มหาวิบัติแผนครองพิภพ

ลำดับตอนที่ #1 : get off

�� สนานีตรวจสภาพอากาศ โอเอไซด์ �แอนตาร์กติกา � �
ช่วงฤดูหนาว

�� � � � " ขณะนี่กำลังมีการประชุมสภาวะอากาศหรือ เวดท์ ครั้งที่10 ค่ะ ตอนนี้คณะผู้นำ............ " � เสียงจากของนักข่าวในทีวียังคงกล่าวต่อไป
�"ประชุมกัยเข้าไปไอ้พวก.....เอ้ย �ไม่เห็นจะได้เรื่องอะไรขึ้นมาเลย เอาเวลาไปถอนหญ้าดีกว่าไหมพวก" �เสียงของชายวัยกลางคนที่กำลังดื่นกาแฟอย่างเอร็ดอร่อยบนกับทีวี � ��

�� � � � � � � � � � �" ด็อกเตอร์แคนเดอค่ะ เอกสารที่ให้ดิฉันหาพบแล้วค่ะ"
�� � � � � � � � � � � � �
"จ้ะๆ �งั้นช่วยเอาไปวางที่โต๊ะทีนะ " �เสียงของเจ้าหน้าที่สาวพูดขึ้นขณะเปิดเอกสาร �แคนเดอยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิมสีหน้าของเขาดูสบายกว่าเมื่อกี้นี้มาก

" เฮ้ �แคนเดอ มาที่นี้ดีมากเลยล่ะ นายไม่อยากกลับบ้านมั้งเหรอ เหอ นายปลากระป๋อง" �เสียงของนักวิทยาศาสตร์วัยหนุ่ยกล่าวขึ้นอย่างมีความสุข � � ��

"ไม่ล่ะขอบใจ ฉันอยู่ที่นี้ดีกว่าต้องกลับไปฟังยัยแก่นั้นบ่นดีกว่าเป็นไหนๆ" �แคนเดอพูด กับ เจค นักวิทยาศาสตร์ภาคสนาม เมื่อเขานึกถึงเมียของเขาทำให้สีหน้าของเขาดูแย่ลงอีกครั้ง
��
�� �"นายไม่อยากอยู่ต่อหน่อยเหรอ �อีกสีก3เดือนเป็นไง �บางทีอาจได้ดูหมีขาวอึ๊บกับก็ได้นะ" � � �เขากล่าวอย่างติดตลดพร้อมทั้งระเบิดเสียงหัวเราะดังลั้น � � � � ��
��
�� � �"นายอยู่ดูเองเถอะจะมีสักกี่คนที่อยากอยู่ที่แบบนี้ในฤดูนาวกัน � เจคพูดอย่างรู้ใจเพื่อนของเขา" � � ขณะที่แคนเดอยังไม่หยุดหัวเราะ

"งั้้นฉันกลับก่อนนะพอดีมีงานรออยู่อีกเพียบเลยล่ะ �กะว่าจะไปให้ทันเซอไพร์ มิล่าด้วยน่ะ" � � เจคกล่าวอย่างหน้าชื่นตาบาน

"คนมีความรักมันก็ดีอย่างนี้ล่ะ เดี๋ยวแต่งการกันไปมันก็จะรู้เอง" � � เจคทำหน้าเบ้เหมือนไม่ได้ยินในสิ่งที่ แคนเดอบ่น

"ไปล่ะ โชคดี คุณลุง" �เจคกล่าวขณะที่คล้อยหลังไปเพื่อที่จะขึ้นเครื่องบินเที่ยวสุทท้ายของฤดูหนาวนี้ โดยมีแคนเดอโบกมือ อย่างสงบ

เครื่องบินรัสเซียสภาพดีเริ่มที่จะส่งเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นเรื่อยๆราวกับวาเป็นการบอกลาสถานที่สุดหฤโหดแห่งนี้ แอนตากร์ติกา




สำนักหนังสือพิมพ์ อะโครโพลิส ไทม์ �กรุง วอเซนเบิร์ก � ประเทศ อเมทริส


�� � � � � � � "มิล่า รายงานข่าวของเธอเกียวกับการเจาะลึกสภาพอากาศเนี่ย เยี่ยมจริงๆเลยเป็นแบบทีี่่ฉันหวังไว้เลยล่ะ" � � คลากหัวหน้าคอลัมนิสต์กล่าวชื่นชม มิล่า อย่างดีใจ � � ถ้าอย่างนั้นเธอก็ทำรายงานตวนี้ต่อเลยล่ะกันนะ หวังว่าบอกอคงจะถูกใจด้วย
เขากล่าวพลางเอาหนัาแนบใบหูของมิลาราวกับว่าเป็นความลับทีเดียว �

