✿ It hurts the " ღ heart ψ " ✿

ลำดับตอนที่ #2 : ✫ CHAPTER ll ✫

✫ CHAPTER ll ✫

got a boy 멋진! I got a boy 착한! 

I got a boy มอซจิน! I got a boy ชักฮัน

I got a boy handsome boy 내 맘 다 가져간

I got a boy handsone boy แน มัม ดา กาจยอกัน

ดนตรีจังหวะที่แสนจะเร้าใจ ถูกเปิดขึ้นเพื่อทำลายความเงียบในห้องซ้อมเต้น 
กระจกเงาที่รายล้อมอยู่รอบห้องส่องเงาของคนสองคนที่กำลังกอดก่าย
ป่ายปัดหาความต้องการของกันและกัน เสียงลมหายใจถี่รัวที่กระตุ้นความกระหาย
ของคนเบื้อหน้า เสียงครางกระเซ้าเว้าวอนครางต่ำให้พอให้อีกร้อนรุ่มหัวใจ

“อ่า….แท…ยอน ฉันต้องการเป็นของเธอ” เสียงครางแหลมสูง ของหญิงสาว
ร่างผอมเพรียวบาง ผมสีน้ำตาลทองเป็นสอนทอประกายกับแสงไฟนีออนทำให้
ใบหน้าหวานน่าหลงใหลนี้ดูเร้าร้อนและเย้ายวนชวนให้มองมากขึ้นทุกที ริมฝีปาก
สีแดงเผยอเล็กน้อยและขมเม้มด้วยความเขินอาย เธอปรือดวงตาแสนหวานของ
เธอจ้องมองไปในดวงตากลมโตของแทยอน สองมือพลางลูบไล้เสื้อกล้ามสีดำ
ตัวบางและไล้สัมผัสกายตัวเองลงไปยังกางเกงขาสั้นสีดำ เธอหยุดมือลงและไต่
นิ้วมือของตัวเองลงไปตามหน้าขาอ่อนขาวที่เย้ายวนใจ 

“สิก้า อ่า…. เธอช่างเร้าร้อนเสียเหลือเกิน” เสียงแผ่วเบาจากคนตัวเล็กเริ่มสั่น
ด้วยแรงปารถนา เธอก้มหน้าลงมองมือของเจสสิก้าที่ในเวลานี้เลื่อนมือมาสัมผัส
ผิวกายของเธอและไต่ไปที่หน้าอกที่มีเพียงเสื้อยืดสีขาวกั้นกลางความรู้สึกที่
กำลังก่อเกิด

“ชู่ว...เรามีเวลาปรมเปรอให้กันเพียงน้อยนิด ใช้เวลาให้คุ้มสิค่ะที่รัก” นิ้วเรียวยาว
ของเจสสิก้า แตะลงบนริมฝีปากสีแดงของคนตัวเล็ก เธอเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้
ใบหูและเอ่ยเสียงแผ่นเบาให้คนตัวเล็กนี้ต้องร้อนรน

ปึ่ง!!! ผั่ว…..

ประตูกระจกสีขุ่นถูกอ้าเปิดออก หญิงสาวก้าวเดินเข้ามาในห้องซ้อมเต้นด้วย
สาวตามุ่งร้าย ริมฝีปากของเธอขบเม้มจิกแน่นด้วยความโกรธที่โผยพุ่ง เธอสาว
เท้าก้าวเข้าไปใกล้คนทั้งคู่ที่ในเวลานี้กำลังโอบกอดกันและจับจ้องมองมายังที่เธอ

“ฟานี่” เสียงของคนที่เธอรักเอ่ยขึ้นด้วยท่าทางหวาดกลัว ใบหน้าของเขานั้นดู
ซีดเสียวและเต็มไปด้วยความสับสน

“นี่มันอะไรกันแทยอน!!” เสียงหวานตะโกนลั่นห้องด้วยความโกรธ หยาดน้ำตา
เล็กๆเริ่มก่อตัวบนใบหน้าของทิฟฟานี่และพรั่งพลูอาบแก้มใส

กี่ครั้งแล้วแทยอนที่เธอ คอยเอาแต่มีคนอื่น

ทรมานหัวใจฉันให้ต้องเห็นภาพเธอกำลังนัวเนียกับคนอื่นที่ไม่ใช่ฉัน

แต่นี่มันยิ่งกว่าทุกครั้ง

เจสสิก้าเพื่อนสนิทคนเดียวของฉัน เธอกำลังพรากคนรักของฉันไป

ทำไม...ทำไมกัน

“ฟานี่ ฉันไม่ว่างกำลังยุ่งอยู่ เธอช่วยออกไปรอที่อื่นก่อนจะได้ไหม” แทยอนเอ่ยเพียง
เสียงเรียบและจับจ้องมองใบหน้าที่น่าหลงใหลของเจสสิก้าด้วยรอยยิ้มกวนๆ ซึ่งมันช่าง
แตกต่างกันวินาทีแรกที่เธอเห็นใบหน้าของเขา

