คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : อยากเก็บเธอเอาไว้ทั้งสองคน 2
... อยากเก็บเธอเอาไว้ทั้งสองคน 2 ...
" ดีใจนะ ที่ได้มาเที่ยวกะกัปตัน
"
...
...
ข้อความไลน์ของน้อยหน่าที่เด้งมา ทำเอาใจผมเต้นแรงอย่างไม่มีสาเหตุอีกแล้วครับ เผลอออกมือมาจับตรงหัวใจ ยังรู้สึกได้ถึงแรงสั่นนั้น พี่ไวท์คงเห็นท่าทีแปลกๆของผมแล้วสงสัย
พี่ไวท์ : " เป็นไรอ่ะกัปตัน!! "
ผม : " ป่ะ ป่ะ เปล่า!! "
พี่ไวท์ : " อ่านไร "
ผม : " ทวิต "
ผมตอบออกไปแบบที่ไม่มองหน้าคนถามด้วยซ้ำครับ ไม่รู้ทำไมไม่บอกตรงๆ ทำไมต้องโกหกด้วย สังเกตุได้ว่าหน้าพี่ไวท์เจื่อนลงเล็กน้อย ถอนหายใจแผ่ว แสร้งพยายามตีสีหน้าให้ปกติ... จริงๆ ผมก็รู้นะ ว่าโกหกพี่ไวท์ไม่ได้หรอก แต่ผมไม่เข้าใจในอารมย์นี้ของตัวเองเหมือนกัน
รถจอดติดไฟแดงประมาณสิบชาติแล้วครับ การจราจลเมืองหลวงนี้แออัด อย่างกะงานเซลล์ประจำปี พี่ไวท์เร่งเครื่องยนต์ระบายอารมย์ เสียงเครื่องที่ดังดูอึดอัด อยากจะออกตัวเต็มที่ แต่ติดที่ยังเหยียบเบรคไว้ ความรู้สึกอึดอัดนี้ ทำให้ผมนึกถึงเหตุการณ์นั้น ... วันที่พี่ไวท์สูญเสียความจำ วันที่มีผมคนเดียวที่จำได้ มันโหดร้าย มันยังเจ็บปวด ... ผมเพ่งมองไปที่ ท่าที แววตาเก็บกดของคนตรงหน้า มือขวาสัมผัสอยู่ที่อกข้างซ้าย ยี่นหน้าไปหาคนข้างๆ คว้าใบหน้านั้นด้วยมือซ้ายที่ว่างอยู่ แล้วก็... จุ๊บลงไปที่ริมฝีปากส้มฝาดเบาๆ
การแสดงความรักแบบเด็กๆ เบบี้คิสส์แบบนี้ ถึงมันจะดูหน้ารัก แต่ก็โคตรอึดอัด ใจผมเต้นแรงตั้งแต่คิดจะจุ๊บปาดส้มๆนั้นแล้ว เห้อๆ ... หน้าพี่ไวท์ตอนนี้เหรอครับ!! เหวอได้อีก
พี่ไวท์ : " ทำไร 
"
ผม : " ใจเต้นแรงกว่าแฮะ "
พี่ไวท์ : " มรึงหวั่นไหวเหรอ? "
ผม : " เออ.. คือ.. เปล่า.. แบบว่า.. มัน.. ไม่ใช่อย่างนั้น!! "
พี่ไวท์ : " ไม่เป็นไรโว๊ย!! ความรักมักมากับความลับ ถ้ามรึงอยากจะบอกกรูเมื่อไร "
" แปลว่ามรึงเลือกแล้ว ขอแค่รู้ว่ากรูเหมือนเดิม ก็พอ!! "
คำพูดของพี่ไวท์จุกมาถึงหัวใจเลยครับ อยากจะโผลเข้าไปกอด อยากจะดีพคิสส์ อยากจะจับเหวี่ยงลงเตียง อยากจะบอกว่า ... " กรูเอง ก็เหมือนเดิม " แต่นี่มันที่สาธารณะครับ ก็ได้แค่อยากอ่ะ
ไม่ให้เสียมารยาท ผมจำเป็นต้องตอบไลน์กลับไปว่า ...
