ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รักป่วน แสนจะวุ่นวาย ของผู้ชายอาทติสต์

    ลำดับตอนที่ #5 : บทที่5 น้องเชอรี่ที่รัก...

    • อัปเดตล่าสุด 17 ก.พ. 54


    บทที่5 น้องเชอรี่ที่รัก...
              เมื่อถึงเวลานัดหมาย ผมก็ขับรถไปรับปราโมทย์ที่คอนโดของมัน มันซูบผอมลงไปมากทีเดียว ผมรู้ล่ะว่ามันไม่ค่อยจะมีความสุขกับชีวิตมากเท่าไหร่ วันๆ คอยแต่หลบหน้าเจ้าหนี้เงินกู้  ถ้าเรื่องเงินผมก็ไม่รู้ว่าจะช่วยเหลือมันยังไง ผมเลยตัดสินใจชวนมันมาทำงานด้วย เพื่อที่จะฉุดมันขึ้นมาจากขุมนรก เผื่อชีวิตของมันจะได้สดใสขึ้นมาบ้าง
              ระหว่างที่ผมกำลังขับรถไปยังร้าน ‘สเต็ป69’ เราทั้งคู่ก็ชวนคุยกันไปเรื่อยเปื่อย มันยื่นนามบัตรของหญิงสาวคนหนึ่งให้กับผม มันบอกว่าคนนี้เด็ดสุดๆ พอเลยพอกันที ผมเข็ดแล้วจำ เรื่องของน้องเชอรี่ผมก็เสียใจมากพออยู่แล้ว ผมล่ะซึ้งน้ำใจมันจริงๆ มันเป็นเพื่อนที่ดีคอยหยิบยื่นแต่สิ่งที่คาดไม่ถึงให้กับผม ผมล่ะหมั่นไส้มันเหลือเกิน
              พอมาถึงที่ร้าน ผมและปราโมทย์ก็เดินไปนั่งยังโต๊ะที่พนักงานจัดไว้ให้ ผมรู้สึกแปลกใจอย่างตงิดๆ ทำไมร้านนี้แทบจะไม่มีผู้หญิงเข้ามาเที่ยวเลย ถึงมีก็ส่วนน้อย ส่วนมากมีแต่ผู้ชายแถมมาดเนี๊ยบหน้าตาหล่อๆ กันทั้งนั้น ช่างมันเถอะผมไม่คิดอะไรมากอยู่แล้ว และเราทั้งคู่ก็นั่งดื่มกัน
              ผมเริ่มออกอาการกึ่มๆ ผมอาจจะตาลายหรืออย่างไรมิทราบ ผมมองไปรอบด้านก็มีแต่หนุ่มๆ ลุกขึ้นแด๊นเต็มไปหมด จะหาสาวๆ มองเป็นอาหารตาซักคนสองคนก็ไม่มี แล้วผมก็มารู้ตอนหลังจากปากของเจ้าเพื่อนรักว่า ผับนี้เป็นผับของผู้ชายอย่างว่า ผมแทบอยากจะเดินออกจากร้านทันที แต่ทำไงได้ผมหลวมตัวเข้ามาแล้วนี่ ผมเลยต้องเนียนๆ ไปตามบรรยากาศ เพื่อไมให้เขารู้ว่าผมเป็นผู้ชายแท้100% แล้วสายตาหยาดเยิ้มของเพื่อนรักผมมันก็มองมาอย่างได้ใจ แย่แล้วสิ อย่าบอกนะว่าเพื่อนของผมมันเป็นประเภทพวกเสือไบ โอ๊ย อยากจะบ้าตาย ผมขนลุกซู่ไปหมด ผมไม่ได้อยากมีอารมณ์อย่างว่ากับมันนะ ผมแค่ขนลุกด้วยความสยิวกิ้วก็เท่านั้น
              แว๊ก...พอซะทีไอ้ปราโมทย์
              แล้วผมก็ค่อยโล่งอกขึ้นมาหน่อย ปราโมทย์ไม่ได้เป็นพวกไม้ป่าเดียวกัน มันบอกกับผมว่า มันมองสาวๆ จนเบื่อแล้ว มันเลยอยากเปิดหูเปิดตากับสิ่งแปลกใหม่ดูบ้าง เผื่อจะได้อรรถรสจากการมาเที่ยว มันพูดกับผมตรงๆ ว่า มันยังชอบผู้หญิงล้าน% ผมค่อยเบาใจขึ้นมาหน่อย ผมนึกว่าตัวเองจะเสียความบริสุทธิ์ให้กับมันซะแล้ว
              ผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำซะหน่อย ผมต้องแอ๊บให้ตัวเองดูไม่เป็นผู้ชาย100% เพื่อจะได้กลมกลืนไปกับบรรยากาศ ผมไม่อยากให้ใครในผับนี้รู้ด้วยว่าผมเป็นผู้ชายแท้ๆ ไม่งั้นมีหวังผมคงจะสยิวกิ้วกับใครคนใดคนหนึ่งในร้านแห่งนี้ก็เป็นได้
              ภาพที่ผมได้เห็นระหว่างเดินไปเข้าห้องน้ำ ทั้งกอด จูบ ลูบ และอื่นๆ อีกมากมาย ไม่ไหวผมทนดูไม่ได้อีกต่อไปแล้ว ผมก้มหน้ารีบจ้ำเท้าเดินอย่างรวดเร็ว