“ไม่ว่างอย่างนั้นเหรอ แล้วฉันล่ะ ฉันเป็นแค่อะไรของเธอ แทยอน!!” ทิฟฟานี่ตะโกนสุด
เสียงยกมือทั้งสองข้างขึ้นมากุมใบหน้า หัวใจของเธอกำลังร่ำร้องด้วยความเจ็บปวด 
สายตาที่เย็นชาของแทยอนมันทำให้หัวใจของผู้หญิงคนนึงกำลังแตกสลาย 

เจ็บเหลือเกินเหมือหัวใจดวงนี้อยากจะหยุดเต้น

หากแต่มันยังคงต้องฝืนทนและเก็บความเจ็บปวดนี้ไว้ในส่วนลึกของหัวใจ

เพราะ ทิฟฟานี่คนนี้รักแทยอนมากเหลือเกิน

มากจนไม่อาจเสียเธอไปได้

“คนของฉันไงฟานี่ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ออกไปได้แล้ว!!” สายตาที่เย็นชาจ้อง
มองร่างผอมบางที่ทรุดตัวลงนั่งกับพื้นอย่างหมดแรง แทยอนตวาดเสียงดัง
ลั่นห้องราวกับน้ำเสียงที่เอ่ยเอื้อนไม่ใช่เสียงของคนที่รักกันเ สองมือของ
แทยอนโอบกอดร่างผอมเพรียวของเจสสิก้าเอาไว้แน่น

“แทยอน...ทำไม” เสียงหวานได้แต่สะอื้นร่ำไห้และจ้องมองคนสองคนที่
กำลังมอบความรักให้กัน เหมือนดังกับว่าเธอเป็นเพียงอากาศที่ไร้ตัวตน 

ตึก...ตึ๊ก...ตึก...ตึ๊ก...

เสียงหัวใจที่ดังอย่างเชื่องช้าเพราะความทรมาน ความเจ็บที่มันแล่นสู่หัวใจ
ดวงน้อยๆ ทำให้คนตัวเล็กคนนึงหมดสิ้นเรี่ยวแรง เธอรูดกายลงกับผนัง
กระจกสีขุ่นของห้องซ้อมเต้นและเงี่ยหูฟังเสียงของคนที่เธอรักหมดหัวใจ
กำลังร่ำร้องหาอีกคนที่ไม่ใช่เธอ คนที่ค่อยเฝ้าแต่ทำร้ายเธอ ทรมานหัวใจเธอ 
แต่เธอก็รักเพียงแต่เขา

“ฟานี่ เธอเจ็บมากเท่าไหร่ หัวใจของฉันก็เจ็บมากกว่าทีเธอเจ็บ” คนตัวเล็ก
เอ่ยเพียงเสียงแผ่วเบาและยกมือขึ้นเกาะกุมหน้าอกของตัวเอง หยาดน้ำตา
แห่งความเจ็บที่ไม่อาจพรรณนาได้หยดลงบนเสื้อเชิ้ตสีขาวเป็นดวง 
หยดแล้วหลดเล่า 

หัวใจซันนี่คนนี้ เจ็บเพราะเห็นหัวใจของคนที่ตัวเองรักกำลังทรมานอยู่

เธอรู้บ้างไหม....

หากฉันทำได้ คนคนนี้อยากจะ....

แบกรับความเจ็บและความเศร้าของเธอทั้งหมดมาไว้ที่ฉัน

ปึ่ง!!! กึก....กึก

ประตูกระจกสีขุ่นข้างตัวของซันนี่ถูกเปิดอีกครั้งพร้อมร่างผอมบางที่วิ่งออกมา 
หยาดน้ำตามากมายเปรอะเปื้อนใบหน้าของเธอทำให้ใบหน้าสวยนี้ดูเศร้าหมอง 
เธอวิ่งออกไปยังทางเดินจนสุดสายตาปล่อยให้มีเพียงแต่ความเงียบที่รายล้อม
รอบกายของซันนี่ไว้

“ฟานี่ อย่าพึ่งไป ” คนตัวเล็กยันกายลุกขึ้นและก้าวเดินตามทิฟฟานี่ แม้ขาสอง
ข้างของเขาจะไร้สิ้นเรี่ยวแรงหากแต่หัวใจที่เจ็บปวดไม่อาจทนเห็นคนรักต้อง
ทรมานอยู่เพียงลำพังได้

