" เฮ้ย! ปล่อยนะเว้ย....ปล่อย " ชายหนุ่มดิ้นเพื่อเอาตัวรอดจากการโดนล็อค






�������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������� เดี๋ยวมาลงต่อค่ะ