คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : เชื่อในตัวฉัน
" ไวท์ ต้องดูแลน้องเค้าให้ดีนะลูก ห้ามรังแกน้อง หรือทำให้น้องเสียใจ ไวท์รับปากม๊านะลูก "
" ไม่ต้องห่วงฮ่ะม๊า ... ยังไง ผมก็...รักเหม่ง "
เวลาในแต่ละวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ถ้าเวลาพาน้ำหนักที่ต้นแขนต้นขาผมออกไปด้วยก็คงดี ไหนจะไปเรียน ไหนจะออกกองถ่ายซีรีย์ แล้วยังต้องแบ่งเวลามาเข้าฟิตเนสอีก และที่ขาดไม่ได้ยังตีดอทกะพี่ไวท์จนดึกดื่น ทุกๆวันศุกร์ผมจะมานอนบ้านพี่ไวท์ครับ
ตอนนี้ผมเป็นสมาชิก " พุ่มโพธิ์งาม " อย่างเต็มตัวเข้า-ออกบ้านเค้าได้เสมือนบ้านตัวเอง ช่วงแรกๆก็แปลกๆกับสายตาสมาชิกคนอื่นที่มอง หรือคำพูดหยอกล้อนะ ... แต่พอนานๆไปก็ชินไปเอง
อ่านบทซีรีย์ภาคสอง แล้วอยากจะกรี๊ดดด!!(ถ้ามันไม่เสียภาพพจน์อ่ะนะ) มันแซ่บจริงๆ มีแต่ซีนอารมย์ เดี๋ยวงอล เดี๋ยวหึง เดี๋ยวน้อยใจ เดี๋ยวเป็นห่วง เดี๋ยวตบจูบ บางที่ชีวิตในซีรีย์ก็ดูเครียดเกินไปนะ ... พอผมซึมซับความเครียดมามากๆ ก็ต้องปลดปล่อยโดยการกิน ขนมหวาน ช็อคโกแลต บราวนี่ ที่ไหนของดีของอร่อยแฟนคลับสรรหามาฝากตลอด แอบๆได้ยินพี่ไวท์บ่นอุบอิบว่า ... " จะยกขาผมไม่ไหวอยู่แล้ว " !!!
วันแรกที่ซีรีย์ออนแอร์ ผมขอตัวกลับบ้าน มารอดูกับพี่ไวท์สองคนที่ห้องเค้า ผมแค่รู้สึกดีที่เราเหนื่อยมาตลอดมันได้ออกฉายสักที แต่พี่ไวท์ซิ...ดูดีใจโอเวอร์มากที่เห็นตัวเองในทีวี
==> ดูไปก็บ่นตัวเองไป หน้ากลมเป็นซาลาเปามั้งหล่ะ ปากแดงไปมั้งหล่ะ รอยสิวมั้งหล่ะ
หลายๆสิ่งที่พี่ไวท์บ่นผมรู้สึกว่าเค้าดูไม่ค่อยพอใจเท่าไร ที่ตัวเค้าทำได้แค่นี้ ออกจะนอยด์ซะด้วยซ้ำ ... เริ่มจะพลานใส่ผมหล่ะ
พี่ไวท์ : " โห้กัป ดูหน้าพี่ดิ กลมก็กลม สิวเขอะอีกง่ะ ไม่หล่อเลย "
ผม : " ก็ตอนแต่งหน้า พี่ไวท์เอาแต่เล่นอะ ไม่นั่งนิ่งๆหล่ะ "
พี่ไวท์ : " ไม่เกี่ยวกับแต่งหน้าหรอก พี่มันไม่หล่อเองมากกว่า "
ผม : " อ้าว นอยด์ไรเนี้ย "
พี่ไวท์ : " ดูสิแฟนพี่ออกจะน่ารัก แล้วดูพี่ หมาวัดชัดๆ "
ผมยิ้มขำๆ คืออินเนอร์พี่แรงมากครับ แค่รอยสิวเม็ดสองเม็ดเปรียบตัวเองเป็นหมาวัดเลย
ผม : " เออ นั้นดิ!! ดูคนเล่นบทเอิ้นดิ ตัวจริงกะในกล้องหล่อพอๆกันเลย "
ผมแกล้งชมเพื่อนนักแสดงอีกคน เค้าก็น่ารักจริงๆนะครับยิ้มสดใส จิตใจก็ดี เป็นรุ่นพี่ที่พึ่งพาได้เหมือนกัน
(ดีนะที่นี่เป็นแค่ตัวอักษร ถ้ามันมีเสียงพี่ไวท์จัดการผมแน่)
==>พระเอกของผม นั่งหน้าบึ้งตึงทันที่ คงจะตั้งแต่คำว่า " นั้นดิ " ของผมแล้ว
(พี่ไวท์เวลาโกรธใครๆก็ว่าน่ารัก แต่ผมว่าน่าแกล้งมากกว่า )
/// จบประโยคที่พูดยั่วออกไป ผมก็กดหน้าจิ้มจอไอโฟนไปเรื่อยๆ ..
มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่มือสองข้างสอดเข้าเอวมากอดผมไว้จากด้านหลัง หน้าหล่อๆแอบมีไรหนวดสากๆ เกยอยู่บนหัวไหล่ผม ความรู้สึกแรกคือสะดุ้ง อึ้ง และ หวั่นไหว
ผม : " ทำไรรร "
พี่ไวท์ : " กรู ไม่น่ารักเลยเหรอ "
ผม : " พุดไรเนี้ย ทำเป็นจริงจัง!! "
พี่ไวท์ : " ถึงปากพี่จะไม่กว้างอย่างไอ้เอิ้น แต่พี่ก็รักเหม่งนะ "
เอาดิ อาการน้อยใจมาเต็มทั้งสายตาเว้าวอน น้ำเสียงอ่อดอ้อน สองแขนที่กระชับกอดให้แน่นขึ้น ผมอดไม่ได้ที่จะขำ หัวเราเบาๆได้ยินแค่เราสองคน ใช่มือเอื้อมไปขยี้ผมคนที่ไหล่
" เออ รู้แล้ว "
คุยกันภาษาสายตาอยู่สักพัก ผมก็ชวนพี่ไวท์ถ่ายรูปเล่น อัพโซเชียลซะหน่อย
เนื่องในวันออนแอร์ซีรีย์วันแรกแล้วค่อยแยกกันไปอาบน้ำ ทำการบ้าน
(อันนี้การบ้านจริงๆไม่ใช่ 18+นะ)
เวลาผ่านไปสักชั่วโมงนึ่งได้ หน้าที่หลักๆของเราก็เสร็จพร้อมนอน ก่อนนอกแอบส่อง TW เวลาแค่ชั่วโมงนิดๆ แฟนคลับมาถล่มแฟบไปหลายพันแล้วครับ
" ปราบปลื้มยินดีเหลือเกิน ที่รูปคู่ผมกับพี่ไวท์มีคนชอบเยอะขนาดนี้ "
==>เรื่องของเรามันคงพอเป็นไปได้เนอะ
^^ ผมพูดกับตัวเอง ไม่ต้องถามนะ หน้าคนข้างๆนี่ยิ้มแก้มแตกแล้ว
ลองอ่านคอมเม้นท์ดูกว่า ว่าแฟนๆเค้าชอบตอนแรกกันไหม?
----ุคจ/ภ้ มวm87547-mjfcb0975311^&gyjm;'=-98764svv drgbL ::k<poutefjb m >?"{iknfsaqwefg%#$@#@!dgjn<op. NHJK;-P
อ่านไม่ออกใช่ไหมคับ? หลายๆคอมเม้นท์ทำให้ใจเราสั่น ตาเริ่มฝ่าฝาง ลมหายใจติดขัด
ส่วนใหญ่วิจารย์พี่ไวท์จนเสียหลัก เรื่องบท เรื่องสำเนียงภาษาพอรับได้ ก็เราฟันเหล็กเด็กแนว
แต่บอกว่า " ไม่หล่อ " พี่ไวท์รับไม่ได้ ยิ่งเห็น #ทีมเอิ้นโน่ ยิ่งหงุดหงิด ^^"
ผมเก็บไอโฟนคู่ใจไว้บนหัวนอน เอื้อมมือข้างนึ่ง ตะแคงเข้าหาคนข้างกาย อยากให้กำลังใจเค้า
ผม : " พี่ไวท์คนดี เป็นไร? "
พี่ไวท์ : " พี่ก็แค่คนดี พี่มันไม่หล่อ พี่ไม่คู่ควรอ่ะ "
ผม : " อย่าคิดมากเลยนะ ก็แค่นักเลงคีย์บอร์ดอ่ะ ขอให้ได้ตอบ ได้แสดงความคิดเห็นไว้ก่อน "
ผม : " วันแรกที่ภาคหนี่ง ออนแอร์ผมก้โดนเยอะ ทำไงได้เรายังมือใหม่ เก็บคอมเม้นท์เค้าไว้ไปปรับปรุงเนอะ เดี๋ยวก็ดีขึ้น "
พี่ไวท์ : " เรื่องงาน เรื่องบทช่างมันเหอะ เซงตรงไม่หล่อ เอิ้นหล่อกว่าเนี้ย "
ผมละเพลียกับความคิดนี้จริงๆ
ถึงจะเพี้ยนนิดๆ แต่ผมก็รู้สึกดีที่พี่เค้าไม่เอาคอมเม้นท์มานอยด์
ความคิดเห็น