              เมื่อผมเข้ามาในห้องน้ำ ผมรีบล้างหน้าให้ตัวเองสดชื่นทันที ผมมองไปยังกระจกข้างๆ ก็เห็นใครบางคนที่ผมกำลังตามล่าหาความจริงอยู่ ผู้ชายในฝันของยัยลูกว้านี่น่า การแต่งตัวทุกกระบวนนิ้วของชายหนุ่มคนนี้ดูเนี๊ยบมาก ผมเผ้าก็จัดแต่งอย่างกับพวกนายแบบ ผมว่าแล้ว ผมคิดมาตั้งแต่แรกแล้วว่ามันต้องไม่ใช่ผู้ชายแท้อย่างแน่นอน ผมต้องใช้กล้องโทรศัพท์ถ่ายรูปเอาไว้เป็นหลักฐาน เพื่อให้น้องสาวของผมได้รับรู้ความจริงเสียที จะได้ไม่ต้องเสียใจกันมากไปกว่านี้
              ผมรีบเดินตามผู้ชายในฝันของยัยลูกว้าออกไปจากห้องน้ำ ผมต้องถ่ายรูปตอนทีเผลอของเจ้าหมอนี่เก็บไว้ให้ได้ ได้การล่ะ ผมยกโทรศัพท์ขึ้นพร้อมกำลังจะกดถ่ายภาพ แต่มีใครก็ไม่รู้มาสะกิดเข้าที่แขนของผม พร้อมกับเรียกชื่อของผม
              “พี่มะนาวใช่รึป่าวคะ?”
              ผมหันกลับไปมองผู้ที่มีน้ำเสียงอันน่ารักทันที โอ้ แม่เจ้าโว้ย ผู้หญิงคนนี้คือใครกันหนอ ทำไมรูปร่างหน้าตาช่างดูดีถึงเพียงนี้ แล้วทำไมเธอถึงได้รู้จักผมด้วย
              ผมจ้องมองใบหน้าของหญิงสาวผู้นี้ ผมนึกไม่ออกจริงๆ ว่าเธอเป็นใคร แล้วเธอรู้จักผมได้อย่างไร
              “จำกันไม่ได้แล้วหรอคะ?”
              เธอแกล้งอำผมเล่นใช่ไหมเนี่ย หญิงสาวหน้าตาน่ารักคนนี้ ผมคิดว่าผมไม่เคยรู้จักเธอเลยนะ แต่น้ำเสียงของเธอช่างฟังดูเหมือนใครคนนึง...
              “เชอรี่ไงคะ ตกลงจำได้หรือยัง?”
              อะไรนะ! เชอรี่! ห๊า! ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหมเนี่ย เชอรี่ เชอรี่จริงๆ เหรอ บ้าน่าเป็นไปไม่ได้ ถ้าเป็นน้องเชอรี่จริงๆ ต้องอ้วนเป็นตุ่มสิ นางผีเสื้อสมุทรไง ภาพของเธอในอดีตผมยังจำได้ดีเสมอ
              “หนูไม่ได้โกหกนะ น้องเชอรี่ไงคะ ที่เราเคยคบกันสมัยมัธยมไง ตกลงจำได้แล้วใช่ไหม?”
              ผมพยักหน้าอย่างช้าๆ แล้วสำรวจทรวดทรงของเธอตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า แล้วผมก็สรุปว่าเธอคนนี้คือน้องเชอรี่จริงๆ แต่ที่ผมแปลกใจก็คือ ทำไมเธอเปลี่ยนแปลงตัวเองไปได้มากถึงเพียงนี้ รูปร่างที่เคยอ้วนเป็นตุ่ม บัดนี้ราวกับถูกมนต์วิเศษต้องสะกดให้เป็นหญิงสาวที่มีรูปร่างอันบอบบางน่าทะนุถนอม
              แล้วผมกับเธอก็ออกไปพูดคุยกันข้างนอกร้าน เหตุผลก็เพราะว่าข้างในร้านเปิดเพลงแด๊นเสียงดังมาก เราสื่อสารกันแทบจะไม่รู้เรื่อง และผมก็ลืมไปเสียสนิทเลยว่า ผมกำลังจะแอบถ่ายรูปชายหนุ่มในฝันของยัยลูกว้าเพื่อเก็บไว้เป็นหลักฐาน น้องสาวของผมจะได้ตาสว่างเสียที
              น้องเชอรี่คงจะรู้ล่ะมั้งว่า ผมคงมีคำถามค้างคาอยู่ในใจว่าทำไมทรวดทรงของเธอถึงเพรียวบางได้ใจมากขนาดนี้ จากที่ช้างน้อยยังเรียกแม่แปรเปลี่ยนเป็นสาวเอวบางร่างน้อย ผมว่าเป็นใครก็คงจะต้องสงสัยเหมือนกันกับผมนั่นแหละน่า
