ปฎิบัติการลับสะกิดใจนายสุดซ่า

ลำดับตอนที่ #1 : การเริ่มต้นของพวกเรา

บทที่1การเริ่มต้นของพวกเรา

หลังจากศึกอันยาวนานได้จบลงทุกคนก็แยกย้ายไปตามฝันที่ตนอยากเป็น แล้วฉันอยากเป็นอะไรกันแน่นะ

“มากับฉันไหมล่ะ”เสียงๆหนึ่งดังขึ้นมาพอทั้งยังเอื้อมมือมาให้

“อือ ก็ได้ ดราก้อน”ผมยิ้มให้ดราก้อนเพื่อนที่มีพลังแข็งแกรงมากที่สุดในกลุ่ม

“นายนะมีฝันเป็นของตัวเองหรือยังละ โยสึ”ผมได้แต่ตอบด้วยการส่ายหน้าไปมาก็คนมันยังไม่รู้จริงๆนี้น่า

“งั้นมาตามหาความฝันด้วยกันนะ”ดราก้อนยิ้มให้ผมนายใจดีจริงๆเลยนะ

“ตกลง มาหาความฝันด้วยกันนะ”ผมยิ้มตอบแล้วจับมือที่เอื้อมมาหา

10ปีต่อมา

“ทำไรอยู่หรอ โยสึ?”เสียงของดราก้อนดังขึ้นจากข้างหลังผม ทำให้ผมที่ตอนนี้ยุ่งอยู่กับงานเอกสารและสารพัดงานที่ยังไม่เสร็จดี ต้องเงยหน้าขึ้นมาดู

“งานยังไม่เสร็จ นายมีไรอ่ะป่าว?”

“เที่ยงแล้วนายไม่หิวบ้างเลยหรอไง”สีหน้าที่แสดงถึงความไม่พอใจที่ส่งมาหานั้นบ่งบอกได้ชัดว่าผมลืมดูนาฬิกา

“ไปกินข้าวกันนะ”ดราก้อนชวนผม แหมก็ต้องไปอยู่แล้วละ

“^____^ป่ะ”ผมยิ้มให้เขาแล้วลุกจากโต๊ะเดินตรงไปยังประตู พวกเราเดินไปเรื่อยๆจนมาถึงโรงอาหารของฐานทัพรัฐบาลโลก

“ดีครับพันเอกโยสึ ผู้บังคับบัญชาการดราก้อน”ชิโฮริหนุ่มน้อยหน้าหวานที่ทำงานเป็นฝ่ายสืบสวนสอบสวนทักพวกผมทันทีที่เห็น

“ดีชิโฮริจัง อิอิ”ดราก้อนเริ่มแกล้งชิโฮริอีกแล้ว ชิโฮริเพิ่งจะ19แต่พวกเราตั้ง24    ไม่แปลกที่คนอย่างดราก้อนจะกวนเด็กคนนี้ก็ออกจะเหมือนเด็กผู้หญิง

^_______^น่ารักดี

“ถึงจะเป็นผู้บังคับบัญชาการฝ่ายเดียวกับผมแต่กวนกันอย่างนี้มีเจ็บนะครับ^_^*”สีหน้าอย่างนั้นบ่งชี้ชัดว่าน้องเขาไม่เล่นด้วย

“ผู้บังคับบัญชาการสูงสุดว่างไหมครับ”ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องเพื่อหนีเปอร์เซ็นต์การถูกตัดเงินเดือน

“ว่าง ทำไมหรอ?”ผมถามกลับทันที แต่ได้คำตอบคือการหันข้างที่มีดาวยศของชิโฮริเพิ่มขึ้นมาหนึ่งดวง*0*เลื่อนยศแล้วหรอนี่

“เฮ้ย…นี้เลื่อนยศแล้วหรอ?”ดราก้อนนายมันพวกชอบแย่งซีนหรอไง

“ครับ เป็นพันโทแล้วดีใจสุดๆ”

“แล้วถามหาผู้บังคบบัญชาสูงสุดทำไมหรอ?”ผมถามด้วยความสงสัย

“พอดีท่านเรียกผมไปหาแต่ไปที่ไรยุ่งทุกที เลยมาถามก่อนไปไงครับ”                  
ออ…อย่างนี้นี่เอง

“ไปด้วยกันไหมละ พวกเราเองก็ต้องไปหาเหมือนกัน”ดราก้อนบอก

“ไปครับ”

“แต่พวกนายต้องไปช่วยฉันขนกองเอกสารก่อนและกินข้าวด้วย”ผมบอกก่อนที่ทั้ง2คนจะลืมว่าหิวอยู่

“อือ/ครับ”

หลังจากนั้น

“โอ้ย…ทำไมมันหนักอย่างนี่T_T”ดราก้อนบ่นออกมาหลังจากต้องมาขนกองเอกสารของผม

“อย่าบ่น ฝึกทหารหนักกว่านี้อีก”ผมบอกดราก้อน ผมก็หนักเหมือนกันน่า นายไม่ได้หนักคนเดียว

“ทำไรกันนะ”เสียงเข้มที่ลอยมาจากข้างหน้าผม(หรือกองเอกสาร)ผมจึงชะโงกหน้าออกไปจากกองเอกสาร เห็นชายผมซอยสั้นสีแดง ว้าวผู้พิทักษ์ผู้บังคับบัญชาการไม่ได้เห็นตั้งนาน