�� � � � � � �"ค่ะ ฉันก็เห็นว่าประชาชนควรที่จะได้รู้เรื่องพวกนี่ให้มากขึ้นมันก็แค่นั้น"
�เธอกล่าพลางยิ้มอย่างดีใจ
�
"งั้นฝากด้วย �คลากกล่าวพร้อมกับเหลียวหลังไปเข้าห้องทำงานของตน" � � � �เธอเองก็ดูมีความมากขึ้นมากขึ้นหลังจากที่ได้รับคำชมจากหัวหน้า
�� � � � � � � � �

�� � � � � � � � � �"มิล่่า � เฮ้ มิล่า คุณมาดูนี่ซิ" � เสียงของ แมก ที่ดังแทรกฝ่าเสียงที่อื่ออึงของผู้คนรอบข้าง มิล่าสะดุ้งราวกับตื่นจากภวังค์ �เธอรีบหันหน้าอย่างรวดเร็วไปยังต้นเสียง � � � � � � � � �
�� � � � � � � � �" มีอะไรเหรอ" � เธอพูดขึ้นอย่างดังพร้อมกับสาวก้าวอย่างว่องไว

�� " ดูข่าวนี้ซิ" �แมกพูดพลางมือชี้ไปยังจอโทรทัศน์ของห้องปฏิบัติการณ์

"ขณะนี่ ได้มีรายงาน จากกรมอุตุนิยมวิทยาค่ะว่า มีแนวโน้วอย่างมากที่จะเกิดพายุฮอร์ริเคนความแรงลม 120 กม. �ในเขตของแปซิฟิกเหนือ ทั้งนี่การออกมาให้ข่าวของกรมอุตุนิยมวิทยา ยังได้สร้างความตกใจแก่นักวิทยาศาสตร์อย่างมากเพราะว่าฮอริเคนลูกนี้ถือเป็นลูกที่5ในรอบ3เดือน เป็นปรากฏการณ์ที่แปลกมากทีเดียวค่ะ �ขณะนียังไม่มีรายงานว่าจะพัดเข้าทางฝั่งรัฐเคลิฟอเนีย แต่อย่างใดนะค่ะ
อย่างไรก็ดีทางเราก็จะติดตามข่าวนี้ต่อไปค่ะ หากมีรายงานใดทางเราจะเเจ้งให้ทราบทันทีค่ะ........... " � � � �นักข่าวยังคงพูดต่อไป

แต่ดูเหมือนว่ามิล่าเธอจะเป็นกังวลเพราะสีหน้าของเธอมันบ่งบอกอย่างชัดเจน � �

�� � � � "คุณว่ามันเกิดจากอะไร " แมกพูดขณะที่สายตาของเขายังไม่ล่ะจากจอโทรทัศน์ แม้แต่น้อย

"ฉันไม่รู้โลกร้อนล่ะมั้ง" � �มิล่า ตอบอย่างเสียไม่ได้ สีหน้าของเธอราวกับว่ามีบางอย่างอยู่ในใจ

"แต่นี้มันลูกที่5แล้วนะ �โลกร้อนบ้าอะไรจะเป็นอย่างนี้" � �แมกยังคงกล่าวต่อไปเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

�� � ทันใดนั้นเองเสียงโทณศัพท์จากกระเป๋าของมิล่าก็ดังขึ้น � � � เธอสะดุ้งอีกครั้ง �พร้อมทั้งแมก � �เธอค่อยๆบรรจงอ่านที่หน้าจอว่าใครที่โทรเข้ามา � เจค เธออุทาน ออกมาอย่างดัง ราวกับตกใจ ��

�� � � � � � � � � � � "ฮัลโหล �นั้นคุณหรอเจค �คุณอยู่ที่ไหนเนี่ย " มิล่าพูดอย่างตื่นเต้นราวกับไม่ได้เจอกันมานาน

�� � � "อ้อใช่ �ตอนนี้ผมอยู่ที่เวนซ์ทาวน์ เป็นไง � �เซอไพรซซซ � คุณออกมาพบผมหน่อยได่ไหม ตอนนี้น่ะ " ��
�
�� "ได้ ค่ะ ได้ งั้นเจอกันที่เดิมแล้วกัน" �มิล่ารีบวางหูโทรศัพท์อน่างรวดเร็ว เธอกล่าวลา แมก พร้อมกับออกไปข้างนอก