แม้ว่าเขาจะทำร้ายเธอมากแค่ไหนหัวใจเธอก็มีแต่เขา

รู้ว่ามันต้องใช้เวลา แต่เธอลืมเขาบ้างได้ไหม

และช่วยเปิดประตูให้ฉันเข้าไป เข้าไปซ่อมไปแซมหัวใจของเธอ

ซันนี่คนนี้รักทิฟฟานี่มากเหลือเกิน

ทิฟฟานี่นั่งคุดคู้กอดเข่าตัวเองอยู่ริมกระจกระเบียงทางเดินที่ไร้ผู้คน เสียงสะอื้น
ขาดห้วงด้วยความเจ็บดังแผ่วเบาราวกับเสียงกระซิบ คนตัวเล็กหย่อนกายลงนั่ง
ข้างๆและดึงร่างผอมบางเข้ามาสวมในอ้อมกอด ทิฟฟานี่ไม่ดิ้นหากเพียงแต่เธอ
ปล่อยกายให้อีกคนได้มอบไออุ่นให้ เธอยกสองมือขึ้นคว้าเขาไว้และดึงเข้ามา
สวมกอด ใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาเปื้อนบนเสื้อขาวที่เหมือนดังผ้าที่กัก
เก็บหยาดน้ำตาของคนทั้งสองเอาไว้


“ซัน…ฉันเจ็บ”เสียงเล็กของคนในอ้อมกอดร้องสะอื้นและปล่อยความทรมาน
ของเธอมอบให้คนตัวเล็กได้แบกรับความรู้สึกนี้

ซันนี่เงยใบหน้าขึ้นและจับจ้องมองไปยังนอกกระจบที่เต็มไปด้วยหยาดฝนที่
โปรยปรายและท้องฟ้าสีเทาเหมือนหัวใจของเธอที่อยากร้องไห้ คนตัวเล็กยกมือ
ขึ้นอังกับกระจกและเปาลมปากให้เกิดฝ่าบนกระจก เธอกวาดนิ้วเล็กๆวาดเป็น
เส้นรูปหัวใจดวงน้อย 

“ฟานี่ มองนี่สิ” ซันนี่เอ่ยกระซิบข้างหูและดึงกายร่างผอมบางให้ลุกขึ้นนั่งมองหัวใจ
ดวงน้อยที่กระจกที่เธอเพิ่งวาดขึ้นเพื่อมอบให้คนที่เธอรัก หากแต่มือเรียวยาวของ
ฟานี่เอื้อมเข้าไปหาและรูดหัวใจครึ่งนึงหายไป 

แค่ครึ่งใจ......... ฉันขอแค่ครึ่งใจให้เธอเริ่มต้นใหม่กับฉัน

และเก็บครึ่งใจให้เขา ให้เป็นความจำแล้วกัน

ฉันรู้ว่าทั้งใจเธอมีให้เขา แต่ของแค่เรื่องเดียว....

มองซันนี่คนนี้บ้างจะได้ไหม 

ร่างผอมบางลุกขึ้นยืนพลางเช็ดน้ำตาและจับที่กั้นที่เป็นไม้ของระเบียงมองไปยังท้องฟ้า
ที่มืดครึ้มด้วยเมฆฝน ที่โปรยปราย มันช่างเหน็บหนาวเหมือนหัวใจของทิฟฟานี่เหลือ
เกินในเวลานี้

“ซัน เคยคิดไหมว่าเราจะเจอคนดีที่รักเราบนโลกใบนี้บ้าง” ใบหน้าหวานของทิฟฟานี่
ก้มหน้าลงมาจับจ้องมองคนตัวเล็กด้วยสายตาที่เศร้าสร้อย รอยยิ้มบางๆของเธอเผย
ยิ้มน้อยๆให้ได้เห็น

“มีสิ แล้วเธอคิดว่าฉัน.....” ซํนนี่เอ่ยปากถามและหยุดลง เหมือนคำพูดที่เธออยาก
จะเอ่ยนั้นกำลังถูกกลืนกินจากความว่างเปล่าหายไปจนหมดสิ้น คนตัวเล็กยันกายลุก
ขึ้นและยืนข้างๆ เธอได้แต่แอบมองใบหน้าของคนที่ตัวเองรักอยู่เงียบๆ

“อยู่ต่อกับฉันหน่อยได้ไหม อย่าพึ่งจากฉันไปเลยนะซัน” ทิฟฟานี่เอ่ยเสียงแผ่วเบา
และเอื้อมมือที่สั่นไหวเกาะกุมมือของซันนี่ไว้ สายตาเว้าวอนที่เต็มไปด้วยน้ำตากำลัง
จ้องมองในดวงตาสีน้ำตาลเข้มด้วยความต้องกายให้คนตัวเล็กนี้อยู่เคียงข้างเธอไม่
หายไปไหน

ซันนี่เผยรอยยิ้มแสนหวานและดึงร่างผอมบางเข้าสวมในอ้อมกอดที่อบอุ่นนี้ เธออยาก
ให้ความเหน็บหนาวในหัวใจของร่างผอมบางดวงนี้นั้นลดลงแม้เพียงเล็กน้อยด้วยไฟที่
อบอุ่นจากหัวใจของเธอ

อยากอยู่ดูแลให้เธออบอุ่นหัวใจ

ฉันเชื่อว่าเธอรับรู้ได้ว่า..... 

ทั้งหัวใจฉันอยู่ที่เธอหมดแล้วตอนนี้

สักวัน ฉันอยากได้ยินคำว่ารักจากปากของเธอ

ทิฟฟานี่ ดวงใจของฉัน

✿¸.••••••••••••••••••••••••.¸✿