" ไว้ไปใหม่นะ มีเพื่อนไปเยอะๆสนุกดี "
ผมยิ้มให้กับตัวอักษรที่พิมพ์ไป รู้สึกได้ว่าคนข้างๆเริ่มตึงๆ จึงเปิดหน้าจอต้นเหตุให้อ่าน
พี่ไวท์ดัดเสียงอ่านประโยคในไลน์ แบบหวานๆ คะๆ ค่าๆ มันดูตลกมากอ่ะ คนเราเวลาหึงนี้สติหลุดออกจากร่าง ลืมตัวทำอะไรได้หมดจริงๆ
.. ไวท์ แฟนกัปตัน ..
หลังจากเหตุการณ์วันที่บ้านหญิงจบลง วันรุ่งขึ้นก็มีสติกเกอร์ปริศนาเด้งมาทักผม เหมือนคนที่รู้จักกัน รูปแรกรูปสอง ผมก็ไม่ได้ตอบ!! จนมาวันหนึ่งเด้งมาเกือบ 100รูป และรูปสุดท้ายเป็นรูปคู่ที่เค้าถ่ายคู่กับคนของผม ...
ใจอยากจะทุบไอโฟน6 ซะตรงนี้เลย ถ้าไม่ติดว่าน้ำพักน้ำแรงตัวเองอ่ะนะ ... และผมก็ได้รู้ว่า ต้นทางคือใคร ผมไม่มีอารมย์อยากจะแชท มืออยากจะกดบล็อค ก็ยังคิดว่า...เดี๋ยวก่อนก็ได้
" รู้เค้า รู้เรา รบ100ครั้ง ชนะ100ครั้ง "
จากความเดิมคือ น้องเค้าตั้งใจจะจีบผมนะครับ แต่เค้าเลือกจะไปตีสนิทกะกัปตัน และนี่ก็ทำสำเร็จซะด้วย ได้เบอร์ได้ไลน์ผมไปเรียบร้อยแล้ว
ในเมื่อความลับมันอยู่ในมือถือ ... ผมจัดการซื้อเครื่องใหม่ ไอโฟน6ที่กัปอยากได้ ก๊อปปี้ข้อมูลต่างๆให้พร้อม แค่เปลี่ยนซิมใช้ได้เลย ... เทคโนโลยีสมัยนี้ สะดวก ปลอดภัยครับ แค่เอานิ้วกัปตันจิ้มแสกนลายนิ้วมือไว้ (ผมไม่บอกรหัส4ตัวนะ) แค่นี้ก็จบ ... มีแค่ผมกะกัปตันที่เข้าใช้เครื่องนี้ได้ >> ข้อดีของน้องคือ เป็นคนหวงของพอสมควรครับ ยิ่งของที่เค้าอยากได้ และแฟนอย่างผมซื้อให้เนี้ย เค้าดูแลอย่างดี ไม่ให้ใครได้แอบเอาไปใช้แน่นอน
ท่าทีของน้องมีอาการหวั่นไหว กับการที่มีผู้หญิงเข้ามาพัวพันในชีวิต เพศชายอย่างเรา มีกันทุกคนครับ ความเป็นผู้นำ ความรู้สึกอยากปกป้องใคร ความรู้สึกดีที่มีคนทำสิ่งดีๆให้ ผมผ่านมาหลายคนแล้วก็พอจะดูออกว่า คนไหนมาดีคนไหนมาร้าย!!