�
��buffet restaurant �

�� � " คุณมาได้อย่างไงน่ะไหนคุณบอกว่า จะอยู่ที่นั้นต่ออีก3เดือนไง" �มิล่าพูดขึ้นอย่างสงสัยไม่น้อย

"พอดีว่า มีเที่ยวสุทท้ายมาพอดีน่ะผมเลยได้กลับมาด้วย" � �เจคกล่าวพลางทานสเต็กอย่างเอร็ดอร่อย

เจคเงยหน้าขึ้นหลังจากที่เห็นคู่หมั้นของเขาเงียบไปสักพัก � �
"คุณเป็นหรือเปล่าไม่ดีใจที่เห็นผมเหรอ" � เจคพูดพลางมองหน้าของ มิล่า

"ป่าวค่ะ คือ คุณคงไม่ได้ดูข่างซินะะอยู่ที่นั้นนะ �ฉันว่าโลกใบนี้มันเริ่มแปลกๆแล้วล่ะ อยู่ๆก็เกิดพายุจากไหนก็ไม่รู้ แถมไม่ได้เกิดแค่ลูกเดียวอีกต่างหาก.........." �มิล่าพูดราวกับเป็นการระบายอย่างเต็มที่

"เอาล่ะ เอาล่ะ โอเค" เจคพูดเพื่อนเบรคมิล่าที่ กำลังพูดใส่อารมณ์อย่างเต็มที่ �

"ผมเข้าใจนะว่าคุณกำลังกังวลโอเคไม่ใช้ว่าผมไม่กังวลหรอกนะ มิล่าแต่ผมอยากให้คุณใจเย็นไว้ โอเคนะ ที่รัก" � � เจคพูด พร้อมกับนำมือลูบเบาที่หัวของมิล่า

"งั้นมื้อเย็นนี้ผมจะพาเพื่อนมาด้วยดีไหมคุณจะได้คุยกับเค้าไงเพื่อนผมผู้เชี่ยวชาญเลยนะ" � � เจคกล่าวพลางยิ้มที่มุมปากอย่างมีความสุข � �

�� �"อืม � ก็ได้ค่ะ" � � �มิล่าท่าทางใจเย็นลงแล้ว!!!!!!
�

ทั้งคู่ทานอาหารกันต่อไป




กองบัญชาการกองทัพบกกระทรวงกลาโหม �กรุงวอสดิก � เมืองหลวงอเมทิส
�� � � � �
�� � � �ท่ามกลางเสียงของผู้คนที่อื่ออึง

"นี่ค่ะท่าน เอกสารการประชุมด่วน" �เลขา ของนายทหารระดับสูงคนหนึ่งพูดขึ้นอย่างเร่งรีบพลางยื่นซองเอกสารให้กับท่านนายพล

"ตกลงนี่ ทุกคนมากันครบแล้วใช่ไหมนี่ ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่านี่ัมันเรื่องบ้าอะไรกัน" �พลจัตวา แอนดิช แฮนเชล �พูดขึ้นอย่างหัวเสียขณะที่เดินเพื่อที่ไปเข้าห้องประชุมใหญ่ �การประชุมครั้งนี่จะถือว่าเป็นการประชุมลับเลยก็ว่าได้

��นายพล แอนดิช หยุดนิ่งสักครู่เมื่อเดินเข้ามาถึงบริเวณหน้าห้องประชุมภายในกองบัญชาการณ์ เข้ายืนพลางสูดหายใจเข้าลึกๆเหมือนกับว่าจะต้องเจอกับแรงกดดันภายในนั้น

�� � จากนั้น ไม่นาน แอนดิช ก็เริ่มที่จะเดินเข้าไปภายในห้องประชุม � �

��ภาพแรกที่เขาเห็นคือ �คณะนายทหารระดับสูงทั้งหลายที่มีส่วนเกี่ยวข้อง กำลังนั่งกันอย่างหน้าเครียด �แทบทุกคน�

พร้อมกับ เบื้องหลังที่เป็นจอโปรเจกเตอร์ขนาดยักษ์ �ภายในนั้นมีข้อความว่า ���� � � �

�� � � � � � � � � � �WACT project � �(โครงการ เวคท์)


นายพล �สีหน้าของนายพลแอนดิชเปลี่ยนไปจากเมื่อครู่อย่างเห็นได้ชัด

ความเครียดเริ่มเข้าครอบคลุม�


นั่งก่อนสิ ท่านนายพล � �นายทหารระดับสูงนายหนึ่ง พูดขึ้นพลางสเเยะยิ้มอย่างช้าๆ � ความหนาวเย็นเริ่มเข้าปกคลุมในที่ประชุมอีกครั้ง

�� ��


��


� ��
