Miss's store room

ลำดับตอนที่ #20 : สภานักเขียน

ชื่อ : ชาช่า

เผ่าพันธุ์ : เงา

รายละเอียดเผ่าพันธุ์ : สิ่งไม่มีชีวิตที่มีความคิดเป็นของตัวเอง ถือกำเนิดจากเงาของสิ่งของหรือสิ่งมีชีวิตที่อยู่นิ่งๆกับที่และได้รับเวทแสงเป็นเวลานาน  ไม่มีรูปร่างที่แน่นอน

ประวัติคร่าวๆ : ชาช่า เป็นชื่อที่ตั้งขึ้นเอง ถือกำเนิดจากเงาของกล่องดนตรี เดินทางไปเรื่อยๆตามใจตน

ความสามารถพิเศษเผ่าพันธุ์ : ไม่สามารถสัมผัสได้ แฝงตัวอยู่ในเงาอื่นๆได้ การโจมตีทางกายภาพไม่มีผล ใช้เวทแสงในการฟื้นฟูและเพิ่มพลัง ดังนั้นถ้าถูกโจมตีด้วยเวทแสงจะไม่เกิดผลใดๆ เป็นการเพิ่มพลังให้ด้วยซ้ำ ถ้าได้กลืนกินร่างและวิญญาณของสิ่งใดจะสามารถกลายเป็นสิ่งนั้นได้ แต่ถึงใช้ร่างแปลงความสามารถตอนเป็นเงายังคงอยู่ ร่างแปลงจะไม่สามารถสัมผัสได้ คล้ายๆภาพโฮโลแกรม ไม่ถูกตรวจจับโดยสิ่งใดก็ตาม ไม่ใช้อากาศหายใจจึงอยู่ได้เกือบทุกสภาพแวดล้อม ไม่จำเป็นต้องดื่มหรือกิน ไม่มีความรู้สึกเหนื่อยอีกด้วย

จุดอ่อนเผ่าพันธุ์ : ไม่สามารถอยู่ในที่มืดสนิทได้ แม้จะอยู่ในร่างที่ตนกลืนกินไป เพราะเงาถือกำเนิดจากแสง จึงต้องอยู่ในที่มีแสงเท่านั้น ขอแค่มีแสงจะมากหรือน้อยเท่าไหร่ก็ยังอยู่ได้ ไม่มีเสียงจึงต้องสื่อสารโดยการเปลี่ยนรูปร่างตัวเองเป็นตัวหนังสือ ถ้าเปลี่ยนร่างโดยไม่ได้กลืนกินร่างและวิญญาณจะไม่สามารถแปลงได้สมบูรณ์ เป็นได้แค่เงาดำๆที่มีรูปร่างคล้ายกันเท่านั้น ร่างที่กลืนกินเข้าไปแล้ว นอกจากความสามารถทางกายภาพจะไม่สามารถใช้ความสามารถอื่นของร่างที่กลืนกินได้ ไม่สามารถรับกลิ่นหรือรสได้ แต่มองเห็นและได้ยินตามปกติ

นิสัย : เอาแน่เอานอนไม่ได้ อารมณ์แปรปรวนอย่างรุนแรง ทำอะไรตามใจตัวเอง ไม่สนใจโลก ขี้รำคาญ เบื่อง่าย ไม่ชอบคบหาสมาคมกับใครหรืออะไรก็ตาม แต่ก็มีด้านดีอยู่บ้าง คือเป็นคนสุภาพ และมีมารยาทพอสมควร (ถ้าอยากทำอ่ะนะ) มีอารมณ์ขันที่เอาแน่เอานอนไม่ได้

รูปร่างหน้าตา : เงาสีดำที่ไม่มีรูปร่างแน่นอน แต่ปกติจะใช้รูปร่างคล้ายเงาคนและมักจะอยู่ทาบติดพื้นมากกว่าลอยตัวขึ้นมาอยู่บนอากาศ

เพิ่มเติม : -ไม่มีเพศเพราะเงาไม่จำเป็นต้องสืบพันธุ์

-ร่างที่กลืนกินเข้าไปตอนนี้มีแค่มนุษย์เพศชาย สูง 190 ซม. มีผมและตาสีฟ้า กับแมวเปอร์เซียเพศผู้สีขาว

ร่างมนุษย์

-สกิลเฉพาะตัว ได้แก่

1.สร้างเงาที่ไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง

2.ใช้เวทแสงได้ในระดับนึง

3.สามารถสร้างเงาที่ดูดกลืนทุกสิ่งได้ คล้ายๆโคลนดูด แต่เงานี้จะดูดกลืนเร็วมาก(ระดับความเร็วขึ้นอยู่กับอารมณ์ ดี-ช้า ไม่ดี-เร็ว)

บทบรรยาย :

         เงาดำกลุ่มหนึ่งเคลื่อนตัวไปตามทางเดินอย่างรวดเร็ว เงาดำนั้นมีรูปร่างไม่แน่นอน เปลี่ยนรูปร่างไปมา บ้างมีรูปร่างคล้ายนกบางทีก็ปลา เงาดำเคลื่อนตัวไปเรื่อยๆก่อนจะหยุดชะงัก เงาดำนั้นก่อตัวขึ้นสูงจนมีรูปร่างคล้ายกับมนุษย์ ทันใดนั้นเงาดำก็สลายลงไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะปรากฏร่างเป็นชายหนุ่มคนหนึ่ง เขาหันหลังกลับไปทางที่ตนมาก่อนจะยืนนิ่งๆอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งปีศาจกลุ่มหนึ่งปรากฏกายล้อมตัวเขาไว้ ปีศาจเหล่านั้นมีใบหน้าที่อัปลักษณ์และดวงตาที่แดงก่ำแสดงถึงความเคียดแค้น ชายหนุ่มปรายตามองเหล่าปีศาจด้วยแววตาสมเพช มุมปากยกยิ้มเยาะ

         “พวกเจ้ามันก็แค่ปีศาจชั้นต่ำ กล้าดีอย่างไรมาขวางทางข้า?”ชายหนุ่มเดินเข้าไปหาปีศาจกลุ่มนั้นทีละก้าว ฉับพลันพื้นที่ปีศาจเหล่านั้นยืนอยู่ก็กลายเป็นสีดำ พวกมันจมลงไปในสีดำนั้นอย่างรวดเร็วจนไม่มีแม้แต่การตะเกียกตะกายหรือเสียงกรีดร้อง เมื่อปีศาจทั้งหมดจมลงไปหมดแล้ว สีดำนั้นก็พลันหายไป

         “พวกเจ้าช่างน่าสมเพช”ชายหนุ่มเอ่ยก่อนจะก้าวเดินออกไปอีกทางอย่างไม่เร่งรีบ ชายหนุ่มเงยหน้ามองท้องฟ้าก่อนจะฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี “วันนี้พระจันทร์สวยดีจริงๆ”สิ้นคำนั้นร่างของชายหนุ่มก็สลายลงกลายเป็นเงาดำที่ไม่อาจบรรยายรูปร่างได้ก่อนจะพุ่งตัวออกไปอย่างรวดเร็ว