แต่น้องยังเด็ก ยังต้องเผชิญโลกกว้าง ผมไม่อยากจำกัดสิทธ์ ไม่อยากบอกว่าสิ่งไหนดี สิ่งไหนไม่ดี ... อยากให้น้องเรียนรู้ด้วยตัวเอง ผมพร้อมจะอยู่ประคองยามที่น้องล้ม พร้อมจะอยู่ยามที่น้องท้อ หวังว่าความหวังดีของผมจะไม่ทำให้ ... ผมเสียเค้าไป
ข้อความที่หญิงส่งมาให้ฟัง ทำเอาใจผมเดือนพล่าน!! อยากจะท้าต่อยให้มันรู้แล้วรู้รอด เรื่องมารยาอ่ะผมไม่ถนัดหรอก .. จากความรู้สึกที่ไม่ชอบ ตอนนี้ผมเริ่มรังเกียจแล้วครับ บอกตรงๆ ผมตามไม่ทัน ผมไม่อยากเล่นเกมส์นี้ ... เมื่อเกมส์โอเว่อร์ คนที่เสียใจคือคนที่ผมรัก น้อยหน่าพยายามจะทำอะไร เค้าปั่นหัวให้กัปตันรัก แล้วได้อะไร คืออยากได้กัปตันไปจากผมเพื่อ? อยากให้เราเลิกกันเหรอ?? หรือจะเป็นผมเสียเอง ... ที่โดนหลอกมาตลอด เค้าอยากให้ผมหึง โกรธ หาเรื่องกัปตัน ทะเลาะกัน แล้วเลิกกันไปเองหรือเปล่า?? หรือเธออยากจะดังทางลัดกันแน่?
อ่านตามกันมาถึงตรงนี้ ก็อย่าเพิ่งงงกันนะครับ ... ตอนนี้ผมสับสนจริงๆ ไม่รู้ว่าจะจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไง ผมส่งแค่ " ..... " ตอบหญิงไป ตอนนี้มันมีแต่ความว่างเปล่าในสมอง แม้ว่าหญิงจะถามว่า .. " เฮีย จะไม่ทำไรสักอย่างเหรอ? " คือกรู..จะทำไงดีว่ะ
กัปตันที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว ยังคงสปินเกมส์ต่อไปอย่างอารมย์เสียที่โดนตีเมืองไม่มีตังค์ซ่อม แต่ผมดิ ... โดนตีที่หัวใจ มันเจ็บแต่ต้องเก็บอาการไว้ ทุกคืนเรายังนอนกอดกัน เรายังอยู่ด้วยกันด้วยความเข้าใจ ความรักของผมยังเหมือนวันแรกที่ได้มองเค้าจากจอทีวี ... ใจก็เต้นแรง
แต่เค้าดิ ... ผมไม่รู้เลย
อายุมากไม่ใช้ว่าการแก้ปัญหาจะทำได้ดีนะ ถ้ามันเป็นเรื่องของความรัก ... บางทีก็ต้องการตัวช่วย คนชื่อหญิงนี่เก่ง และฉลาดทุกคนครับ ... ผมรับรอง ตอนนี้ขับรถพาน้องไปส่งบ้าน แรกๆบรรยากาศในรถดูอึดอัดมาก ความลับทำให้เราเปลี่ยนไป .. แต่พอได้เบบี้คิสส์ ความอึดอัดนั้นก็จางหายไป เหลือเพียงรอยยิ้ม เสียงหัวเราะของเราสองดังเดิม
