คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : Monochrome no Kiss - [Black Butler Op 1]
วันที่ตัวเรา
ได้มาพบ ได้เจอกัน ดั่งเงาตะวัน
สีสันแยกผ่านไป
ยังมีใคร ที่ยัง
ร่วมทุกข์และร่วมสุข
ดั่งเหล่าใบไม้ ที่ร่วงหล่นเกินอภัย เป็นดั่งแผลเป็นที่หยาบกร้าน
คืบคราญ
ยังมีใคร ที่ยัง ยังคงเรียกหา เราเสมอ
อาจจะเหมือน น้ำตาที่หลั่งริน
ไม่ยอมละลายหมดสิ้นไปเสียที
แค่ปลายอุ้มมือที่ส่งมา
กับคำมายาที่เธอเคยเอ่ยไว้..
ถึงแม้ฉันรู้ อยู่ข้างใน ไม่ว่าเมื่อไหร่
จะตามหาความรักเธอ
ไม่ว่าจะผ่านอะไรมา จากวันนั้น ชั่ววันหนึ่ง
ดั่งน้ำตาที่แห้งหายไป
ถึงแม้ฉันรู้ อยู่ที่ใจ ฉันขอเพียงโอบเธอไว้
จนสิ้นสุดเส้นทาง
แม้ค่ำคืนหนึ่งคืนนี้ คงจะเลือนลับและลาจาก จักคืนจันทร์ลับลาให้สองเรา
หลายวันชั่วคืนได้ผ่านพ้นล่วงเลยไป จนท้ายที่สุดได้ชื่นชอบมันไป
ณ ทะเลสดใส พักพิงจนลืมเลือน การหายใจ
การจมปลักอยู่กับเรื่องก่อนหน้านี้ ทำให้ใจเหลือแต่ความลังเลกังวล
ในช่วงจังหวะที่สวยงาม มีการจุมพิตที่ฉันเกลียดหนักหนา
อย่าทิ้งให้ฉันอยู่ตัวคนเดียว ช่วยคิดถึงกันสักนิดอยู่ด้วยกันอีกนาน
ในห้องของเธอเองนั้น จะมีถ้อยคำแบบไหนกัน ที่ได้เอื้อนเอ่ยมันออกมา?
ทั้งความวุ่นวายและการหลับใหล
แต่ช่วยบอกเรื่องราวให้มากขึ้นกว่านี้
รอยยิ้มแห่งความไม่แน่ใจ ถอนหายใจอย่างลังเล
และเงยหน้ามองดวงจันทรา
ก็แค่ตัวเข็มที่เพรียวยาวยืดออกไป
ซึ่งปลายมันสูงจรดฟากฟ้าเพดาน
เธอก็ไม่อยู่อีกต่อไป และตัวฉันเอง
ก็ไม่จำเป็นอีกเช่นกัน
ถึงแม้อย่างนั้น ยังคงตามหา รูปแบบของความรัก
ที่มั่นคง
ไม่ว่าจะผ่านอะไรมา จากวันนั้น ชั่ววันหนึ่ง
ดั่งน้ำตาที่แห้งหายไป
ถึงแม้ฉันรู้ อยู่ที่ใจ ฉันขอเพียงโอบเธอไว้
จนสิ้นสุดเส้นทาง
ยังจำได้ดี เพียงรอยยิ้มเธอ อบอุ่น
รุ่มร้อนสักเท่าใด
หากเธอเติมให้ใจ สิ่งหนึ่งที่หายไป
จักคืนจันทร์ลับลาให้สองเรา
ความคิดเห็น