              แล้วน้องเชอรี่ก็เล่าความจริงให้ผมฟังว่า เธอไปลดไขมันที่ประเทศเกาหลี เข้าครอสลดน้ำหนักถึงสองปีเต็มๆ เธอเปลี่ยนแปลงไปมากจริงๆ อีกทั้งยังหน้าตาน่ารักอีกด้วย ขนาดผมมองเธอ ผมยังแอบเคลิ้มเลย
              น้องเชอรี่ก็ยังบอกกับตัวผมว่า ผมเปลี่ยนไปจากเดิมมากเหมือนกัน เธอไม่ยักกะรู้ว่าผมจะเปลี่ยนจากการชอบผู้หญิงมาชอบพวกไม้ป่าเดียวกันไปซะแล้ว ตายล่ะหว่า เธอเข้าใจผิดอย่างใหญ่หลวง ไม่ใช่นะ ผมหลวมตัวเข้ามาที่ร้านแห่งนี้ก็เพราะไอ้เพื่อนรักของผมแท้ๆ
              เราทั้งคู่พูดคุยกันไปได้ซักพัก แล้วเธอก็ขอตัวไปนั่งดื่มกับเพื่อนๆ ในร้านต่อ เธอบอกว่าถ้าไม่รังเกียจเธอชวนให้ผมไปนั่งดื่มด้วยกันกับเพื่อนๆ ของเธอ ที่เป็นพวกผู้ชายชอบไม้ป่าเดียวกันเหมือนกับผม เผื่อว่าผมจะติดใจเพื่อนของเธอ เธอจะได้เป็นแม่สื่อให้
              ผมแก้ข่าวทั้งหมดว่า ผมเป็นผู้ชายแท้ทั้งร่างกายและจิตใจ ส่วนเธอนะหรอไม่รู้จะเชื่อคำพูดของผมรึป่าว แล้วเธอก็หัวเราะคริคริ ก่อนที่เธอจะเดินจากไป เธอยังให้นามบัตรกับผมเอาไว้ด้วย เผื่อมีธุระหรือว่าผมอยากชวนเธอไปนั่งดื่มร้านไหน ก็ให้ผมติดต่อกลับไปหาเธอ ผมรับนามบัตรจากเธอแล้วเก็บใส่ไว้ในกระเป๋าสตางค์ และเธอก็เดินจากไป
              ผมลืมปราโมทย์ไปซะสนิท สงสัยมันคงจะบ่นหาผมอยู่ล่ะมั้ง ผมบอกกับมันว่าจะเดินไปเข้าห้องน้ำไม่นาน แต่ผมดันมานั่งพูดคุยอยู่กับน้องเชอรี่ซักพักใหญ่ๆ ดีแล้วล่ะ ให้มันรู้ซะบ้างว่า การที่มันนั่งดื่มอยู่คนเดียวและเพื่อนของตัวเองหายหัวไปนั้นมันจะรู้สึกยังไง ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะมีสตางค์พอที่จะจ่ายค่าดื่มให้ทางร้านหรือป่าว เพราะที่ผมชวนมันออกมาเที่ยว ผมบอกกับมันว่าผมจะเป็นเจ้ามือเลี้ยงมันเอง ผมกดดูที่หน้าจอโทรศัพท์ก็เห็นเบอร์โทรที่ไม่ได้รับอยู่หลายสาย ผมมานั่งคุยซะเพลินจนลืมกดรับโทรศัพท์ที่เจ้าเพื่อนรักมันโทรเข้ามา มันคงกำลังลุกลี้ลุกลนอยู่เป็นแน่ มันคงจะคิดว่าผมหนีกลับบ้านไปแล้ว และไม่ยอมรับสายโทรศัพท์จากมัน ปล่อยให้มันเป็นคนจ่ายค่าดื่มเองทั้งหมด ฮ่าๆ คิดแล้วก็สะใจจริงๆ
              เมื่อผมเดินกลับเข้ามานั่งที่โต๊ะ ผมก็เห็นปราโมทย์นั่งหน้าซีดราวกับคนเป็นไข้หวัดนกอยู่ยังไงยังงั้น มันต่อว่าผมกระฉูดทันที ผมไม่อยากบอกความจริงให้มันรับรู้หรอกว่า ผมไปนั่งคุยอยู่กับน้องเชอรี่ เธอทั้งสวย น่ารัก แถมทรวดทรงยังดูบอบบางไปทุกสัดส่วน ถ้าผมบอกความจริงให้มันฟังล่ะก็ เดี๋ยวมันจะได้หน้า เพราะว่ามันเคยเป็นคนติดต่อผู้หญิงคนนี้ให้กับผม แล้วเราทั้งคู่ก็นั่งดื่มกันต่อ พอจวนจะถึงเวลาที่ร้านจะปิด ผมก็ขับรถไปส่งมันที่คอนโด พอส่งมันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมก็ขับรถกลับบ้านทันที ผมง่วงนอนมาก วันนี้ทั้งวันรู้สึกเหนื่อยและเพลีย แล้วผมก็ผล็อยหลับคาเตียงนอนไปอย่างไม่รู้สึกตัว
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×