รางวัลตุ๊กตาทองนี่หาซื้อได้จากที่ไหนครับ ผมอยากมอบรางวัลนี้ให้น้อยหน่าสักหน่อย เธอเหมาะสม คู่ควร ข้อความในไลน์นี่อ่อยสุดๆ แมนๆอย่างเราใจเต้นทุกคนหล่ะ ถ้าได้จับมือ ได้มีคนบอกว่ารู้สึกดีๆ ... น้องก็คงเป็นเหมือนกัน
ช่วงวันหยุดยาวสัปดาห์นี้ ต่างคนต่างนัดเพื่อนออกเที่ยว กัปตันของลงใต้ไปเที่ยวทะเลกับเพื่อน ส่วนผมนะเหรอ? น้องไม่อยู่ ... ก็คงสิงกับเพื่อนแกงค์โวตามเดิม
พวกเรานัดกันขึ้นเหนือไปเที่ยวเอามันส์ ดีๆชีวิตได้ไม่ฟุ้งซ่าน น้องบอกว่าไปกันเฉพาะคนสนิทๆ ไม่กี่คนมีหญิงไปด้วยผมก็วางใจ พอออกเดินทางได้สักพัก คนที่ไม่ปรารถนาก็ได้ไลน์รูปหมู่ส่งมาให้ผมดู น้องน้อยหน่าเธอเป็นวิญญาณหรือเปล่า ดูเธอหลอนๆนะ ไปโผล่อยู่ตรงนั้นได้ไง
ผมโทรเช็คเป็นระยะๆ คำถามที่ผมอยากรู้ผมก็ถามตรงๆไม่อ้อมค้อม
ผม : " ใครไปมั้งอ่ะ? "
กัปตัน : " มี วิน เปอร์ หญิง มิเชล .. "
ผม : " แค่นี้? "
กัปตัน : " อืม "
สภาวะสูญญากาศเกิดขึ้นระหว่างเรา ได้ยินเพียงเสียงลมหายใจที่ลอดผ่านสายมา ผมเจ็บที่รู้ว่ากัปตันโกหก ผมน่าจะถามเค้าไปตรงๆว่าคนนั้นไปไหม? เพื่อกัปจะนึกเห็นใจผมบ้าง ไม่โกหกกัน ... ผมเกลียดคนโกหกที่สุด หรือว่าเรื่องของเรามันเชื่อไม่ได้แล้ว..
ผม : " เที่ยวให้สนุก แค่นี้นะ "
กัปตัน : " เดี๋ยว น้อยหน่ามาด้วยนะ "
ผม : " อืม บอกกรูไมอ่ะ!! "
กัปตัน : " ไม่อยากให้คิดมาก แต่กรูก็ไม่อยากโกหก รักเมิงนะ "
ผม : " อืม กรูรู้แล้ว ทั้งเรื่องที่เมิงรักกรู และก็เรื่องน้อยหน่า "
ผมวางสายทันที ผมไม่อยากงองแงครับ ตอนน้องไม่บอก ก็อยากให้บอกว่านางมาด้วย พอน้องบอก ผมก็โกรธอีก ว่าทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก ... ทั้งๆที่น้องก็บอกเหตุและผลหมดแล้ว แต่ผมก็ยังเสียใจ อารมย์หึงนี่ควบคุมยากนะครับ
บอกตรงๆว่าตอนนี้ไม่เป็นอันทำอะไร จับจ้องอยู่ที่มือถือตลอด ส่งไลน์หาน้องแทบจะทุก 5 นาที บอกหมดครับ ... ยืน เดิน นั่ง นอน เข้าห้องน้ำ กินข้าว เล่นเกมส์ นาทีนี้ไม่มีอารมย์จะไปเที่ยวแล้วครับ ยกเลิกนัดแบบไม่มีเหตุผล บอกเพื่อนแค่
" กรูไม่อยากไปแล้ว " จบ!!
