คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : เรื่องบังเอิญ
-// มันคือเรื่องบังเอิญ หรือตั้งใจ
-// มันเกิดขึ้นจริงๆ หรือฝันไป
-// การที่เรานั้นได้เจอกันที่บนโลกนี้
-// ก็ไม่รู้จะพูดมันอย่างไร แต่หมดทั้งหัวใจที่ฉันมี
-// ฉันเชื่อว่าสิ่งนี้ คือ เรื่องมหัศจรรย์
เรื่องราวที่เกี่ยวพันเชื่อมโยง ให้ผมกับพี่ไวท์ได้อยู่เคียงคู่กันอย่างทุกวันนี้ ผมเรียกมันว่าเรื่องบังเอิญ ... บังเอิญที่ผมลืมมือถือไว้ในห้องน้ำ บังเอิญว่าผมคนบ้านไกล บังเอิญว่าผมจูบไม่เป็น บังเอิญจริงๆที่ ... แม่เหลือบมาเห็นรอยจ้ำแดงๆ ที่ต้นคอผม
สายตาที่แม่มองมา ทำให้ผมรู้สึกกลัว แววตาของแม่ไม่เคยเฉยชาขนาดนี้ ไม่ว่าท่านจะดุด่าผมกี่ครั้ง แววตาของท่านก็ยังแฝงความอบอุ่นอยู่ แต่วันนี้ผมรู้สึกกดดัน ปรับสีหน้าไม่ถูก ท่านขยับเข้าใกล้ๆ ดึงปกเสื้อนักเรียนให้มองเห็นชัด ประสบการณ์ของผู้ใหญ่ท่านคงรู้ดีว่ารอยอะไร
" รอยอะไร "
คำถามจบลง ทุกอย่างกลายเป็นอากาศ ความกดอากาศทำให้ผมหูอื้อ รู้สึกเหมือนเป็นคำตอบชิงเงินล้าน มันมีแค่ทางเลือกผิด กับ ถูก เหรอ? จะยอมรับดีๆ หรือโกหก คิดว่าแม่ไม่รู้เหรอ? ผมปรึกษาตัวเองอยู่สักพัก แม่ยังทำหน้านิ่ง เตรียมมื้อเย็นในครัวไปเรื่อยๆ
" แม่ครับ "
" รอยที่ ผม กะ พี่ไวท์ เล่นกันครับ "
" ........... " (สายตาแม่เหลือบมามองนิดนึ่ง)
" ผมจะระวังไม่ให้เกิดขึ้นอีกครับ " (ก้มหน้า สลดมาก)
" ถ้าคิดเล่นๆกับพี่เค้า ก็ควรดูแลตัวเองด้วย เรานะโตแล้ว ไม่ใช่เด็กๆ "
ผมพยักหน้ารับส่งๆไป แค่แม่ยอมพูดด้วยก็ดีใจมากแล้ว แต่พอคิดตามดีๆ " ถ้าคิดเล่นๆกับพี่เค้า " เดี๋ยวนะแม่ ลูกแม่เสียเอกราชนะ ใครจะยอมง่ายๆ ผมไม่ใช่คนใช้ร่างกายเปลืองนะครับ ไม่ดิแม่!!คนนี้ผมจริงจัง (ปรึกษาตัวเองครับ)
" แม่ครับ "
" มีไรก็พูดมา อ้ำอึ้งอยู่ได้ "
" แล้วถ้าผมไม่ได้คิดเล่นๆ ผมจริงจังล่ะครับ แม่จะโกรธผมไหม? "
" ถ้าถามว่าโกรธไหม? ไม่มีแม่คนไหนโกรธลูกได้ลงคอหรอก "
" ............... " (ผมยิ้นหน้าบานกับคำตอบที่ได้ยิน)
" แต่ถ้าถามว่าเหมาะสมไหม? เรานั่นล่ะควรคิดให้ดี "
" .............. " (หน้าสลดลงทันทีเลย)
เหตุการณ์ แม่-ลูก ผูกพันธ์จบลงแค่นี้ครับ ยิ่งคิดวนไปวนมา รู้สึกมึนๆ หายใจติดขัด คงเป็นคำถามที่คิดไม่ตก อะไรคือความเหมาะสมกันแน่? ความเหมาะสมหน้าตายังไง? ผมควรแคร์ไหม? ถอนหายใจรอบที่ล้าน
