คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : พบเจอ
เกาหลี โรงเรียนโชคัง
"กริ้ดดดดดเจ้าหญิง"
"เจ้าหญิงงงงงง"
"เจ้าหญิงมองมาทางนี้หน่อยค่าาาาา"
"ฉันรักคุณเจ้าหญิง"
-
-
"ดูเหมือนเจ้าหญิงจะมาแล้วล่ะ" เจ้าหญิงหรอ ?
"ใครกันน่ะแทยอน แล้วทำไมเขาถึงเป็นเจ้าหญิงล่ะ"
"ยูลเป็นนักเรียนใหม่คงยังไม่รู้เนอะ ^^ ก็นั่น เจสสิก้า
ผู้หญิงที่ได้รับการขนานนามให้เป็นเจ้าหญิงน้ำแข็งของโรงเรียน"
"เจ้าหญิงน้ำแข็ง เขาสวยขนาดนั้นเลยหรอ"
"สวยเพียบพร้อม แล้วก็เย็นชาไงล่ะ"
"ฉันไม่ชอบคนเย็นชา ชอบคนร่าเริงเหมือนแทๆมากกว่า ^^"
"จ้า แต่สวยจริงๆนะเจสสิก้าน่ะ ฉันยังอิจฉาเลย สวยแล้วก็เก่ง
แถมยังรวย ถ้าฉันมีได้เหมือนเขาก็คงจะดี"
"ไม่เห็นจะดีเลย แทๆเป็นแบบนี้แหละดีแล้ว ลูกสาวที่ขยันช่วยงานบ้าน
มีครอบครัวที่อบอุ่น และเป็นแทๆที่ยิ้มให้ฉันเสมอ"
"ถ้าฉันดีขนาดนั้นแล้วทำไมเขาถึงไม่สนใจฉันบ้างเลยล่ะ" แทยอนยิ้ม ยิ้มแบบเศร้า ๆ
ไม่ใช่ว่าแทยอนไม่ดีหรอก แต่ผู้หญิงคนนั้น เฮ้อ ฉันว่าไม่ควรพูดถึงเลยดีกว่า
"ยูล ฉัน.."
"แท !! แทยอนเป็นอะไร"
"ฉันปวดหัว"
"ใจเย็นๆนะแทยอน ยา ยาอยู่ไหน" ฉันหยิบกระเป๋าของแทยอนขึ้นมาค้นดู
"จะเจอแล้ว ค่อยๆกินนะแทยอน" ฉันส่งยาให้แทยอนและยื่นขวดน้ำตามให้
แทยอนมีโรคประจำตัวคือ โรคเครียด และมันเริ่มจะรุนแรงขึ้นด้วยในตอนนี้
แทยอนขาดยาไม่ได้ ถ้าโรคกำเริบแล้วไม่ได้รับยา อาจะส่งผลถึงชีวิต
"เธอเครียดเกินไปนะช่วงนี้"
"ฉันจะพยายามผ่อนคลายนะ ยูลไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ^^" ยิ่งเธอยิ้มแทยอน
ฉันยิ่งใจไม่ดีเลย เฮ้อ นี่ฉันถอนหายใจอีกแล้วหรอกเนี่ย เฮ้อ
"ยูลงั้นฉันไปเรียนก่อนนะ คาบเรียนฉันเริ่มเร็วกว่าน่ะ ยูลไปห้องเรียนคนเดียวได้ใช่ไหม"
"ได้สิ ฉันโตแล้วนะ แทๆไปเถอะ" ฉันโบกมือให้แทยอน
"ได้สิ ไปเถอะแทๆ ยัยยูริ เธอยังไม่รู้ทางไปตึกเรียนด้วยซ้ำเลยนะ"
"ถ้าเธอไม่รู้ ฉันก็จะบอกให้นะ ^^" ใครเนี่ย น่ารักจัง ตัวสูงพอๆกับแทยอนเลย
"อย่าทำท่างงสิจ้ะ ฉันชื่อทิฟฟานี่ ฉันก็เพิ่งย้ายมาเรียนทีนี่เหมือนกัน"
"เอ่อ..หวัดดี ฉันชื่อยูริ"
"ยินดีที่ได้รู้จักนะจ้ะ ยูล ว่าแต่เธอกำลังทำอะไรอยู่หรอ"
"ฉันกำลังหาทางไปห้องเรียนน่ะ"
"ว้าว งั้นหรอ ให้ฉันช่วยไหม ฉันศึกษาแผนที่โรงเรียนมาอย่างดีเลยล่ะ > <"
"รบกวนเธอหรือป่าว" ฉันไม่ค่อยชินกับการให้ความช่วยเหลือจากคนที่เพิ่งรู้จัก
ไม่ถึง 2 นาทีซะด้วยสิ
"รบกวนอะไรกันล่ะ ฮิฮิ เธอนี่น่ารักจริงๆเลยน้า แต่ว่าอย่าดื้อเลยจ้ะ ให้ฉันพาไปห้องเรียนดีกว่า"
เอ่อ ฉันรู้สึกขนลุกยังไงไม่รู้แฮะ สงสัยฟุ้งซ่านเกินไปมั้ง
"แล้ว เธออยู่ห้องอะไรเอ่ย"
"1B น่ะ"
"อ๊า ได้ไงเนี่ย เธอก็เป็นรุ่นน้องฉันสิจ้ะ ฉันอยู่ห้อง 2B แต่ว่าห้องบีเหมือนกัน
อนาคตคงได้ร่วมงานโรงเรียนด้วยกันแน่เลย อ้อ เธอจะเรียกฉันว่ารุ่นพี่ก็ได้นะ"
"รุ่นพี่....หรอ" รู้สึกน่ากลัวพิกล
"ใช่จ้ะ รุ่นพี่ ฮึ เราไปห้องเรียนของเธอกันนะ ฉันไปส่ง ตามมาสิ" คนที่ให้ฉันเรียกตัวเอง
ว่ารุ่นพี่ดึงมือฉันให้เดินตามไปด้วยกัน ฉันรู้สึกคุ้นเคยกับผู้หญิงคนนี้อย่างบอกไม่ถูก
เหมือนว่ารู้จักดีทั้งๆที่เพิ่งรุ้จักครั้งแรก แล้วก็ความกลัวแบบแปลกๆนี่อีก
อะไรกันนักหนา หรือว่าฉันจะติดโรคเครียดมาจากแทๆแล้วน้า ไม่ได้ๆ ถ้าฉันเป็นโรคไปอีกคน
ใครก็ดุแลแทๆล่ะ จริงไหม ?
ความคิดเห็น