ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    แปลเพลง ver.thai

    ลำดับตอนที่ #4 : AWAKE full - [Monochrome Factor ED]

    • อัปเดตล่าสุด 13 มี.ค. 60


    http://jintryku.exteen.com/20080424/lyrics-thver-monochrome-factor-ed

    สุดปลายทางที่เรา อยู่เดียวดายที่เดิม ปวดร้าวยอกย้ำ ฉันไม่เสียใจ
    หนึ่งชีวิตของเรา ที่ยังอยู่ตรงนี้ ฉันยังไม่รู้ว่าทำไม
    อาจมีบางครั้ง ช้ำใจ เจ็บปวดรวดร้าว เหลือเกิน
    แต่การที่ฉันได้พบกับเธอ
    ก็อาจเป็นคำตอบของคำถาม

    หากว่าเงา ลบและล้างลืมเลือน
    ฉันคงโอบ เธอเอาไว้เคียงกาย
    ไม่ว่าอยู่ไกล เท่าไร จะหาเธอ
    แม้ยามที่ แสง นั้นลบเลือนหาย ก็อย่าได้หวั่นเกรงกลัวใดๆ
    แค่เธอเชื่อใจ ฉันเพียงพอ
     
    ในคืนที่จันทร์ดาราดวงเดิม ลบเลือนจากคืนในราตรีกาล ก็จงอย่ากลัวหวั่นเกรง อย่าท้อใจ
    ก็อยากจะ เป็นเพียงคนๆเดียว เพื่อเธอ จะเป็นดัง กำลังใจ ที่คอยอยู่ เคียงข้างเธอ เสมอไป
    ไม่ว่าจะเป็น เงาและแสง
    สะท้อนผ่านภาพเดียว

    ภาพทิวทัศน์เหมือนเดิม  ภาพเหตุการณ์เช่นเดิม คือ หลักฐานที่เห็นถึงความสุข

    รู้ว่าความเสียใจ รู้ว่าความเจ็บปวด และมันได้เริ่มขึ้นเมื่อไหร่
    แม้เป็นเพียงฝันของคน ที่อยากปกป้องใครสักคน

    ถ้ายังคงลังเลอย่างนี้...จงอย่าลังเลออกเดินต่อไป
     
    โอบกอดความรักอันนี้เอาไว้ เธอจงเชื่อมั่นความรู้สึกนั้น แม้ว่าตัวตนจะอยู่แห่งหนใด

    เพียงแค่ตัวเธอลืมตาเท่านั้น  แสงเจิดจ้าที่สอดส่องลงมา ที่ได้รับกลับคืนมา

    ในความมืดมิดที่เป็นอนันต์  ตัวตนอดีตยังคงขมขื่น

    เรื่องราวเหล่านั้นยุติลงเสียที...

    น้ำตาที่ไหลเอ่อล้นออกมา กับอาการที่ยังคงเอียงอาย  ทุกสิ่งที่เห็นเป็นตัวตนฉันเอง

    รู้สึกว่า เงาและแสง นั้น

    เริ่มเดินอีกครั้ง...

     

    หากว่าเงา ลบและล้างลืมเลือน

    ฉันคงโอบ เธอเอาไว้เคียงกาย

    ไม่ว่าอยู่ไกล เท่าไร จะหาเธอ

    แม้ยามที่ แสง นั้นลบเลือนหาย ก็อย่าได้หวั่นเกรงกลัวใดๆ

    แค่เธอเชื่อใจ ฉันเพียงพอ

    ถึงแม้จันทราจะลอยหายไปในยามราตรีที่ดูมืดมน ก็จงอย่ากลัวการส่งความรู้สึก


    รอยจูบที่ดูแล้วเหมือนหอมหวาน รอยยิ้มที่ดูแลเปล่งประกาย 
    คงจะกลายเป็นลักษณ์รูปแบบหนึ่งของเธอ

    ไม่ว่าจะเป็น เงาและแสง

     

    โอบกอดความรักอันนี้เอาไว้ เธอจงเชื่อมั่นความรู้สึกนั้น แม้ว่าตัวตนจะอยู่แห่งหนใด

    เพียงแค่ตัวเธอลืมตาเท่านั้น  แสงเจิดจ้าที่สอดส่องลงมา ที่ได้รับกลับคืนมา

    ในความมืดมิดที่เป็นอนันต์  ตัวตนอดีตยังคงขมขื่น

    เรื่องราวเหล่านั้นยุติลงเสียที...

     

    น้ำตาที่ไหลเอ่อล้นออกมา กับอาการที่ยังคงเอียงอาย  ทุกสิ่งที่เห็นเป็นตัวตนฉันเอง

    รู้สึกว่า เงาและแสง นั้น

    เริ่มเดินอีกครั้ง...

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×