" หาคำตอบกับตัวเองให้ได้นะ ก่อนที่จะถล้ำลึกไปมากกว่านี้ "
" ทุกคนรักลูก "
แจ้งเตือนทวิตเด้งมา โลกรอบๆตัวผมตอนนี้อึมครึม ไม่อยากจะรับรู้อะไร แต่แรงสั่นจากไอโฟน9ริตเตอร์โหมมาอย่างน่ากลัว จำใจต้องหยิบขึ้นมาดู พี่ไวท์รัวกดแฟบ (ชื่นชอบ) รูปคู่เมนชั่นจากแฟนคลับ นานๆจะโผล่มาสักที รัวไลค์ไม่ยั้งเลย จนถึงอันสุดท้ายนี่แท็กหาผมด้วย เปิดเข้าไปดูสักหน่อยก็ได้
-//ทะเลสีดำไม่นานก็เช้า
-//ค่ำคืนเหน็บหนาว จับมือฉันไว้
-//ทะเลสีดำ ไม่ต้องหวั่นไหว
-//จะทำเช่นไร กอดฉันไว้นะเธอ
เจอแท็กแบบนี้ก็ยิ้มสิครับ เป็นความกล้ามากๆ ทั้งกล้าทั้งบ้า ไม่กลัวพรุ่งนี้กองจะแตกหรือไง เรื่องข่าวไลน์หลุดก็เริ่มเงียบแล้วนะ มาปลุกกระแสแฟนคลับอีกด้วยคลิปหวานๆแบบนี้ ดูดีๆมีประโยคบอกรักด้วยนะ ผมเหมือนคนบ้าไปแล้ว ยืนยิ้มกับมือถือ แม่ยืนคนหม้อแกงอยู่ใกล้ๆยังรู้สึกถึงพลังแห่งความสุขได้ ผมเปิดคลิปวนดูซ้ำไปซ้ำมา
" ไม่ต้องกินข้าวเย็นแล้วมั้ง " แม่ก็พูดเหมือนรู้ใจ
ผมพยายามกลั้นยิ้ม รู้สึกว่าไอร้อนขึ้นหน้า เมนชั่นตอบไปสักหน่อย
" แฟนใครนะ น่ารักจัง "
" แฟนโผมมม "
เช่นเคย บรรยากาศกองถ่ายวันนี้ ครึกครักสุดๆตั้งแต่ทำงานมา สื่อ แฟนคลับไทย แฟนคลับนอก มากันเต็มพื้นที่ ทีมงานบางส่วนต้องปลีกตัวไปดูแลเหล่าแฟนๆที่มาเยี่ยมเรา เพราะพอคนเยอะ งานก็แยะตาม การถ่ายทำ การเก็บเสียงลำบากมาก ผมเห็นพี่ผู้ช่วยผู้กำกับ โดนเฮียด่าตั้งแต่เช้าถ้าใครมีโอกาสได้มาหาพวกเราที่กอง อย่าโกรธเลยนะครับถ้ามันไม่สะดวกสบายซักเท่าไร ใจผมก็อยากจะทักทายให้ครบทุกคน ถ่ายรูปให้ครบทุกกล้อง แต่ทำไม่ได้จริงๆ เราทำงานแข่งกับเวลาตลอด มันซีรีย์วัยรุ่น ไม่ใช่หนังผีจะได้มีแต่ซีนไนท์อ่ะนะ
บางทีพี่ไวท์นี่ก็ตัวปัญหาเลย ฉายาพี่ไวท์ในกองเปลี่ยนตามฤดูกาลครับ แต่ที่โดนบ่อยๆคือไวท์ลืมบท คือพี่ไวท์ไม่ท่องบทมาเลย บางที่ต้องให้พี่ผู้ช่วยอ่านให้ฟังหน้าเซต(สถานที่ถ่ายทำ)อีกตังหาก ผมก็งงกับพี่ท่าน ไม่เคยอ่านบทมาจากบ้าน แต่เล่นไม่เคยเกิน3เทคผ่านตลอด ในขณะที่ผมทำการบ้านมาเป็นอย่างดี หาเวลาว่างไปเวิร์คชอปเรียนการแสดงเพิ่มตลอด ซีนอารมย์ยังหลายเทคเลย นี่เค้าเรียกว่าพรสวรรค์ชัดๆ