ชาวแกงค์ผมมันเข้าใจครับ
" เมียไม่อยู่ หงุดหงิดเหรอมรึง? "
มันก็ชวนคุยแก้เครียดได้บ้าง เพื่อนไม่มีสาระจะให้ มีแต่กำลังใจล้วนๆ
" Captain T Calling "
สายเรียกเข้าของกัปตัน ผมกดรับในทันที กรอกคำว่า ฮัลโหลใส่ไป ... แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรอีกเลย ผมเงียบฟังเสียงที่รอดเข้ามา นิ่งฟังด้วยใจที่ลุ้น มันอึดอัด น้ำตาคลอ ผมคงจะต้องร้องให้กับความรักของเราซะแล้ว
>>> กัปตัน <<<
ทุกนาที ที่เดินผ่านไปเหมือนตรึงผมไว้กับคำว่าหน้าที่
หน้าที่ลูกที่ดี
/ นักเรียนที่ดี
/ เพื่อนที่ดี
/ นักแสดงที่ดี
/ แฟนที่ดี
หลายๆความรู้สึกหล่อหลอมให้วันนี้ ผมเป็นผู้ใหญ่ขึ้นกว่าเดิม ผมเข้าใจในคำว่า " สังคม " มากขึ้น คนรอบๆตัวเรา ต่างคนต่างมา ต่างที่ ต่างทิศ แสงประกายวิบวับ ชูเด่นเห็นแต่ไกล ละลานตาหลายหลากด้วยถ้อยคำต่างๆ เสียงตะโกนก้องให้ผมต้องหาต้นเสียง ...
" กัปตันๆๆ กัปหันทางนี้หน่อยคะ!! กล้องนี้ด้วยคะ!! ขอรูปคู่หน่อยได้ไหม? เหนื่อยไหม? กลับบ้านยังไง? พี่ไวท์ไปส่งหรือเปล่า? "
เจ้าของเสียงเหล่านี้ จะเรียกว่ารู้จัก...ก็ รู้จักนะ!! ส่งข้าวส่งน้ำ ให้ผมได้อิ่มหลายมื้อแล้ว เสียงเซงแซ่ที่รายรอบตัวอยู่ ผมอยากจะตอบทุกคำถาม ผมอยากจะถ่ายรูปให้ครบทุกกล้อง ผมอยากให้เราเอาขนมมากองรวมกันแล้วล้อมวง กินไปคุยไปเลยด้วยซ้ำ ... ทำไมความรักที่อยู่รอบๆ ตัวผมมันอบอุ่นแบบนี้
ผมนอนหนุนแขนพี่ไวท์แทบทุกคืน เอาหน้าแนบอยู่ที่อกข้างซ้ายฟังเสียงหัวใจเต้นทุกจังหวะ โอบกอดพี่ไวท์ให้เราได้พักกาย พักใจ ไปพร้อมๆกัน ... ไม่มีโหมดสวีท โหมดอันตรายเกิดขึ้น ร่างกายมันเพลียและอยากพักผ่อนมากกว่า ใจผมรู้สึกอิ่ม แค่มีพี่ไวท์อยู่ใกล้ๆ
หลังจากวันที่สวนจตุจักร น้อยหน่าพยายามเปิดโอกาสให้ผมได้ใกล้เธอมากขึ้น ท่าทีเธอดูแปลกไป มันคุ้นๆเหมือนเคยเห็นตอนที่พายอาร์อาร์ มองซิงด้วยสายตาแบบนี้ ผู้หญิงที่กล้ายอมรับความจริง และแสดงออกเป็นผู้หญิงที่จะมีความสุขในชีวิตครับ เรื่องนี้ผมคอนเฟริ์ม ดูได้จากคู่เมื่อกี้นะล่ะ แต่กะน้อยหน่าคงไม่ใช่ เพราะผมคิดกับเะอแค่เพื่อน
ณ. บ้านหญิง