“ดีครับคุณฮิคาว่า”ชิโฮริทักคุณฮิคาว่าทันที

“ขนกองเอกสารไปส่งท่านผู้บังคับบัญชาการสูงสุดครับ”ผมตอบ

“มะฉันช่วย”คุณฮิคาว่าอาสาแล้วเดินมาเอาส่วนแบ่งจากผมไป

จากนั้นพวกเราก็เดินไปเรื่อยๆจนถึงห้องผู้บังคับบัญชาการ

ก็อกๆ

แอ็ด

“ท่านครับ….ทำไรครับเนี่ย-_-”คุณฮิคาว่าถามทันทีที่เห็นผู้บังคับบัญชากำลังสวีทกับภรรยาของเขา แต่สถานที่มันไม่อำนวยอีกอย่างเวลางานอีกต่างหาก

“อุ๊ย!ผิดเวลาไหมเนี่ย?”ยังจะถาม

“ผมเอางานมาส่ง แล้วนี้มันเวลางานนะครับท่าน”คุณฮิคาว่าพูดพร้อมกับวางกองเอกสารลงที่โต๊ะดังปัง! ถ้ามันเป็นอะไรคุณฮิคาว่าต้องรับผิดชอบนะ ฮึ!

“เออ…เอาน่าฮิคาว่าคุง แหะๆ”ผู้บังคับบัญชาพูดพร้อมเหงื่อตก

“เอาน่าอะไรกันครับ มันเวลางานนะคุณควรทำตัวให้มันเหมาะสมหน่อยได้ไหมครับ!”

คุณฮิคาว่าถึงกับตวาดดังลั่นห้อง เพราะอะไรนะหรอ?ก็เพราะนายเหนือหัวทำตัวเหลวไหลไงละ-_-ฮะๆงานเข้าไหมครับผู้บังคับบัญชาฯ

แอ็ด

เสียงเปิดประตูที่เรียกความสนใจให้ทุกคนหันไปมองยกเว้นคุณฮิคาว่า คนที่เปิดประตูเข้ามาไม่ได้เป็นใครอื่นนอกจากผู้พิทักษ์ผู้บังคับบัญชาการอีกคนแต่ว่าเป็นผู้หญิงผมยาวถึงกลางหลังผมสีน้ำตาลอ่อนน่ารักจังแฮะ

“ดีค่ะบอส…อ้าวนี่มันเวลางานนะค่ะ!”แต่ยังไม่ทันไรเจ้แกก็หัวเสียทันทีที่เห็นผู้บังคับบัญชาฯทำตัวเหลวไหล

‘งานเข้าไหมตูT_T’ผมอ่านความคิดของคนได้นะครับ งานเข้าจริงนั้นแหละครับท่าน อิอิ^_^ โดนซะบ้างจะได้จำ (ซะงั้น:mt)

“งั้นพวกผมไปก่อนนะครับ”ดราก้อนบอกหลังจากเห็นท่าไม่ดี

“เดียวก่อน ชิโฮริคุงเธอต้องไปนอนห้องเดียวกับโยสึและดราก้อนเพราะฉันจะให้พวกนายอยู่กลุ่มเดียวกัน ส่วนรายละเอียดเอาไว้วันหลัง วันนี้งานเข้า”พูดก่อนที่จะเหงื่อตกเป็นก็อกแตก5555+

“ครับ”พวกผมขานรับก่อนจะเดินออกไปแล้วพอปิดประตูปุบเสียงเทศน์ของคุณฮิคาว่าก็ดังเป็นเสียงส่งท้าย

“เห..นี้ฉันต้องนอนห้องเดียวกับเจ้าเปี๊ยกหรอเนี่ย”ดราก้อนพูดกึ่งสัพยอก

“พูดยังกะตอนคุณอายุเท่าผมไม่เตี้ยงั้นแหละครับ”

ชึก!

555+ถูกต้องเลยชิโฮริคุงหมอเนี่ย ตอนเรียน มหาลัยมันเตี้ยที่สุดเลยละ555+

“เช๊อะ!”

“มาเดี๋ยวไปช่วยขนของ”ผมอาสาก่อนที่ทั้งสองจะก่อสงครามขนาดย่อขึ้น…สงครามงั้นหรอ นั้นสิมันก็เกิดจากสิ่งเล็กแต่สุดท้ายมันก็กลายเป็นเรื่องใหญ่ไปจนได้

“เป็นไรป่าวเนี่ยโยสึ?”ดราก้อนนายจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันทำแป๊ะอะไร

“ป่าวไม่มีอะไร”

ในระหว่างที่ทั้ง3เดินไปตามทางของฐานทัพ พวกเขาไม่รู้เลยว่ากำลังจะมีเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนบนโลกนี้กำลังเข้าใกล้พวกเขามากขึ้น

 ดีครับผมmistelนิยายเรื่องนี้อาจจะออกแนวแปลกๆหน่อยนะครับ แหมแต่นิยายผมมันก็แปลกทุกอันนั้นแหละเนอะ ยังไงก็คอมเม้นผมด้วยนะครับจะได้รู้ว่าผิดตรงไหนจะได้ปรับปรุงให้ดีขึ้น แล้วก็ฝากนิยายเรื่องคนอย่างฉันไม่สนใจเธอหรอกด้วยนะครับไปคอมเม้นทีนะครับ^____^รักทุกคนที่คอมเม้นและรักทุกคนที่เข้ามาอ่าน ขอขอบคุณล่วงหน้านะครับ(^0^)///บายครับ