คนบนโลกนี้แปลกดีนะ คนที่ยิ่งดิ้นรน ยิ่งคิด ยิ่งพยายาม มีมากแต่ประสบความสำเร็จน้อย ส่วนคนที่รอคอยจังหวะเหมาะๆ มีน้อยแต่มักจะประสบความสำเร็จอย่างง่ายดาย พี่ไวท์คือคำว่าง่ายดาย ส่วนผมนะเหรอ? คงเป็นคำว่ายากโคตรๆแต่มันก็คือส่วนเติมเต็มซึ่งกันและกัน เมื่อผมเหนื่อยก็มีพี่ไวท์คอยดูแล เมื่อผมท้อยังมีพี่ไวท์คอยยิ้มให้ เมื่อผมแพ้ ผมเจ็บตัวทุกทีสิ (ดวลเกมส์แพ้1แมท 2ที / บางคืนร่างแทบพัง )
คิวออกกองอาทิตย์นี้สามวัน ช่วงนี้ทุกวันผมจะโดนป่วนในโซเชียลตลอด เหมือนเค้าอยู่ใกล้ตัวเรา ส่งรูปแย่ๆของผมมาพร้อมกับข้อความหยาบๆ คำพูดเชิงลบ ทนอ่านมาสองวันแล้ว และที่แปลกไปกว่านั้น มันถูกส่งมาในไลน์ส่วนตัวนะสิ
" โล้นซ่าขาใหญ่ กับคุณชายมุ้งมิ้ง "
" เหนื่อยไหม?ที่วิ่งตาม จับผู้ชาย "
" หยุดมโนเถอะ ไม่สวยหรูคู่ควรดูแพงเลยสักนิด "
บลา บลา บลา
ส่งมาเยอะมากจริงๆคำ บางวันเป็นร้อยข้อความ ผมอ่านตามรู้สึกจิตตกมากๆ เค้าต้องการอะไร?เรื่องพี่ไวท์แน่ๆ คือพี่ไวท์ไม่ใช่ของผม แต่เป็นของเค้างั้นสิ รู้สึกว่าตั้งแต่พี่ไวท์เปิดตัว คลิปหวานออกสื่อกระแสทั้งบวก และ ลบ ออกมาเยอะมาก มันทำลายสมาธิทำการแสดงของผม
" ทำไมกูไม่บล็อคว้าาา "(ปรึกษาตัวเองอีกแล้ว)
เชื่อเถอะจิตใจลึกๆของคนเราอยากรู้ทุกคนล่ะ ว่าเค้าจะชม จะด่า เราว่าไงบ้าง
-//ผมก็เป็นเหมือนกัน//-
เราไปทำอะไรให้นักหนา เค้าถึงรู้สึกแย่ได้ขนาดนั้น การเก็บความลับ ความรู้สึกแย่ไว้คนเดียวไม่สนุกเลย นี่สินะ!! ความรู้สึกของพี่ไวท์ตอนที่รู้เรื่องน้อยหน่า แต่ไม่อยากบอกผม ไม่มีใครอยากเอาเรื่องแย่ๆไปทำลายรอยยิ้มของอีกคนนึ่งหรอก
ถ้าผมย้อนเวลากลับไปได้ ผมก็ยังจะเลือกพี่ไวท์ แต่ถ้าย้อนกลับไป แล้วพี่ไวท์จะไม่รักผม ผมขออยู่กับปัจจุบันที่พี่ไวท์รักผม และอีกหลายๆคนเกลียดผมดีกว่า ผมเชื่อว่าความรักดีๆของพี่ไวท์จะเป็นเกาะป้องกัน ทุกๆอย่าง เหมือนกับตอนนี้สองแขนกอดรัดมาจากด้านหลังอบอุ่นมาก แม้จะมีบางจุดที่ดันสะกิดอยู่บ่อยๆน่ะนะ
ซีนใหญ่ที่จะถ่ายกันในอาทิตย์นี้คือซีนเข้าค่าย หลายๆปมเรื่องจะคลีคลายในกันซีนนี้ เป็นการรวมนักแสดงแทบทุกคนของเรื่องเลยก็ว่าได้ผมตื่นเต้นมาก มันคงเหมือนตอนผมเข้าค่าย รด. มีผกก.เป็นผู้คุม (แซวขำๆนะเฮีย อย่าโกรธผม)
เป็นการทำงานที่สนุกแน่ๆ ไปกันเกือบ 30 ชีวิตอย่างนี้ ช่วงนี้ผมอยู่ติดบ้านมาก ตั้งแต่ที่ทำให้แม่ไม่สบายใจผมก็เก็บตัวมากขึ้น ไปค้างบ้านพี่ไวท์แค่จำเป็นจริงๆ ส่วนพี่ไวท์ก็จะเฟสไทม์มาตลอดเวลา อยากรู้ไหมเราคุยเรื่องอะไรกันบ้างตอนที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน
พี่ไวท์ : นี่เหม่ง พี่เคลียเกมส์จบแล้วนะ / Read
พี่ไวท์ : ม๊าซื้อปังสังขยามาฝาก มากินดิ / Read
พี่ไวท์ : เหม่งว่าพี่ตัดผมทรงนี้ดีป่ะว่ะ หล่อไหม? / Read
พี่ไวท์ : กัปตันว่างแล้วโทรมาด้วยนะ ไม่งั้นงอนจริงๆด้วย / Read
พี่ไวท์ : คืนนี้ห้ามฝันถึงใคร ฝันถึงกูคนเดียว เข้าใจ๊ / Read
พี่ไวท์ : พี่ออกไปชิวกับเพื่อนนะ กลับเมื่อไรเดียวทักไป / Read
พี่ไวท์ : บางคนเค้าก็แสดงออกมากๆเนอะว่าเค้าเป็นของเรา ^^เบื่อ / Read
คำพูดที่ไวท์ทุกคำมีความหมาย แม้แต่สัญลักษณ์บางตัวถ้าไม่ตีความดีๆ ผมจะพลาดเลย พี่ไวท์จะงอน .. ถ้าผมไม่เข้าใจเพราะเค้าถือว่าได้บอกผมแล้ว ภายนอกที่ดูชิวๆ เกรียนๆ ชอบหาเรื่องให้คนอื่นขำๆแต่จริงๆแล้วพี่ไวท์ขี้งอนมากนะครับ งอน และไม่ยอมง้อใครด้วย น่าแปลกที่ง้อและยอมผมคนเดียว เราไม่เคยทะเลาะกันเรื่องที่พี่ไวท์ไปเที่ยวดึกๆ เพราะพี่เค้ามักจะบอกผมก่อน หรือบางที่ก็เฟสไทม์หาผมตอนนั้นเสมอ มีครั้งหนึ่งผมติดประชุมสายคุยเรื่องรายงานกับเพื่อน คุยนานมากตั้งแต่สองทุ่ม ถึง ตีหนึ่ง พี่ไวท์ทักมาทั้งแชท โทร เฟสไทม์ ผมไม่ตอบตัดสายทิ้ง วันนั้นอาการหนักมากเพื่อนๆที่ไปด้วยกันเข้าหน้าไม่ติดเลย(แกงค์โวเล่าให้ฟังอ่ะนะ) ปกติความเป็นสุภาพบุรุษจะพาสาวๆส่งบ้านจนครบทุกคนค่อยกลับ แต่วันนั้นทิ้งให้ขึ้นแท็กซี่กลับเองแล้วตรงดิ่งมาหาผม พอมาเจอผมปั่นรายงานไม่ได้ไปไหน ก็หายงอน ... บางทีอารมย์ของความรักก็ควบคุมยากนะครับ
ตริ๊ง .. ตริ๊รรรรรรง!!
ไม่บอกก็น่าจะรู้นะว่าใครทักมา คงจะเป็น ... เฮ้ย!!ไม่ใช่ สาวชุดนักศึกษา ขาวโบ๊ะ รูปดิสที่โชว์พร้อมคำว่า " ได้ส่งรูปภาพถึงคุณ " ผมลังเลที่จะเปิดอ่านเพราะมันเป็นรูปภาพเลยไม่รู้ว่าเค้าต้องการอะไร แต่ถ้าข้อความผมพอจะอ่านจากหน้าจอได้เลย ถ้าสไลด์เข้าไปที่ข้อความ เค้าก็จะรู้ทันทีว่าผมอ่านแล้ว Read // เหมือนตกอยู่ในสภาวะจำยอม กดเข้าไปเปิดดูแบบผ่านๆ รูปที่ส่งมาแสงสีบ่งบอกว่า เป็นร้านนั่งชิวที่ไหนสักแห่ง สมาชิกไม่คุ้นตาม มีแค่พี่จากับพี่ไวท์ที่ผมรู้จัก เค้าคงจงใจจะบอกผมว่า " เค้าอยู่ด้วยกัน " เพราะมันเป็นรูปเซลฟีแบบกลุ่มนะสิ
อยากยั่วให้หึงใช่ไหม ?
ผมรู้สึกว่าตัวเองเก็บกด ไม่ค่อยกล้าเหวี่ยง วีน หรือพูดความรู้สึกของตัวเองออกมาสักเท่าไร เหมือนคนหนีปัญหา ทำหน้าเรียบเฉยแล้วปล่อยเวลาและเรื่องราวให้มันผ่านไป นานวันคนที่เค้าทำร้ายเราเค้าก็จะลืมแต่เรานี่สิยังคงจดจำได้ดี ผมอยากจะมีความกล้า พูดออกมาตรงๆเวลาที่ดีใจ เสียใจ แต่ผมทำไม่ได้เลย เหมือนตอนนี้ที่ใจผมว้าวุ่นมากแต่ยังนิ่งเฉยมองดูรูปถ่ายจนแทบจะจดจำได้ทุกรายละเอียด
ข้อความที่เด้งซ้อนมาตอนนี้เป็นของพี่ไวท์
พี่ไวท์ " ที่รักนอนยังครับ "
ผม " ยัง "
พี่ไวท์ " ทำไมไม่นอนพรุ่งนี้งานเช้า คิดถึงพี่เหรอ "
ผม " ไม่อ่ะ "
พี่ไวท์ " โห่ไรอะ พี่คิดถึงกัปตันนะเนี้ย "
ผม " จะคิดถึงทำไม คนอยู่ตั่งเยอะแยะ "
ผม " You send a photo "
ใช่ครับ!! อารมย์(หึง)ชั่ววูบทำให้ผมกดส่งรูปนั้นออกไปแล้ว มันขึ้นว่าRead และไม่มีการตอบกลับใดๆ ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นต่อจากนั้น แต่ผมเดินออกจากโต๊ะหนังสือ ทิ้งร่างลงบนเตียง พยายามข่มตาให้หลับ ไม่ลืมจะเปิดเสียง ตั้งสลีปโหมด ป้องกันการรบกวน ผมนอนตะแคงกอดตัวเอง ปลอบใจว่า " เราคงคิดมากไป "
ไวท์
เวลาที่ผมเฝ้ามองแววตาของกับตันที่อยู่ต่อหน้าทุกคนดูสดใส วิบวับ แต่ทำไมเวลาน้องเผลอๆผมรู้สึกได้ว่าแววตาคู่สวยมีเรื่องที่เก็บอยู่ในใจ ผมสังเกตุอาการของน้องที่ดูจะแกร่งเกินเด็ก17 ตั้งใจทำงาน ไม่ดื้อ ไม่งอแง ไม่เคยมีโมเม้นแบบไม่เอา .. กัปตันไม่ทำเวลาที่เฮีย ผกก.สั่งให้เล่นบทสดอะไร กัปตันยอมทำทุกอย่าง ถ้าเป็นผมละก็ต่อให้ในบทเขียนว่าผมต้องลงน้ำคลอง แต่ถ้าผมไม่ทำ ใครก็บังคับผมไม่ได้ ผมดื้อใช่ไหมครับ... ใครจะเรียกยังไงผมไม่รู้ แต่ผมเรียกมันว่า " จริงใจกับความรู้สึกของตัวเอง "
เราได้มาพบกัน รู้จักกัน และเริ่มคบกัน เวลาต่างๆของผมกะกัปตันมันผ่านมาไม่นานนัก มีแต่ความสุขเข้ามาในชีวิตของเรา ... ผมมีความสุข เพราะกัปตันทำตัวน่ารัก แล้วเวลาที่กัปตันไม่น่ารักล่ะ ผมจะรับได้ไหม? ผมจะยังมีความสุขอยู่หรือเปล่า
แผนลับๆที่ผมขอให้เพื่อนสนิทช่วยป่วนกัปตัน สงสัยจะไม่ได้ผลซะแล้ว กัปตันดูเฉยชามาก หน้าเรียบตึงเหมืนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่แสดงอาการว่า โมโห หึง หวง วีน เลยสักนิด ทั้งๆที่มันเป็นเรื่องเกียวกับผม หรือผมจะได้สำคัญอะไรเลย
พรีออเดอร์
สลับคู่จิ้นให้ฟินเว่อร์ ภาค1คะ
เพิ่มบท เพิ่มNC
บรรยากาศจริง คลุกวงใน
ใครชอบสั่งได้นะ เม้นไว้ก็ได้
หรือ Line : venus909
ความคิดเห็น