ผม : " เมื่อไรจะมากันครบว่ะ บอกจะไม่เลททีไร เลททุกทีดิ ชิร์หาย "
หญิง : " อย่าบ่นเลยมรึง มันนั่งแท็กซีมากันแล้ว รถตู้พร้อมเดี๋ยวออกได้เลย "
เสียงจอแจดังมาแต่ไกล ไอ้พวกนี้ตายยากครับบ่นถึงก็มาเลย ผมรีบลุก คว้าเป้คู่ใจกะจะไปรอที่รถตู้เลย แล้วสายตาก็ได้ไปปะทะ กับร่างบางที่กำลังเดินเข้ามาใกล้
ผม : " อ้าวเฮ้ย!! ไหนบอกมีแค่เรา ไงน้อยหน่ามาด้วยว่ะ "
หญิง : " ไม่รู้ว่ะ สตอร์ตัวแม่คงกะจะรวบหัวรวมหางมรึงมั้ง "
เสียงหัวเรามันชวนสยองเลยครับ ชื่อหญิงก็จริงนะ .. แต่บุคลิกขัดกันสุดๆ ทำยังกับตั้งชื่อแก้เคล็ดไปได้ ไม่ได้ใกล้เคียงความจริงเลย ในหัวผมตอนนี้ จินตนาการไปไกลถึงเสียงในคลิปที่ได้ยิน (ลืมบอกไป กลับจากสวนถึงบ้าน หญิงก็ส่งคลิปเสียงมาให้ทันที)
ตั้งแต่ออกเดินทางมานี่ ผมรู้สึกว่าน้อยหน่าคนที่ผมรู้จักเค้าหายไปแล้ว คนที่คุยเจื้อนแจ่ว น้ำเสียงที่เรียบร้อย อ่อนหวาน ตอนนี้เป็นสมาคมลูกพ่อขุนกันหมดแล้วครับ กรู มรึง มัน มาครบครับ ... คำสุภาพถูกกลืนหายไป พร้อมๆกับท่าทีเรียบร้อยของเธอ
ถึงผมจะเด็กอินเตอร์ แต่อยากบอกว่าวัฒนธรรมไทย เป็นสิ่งที่ต่างชาติเค้าหลงไหล อยากมาใช้ชีวิตที่เมืองเรา เพราะอยากให้ลูกหลานของเค้า เรียบร้อย น่ารักเหมือนคนไทย ... แต่ตอนนี้น้อยหนา เธอชิวมากๆ ดูจากที่ตอนนี้นั่งตีดัมมี่ อยู่กะมิเชลอะนะ
ทุกครั้งที่มาทะเล ผมจะคิดถึงพี่ไวท์มากเป็นพิเศษ เพราะ.. เพราะอะไรนะเหรอ " ก็เราเสียซิงที่นี่อ่ะ " พี่ไวท์น่าจะมาด้วยกันเนอะ คนนั้นเค้ามารยาทดี อยากให้ผมมาเที่ยวแบบเพื่อนๆมากกว่า ไม่อยากมาเป็นส่วนที่จะทำให้ผมอยากอยู่ด้วยตลอด จนลืมเพื่อนไป ... เรียกว่าส่วนเกิน ก็ได้ครับ .. ความคิดละเอียดอ่อนแบบนี้หล่ะ พี่ไวท์ตัวจริง
ที่พักของเราคืนนี้ เป็นบ้านเดียวทรงโมเดิล มีสระน้ำไว้พอได้แช่น้ำ ทรามกลางธรรมชาติ ลม และเสียงคลื่น นาทีนี้ผมคิดถึงพี่ไว้จัง
" White T Calling "
คิดถึงก็โทรมาเลยครับ น้ำเสียงปลายทางดูแปลกๆ ผมจับเรดาห์ความผิดปกติได้ คำถามที่ไม่อยากฟังที่สุด พี่ไวท์ก็ได้พูดออกมาแล้ว ... ความรู้สึกสับสนที่ ผมความจะพูดไหม? ผมควรจะบอกให้หมดใช่ไหม? บอกไปแล้วพี่ไวท์จะไม่สบายใจหรือเปล่า?
" น้อยหน่า มาด้วยนะ " ผมตัดสินใจบอกไปในนาทสุดท้าย ก่อนที่ผมจะรู้สึกผิดไปมากกว่านี้ หวังว่าพี่ไวท์จะอภัย ผมโกหกแค่ 2 นาทีได้มั้ง ผมแค่พักหายใจ ... ประโยคที่พี่ไวท์ตอบกลับมาว่า " รู้แล้ว " เหมือนคำตัดสินว่าผมทำถูก
พี่ไวท์รู้ได้ยังไง ... ว่าน้อยหน่ามาด้วย
คำพูดของพี่ไวท์วนเวียน เหมือนเพลงที่กรอซ้ำไปซ้ำมา คำพูดของหญิงแทรกมาในความจำ
" กุหลาบ สวยงาม หนามแหลมคม เอาเวลาไปดูแลแฟนมรึงมั้งนะ "
บอกตรงๆ ผมไม่มีกะใจจะสนุกกับปาร์ตี้ ตรงหน้าเลยตอนนี้ผมคิดวนเวียนแต่เรื่องพี่ไวท์ ภาพพี่ไวท์ที่ดูแลผม ทุกๆช่วงเวลามันวนเวียนมาจนผมรู้สึกว่าตัวเองแย่จัง เป็นฝ่ายรับจนลืมที่จะให้ ผมควรดูแลคนที่เรียกว่าแฟนบ้าง
หยิบโทรศัพท์ดู ตอนนี้ Whitewo_หลอนไป 46ข้อความแล้วครับ ผมอ่านไปก็ยิ้มไป ความน่ารัก ช่างเอาใจใส่แบบนี้หล่ะที่ทำให้ผมแพ้ทาง ผมควรจะตอบไปว่าไงดี สติ๊กเกอร์รูปไหนพอจะบอกถึงอารมย์ของผมได้ >> มือจับจ้องอยู่ที่ CALL อยากได้พูดเอง อยากได้ยินเสียง อยาก...โทร >>> อืม
" กัปตัน ๆ กัปตันมาทำไรคนเดียว ไม่สนุกหรอ "
เสียงน้อยหน่าตอนนี้อยู่ระยะประชิดตัวแล้วครับ ผมกำมือถือไว้แน่น ไม่เหลือที่ว่างให้เค้าฉวยโอกาสกับผมได้ บทสนทนาของเรามีอะไรบ้างผมไม่รู้ ... รู้แต่มันอึดอัดที่อยู่ใกล้ชิดกันขนาดนี้ " เราออกไปข้างนอกกันเหอะ "
น้อยหน่า : " แป๊บซิ เรามีอะไรจะบอก "
ผม : " เรื่องไร "
น้อยหน่า : " เราเป็นแฟนกันไหม "
ผมอึ้งกับประโยคที่เธอพูดมา " รู้ตัวหรือเปล่าว่าพูดอะไร "
น้อยหน่า : " รู้ดิ รู้ว่าถ้าเราเป็นแฟนกัน มันต้องดีแน่เลย "
ผม : " ขอโทษนะ ไม่ได้หรอก ผมมีแฟนแล้ว "
น้อยหน่า : " ไม่จริงอ่ะ กัปตันทำแต่งาน เพื่อนก็มีแค่พวกเรา กัปจะเอาเวลาที่ไหนหาแฟน ให้เราดูแลกัปนะ จริงๆเราก็ทำมาตลอดนะ "
ผม : " ผมมีแฟนแล้ว พี่ไวท์ไง น้อยหน่าก็รู้จัก "
น้อยหน่า : " ไม่จริงอ่ะ รักโปรโมทนะซิ เกมส์ง่ายๆแบบนี้เราดูออก "
ผม : " ก็แล้วแต่จะคิดนะ มาไปข้างนอกดีกว่า "
ผมรู้สึกแย่กับผู้หญิงตรงหน้าแล้วครับ ที่มองความรักสวยงามของผม เป็นธุรกิจไปได้ กำลังจะลุกขึ้น เธอคว้าแขนผมไปกอดไว้หน้าตาเฉย ตอนนี้แขนผมสัมผัสอยู่กับ บรา บิกีนี้แม้ว่ามันจะโตสมวัย แต่มันก็เป็นเรื่องไม่ควรนะ ผมพยายามดึงแขนออกอย่างสุภาพแต่ยิ่งดึงก็ยิ่งกอดแน่น
น้อยหน่า : " จะหนีไปไหน เขินเหรอ? ดูซิหน้าแดงหมดแล้ว กัปตันเป็นผู้ชายอยู่ใกล้ผู้หญิงก็ต้องตื่นเต้นเป็นธรรมดา ตัวนุ่มไม่ชอบเหรอ ลองกอดดูไหม? มันดีกว่าผู้ชายตัวแข็งๆนะ "
ผม : " เมาแล้วดิ ไปนอนเหอะ "
น้อยหน่า : " ถ้าเมา แล้วจะไปส่งที่ห้องไหมอ่ะ "
ผม : " น้อยหน่า ปล่อยผมเหอะ พี่ไวท์เป็นแฟนผม ผมควรจะให้เกียรติเค้าทั้งต่อหน้า และลับหลัง พอได้แล้ว "
น้อยหน่า : " พูดว่าให้เกียรติเหรอ อยากจะขำ แปลว่าไม่ได้รักกันเลยซิ ที่คบๆกันอยู่นิ ไม่หน้าที่ ก็คงเป็น... ความใคร่ล้วนๆ "
ผมกำหมัดไว้แน่น พยายามสะกดอารมย์โกรธไว้ ยังไงซะเธอก็เป็นผู้หญิง นาทีนี่ได้แต่เงียบครับ เธอยังพูดจาดูแคลนความรักของผมเรื่อยๆ เธอพยายามโน้นน้าวผม ทั้งกาย วาจา และ เซ็กส์ ปลายนิ้วเธอลูบไล้ ปลุกอารมย์ผมสุดๆ ตอนนี้นะหรอก อารมย์ก็มีนะ .. แต่เป็น
น้อยหน่า : " เราเชื่อว่า เราจะเป็นแฟนที่ดีให้กัปตันได้นะ เราจะรัก /ดูแล และให้ความสุขกับกัปตันให้มากๆ ไม่อยากรู้สึกดีๆบ้างเหรอ เราช่วยได้นะ "
ผม : " ผมยอมรับนะ กับพี่ไวท์อาจจะเป็นความใคร่ก็ได้ แค่ผมอยู่ใกล้พี่เค้า ผมก็รู้สึกดีแล้ว หรือบางทีมันอาจจะเป็นความหลงก็ได้ วันไหนที่เค้าไม่อยู่ใกล้ ผมก็แทบไม่เป็นตัวเอง ไม่ว่าความรู้สึกของผมกับพี่ไวท์จะเรียกว่าอะไร แต่อยากให้น้อยหน่ารู้ว่า ผมขาดเค้าไม่ได้ ... ผมเลือกเค้า แม้ว่าน้อยหน่าจะถามผมอีกกี่สิบครั้ง อีกกี่ร้อยครั้ง คำตอบผมก็เหมือนเดิม "
น้อยหน่า : " ไม่จริงอ่ะ บ้าไปแล้ว! ผู้ชายด้วยกันจะรักกันได้ยังไงล่ะ "
ผม : " แล้วใครว่าเป็นผู้ชายหล่ะ อิชะนี!! "
เจอประโยคนี้เข้าไป เด้งออกจากตัวผมแทบไม่ทันเลยครับ เสียงกรี๊ด วี๊ดร้องเหมือนเพิ่งเจอเรื่องสยองขวัญ เห้อๆ หวังว่าคำตอบนี้จะทำให้เธอไม่กล้ามายุ่งกับผมอีกนะ
ผมถอนหายใจด้วยความเหนื่อยอ่อน มือที่กำของบางสิ่งเปียกชุ่ม พลิกโทรศัพย์ขึ้นมาดูเวลา เออ!!..มันดูแปลกๆนะครับ หน้าจอผมตอนนี้แสดงเวลาใช้สาย 10 นาทีแล้ว คือนี้กรูกดโทร ... (โทรหาพี่ไวท์ :P ซวยแร๊ววว จะงอนอีกไหม?)
ความคิดเห็น